Inception


Reprise Records 2010 Download
Reprise Records 2010 CD (093624960164)
WaterTower Music 2010 Download
WaterTower Music 2010 CD (0093624965039)
Movie Film release: 2010
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Half Remembered Dream1:12
2.We Built Our Own World1:56
3.Dream Is Collapsing2:24
4.Radical Notion3:43
5.Old Souls7:44
6.5284912:24
7.Mombasa4:54
8.One Simple Idea2:28
9.Dream Within A Dream5:04
10.Waiting For A Train9:30
11.Paradox3:25
12.Time4:36
 49:19
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Inception - 06/10 - Review of Edmund Meinerts, submitted at (English)
Unsurprisingly to film music collectors, there was a lot of mainstream buzz around Hans Zimmer’s score to acclaimed director Christopher Nolan's Inception. Zimmer himself helped things along by making a few statements that raised eyebrows among veteran collectors (and, inevitably, invoked some ire from Filmtracks reviewer Christian Clemmensen – but I digress). Chief among these was his statement that his score is 'emotional as opposed to sentimental. It's not bullshit heroic; it has dignity to it'. Anybody who followed the similar media circus around Zimmer's The Dark Knight score will be reminded of his much-disdained dismissal of Danny Elfman's iconic Batman theme as “happy” and “jolly”.

How does this non-bullshit-heroicness translate to the score? Well, rather than a diverse musical tapestry with a narrative flow, Inception is a one-tone album of droning, synthetically-aided, atmospheric haze. Zimmer calls on Johnny Marr to provide electric guitar solos, but even they are given so much echo that they’re reduced to yet another atmospheric effect. Put like that, things sound rather dire; they aren't by any means, but don't expect to be impressed by any great big memorable themes. Motifs do exist, and I'll get into them in a second, but it takes a fair amount of digging to really find them, and once you do, they aren't actually all that interesting.

The musical hook that people are going to remember from the film is introduced in the first cue, 'Half Remembered Dream'. Like the Joker theme from The Dark Knight, it’s used intelligently in the film, but is also simplistic and obnoxious on album (though it gets mercifully little running time): repeating pairs of huge brass chords. Zimmer has always had a trademark brass sound featuring a harsh synthetic edge: nowhere is that on better display than here. The half-electronic brass roars with such weighty gravity that it’s hard to really take it seriously on album. It’s woven admirably into the film, though, and is in fact a slowed-down and monstrously morphed rendition of the brass accompaniment to Edith Piaf’s song, “Non, je ne regrette rien” (which is used extensively in the film and makes a cameo appearance at the seventh minute of “Waiting for a Train” here). Like they did with the Joker’s theme, the more obnoxious Hans Zimmer fans (the majority of Hans Zimmer fans) have been quick to use this as proof positive that he is nothing short of genius; it’s clever, yes, but hardly earth-shatteringly so (though the brass waves are so self-important that they give the impression of literally trying to shatter the earth). Huge sonic booms of brass are the most identifiable trademark of this score - the closest thing to a personality.

Of more interest on album are the motifs featured in the rest of the score. They’re all in the vein of “Chevaliers de Sangreal” from Zimmer’s The Da Vinci Code – simplistic neo-classical chord progressions drawn out into lengthy, repetitive statements. Now, this works well when Zimmer slowly increases both volume and instrumental layers as the theme progresses. These extended crescendos constitute the highlights of Inception, especially the conclusive “Time.” That cue’s building structure is an intriguing combination of the “Journey to the Line” cue from The Thin Red Line (especially in the descending string lines starting about a minute in) and the power-anthem stylistics of Crimson Tide and The Rock (especially in the big chopping string chords at 2:30 – a Zimmer staple since things as early as Black Rain ). This progression, seemingly representing twisted realities in general (though its role was foggy to me in the film), is foreshadowed on piano in “Half Remembered Dream”, allowed to build a bit in the second half of “Dream Within a Dream,” gets a subtle nod on high strings at 5:30 of “Waiting for a Train” and a subdued statement at the outset of “Paradox” before its full recapitulation as the album’s emotionally satisfying sendoff, “Time” – the piano solo at the end is very poignant (despite the annoying and unnecessary synthetic sting in the last second).

The simple, repeating chord progression method doesn’t work, though, if Zimmer fails to actually provide any sort of building momentum. This happens for painfully lengthy portions of Inception. Take the cue “Old Souls”, for example, which is based completely on a conversational motif that, coincidentally or not, sounds a lot like “Night at the Opera” from David Arnold’s Quantum of Solace, both in progression and in the echoing electronic ambience in the background. But whereas the Bond cue is a shining example of interesting, yet conversational underscore, Inception’s version noodles along endlessly without really doing a fat lot. Towards the end of the cue things do pick up a bit, with Zimmer’s reliable chopping cello lines adding a dash of extra movement. The first five-plus minutes of the cue are almost insultingly dull, though. To make matters worse, the first half of “Waiting for a Train” is more of the same.

More engaging is the “collapsing dream” progression, which, appropriately enough, appears in “Dream is Collapsing” and “Dream Within a Dream” (with lesser statements at the outset of “Radical Notion” and the last minutes of “Waiting for a Train”). These two cues are the closest Inception gets to traditional Hans Zimmer action music, though even they somehow manage to retain an oddly detached quality. “Dream is Collapsing” builds nicely, starting with some synth and the guitar laying down the basic chords, then adding your basic Zimmeresque string ostinatos and that harsh brass (the slowdown to the massive brass waves at 1:33 might possibly be the definition of self-importance, but it’s quite good fun nonetheless). “Dream Within a Dream” does much the same in its first two minutes (with an added layer of electronic percussion), before segueing into a slightly condensed version of “Time”. Actually, this five-minute cue could be seen as a decent concert suite; it contains full statements of the score’s two most engaging themes…so if you only want to spend a buck at iTunes, this is the cue to go for.

There is surprisingly little action music here, and that which does appear has that all-permeating hazy quality. A singular exception is the very loud “Mombasa”, and whether you regard it as a refreshing change of pace or an irritating break in continuity depends on your preferences. This cue layers a very thick barrage of synthetic percussion over various processed string effects (leftovers from the similarly unlistenable “Why So Serious?” cue from The Dark Knight ) and electronics; the resulting sound is somewhat akin to Black Hawk Down. Personally I find it one of the most annoying action cues Zimmer has ever written; it’s too long, overly-synthetic, doesn’t have any real direction or thematic statements to keep things going and sticks out like a sore thumb on the album. Altogether, there are less than fifteen minutes of action material on this fifty-minute album – representative of its agonizingly slow pacing.

A word should be said about two bonus cues available for download on iTunes, “Projections” and “Don’t Think About Elephants”, which add another twelve minutes of music. The former is entirely redundant, its first half recapitulating the boring underscore from “Old Souls” and its second half providing a slightly extended version of “Dream is Collapsing”. The latter alternates the collapsing dream progression with a Sherlock Holmes-like ostinato and a heightened level of activity from the synthetic drum section, creating an engaging action cue that sounds like something out of a spy thriller.

This score works much better in its film than it does on album. It never really adds a lot to what happens onscreen, though – it drones along in the background, coming forward for the odd blaat or two from the brass, but mainly remaining in a comfortably dreamlike limbo. Dreamlike – that’s the punchline. This quality was almost definitely a request from director Christopher Nolan.

Nolan’s films have never featured pleasant score albums. His earlier films were scored by David Julyan, who provided similarly nebulous, minimalistic scores. When he upgraded to the A-list with Zimmer (and James Newton Howard ) for his Batman scores, that droning, thematically obtuse mentality remained. For Inception, Nolan reportedly didn’t allow Zimmer to see much of the movie beforehand, asking him to write music based on the script alone. And honestly, that’s exactly what this score sounds like; in a way, it’s the antithesis of Mickey-mousing. Instead of following the onscreen action too much, it doesn’t follow it at all. And that would be great if Zimmer took full advantage of it. He could have used this opportunity to create a set of well-developed, fleshed-out, intelligent themes and tie them together into a musical tapestry as layered and complex as the dreams within the movie. But maybe I’m just defending a favorite composer here, but I think Nolan’s just as much at fault as Zimmer – statements about bullshit heroic music aside, you can hardly blame the man for giving the director the dreamlike ambience he requested.

This isn’t a poor score. It’s certainly serviceable: there are a couple themes to cling to and the integration of the Edith Piaf song is cleverly handled. Neither is it a poor album – unless you’re a diehard Zimmer detractor, in which case it will represent nearly everything that’s ostensibly “wrong” with the man. Sans the “Mombasa” cue, it’s the sort of album you can have on in the background while you’re reading or studying. It doesn’t draw undue attention to itself and creates a zoned-out atmosphere that isn’t unpleasant by any means. There’s about ten minutes of strong material to be gathered here that should satisfy fans of Zimmer’s blockbuster sound. But both score and album are, for the most part, uninteresting and, what’s more, a disappointingly missed opportunity.
Inception - 09/10 - Review of Thomas-Jeremy Visser, submitted at (Dutch)
Het is Christopher Nolan weer gelukt. Met Inception overtreft hij wederom de torenhoge verwachtingen, en laat hij ons een film zien zoals we er nog nooit een zagen. Met een geweldige cast, een geniaal script en de muziek van Hans Zimmer erbij is Inception een van de beste films van deze eeuw tot nu toe. En dat is ook voor een groot deel te danken aan Hans Zimmer. In zijn derde samenwerking met Christoher Nolan (Batman Begins, The Dark Knight) moet hij het zonder James Newton Howard doen. En dat gaat hem prima af. Hij liet op voorhand al weten dat de score elektronisch zou worden, en zo hebben we hem ook gekregen. Inception is zelfs zo elektronisch dat het je terug doet denken aan scores zoals Blade Runner.

Als geheel is Inception een subtiele, misschien zelfs ietwat minimalistische score. Natuurlijk zijn er, zoals we van Zimmer gewend zijn, uitschieters, maar als we kijken naar de samenwerkingen Nolan-Zimmer is het dit keer een redelijk rustige score geworden. In Half Remembered Dream wordt de toon dan ook meteen gezet. Eerst horen we het pianomotief dat de emotie moet gaan brengen in de film. Het is niet zo speciaal, maar in de film mist het zijn uitwerking niet. Hierna horen we een ander motief, een stuk agressiever. Het is eigenlijk niet meer dan één noot gebracht door uitermate zwaar spelende blazers. Maar die ene noot is dankzij de vele elektronische bewerkingen en lagen zo bewerkt dat deze massaal klinkt, en meer wegheeft van een scheepshoorn dan van een instrument. Het is een hard, indrukwekkende geluid dat effectief de sfeer van de film definieert: Hard, groots en donker. In We Built Our Own World horen we een pulserende bas, gespeeld met het hoofdthema, dat wel wat weg heeft van David Julyan’s muziek voor The Prestige (ook van Nolan). Het wordt gebracht door blazers, en ver op de achtergrond is die scheepshoorn soms te horen. Een klein minimalistisch meesterwerkje. In Dream is Collapsing horen we de Zimmer die we kennen. Het actiethema van Inception is zo simpel dat het geniaal is. Een elektronische gitaar, zware blazers, waaronder wederom die ene noot, en dan het ritmische strijkspel dat ongekend veel spanning opwekt. Een krachtig en intens actiestuk dat zowel met als zonder beelden erg dramatisch, maar ook prachtig klinkt.

Met kalm, doch dreigend blaasspel en Cobb’s thema gespeeld door strijkers lijkt Radical Notion een kalme track te worden. Maar de synthbeat die er steeds doorheen klinkt bouwt echter steeds meer naar een climax toe. De strijkers spelen mee in het ritme van de synthbeat, iets wat in de hedendaagse popmuziek steeds populairder wordt, en nu dankzij Zimmer ook in filmmuziek gebruikt zal worden. De spanning loopt steeds hoger op doordat de muziek gewoonweg steeds harder klinkt, en het scheepshoorn thema er snoeihard doorheen komt knallen. Fenomenaal. In Old Souls gaat Zimmer een beetje de kant op die we in Angels and Demons van hem hoorden. Lange noten van synthesizers, en hier en daar een vlaag van strijkwerk er doorheen, en ik zou zelfs zweren dat de trompetsolo uit American Gangster voorbij komt. En dan horen we de door Zimmer ingehuurde Johnny Marr, gitarist van de invloedrijke jaren-80 rockband The Smiths. Zimmer zit aan de grens van overproducing met deze track, maar het zijn de kleine subtiliteiten die de track stiekem ergens heel goed maken. Je kan niet stoppen met luisteren. Later komen er steeds meer sound effects bij, maar in plaats van irritatie opwekken maken zij de track echter alleen maar beter. Zimmer profileert zichzelf hier als een meester in het verwerken van geluiden in muziek. Alles klopt er gewoon aan. De track wordt richting het einde zwaar, en opnieuw horen we de strijkers en de bas ritmisch op elkaar reageren.
Na het zien van de film zou men verwachten 528491 een actietrack zou zijn, maar dat is het niet. Zimmer importeert letterlijk enkele passages uit Batman Begins en Angels and Demons, en mixed deze door elkaar en voegt er hier en daar wat aan toe. Niet het hoogtepunt van creativiteit, zij het niet dat die kleine extra toevoegingen ook echt toevoegingen zijn. We horen een opzwepend muziekstuk, met puik strijkwerk en opnieuw dat intense, massale geluid als een scheepshoorn. Het is allemaal groots, maar actiemuziek zou ik het niet durven noemen. Mombasa (de tweede stad in Kenia) is wel een actiestuk, en nog wel een die velen zal doen denken aan Zimmer ten tijde van Backdraft. Bliksemsnel slagspel opent de track, en als hier later een prachtig geconstrueerde beat bij komt, en de blazers zich er tussen in mengen is de heerlijke chaos zoals we dat van Zimmer kennen compleet. De synthesizers mengen zich er tussen in, en creëren een uiterst apart geluid dat als een leidraad de track ondersteund. Voeg er dan nog wat flitsende strijkers aan toe en de mix is compleet. Een van Zimmer’s beste actietracks ooit.

One Simple Idea is dan weer de rust zelve. We horen Cobb’s thema, samen met de elektrische gitaar. De blazers komen richting het einde van de track steeds harder naar voren. Dream within a Dream had beter opgesplitst kunnen worden in twee tracks, maar dat erbuiten gehouden is het een meesterlijke track. Een ritmisch en aanstekelijk ritme gemaakt door strijkers, een elektrische gitaar en percussie, en dan is daar eindelijk weer dat meesterlijke actiethema dat we eerder in Dream is Collapsing hoorden. Het is precies op het tempo van de bas gespeeld, zodat Zimmer het maximale uit de spanning van het slagspel kan halen. De actie eindigt echter redelijk snel, veel te snel, en hier had de track moeten worden gescheiden. Wat hierna komt is een iets epischere versie Cobb’s thema dat op enkele punten de blazers toelaat om harder uit te halen, en de strijkers spelen indringend op die pauzes in.

Wating for a Train is de langste track van de score, en ook de meest emotionele en meest complexe. We herkennen Marr’s hand op de elektrische gitaar en de lange halen van de synths uit Old Souls. De geluidseffecten zijn precies op de goede punten ingezet, waardoor ze wederom ook echt iets toevoegen deze keer. De track is echter veel te lang, en stort na de derde minuut in, om zich bij de zesde minuut compleet te herpakken. Iets waarop ik stiekem hoopte hoor ik mijn boxen uitkomen. Hans Zimmer’s strijkspel heeft en hele aparte sound, meestal omdat de cello’s vele malen met de computer bewerkt worden. Ik weet niet wat Zimmer er precies mee doet, maar het is in ieder geval prachtig. Eerder hoorden we soortgelijke muziek in Am I not Merciful? van Gladiator en Watch the World Burn, een van de sterkste tracks van The Dark Knight. We horen diezelfde strijkers op precies dezelfde hoogte als eerder genoemden gestemd, en het resultaat is dat de laatste minuten van Waiting for a Train fenomenaal zijn. Ook de toevoeging van Charles Dumont’s/Edith Piaf’s Non je Regrette Rien is effectief, alhoewel men eerst de film moet zien om dit überhaupt te snappen. Paradox is de rustigste track van de score en begint ietwat saai. Het emotionele, ingetogen strijkspel dat al snel invalt is dan wel weer erg mooi. Time is dan de kers op de taart. Het hoofdthema van Inception, gedurende de score op een bewerkte piano gespeeld, bouwt prachtig op, iedere keer een noot lager of hoger, maar onmiskenbaar neemt de volheid ervan toe. Een thema dat misschien niet zo heel speciaal is, maar in deze stijl toch wel kippenvel geeft.

Inception is niet zomaar een film, en de score is eveneens niet de eerste de beste score om zomaar even op te zetten. Allereerst moet gezegd worden dat de muziek zijn doel dient, en de film op perfecte wijze begeleid. De dromerige Sci-Fi wereld die Nolan heeft gemaakt, en waarin alles mogelijk is had geen betere score kunnen krijgen. Want de score van Inception doet alles wat zij moet doen. De dromerige toestand wordt perfect hoorbaar gemaakt door de pulserende beats, langgerekte synths en de geluidseffecten. Hans Zimmer zet zichzelf trouwens neer als iemand die geluidseffecten als de beste in muziek kan verwerken. Niemand kan dit vandaag de dag beter. Ook de actie is prima in orde: popinvloeden en epische klinkende strijkers blijven een ijzersterke combinatie. Toch zal Inception niet iedereen meteen kunnen behagen. Er is veel geduld voor nodig om ieder detail van de score op te merken en op die manier de ware schoonheid van deze score in te zien. Bovendien is het een gitzwarte score, en is er weinig emotie in te bekennen. Inception is een harde, complexe maar o zo mooie score.
Inception - 08/10 - Review of Sander Neyt, submitted at (Dutch)
Cobb: What do you want?
Saito: Inception. Is it possible?
Arthur: Of course not.
Saito: If you can steal an idea, why can't you plant one there instead?
Arthur: Okay, this is me, planting an idea in your mind. I say: don't think about elephants. What are you thinking about?
Saito: Elephants?
Arthur: Right, but it's not your idea. The dreamer can always remember the genesis of the idea. True inspiration is impossible to fake.
Cobb: No, it's not.

Ah Christopher Nolan, is er iets wat je verkeerd kunt doen bij het filmpubliek? In mijn persoonlijke opinie niet. Hij maakt niet alleen Blockbusters, hij maakt ook geen steengoede blockbusters, neen, Nolan maakt steengoede intelligente blockbusters. Actiefilms met een gigantisch verhaal die je moet snappen. Actiefilms waar de actie meestal gerechtvaardigd wordt. Kijk maar naar zijn Batman films. Ja, het zijn actiefilms alsnog gaat het verhaal en zijn personage altijd voorop staan. Niet bij andere regisseurs waar het verhaal zodanig dun is dat een vlieg er door kan vallen en de personages van karton zijn waardoor ze bij een zuchtje wind omvallen. Maar we dwalen af! Inception is misschien wel de beste film van de regisseur. Het neemt zichzelf zo serieus dat het geweldig is. Het verhaal is ook niet van de makkelijke kant. De film zet je voortdurend op het verkeerde been en net zoals de personages weet je om den duur niet meer of het echt is of een droom…
Voor de muziek koos Nolan terug voor Hans Zimmer. Zimmer die natuurlijk de scores had geschreven voor Batman Begins en The Dark Knight was een makkelijke keuze voor Nolan. En dat horen we in deze score voor Inception. Een score die niet zo heel makkelijk te schrijven was voor Zimmer als beschreven in de Liner Notes van Nolan. Laten we eens Inception van naderbij bekijken.

Het eerste wat mij opvalt is dat de muziek op vele momenten heel subtiel is, zelfs abstract. Dat kan je zeker zeggen met het hoofdthema dat de score opent in de track Half Remembered Dream. Het wordt gespeeld door de piano en met de pulserende synthesizers op de achtergrond. Het thema zorgt voor het emotionele aspect van de score en duikt sporadisch op. Maar nergens zo groot als in Time. Eigenlijk is het steeds die zelfde twee noten die op de piano wordt gespeeld, maar Zimmer doet wat hij goed in is: namelijk opbouw! Waar eerst de strijkers de boel overnemen, doet later de percussie dat ook nog en als dan het elektrische gitaar van Johnny Marr er tussen komt dan weet je dat het goed zit. Zimmer levert met Time één van zijn beste tracks af dat in opbouw subliem is. Bijna net zo goed als Chevaliers De Sangreal, maar toch net niet!
Zoals ik al reeds vermeld heb zit er toch heel subtiele muziek in de score. Bijvoorbeeld We Built Our Own World is voor Zimmer vrij rustig. Marr komt er ook tussen met zijn gitaar op een lichte beat en dan komen de strijkers erbij die het thema van Cobb spelen. Het oogt heel simpel, maar het is wel degelijk effectief.
Spanning zit er ook heel veel in deze score. Radical Notion is zo’n exemplaar. Het is ook vrij subtiel, maar de spanning is er zeer zeker wel in te horen. Vooral door de alsmaar pulserende synthesizers op de achtergrond maakt dat deze track er één is die je op het eindje van uw stoel doet belanden. En als dan de strijkers die beat overnemen, dan mag je oppassen dat je niet van je stoel ligt!

Okidoki; wat heeft deze Inception nog te bieden. Allereerst de actie. Die is om uw vingers van af te likken! Dream is Collapsing is zodanig simpel dat het geniaal is. Elektrische gitaar, snerpende strijkers en donderende hoorns en dat allemaal gecombineerd in georganiseerde chaos zoals alleen Zimmer deze kan maken! Alsmaar luider en luider spelen tot je een climax krijgt om U tegen te zeggen. Lichtjes geniaal.
Genialer is Mombasa. Zimmer gaat de elektronische toer op en dat doet hij met verve. Veel orkestrale muziek komt hier niet bij kijken, enkel de snerpende strijkers die ertussen komt en de blazers die er tussenkomen. Voor de rest is het een geweldige beat dat ook niet-liefhebbers der filmmuziek kan overtuigen. Jazeker, deze track staat op heel veel Ipods van vrienden die niet zo’n filmmuziekliefhebber zijn.
Nog een zaak dat dient te besproken worden is de nu legendarische Horn Of Doom. Je hoort het voor het eerst in Half Remembered Dream en is eigenlijk een zeer trage versie van Non, Je ne Regrette Rien van Edith Piaf. Dat hoor je goed in Waiting For A Train waar het lied perfect over loopt in de trage versie. Waarom kaart ik The Horn Of Doom aan? Omdat Maestro Zimmer de laatste tijd heel veel kritiek heeft gekregen op dit. Ook van uw nederige recensent die het gebruik van de Horn in Man Of Steel zeer fel bekritiseerde. Maar bij het origineel marcheert het heel goed. Ja, het is luid, en het is niet echt subtiel maar het maakt de spanning wel des te groter. Inception en de Horn zijn zodanig met elkaar verbonden dat je nergens anders hoeft te horen!

Conclusie.
Inception is een vrij abstracte en subtiele score geworden uiteraard met zijn nodige uitschieters. Is deze score voor alle liefhebbers? Neen, toch niet. Je moet er voor zijn. Maar als je fan bent van de man en houd van stevige, solide en sterke scores die met zijn spanning en actie je op het puntje van je stoel laat zitten, dan zou ik deze score zeker aanschaffen. Hans Zimmer werd terecht genomineerd voor een Oscar in 2010. Iedereen weet mijn mening over deze uitreiking dus ik ga er geen woord meer aan vuil maken. Een mooie 8 krijgt deze score van uw nederige recensent. Want al geniet ik van deze muziek, Zimmer heeft al betere werken gemaakt. Maar al bij al is het een aanrader. Luister naar deze muziek en droom weg bij de composities van Hans Zimmer. Maar let wel op, want een woord van waarschuwing is op zijn plaats! Zorg wel dat je nog weet wat een droom is en wat realiteit is!
Inception - 08/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
De nieuwste score van Hans Zimmer is weer heerlijk hoor!
Het lijkt wel alsof alles wat hij maakt in goud verandert, het is een soort het gevoel van ABBA dat mensen hadden in de jaren 70 en begin 80. Nu is Hans Zimmer ook een top componist en er zijn veel mensen die zijn naam kennen, dat is wel even anders dan vroeger. Hij is uitgegroeid tot 1 van de beste componisten ter wereld en hij maakt muziek voor de bekendste blockbusters, zo ook Inception de nieuwste film van regisseur Christopher Nolan. Nolan en Zimmer kennen elkaar van Batman Begins en The Dark Knight en ze weten dus wat ze aan elkaar hebben, het werpt ook bij deze score zijn vruchten af want ook deze score is opnieuw zeer aangenaam!

Met heerlijke nummers zoals Mombasa met veel percussie gaat het over naar geweldige suites zoals we die te horen krijgen in ‘Waiting for a Train’. Ik vind de score meer dan geweldig, ik vind het geniaal van Zimmer hoe hij toch steeds het voor elkaar krijgt om lekker te keer te gaan. Hij gaat vooral met het hoofdthema lekker te keer, hij laat het hoofdthema goed horen in track 3. Dream is Collapsing, dat is de naam van de 3e track die toen ook al op de site te beluisteren was! Maar elk nummer heeft wel wat leuks in zich en eigenlijk gaat er geen 1 track vervelen. Is het dan toch die 10 die ik ga geven aan deze nieuwste Zimmer score? Dat antwoord is toch ‘nee’ omdat ik het album niet origineel vind. Het album bevat een mooi hoofdthema die wel origineel is maar de rest daar omheen is gewoon 100 % Zimmer en is gewoon goed. Zimmer laat zien dat hij echt de baas is van zijn actiegenre maar ondanks dat heb ik meer genoten van scores zoals The Dark Knight en Sherlock Holmes, daar zat gewoon iets meer originaliteit in. Desondanks is deze score echt geweldig om naar te luisteren, veel tracks zijn echt de moeite waard voor een filmliefhebber. Ik schrijf dan ook geen recensie om deze top score af te kraken want daar is deze score veels te leuk voor. Het woord ‘heftig’ kan ik zeker gebruiken omdat deze score op sommige punten lekker heftig is, gewoon lekkere filmmuziek zoals alleen Hans Zimmer dat voor ons kan componeren! We horen veel percussie, veel strijkers maar ook veel elektronica, in ieder geval weet ik niet alle instrumenten maar dat het mooi klinkt zijn veel mensen met mij eens.

Maar voor sommige is mooi niet genoeg, ik lees recensies op filmmuziek.be die niet altijd positief zijn, en dat is logisch want iedereen mag zijn eigen mening natuurlijk hier recenseren. De vraag is of ik dat snap? Natuurlijk snap ik dat velen mensen de score minder leuk vinden, het moet je namelijk ook wel een beetje liggen omdat dit niet een gebruikelijke score van Zimmer is. Het is wel 100 % Zimmer zoals ik eerder zei maar dat komt alleen maar door de manier waarop. Mooie meeslepende filmmuziek zoals in ‘Time’ en drukken muziek met een heerlijk actiethema zoals in ‘Dream is Collapsing’. Maar het zijn ook de instrumentkeuzes waardoor ik juist wel vind dat Zimmer weer eens lef toont. Vooral de elektrische gitaar in Dream is Collapsing vind ik best wel een gedurfde zet van Zimmer. Toch is het op dat ene instrument na geen gedurfde score, dat ben ik dan wel weer eens met mijn mede top reviewer Maurits Petri. Het is geen Sherlock Holmes met veel toeters en bellen en aparte instrumenten, het is een normale score met de gebruikelijke filmmuziekelementen. Toch vind ik het een aangename score om naar te luisteren en naar mijn mening verveelt de score geen moment. Ik heb de score nu een stuk of 5 keer achter elkaar beluistert in 1 week tijd en toch blijft de muziek aanstekelijk. Dat is ook een kracht die niet elke componist over zich heeft, het doet me denken aan meesters zoals Williams, Goldsmith, Shore, Howard en Newman maar ook Zimmer doet het geweldig. Om een voorbeeld te geven, scores van Doyle zijn geweldig maar ze blijven je niet altijd bij terwijl we van Zimmer elke keer iets nieuws te horen krijgen. Ook dat vind ik echt geweldig van hem, hij verast ons elke keer opnieuw weer met een bombastische nieuwe score. Met regisseur Christopher Nolan kon het ook niet fout gaan en ik het dan ook hoge verwachtingen bij deze score, ze zijn alleen niet allemaal uitgekomen. Zoals ik al eerder zei is Inception een score waar niet iedereen van gaat houden door de instrumentkeuzes. Toch is het dus 100 % Zimmer omdat de manier waarop hij het weer presenteert geweldig is en aanstekelijk. Een hoge verwachting was weer die originaliteit en ik kan helaas concluderen dat dat het enige is wat ik hier een beetje mis. Het hoofdthema is geweldig + de track Mombasa maar voor de rest is dit gewoon leuke filmmuziek zonder een enkele twist, die blijft dit keer uit!

Ik blijf bij mijn mening dat het een geweldige score is die elke Zimmer-fan in huis moet hebben, maar ik blijf ook van mening dat deze score niet zo aanstekelijk is voor elke filmmuziekliefhebber. Je moet er een beetje van houden, dus daarom is mijn laatste tip ook dat je eerst geluidsfragmentjes gaat beluisteren op het internet. Zimmer is geweldig maar de volgende keer hoor/zie ik liever een score zoals Pearl Harbor, The Dark Knight of Sherlock Holmes want naar mijn mening waren die met meer originaliteit gecomponeerd. Inception is goed maar verwacht geen top score met bombastische ontladingen, verwacht gewoon een leuke Zimmer score die in je hoofd blijft hangen, een score die naar mijn mening een 8 verdient.
Inception - 08/10 - Review of Maurits Petri, submitted at (Dutch)
Zo nu en dan verschijnen er in de filmwereld fenomenen, waar praktisch geen enkele filmrecensent grip op weet te krijgen. In de meeste gevallen is dat een combinatie van meerdere factoren: de juiste studio, de goede regisseur en een perfecte cast en crew.
Regisseur Christopher Nolan is een man die zich vandaag de dag de meest begeerde filmmaker ter wereld mag noemen. Niettemin door zijn perfecte The Dark Knight, waarin hij Batman en Heath Ledger als de Joker liet schitteren als nooit tevoren. Filmstudio Warner Bros. gaf Nolan een zogeheten ’carte blanche’ om zijn volgende project te fixen. En dat werd het veel besproken en lang verwachte Inception. Een film die niet alleen naar een script is verfilmt, maar ook aan de hand van wetenschappelijke onderzoeken naar de menselijke psyche vanuit de gehele wereld. Filmpers en de beste recensenten die op deze aardbol rondlopen zijn het dan ook unaniem met elkaar eens: “Kan een zomer blockbuster zo slim zijn, zo perfect in elkaar gezet zijn, zo subliem zijn? Ik denk dat we met z’n allen dromen!” Aldus een quote uit een van de meest toonaangevende Amerikaanse kritische filmbladen.

Regisseur Christopher Nolan zet zijn projecten graag naar eigen hand. Dat is bij Inception niet anders. Al ver van tevoren werd bekend gemaakt dat een der grootste, Hans Zimmer, de score van Inception mocht gaan verzorgen. Na The Dark Knight al talloze muzikale kaskrakers was het natuurlijk wachten op het nieuwe meesterwerk van de Duitstalige maestro. Helaas blijft dat gevoel deels uit…en dat laat ons toch redelijk geschokt achter. Het is belangrijk te zeggen dat Inception alles te maken heeft met dromen. In bijna alles sijpelt dit door, van het camerawerk tot aan de muziek. Veel steady-shots, duizelingwekkende beelden en special effects die aan een achtbaanrit gelijk zijn vullen het witte doek met enige regelmaat. In nauwe samenwerking ontwikkelde en componeerde Zimmer een score die naadloos bij de film past. Waar de soundtrack zeer rustig en kalm begint met de track ’Half Remembered Dream’, simpelweg wat zachte underscore, knalt in ’Dream Is Collapsing’ eindelijk het wonderschone hoofdthema eruit. Hier gebruikt Zimmer iets waar hij het beste in is: een combinatie van synthesizers, enkele real-live violen en een stampend actierijk thema. Al met al luistert deze derde track heerlijk weg. Keer op keer! ’Radical Notion’ is de afbouw van de vorige track, waarin statig koper rustig de laatste tonen van het hoofdthema uitblazen. De extra power in deze track komt door een enorme elektronische layer van bass-effecten. Het nieuwe thema wat volgt lijkt wel een beetje op een sample van DJ Tiesto. Er is hier veel geduld nodig om alles te kunnen waarderen, Zimmer gaat nergens echt compleet los. In een van de langste suites, ’Old Souls’, horen we een niet vaak beluisterde kant van de componist. Zeer rustige en kalme score, met als leidraad een elektrische rockgitaar. Hier en daar zelfs een knipoog naar Zimmer’s muzikale verleden en waarschijnlijk een van zijn inspiratiebronnen Vangelis. Wederom is een het een kluif om deze bijna acht minuten durende suite compleet te beluisteren, mede door het vrij saaie en beeld gerelateerde karakter. ‘528491’ is een spannend opstapje naar misschien wel een van de betere actietracks die Zimmer ooit produceerde, ‘Mombasa’. In dit nummer gebruikt Zimmer onrustige percussie, een batterij synthesizers die compleet los gaan, een zeer aanstekelijk kort thema en weer dat samenspel met het orkest. En zo weerklinkt er een track die zijn weerga niet kent, helemaal wanneer er een ‘rocky’ gitaar eens even flink de bloemetjes buiten zet. De volgende memorabele track is ‘Dream Within A Dream’. Hierin beginnen we met dat heerlijke hoofdthema van Inception, alleen deze keer de uitgebreidere versie die we ook al op de website van de film hoorden. Snufje Batman, snufje synthesizers, snufje Pirates en voila…het recept voor de perfecte actierijke score. ‘Waiting For A Train’ is de langste suite van het album en bevat ALLE eerdere thema’s, alleen dan op volle kracht. Zo komt dat hoofdthema weer langs, horen we zelfs een fragmentje Franse muziek erdoorheen en genieten we van het unieke samenspel van synthesizers en orkest. ‘Time’, de laatste track van het reguliere album (op de digitale versie staan twee bonustracks) is een prima afsluiter.

Al met al is Zimmer’s Inception niet helemaal wat we ervan verwachten. We hadden graag meer durf en lef gezien. Waar Zimmer bij The Dark Knight nog experimenteerde met zagen over cellosnaren, zo “gemakkelijk” doet hij deze score voor een film die meer waard is. De originaliteitfactor is dan ook beneden peil.
Echter, daarmee is nog niet alles verloren. Want Inception is weldegelijk een zeer vermakelijke score die met kop en schouders boven veel scores van Remote Control uit torent. Fans van de heerlijke tijdloze score van The Dark Knight zullen zich maanden vergapen aan deze cd. Voor de critici onder ons zal het tijd vergen om Inception te kunnen waarderen. Conclusie: een prima en degelijke score met goede actiemuziek en goede thematiek, van een componist waar je altijd op kunt bouwen!
Inception - 08/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
Het was wel duidelijk dat na het succesverhaal - voor zowel het grote publiek als voor de pers van ‘Batmans Begins’ & ‘the Dark Knight’ - regisseur Christopher Nolan terug zou kiezen voor componist Hans Zimmer voor zijn allernieuwste film ‘Inception’. Gezien het ongeziene succes van hun vorige samenwerking werd er alweer enorm uitgekeken naar wat deze samenwerking deze keer zou brengen. Vrij logisch blijft Zimmer trouw aan het geluid die hij voorheen schiep voor Nolan zijnde zwaar leunend op synthesizers, sampling, drumloops met minder aandacht voor Orkestrale uitspattingen & lyrische melodieën.

Op één of andere manier is de openingstrack wel verwant aan opening titles van ‘War of the worlds’. Op het einde van deze track introduceert Zimmer zijn eerste melodisch materiaal: een eenvoudig dreigend en ritmisch motief voor kopers die direct de toon zet, en de theatrical trailer van ‘Inception’ weer vers voor de geest haalt.

In ‘We build our own world’ zet Zimmer een 2de wapenfeit neer zijnde een legato-motief dat mysterieus klinkt & niet veel goeds voorspelt. In de daarop volgende track ‘Dream is collapsing’ komt Zimmer helemaal op dreef met deze muziek en haalt echt alles uit de kast om te overdonderen! Een plagerig gitaarmotief jut de strijkers enerverend op tot een hoogtepunt waarna de kopers het diepste van zichzelf geven. Hans Zimmer weet natuurlijk hoe hij dit soort tracks helemaal kan doen werken. Het klinkt dan ook op en top Zimmer wat velen zullen toejuichen, anderen dan weer zullen verguizen.

‘Old souls’ is een ietwat vreemde track. Dromerige synths domineren de sound en lijken wel terug te grijpen naar de jaren ’80 en de electro-kitsch van componist Vangelis. Op zich niet verkeerd, maar het klinkt vrij artificieel en hol. Pas helemaal op het eind krijgt de track meer diepgang en dreiging en komt Zimmer terug op het elan van de voorgaande tracks. Al is dat maar voor heel even want na de lange crescendo in ‘528491’ zet Zimmer er de beuk in met synth-arpeggio’s en drumloops allerhande, aangevuld door gitaar & synth-strings. Deze track doet sterk terug denken aan de openingstrack uit ‘Dark Knight’ en heeft meer weg van een trancetrip in een bombastische DJ-set dan filmmuziek zeg maar dus het is een ‘faut le faire’. ‘One simple idea’ borduurt verder op het secundaire legato-thema & het gitaar-ostinato die we voorheen al meekregen en ook hier werkt het wonderwel.

Direct erna pakt Zimmer krachtig uit met het hoofdthema en deze momenten behoren dan ook tot het beste van wat dit album te bieden heeft. ‘Waiting for a train’ brengt een reprise van het ‘Old Souls’ thema en brengt stemmige underscore voort waar aarzeling en vertwijfeling de dienst uitmaakt. Bizar genoeg horen we doorheen deze track een outtake van Piaf’s ‘Regrette Rien’. In de film zal dit toch wel een betekenis hebben want op de soundtrack doolt het verloren rond. Afsluiten doet hij in grandeur met een pompeuze versie van het hoofdthema. In ‘Paradox’ zijn er voor het eerst ook subtiele violen te horen in een kleine, akoestische setting. Een welgekomen korte verademing die ons naar het hoogtepunt van het album leidt namelijk ‘Time’. Hier brengt Zimmer het hoofdthema van ‘Inception’ in al zijn glorie. Krachtig, sterk en vintage Hans Zimmer.

Inception’ is alleszins het beluisteren meer dan waard en zal na herhaaldelijk beluisteren meer en meer prijsgeven. Een mooie indicatie van een goede score op CD. Het lijkt er ook op dat men enkel de belangrijkste tracks heeft geselecteerd voor het album waardoor deze soundtrack erg vlot klinkt en nooit langdradig wordt. De overladen synthesizer-kant van Zimmer staat hier dik in de verf en mist de subtiliteit & akoestische resonantie van scores zoals ‘Thin Red Line’ & ‘Last Samurai’. Niettemin zorgt Zimmer voor een sterk thema, boeiende motieven en een melodische cohesie met enkele onverwachte uitschieters. Na ‘Sherlock Holmes’ dus terug een degelijke Zimmer, al mist deze naar uitvoering de levendigheid en emoties van live uitgevoerde muziek zoals dat met zijn voorgaande score het geval was. Beslis uiteraard zelf of je deze score ‘Inceptional’ of ‘Exceptional’ vindt…
Inception - 08/10 - Review of Wim Minne, submitted at (Dutch)
Vele beginnende regisseurs kunnen met grote ogen kijken naar Chris Nolan. Tot voor eind jaren 90 een nobele onbekende, in amper 10 jaar tijd uitgegroeid tot één van de beste, grootste regisseurs van de hedendaagse cinema. Wie mij niet gelooft, moet zijn palmares misschien maar eens bezien: Memento, een zéér succesvolle revival van Batman, The Prestige, Insomnia, ... stuk voor stuk films die bij de meesten (al is het maar een belletje) toch bekend staan als zeer entertainende films en tot zelfs Batman toe ingenieus in elkaar gestoken films. Films waarbij plot en entertainment hand in hand gaan. Met Inception is dit niet anders: Een zeer originele prent, die van begin tot einde in de ban weet te houden.

En voor de eerste keer sinds Pirates 3 komt dit mede door de sterke muziek van Hans Long John Zimmer. Voor Inception haalt hij nog eens een sterke actiescore uit de kast. Zijn Angels & Demons was niet slecht, maar was net iets te druk en zijn Frost/ Nixon, Kung Fu Panda waren vrij goed, maar niet noemenswaardig. Op deze score horen we de master of action weer in, euhm ... actie. Hij levert hier een ietwat vreemde score af. Vreemd in de zin van zowel beklemmend als episch. Dit horen we in Dream is Collapsing. Een elektronische gitaar zet in, en de track bouwt zo langzaam aan gestaag op om in een ijzingwekkende finale uit te monden. Grootste blazers met een daarboven spelende viool die de kers op deze verrukkelijke taart is. Het is niet het beste wat de maestro al ooit gemaakt heeft, of het meest melodische, maar toch ... het is één van de beste filmmuzieknrs die ik dit jaar al gehoord heb. Ik kreeg kippenvel toen ik dit in de cinema hoorde en - tot mijn grote verbazing - werkte dit ook op cd! Het zet meteen de toon voor het verdere verloop van de score die met een rustige underscore wordt afgewisseld: 528491 is een gestaag opbouwende track, underscore, die een compleet geheel vormt met Mombasa, een superactietrack, die eigenlijk niet misstaan zou hebben in de Batman - franchise. Het is een Zimmer in topvorm, Mombasa is de perfecte mix tussen synths en percussie, en weet te boeien. Het is niet direct mijn meest favoriete nummer van het album, maar het is van een dermate kwaliteit dat het toch het vermelden waard is. En dan komt het spannendste stuk van de film/ album: Dream within a Dream. Het hoofdthema zet in, om na 2 minuten halt te houden voor underscore, strijkers die langzaam nieuwe actie in gang zetten om dan weer halt te houden, om dan weer terug op te bouwen, maar de spanning zit erin. Dan krijgen we een suite van 9 en een halve minuut, die heel rustig, zelfs licht emotioneel begint en die eigenlijk al snel vervalt tot underscore. Het is pas na 5 minuten dat de muziek nog eens uitbarst in een emotionele tirade. De aanzet tot actie is gegeven en wanneer Edith Piaf niets betreurt (wanneer de melodie van ne regrette rien uitgedooft is hoor je die nog resoneren in de muziek van Zimmer) krijgen we eindelijk weer een beetje actie, maar het is niet genoeg om de track te redden. Deze track is weliswaar één van de zwakste. Ook Paradox is in dit bedje ziek, maar Time is dan weer wel het gezonde kindje. Een mooie, rustige, afsluiter van een zeer verrassend album!

Mijn verrassing was vrij groot dat het album naast de film mijn aandacht zeker kon weten vast te houden. Mede door het epische hoofdthema dat - zonder uit te blinken in genialiteit - toch om de één of andere mysterieuze reden aanspreekt en naar de keel grijpt. Deze keer heeft Zimmer ook eens wat werk gemaakt van de underscore die - eerlijk is eerlijk - niet hoogstaand is, maar bij momenten (bv. Time) doet wegdromen, iets waar hij in de vorige scores te kort schoot. Maar ja, underscore is underscore, wat telt is de hoofdmuziek, die wel ruim voldoende scoort en door dat fantastische hoofdthema zeker in het rijtje behoort van topscores 2010.
Inception - 08/10 - Review of Jason FLZ, submitted at (English)
When Christopher Nolan's unique, critically acclaimed film hit theaters 'Inception' was all that people were talking about for weeks. The strange plot and brilliant visual effects did help pull people in. Another factor, however, was Zimmer's popular score which itself received mixed reviews. To be fair, people who are tired of hearing Zimmer's electronic scores will hate this particular album. If you don't mind them and are willing to take a chance on this very odd score may actually like it. Either way, you have to admit that 'Inception' is a strange listening experience.

Opening the album is 'Half Remembered Dreams', a short cue consisting of a growing two note motif. 'We Built our Own World' introduces a quiet dramatic theme overlaid with electronics. Where Zimmer really shines, however, is in the guitar pieces. 'Dream is Collapsing' introduces the film's main theme which I can only describe as pulsating rock music with some very odd orchestral choices. A complaint about the score, however, lies more with the action music (for example: 'Mombasa'.) Zimmer tends to OVERUSE his electronic synth sounds and bass thumping. At points where the music would have worked with just an orchestra, Zimmer really likes to force in deep pounding noises and bass beats which occasionally drown out the music. Another good example is 'Projections', a track that is about 35% guitar, 40% electronic, and 25% orchestral.

Using electronics isn't alway's bad, as Zimmer demonstrates in tracks like 'Waiting for A Train' and 'Don't Think About Elephants.' The use of the Edith Pilaf song (albeit distorted) in the first one was also a smart move, giving the impression of being pulled out of a dream. One of the highlights of the score is also the opening to 'Radical Notion.' Zimmer's affinity for two note patterns that gradually increase in volume actually works effectively and this is no exception, although the track does veer off course into more synthetic territory. Of course, I can't really review 'Inception' without mentioning the score secondary theme (and highlight of the album). This of course is 'Time'. The track is definitely familiar Zimmer territory, combining orchestral elements from The Dark Knight and The Da Vinci Code and throwing in the piano solo.

Whether you like it or hate it, 'Inception' is probably one of Zimmer's more unique works. Combining orchestral sound with electronic elements works very well to produce an eclectic sound. The music does suffer from the occasional oversuse of Zimmer's synth material but gets made up for in broad strokes. Overall, this isn't one of Zimmer's best scores but all on it's own is something I would recommend to most people for at least one listen.
Inception - 08/10 - Review of Yannick Sneyers, submitted at (Dutch)
Inception, een film dat alle verbeelding treft!
Vanaf de trailer keek ik er naar uit de film te zien, en het beloofde.
Bij het horen van de soundtrack tijdens de film leek de soundtrack zeer sterk. Het past perfect bij de film en dus is het op zich een goede soundtrack.

Pas achteraf heb ik de OST effectief beluisterd, en hierbij kreeg ik gemengde gevoelens ...
Het eerste nummer 'Half Remembered Dream' begint met een zachte piano, het lijkt een rustige soundtrack maar dat veranderd al zeer snel wanneer de bombastische blazers er verandering in brengen. Het hoofdthema van de ost werdt al snel duidelijk bij dit nummer.

Normaal gezien ben ik een grote fan van Hans Zimmer, maar bij deze soundtrack viel hij wat tegen vond ik.

Het probleem bij deze soundtrack is dat het hoofdthema veel te veel herhaald wordt in alle nummers. Er is geen vernieuwing in de muziek. Er waren zelfs momenten bij liedjes zoals 'Old Souls' of 'Mombasa', waarbij ik het langdradig en eentonig vond.

Dan ... na een toch wel langdradige soundtrack te beluisteren, komt de climax.

'Time', niet alleen het beste nummer op de soundtrack, maar ook het beste nummer van Hans Zimmer!
Het liedje begint met het hoofdthema in piano. Na 30 seconden komen de strijkers (lage tonen) en de bassen erbij, nog niet te luid. Na 1 minuut versterken de strijkers, meerdere hogere tonen komen er tussen glippen. Ook de muziek wordt iets luider, versterkt door blaasinstrumenten (maar nog niet te sterk). 2 minuten, een rockgitaar geeft het thema wat variatie en tegelijk versterkt alle muziek in harmonie. 2:34 min., de blazers bereiken een hoger volume en dan ... 3 minuten, nieuwe blaasinstrumenten maken het geheel compleet, het nummer bereikt een hoogtepunt tot .... 3 min 33 seconden, alles valt stil, de piano en een hoge viool spelen zachtjes verder het hoofdthema. 4 minuten en 4 seconden: de piano gaat solo verder ...
Dan een bewerkt geluid, alsof iets de muziek wegzuigt in het niets, dit in een fractie van een seconde. Het kortste en krachtigste einde dat ik ooit bij een soundtrack gehoord heb. Ik kreeg kippenvel bij dit nummer.
'Time' is eigenlijk de 'modernere' versie van 'Chevaliers De Sangreal' uit de Da Vinci Code, welk het tweede beste nummer is van Hans Zimmer.

Besluit:
Deze soundtrack is ijzersterk gecomponeerd: goede afwisseling van instrumenten, krachtige hoogtepunten, rustige tussenstukken en een prachtig hoofdthema maken deze muziek kwaliteitsvol. (10/10)
Helaas is er een te langdradige opbouw in de gehele soundtrack en wordt het hoofdthema veel te veel herhaald, waardoor de soundtrack minder interessant wordt. (5/10)

Over het algemeen geef ik deze soundtrack dus een 7,5/10
Inception - 08/10 - Review of Michiel Vaernewijck, submitted at (Dutch)
Inception is het zoveelste schot in de roos van één van de meest getalenteerde filmmakers van het moment, Christopher Nolan. Met een ijzersterk scenario, puike acteerprestaties (Leo Dicaprio, Ellen Page en de great Joseph-Gordon Levitt) en vooral ongeëvenaarde special effects heeft Nolan een klein meesterwerk geschapen. Hans Zimmer verzorgde reeds de muziek voor Nolans Batman Begins en The Dark Knight, beide in samenwerking met James Newton Howard, die ook bekendheid verwierf dankzij de schitterende scores voor Dinosaur en King Kong. Hans Zimmer werd nogmaals opgeroepen om Inception te scoren en leverde daarbij weer een grootse prestatie af.

De soundtrack begint met het vrij sluimerende, mysterieuze 'Half Remembered Dream'. Zoals we dat bij Zimmer gewend zijn is dit slechts stilte voor de storm. Een bombastisch crescendo zet meteen de toon met dreigende, zware blazers. De opzet oogt (of klinkt?) ook erg eenvoudig. Deze eenvoud is doorheen de hele score aanwezig, wat de muziek een nogal minimalistisch trekje geeft. Vergist u zich echter niet, want als Zimmer op dreef is dan trekt hij dikwijls alle registers open, zoals blijkt in het ontluikende 'Dream Is Collapsing'. Zimmer bewijst in deze score meermaals dat hij niet alleen uitblinkt in het scoren van actiescènes, maar ook een stevige brok suspense aan de score toevoegt met de gebruikelijke kenmerkende strijkers. De suspense in 'Radical Notion', 'One Simple Idea' en '528491' bezorgden cinemagangers het op-het-punt-van-je-stoel-zitten-moment. Men zou terecht kunnen beweren dat vele van deze tracks louter als underscore dienen, maar beweren dat ze niet wérken zou een leugen zijn. Ook weet Zimmer op het juiste moment de gevoelige snaar te raken in 'Old Souls'. Eén van de hoogtepunten van de score is zonder enige twijfel het 9,5 minuten lange 'Waiting For A Train'. De track is voornamelijk underscore en komt pas in de laatste minuten echt op gang. Spijtig van de trage opbouw, maar de composities zelf zijn vrij genietbaar. Afsluiten doen we met het wondermooie 'Time' dat out of the blue opduikt, steeds meer en grootser opbouwt en uitmondt in een emotionele climax. In de film werkte deze finale geweldig bij het knappe einde.

Al bij al is dit een ijzersterke soundtrack, maar helaas niet zonder fouten. Hoewel alle muziek genietbaar en acceptabel is, zijn er toch van die underscore-momenten die niet veel bijdragen tot het geheel. De actiestukken zijn zoals gewoonlijk dik in orde en Zimmer weet hoe hij zijn publiek moet bespelen met zijn muziek. Kortom, lang niet Zimmers beste, maar een waardevolle toevoeging aan het indrukwekkende palmares van deze veelzijdige componist.
Inception - 10/10 - Review of Damien , submitted at (French)
Deux ans après le succès triomphal de 'The Dark Knight', Christopher Nolan et Hans Zimmer se retrouvent pour une nouvelle démonstration magistrale de savoir faire. Savoir faire d'un réalisateur désormais hors du commun, mais également celui d'un compositeur qui n'a plus rien à prouver, mais qui n'a de cesse d'explorer de nouveaux horizons... toujours avec succès (voir 'Sherlock Holmes', par exemple).
Ce qui frappe dans ce 'Inception', c'est l'omniprésence de synthétiseurs aux sonorités cristallines qui évoquent le monde des rêves, thème du long métrage. Mais parallèlement se développent des sons beaucoup plus graves, responsables de cet aspect sombre qui hante tout le film. Les compositions de Zimmer font, ici plus que dans tout autre film, corps avec les images, et jouent un rôle à part entière.
Qu'on écoute le surpuissant 'Dream Is Collapsing', thème principal du film, ou plus encore 'Dream Within A Dream', qui reprend ce même thème de manière plus musclée, avant de se clore avec majesté, on ne peut qu'être sidéré par la richesse des sonorités superposées, créant plusieurs niveaux d'écoute, à l'image des niveaux de rêve présents dans le film. L'éthylique 'Old Souls', le grandiose '528491' ou le final 'Time' continuent dans cette voie, proposant au passage de nouveaux thèmes très impressionnants. Pièce incontournable, 'Waiting For A Train' s'étire en douceur sur 9 minutes de montée en puissance tout à fait incroyable. C'est sur cette piste qu'on retrouve la voix d'Edith Piaf, extrait musical récurrent tout au long du film.
Même si certains (courts) passages peuvent rappeler 'Angels & Demons' ou 'Pearl Harbor', Hans Zimmer livre un travail d'une rare qualité, exploitant une variété de sonorités inouïe. Vibrant, prenant, renversant à tous niveaux.
Inception - 10/10 - Review of Grégory Ramat, submitted at (French)
Après avoir accompagné Christopher Nolan sur les Batman, Hans Zimmer offre cette fois une composition réellement originale et marquante. Avec quelques thèmes simples, mais accrocheurs et des motifs répétitifs montant crescendo, le compositeur installe une atmosphère fantastique à la fois pesante et mystérieuse qui complète à merveille les images du film volontairement chiches en effets spéciaux et c'est ce qui en fait la richesse.

L'une des meilleures démonstrations de cet aspect se trouve dans Dream is Collapsing, formidable morceau qui distille l'émotion du spectaculaire comme rarement en assenant des sonorités puissantes.

Mombasa - qui illustre la course-poursuite en Afrique - est également très réussi avec son rythme hypnotique.

Cela n'empêche pas Hans Zimmer d'introduire des thèmes plus délicats comme dans Dream within a Dream ou encore Wainting For a Train.

A noter quelques extraits de la plus célèbre chanson d'Edith Piaf, logique puisque présente dans le film. Un clin d'oeil à Marion Cotillard ? Il y a des chances.

En conclusion, un album étonnant et envoûtant par son style épuré et moderne.
De quoi rêver et pour longtemps !!!
Reprise Records = Limited edition Clear vinyl
Oscars: Best Original Score (Nominee)
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Nominee)
World Soundtrack Awards: Best Original Soundtrack of the Year (Winner)
Trailer:





Other releases of Inception (2010):

Inception (2015)
Inception (2010)
Inception (2010)
Time (2020)
Time (2020)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More