The Bone Collector


Decca Records (028946680421)
Movie | Released: 1999 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.New York City2:56
2.Prelude4:32
3.Taxi Ride1:31
4.Amelia's Song3:23
5.Race Against Time2:27
6.Walking the Grid2:31
7.Working the Evidence2:04
8.Seizure2:23
9.Rhyme and Amelia's Love Theme3:00
10.Mackenzie3:50
11.Amelia's Crisis4:13
12.Pier Pressure5:07
13.Underground2:29
14.Final Confrontation4:02
15.The City Awakes2:48
16.New York City (Orchestral Version)2:52
 50:07
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Bone Collector - 08/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De Amerikaanse thriller The Bone Collector is geregisseerd door Phillip Noyce (Patriot Games, Clear and Present Danger, Salt). De film is spannend als je het nogal absurde gegeven en de toevalligheden in de film loslaat. Maar door de critici is de film daardoor niet erg goed ontvangen, terwijl de film in de bioscopen juist een groot succes was.
Het verhaal draait om forensisch detective Lincoln Rhyme (Denzel Washington), die vanwege een zwaar ongeluk grotendeels verlamd in een ziekenhuisbed belandt. Zijn collega Amelia Donaghy (Angelina Jolie) houdt contact met hem en met de aanwijzingen van Rhyme weet Donaghy steeds bewijsstukken te verzamelen bij onlangs omgebrachte mensen. Steeds zijn daarbij een papiertje en een stukje bot, die ze verzamelen als bewijsmateriaal. Maar toch weet dezelfde moordenaar elke keer nieuwe slachtoffers te maken. Dan leiden de bewijzen naar een klein pocketboekje met de veelzeggende titel The Bone Collector...

De muziek bij deze film is gecomponeerd door Craig Armstrong, die er een sterke score voor componeerde. Met grootschalige orkestrale klanken, meeslepende koormuziek en ondersteund door elektronische muziek en stevige ritmes heeft Armstrong een score neergezet, die menig andere thrillerscore de loef af steekt.
Dat begint al gelijk in de openingstrack 'New York City', waarin een bijzonder fraai thema wordt gepresenteerd, aanvankelijk op de piano, maar al snel komt het orkest erbij. En ook de synthesizer ontbreekt niet, terwijl de elektronische percussie meehelpt om er een stadse of 'urban' sfeer aan te geven. Het thema uit de openingstrack komt in een behoorlijk aantal tracks terug, soms duidelijk hoorbaar, soms in de achtergrondklanken verstopt.

Een tweede thema hoor je voor het eerst in 'Amelia's Song', die een licht dreigende kleuring heeft meegekregen, terwijl de melodie toch in het verlengde van het hoofdthema ligt. Dat tweede thema werkt Armstrong vervolgens verder uit in 'Rhyme and Amelia’s Love Theme', die beide fraaie uitvoeringen zijn.
Ook de tracks waarin Armstrong royaal met koorklanken strooit horen bij de fraaiste van dit album. De Metro Voices hoor je terugkomen op tracks als 'Prelude', 'Race Against Time', of 'Amelia's Crisis'. Maar ook in 'The City Awakes' komen die prachtige koorklanken terug, vaak met de solo zangstem van Catherine Bott, die met woordloze aria's het beluisteren van die tracks tot een groot genoegen maakt.

Maar de film is natuurlijk een nogal donker gekleurde thriller en ook hieraan beantwoordt Armstrong in z'n score. Met een aantal tracks die dat donkere en grimmige spel in de film verklanken, weet hij de spanning flink op te voeren. Helaas gaat dat vaak (maar niet altijd) ten koste van de melodieuze kant van de muziek. De track 'Taxi Ride' laat al de nodige koperklanken doordringen, terwijl ook heftige percussieslagen de spanning opvoeren. Ook 'Seizure' heeft die geladen spanning over zich, terwijl een track als 'Pier Pressure' in al z'n orkestrale en elektronische heftigheid toch nog het hoofdthema laat terugkomen, waardoor dit een track is met een grote impact. En 'Final Confrontation' doet daar nauwelijks voor onder, hoewel het thema hier afwezig is.

Het album sluit af met een reprise van de openingstrack, maar nu zonder de elektronische toevoegingen, percussie en effecten. Dat laat goed het verschil horen tussen beide uitvoeringen, waarbij de openingstrack veel heftiger klinkt en de afsluitende track veel lieflijker. De mooie melodie maakt beide tot een erg aangename beleving.

Kortom, met The Bone Collector heeft Craig Armstrong een voor deze donkere en grimmige thriller toch overwegend erg aangenaam beluisterbare score gecomponeerd. Het is een score geworden die typerend is voor de eigen stijl van Armstrong, met een mix van orkestrale en elektronische klanken, veelvuldig aangevuld met koorklanken en industriële percussie. Dat geeft de score
voor deze thriller een sterke 'urban' sound. Vooral ook door de manier waarop de muziek gemixt is, met ingehouden galm en een lichte afstandelijkheid, is een erg prettige sound ontstaan. Dat maakt het allemaal tot een voor een thriller erg prettig klinkende score, waardoor de waardering uitkomt op een mooie 81 uit 100 punten.
The Bone Collector - 08/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
Hij loopt vrij rond en hij is steeds actief op zoek naar slachtoffers. De werkwijze van een psychopaat welke Denzel Washington al lang achter zoekt, maar dat kan niet nu hij verlamt is, hij geeft zijn instructies door aan de bevallige politieagente Angelina Jolie ...
Craig Armstrong heeft een unieke compositie stijl en lijkt de climaxen in zijn muziek anders te leggen dan doorgaans. Het thema van The Bone collector is een van de beste beschouwende thema's voor de grootstad New York die ik tot nu toe in film hoorde. Met muziek, opgebouwd met meerder synthesizers, piano en orkest, brengt hij een kille en doordringende suspense score die veel verder gaat dan de klassieke horror-thriller muziek. Door de film heen blijft de score zich variërend ontplooien en eens krijgen we actie, lyriek, dan weer koude rillingen over ons heen. Met een orkest als het befaamde London Session Orchestra, is het muziek die zich moeiteloos kan meten met een soundtrack opzet van de grote componisten. Craig Armstrong voegt ook een opvallend vocale tint aan de score toe, wat de sfeer nog beklemmender maakt. Steeds valt op hoe hij een textuur opbouwt uit verschillende lagen, waardoor je een drukker en gevulder effect krijgt zonder dat de muziek echt gaat overdonderen. Voor het eerdere Romeo and Julliette, waar hij als co-composer werd naar voren gedragen, kwam de meeste muziek van hem, en qua stijl liggen beide soundtracks dicht bij elkaar.The Bone Collector is zijn eerste solo score, en een meteen een shot in de roos.
The Bone Collector - 08/10 - Review of Peter Van Riet, submitted at (Dutch)
In een woord: wauw!
Ik vind dit een zeer knappe prestatie voor een componist die nog nauwelijks bekend is (vóór zijn musical-ervaring met "Moulin Rouge!"). Het thema is fantastisch gevonden, past heel goed bij de sfeer bij de sfeer van de film en geeft een beklemmend gevoel! Soms is de score op sommige momenten een beetje langdradig.
Een echte aanrader!!


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More