Erased
The Expatriate

De Canadees-Belgische film The Expatriate kreeg in de VS de titel Erased, elders bleef de titel The Expatriate. De regie was in handen van de Duitser Philipp Stölzl (Nordwand, Young Goethe in Love) die vooral opera's regisseert. De film is door de critici behoorlijk mager ontvangen, vooral vanwege het 13-in-een-dozijn verhaal en was ook in de bioscopen geen succes.
Het verhaal draait om Ben Logan (Aaron Eckhart), die samen met zijn dochter Amy (Liana Liberato) voor zijn werkgever vanuit de V.S. naar België is verhuisd. Als er in zijn bedrijf iets mis gaat, blijkt de volgende dag dat het hele bedrijf verdwenen is, inclusief al z'n collega's. Het gebouw is leeg en bewijzen zijn uitgewist. Dan worden hij en zijn dochter door een medewerker van dat bedrijf ontvoerd, maar hij weet de medewerker uit de weg te ruimen en komt erachter dat al zijn collega's zijn omgebracht. Amy stelt hem dan allerlei vragen over zijn werk, die hij niet direct beantwoorden kan. Ze besluiten om onder te duiken...

De muziek bij deze thriller is van Jeff Danna, die er een tamelijk standaard thrillerscore voor componeerde.
Het album opent met een van de betere tracks, getiteld 'The Heist', die redelijk melodieus is en het thema laat horen. De muziek is voor een thriller gemaakt en in deze openingstrack komt de dreiging al flink naar voren. De eerste halve minuut nog alleen met strijkers, maar daarna wordt de muziek overladen met percussie. Het grootste deel van de score blijft deze behoorlijk stevige percussie een belangrijke rol vervullen.

Naast de percussie hoor je in deze score ook veel elektronische klanken en elektrische gitaren, maar ook orkestrale muziek van strijkers en piano. Als je de score beluistert, krijg je echter vooral de indruk dat de muziek elektronisch is. Dat komt gedeeltelijk door de effecten en vreemde klanken die Danna in de meeste tracks toepast, maar de elektronische kleuring hangt toch een beetje over de hele score heen, zelfs in een tamelijk melodieuze track als 'Logan Finds Anna', waarin strijkers een grote rol spelen. De elektronische underscore bepaalt dan toch de muzikale klank van de track en daarmee van het hele album. Daarbij is de muziek wat koud afgemixt, met instellingen die warme klanken wat onderdrukken.

Het thema dat al in de openingstrack voorbij kwam, komt regelmatig in de diverse tracks terug. Het thema staat wat in mineur en is vrij vlak, waardoor het nauwelijks aanspreekt. Dat thema wordt vooral door midden- en lagere strijkers gespeeld, waardoor het wat grimmig overkomt. Op zich is dat niet nadelig, want het geeft een solide kleuring aan de muziek.
Ondanks dat Danna geprobeerd heeft om de muziek toch melodieus te houden, valt op dat de verschillende tracks allemaal tamelijk gelijkmatig overkomen. Er wordt wel gevarieerd, maar het veel tracks lijken toch teveel op elkaar, ondanks tempowisselingen en afwisseling in percussiestijlen of instrumentaties. De laatste track zorgt overigens nog voor een prettige afsluiter, met een kleuring van de muziek waar hoop doorheen klinkt.

Kortom, met Erased heeft Jeff Danna een wat vlakke score gecomponeerd. Muzikaal gezien zijn de tracks wel redelijk gevarieerd, maar er is slechts één themamelodie, die echter nauwelijks aanspreekt. Een flink aantal tracks hebben een vergelijkbare kleuring, waardoor veel muziek op elkaar lijkt en tegelijkertijd nauwelijks aanspreekt. Typische thrillertracks ontbreken op dit album, waardoor het allemaal wat doorkabbelt en relatief saai is. De best wel fraaie afsluitende track kan dat niet meer goedmaken. Dat brengt de waardering op een wat magere 61 uit 100 punten.