The Notebook

De Amerikaanse film The Notebook staat bekend als een van de meest romantische films aller tijden. Of dat zo is laat ik in het midden. Wel weet ik dat dit een werkelijk prachtige film is, die de gevoelige snaar weet te raken, zonder overigens naar klef suikergoed te smaken. De film is geregisseerd door Nick Cassavetes. Hoewel maar matig ontvangen door de critici, is de film uiteindelijk toch een groot succes geworden en won deze verschillende prijzen.
Het verhaal begint met een oudere man (James Garner) en vrouw (Gena Rowlands, de moeder van regisseur Cassevetes), waarbij de man een verhaal voorleest aan de vrouw vanaf z'n kladblok, waaraan de titel van de film te danken is. Deze vrouw blijkt dementerend te zijn geworden. Het verhaal dat de man voorleest wordt vervolgens in flashbacks in de film verteld. Dat verhaal gaat over twee geliefden, die elkaar voor het eerst ontmoeten in de veertiger jaren van de vorige eeuw. Haar ouders vinden Noah (Ryan Gosling) echter ongeschikt voor hun dochter en verbieden de omgang. Dochter Allie (Rachel McAdams) wordt daarom naar een college verder weg gestuurd. Toch blijft hun liefde levend, ook al horen ze jarenlang niets van elkaar, omdat zijn brieven door haar ouders tegengehouden worden. Als de jonge vrouw dan iemand anders ontmoet staat ze voor een keus, die grote gevolgen voor hun beider leven kan hebben....

De score is van de hand van Aaron Zigman, die toen nog niet zoveel grote films op z'n naam had staan. Zigman heeft voor The Notebook een mooie, wat melancholieke score neergezet. Van deze score is zowel dit promo album uitgebracht, maar bekender is de soundtrack van The Notebook, waar een deel van de score is opgenomen, samen met een aantal jazz-songs uit de oude doos. Die jazz-songs ontbreken op dit promo album met uitsluitend de muziek van Zigman.

Die muziek van Zigman kent eigenlijk twee typerende stijlen. De eerste is een prachtige lyrische en romantisch gekleurde stijl, de tweede is een wat dramatischer en meer jazzy gekleurde stijl, die duidelijk minder prettig in het gehoor ligt. Beide stijlen komen terug zowel in orkestrale setting als in nogal minimalistische setting, waarbij geregeld maar 1 instrument te horen is. Vaak is dat een piano, maar ook andere instrumenten komen solo voorbij. Vooral wanneer de klankkleur aan de dramatische kant is, dan zijn die solo-tracks wat aan de saaie kant en ontbreekt de sprankeling die je wel terughoort bij de meer romantische tracks.

De thema's die Zigman heeft gecomponeerd zijn bijzonder fraai, vooral wanneer ze in die lyrische setting staan. Dat hoor je gelijk in de eerste track 'End Title', weliswaar pas na een wat saaie eerste anderhalve minuut, maar dan breekt echt de zon door. Het hoofdthema komt dan in volle orkestrale glorie naar voren en is werkelijk geweldig!
Dat hoofdthema hoor je dan in de tweede track 'Main Title' in een heel andere setting voorbij komen. Hier speelt alleen een piano. Maar omdat de melodie zo meeslepend is, blijft ook deze muziek heerlijk beluisterbaar.
Dit schitterende thema blijft de hele score hoorbaar, maar de stijl waarin het gebracht wordt wisselt nogal. 'The Rain's Coming In' laat al een wat tragere versie horen en die traagheid zal nog verder toenemen naarmate de score vordert. Vooral wanneer de muziek in die wat dramatischer en meer jazzy setting staat en waarbij sommige tracks zo traag en tegelijk minimalistisch zijn, dan druipt de saaiheid er vanaf. En eigenlijk staan er net iets teveel van die erg trage tracks op dit album, wat duidelijk afbreuk doet aan het luisterplezier.

Zigman's score geeft je met zijn muziek eigenlijk een wat dubbel gevoel. Die muziek is enerzijds prachtig lyrisch en romantisch, met vaak een wat melancholieke inslag, maar anderzijds ook nogal saai en dramatisch gekleurd met een wat jazzy tint. Daarbij is de muziek soms behoorlijk aan de trage kant, wat niet meehelpt voor een prettig te beluisteren score. Desondanks zijn veel (delen van) tracks toch bijzonder fraai. Vooral wanneer het heerlijke meeslepende hoofdthema te horen is, dan kun je echt genieten van de muziek, ondanks dat dit soms op een wat minimalistische manier gebracht wordt. De waardering komt zo op een toch fraaie 77 uit 100 punten, vooral dankzij de geweldige orkestrale uitvoeringen van dat prachtige thema.