Afterglow


Columbia US (0074646792926)
Columbia Austria (5099706792925)
Movie | Release date: 02/03/1998 | Film release: 1997 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.After the Glow has Gone7:16
2.Yeses, Noes & In-Betweens4:57
3.A Life Suspended6:33
4.Hope & Charity7:12
5.For Charles7:22
6.Yeses & Noes5:28
7.Undecided3:31
8.The Frenzy7:09
9.Afterglow8:27
10.Afterglow - Reprise1:46
 59:40
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Afterglow - 06/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De dramafilm Afterglow is geschreven en geregisseerd door Alan Rudolph. Rudoph is een regisseur van vooral de meer dramatisch getinte karakterstudies. Deze film met Nick Nolte en Julie Christie in de hoofdrollen is goed ontvangen, maar deze wat meer artistieke films trekken geen groot publiek. Christie kreeg een Oscarnominatie voor haar hoofdrol.
Het verhaal speelt zich af in Montreal en draait om twee getrouwde stellen, die ongelukkig in hun huwelijk zitten. Het huwelijk tussen aannemer Lucky Mann (Nolte) en voormalig actrice Phyllis Hart (Christie) ligt al jaren in puin. Phyllis heeft een dochter Cassie bij een acteur, toen Lucky in het leger zat. Ze heeft gehoord dat hij inmiddels overleden is en raakt daar depressief van. Het andere stel zijn bedrijfsbestuurder Jeffrey (Jonny Lee Miller) en zijn naar kinderen verlangende vrouw Marianne (Lara Flynn Boyle). Maar Jeffry denkt helemaal niet aan haar en wijst haar af. Toch gaat Marianne alvast een kinderkamer plannen en nodigt een aannemer uit. Zo komt Lucky in haar leven en Phyllis in dat van Jeffrey...

De muziek is van Mark Isham, die al vele malen met regisseur Rudolph had samengewerkt. Dit was hun zevende gezamenlijke project. Maar wel heel anders dan daarvoor.
Rudolph had de film geschreven en opgenomen met een van Isham's jazz-album in gedachten. Deze muziek in die jazzy stijl wilde hij gebruiken bij zijn film, maar dat album Blue Sun bleek niet overal in de film goed te passen. Dus heeft Rudolph met Isham daarover gesproken en Isham zou die gaten gaan opvullen.
Isham kende de jazz-saxofonist Charles Lloyd en samen met Rudolph besloot hij om een jazz-band samen te stellen om de muziek voor de film nieuw op te nemen. Isham was een grote fan van jazz-trompetist Miles Davis en kende hem goed en vanuit zijn netwerk heeft hij een paar grote namen uit de jazz-wereld gestrikt om de muziek bij de film te maken. Die namen zijn Charles Lloyd op saxofoon, Gary Burton op vibrafoon, Billy Higgins op drums, Jeff Littleton op bas, Geri Allen op piano en Sid Page op viool. Isham zelf bespeelt in deze gelegenheidsband de trompet en de flümpet. Die laatste bestaat nog maar kort en is een soort kruizing tussen de wat scherpe trompet en warmere bugel (of flügelhorn) en Isham heeft speciaal voor hemzelf zo'n instrument laten bouwen.

Isham had voor elk karakter in de film de nodige muziek geschreven en wilde dat koppelen aan een specifiek instrument. Maar werken met muzikanten die op 'gevoel' muziek maken vereist een wat andere aanpak. In zijn muziek heeft Isham dan ook vooral dat gevoel benadrukt dat de muziek moest uitstralen, zonder de filmbeelden hierin mee te nemen. Zo konden de muzikanten voor elk karakter in de film een specifiek gevoel in hun muziek leggen. Maar dat pastte niet overal even goed in de film. Rudolph besloot daarom samen met Isham om de film aan te passen op de muziek, een erg ongebruikelijke methode (die overigens ook in 1968 al is toegepast door Sergio Leone bij Once Upon a Time in the West met muziek van Ennio Morricone).
In Isham's carriere was dit de eerste keer dat een film is aangepast aan zijn score. Hun band nam de muziek in twee dagen op.

De stijl van de muziek is vooral een soort rustige jazz, die wat aan de minimalistische kant blijft. Uiteraard was de jazzband maar zeven man sterk, maar ook heeft Isham de muziek redelijk eenvoudig gehouden, omdat hij niet wilde dat de muziek zou afleiden van het verhaal, maar juist de emotie en sfeer moest versterken. Daarbij heeft Isham de stijl van zijn grote voorbeeld Miles Davis geprobeerd te benaderen, wat geleid heeft tot een wat sobere, vooral melancholieke kleuring waarin de eenvoud bijna tot kunst is verheven.

Nu is die jazzy stijl wel een muzikale kleur die je moet liggen om die muziek te kunnen appreciëren. En het zal zeker ook helpen als je Afterglow hebt gezien. Maar voor mij geldt dat ik de film niet heb gezien en dat jazz ook niet mijn favoriete muzikale genre is. Dat maakt de muziek voor mij wat minder gemakkelijk beluisterbaar en invoelbaar. Maar de kwaliteit van de muziek staat buiten de discussie over smaak en die kwaliteit hoor je duidelijk af aan de muziek. Ik verwacht dan ook dat menige jazzliefhebber deze score van Isham op een album die meer dan een uur duurt hoog zal waarderen. Zelf kan ik dat niet echt omdat het niet mijn smaak is en ik waardeer deze score dan ook met 56 uit 100 punten.

Other releases of Afterglow (1997):

Afterglow (1997)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More