Little Monsters

De Amerikaanse komische fantasy-film Little Monsters is geregisseerd door Richard Greenberg en is zijn enige bioscoopfilm, naast een documentaire en een aflevering van een tv-serie. De film is een grote flop geworden, ondanks de relatief lage productiekosten. In de film speelt Fred Savage de hoofdrol van de elfjarige Brian en zijn broer Eric wordt in de film gespeeld door zijn echte broer Ben Savage. De film is nooit in de Benelux uitgekomen.
Het verhaal draait om de elfjarige Brian, die net verhuist is en zich daardoor wat eenzaam voelt, zonder z'n vrienden. Daarbij krijgt hij ook nog eens de schuld van allerlei dingen die mis gaan. Brian zegt dat hij dat allemaal niet gedaan heeft, maar wellicht zijn broer Eric. Eric op zijn beurt vertelt dan dat hij 's nachts een vreemd wezen heeft gezien. De volgende nacht hoort Brian een geluid, dat onder zijn bed vandaan komt, waarop hij maakt dat hij wegkomt en de rest van de nacht in de woonkamer probeert te slapen. De volgende nacht neemt hij voorzorgsmaatregelen en zet vallen en lokmiddelen in om het 'monster' te betrappen. Zo komt hij oog in oog te staan met een blauwachtig wezen, dat Maurice heet...

De muziek bij deze film is van David Newman.
Het album opent met een fraaie rustige track met vooral strijkers, houtblazers en piano. De muziek is dan nog bijna lieflijk. De melodie spreekt echter niet zo aan, hoewel deze door het arrangement best wel prettig in het gehoor ligt. Een fraai thema is nauwelijks aanwezig, hoewel op het einde van deze openingstrack 'Main Title' iets van een hoofdmelodie naar voren komt. Ook in 'Eric and Kiersten' komt deze best wel fraaie muziek weer terug en ook in enkele andere tracks op de eerste helft van het album tref je nog delen van deze fraaiere muziek.
In de tracks hoor je echter steeds meer dat er vreemde dingen in de film gebeuren. De spanning wordt steeds verder opgevoerd, wat de beluisterbaarheid niet ten goede komt. Dat doet Newman door die fraaiere rustige, soms bijna minimalistische muziek af te wisselen met veel spannender muziek.

Het grootste deel van de score wordt ingenomen door muziek met heel redelijk beluisterbare spannende muziek. Dat begint eigenlijk pas goed vanaf de track 'Brian's Room'. Deze muziek is bijna niet melodieus of anderszins aantrekkelijk, maar is vooral spannend en thrillerachtig. De muziek is echter nauwelijks voorzien van schrikeffecten of chaotische of erg dissonante kleuringen. Een track als 'Maurice Antics' is deels nog een van de meest creepy tracks, door wat grillige vioolklanken met lichte percussie. Toch wisselt Newman ook hier de spannende muziek weer af met wat rustiger intermezzo's, wat ook hij in een aantal andere tracks doet. Die afwisseling geeft even adempauze en pakt goed uit.
Wat voor de beluisterbaarheid niet meehelpt is de regelmatige aanwezigheid van een luide menselijke zucht in een aantal tracks, die de muziek een soort spooky kleuring geeft, alsof er geesten rondwaren. In de film zal dat allicht goed werken, maar om naar te luisteren is niet erg prettig.

Een aparte track is 'Nite Lite', die een behoorlijke pop-rock klank heeft, als de instrumentale versie van een rocksong. De melodie spreekt niet erg aan en ook het gezucht is in deze track niet van de lucht. Ook de voorlaatste track 'Sign Running' heeft die poppy kleuring, wat vooral komt door het gebruik van een conventioneel drumstel. Zonder dat drumstel zou de muziek een redelijke 'normale' filmmuziekkleuring hebben. Het is overigens, wellicht vanwege die drum, een van de meer aansprekende tracks van de score.

De rust keert weer wat meer terug vanaf de langere track 'Divorce'. De violen hebben hier een wat ijle klank, maar de muziek is desondanks fraai. Toch komt de muziek in deze track nogal minimalistisch over, vooral vanwege de vele gedeelten met vrijwel solo gespeelde muziek van ofwel een houtblazer of een strijker. De melodieën spreken niet echt tot de verbeelding en het kabbelt allemaal een beetje voort, wat een toch wat saaie track oplevert, die in de laatste anderhalve minuut echter weer spannender wordt.
Ook de langste track 'The Final Stand' is een wat rustige, saaie track, die nauwelijks melodieus is. Er zitten wel spannende stukjes tussen, vooral in de tweede helft van de track, maar de muziek doet de tracktitel geen eer aan.
Nog een lange track is 'New World', maar ook dit is vrij saaie muziek, die minimalistisch voortkabbelt met vooral harpgetokkel en xylofoon en een enkele viool. Ook hier af en toe spannender stukjes tussendoor, maar de muziek is vooral saai.
Dan is 'Let's Go' een veel spannender en aansprekender track, hoewel ook hier de melodieën weer te wensen overlaten. De muziek is veel voller georkestreerd en alleen daardoor al aangenamer.

Het album sluit af met de rustige klanken van 'Going Home'. Hier weer de violen die het thema uit de 'Main Title' spelen. Samen met piano en harp maken die violen op de aardige themamelodie er zowaar nog een mooie afsluiter van.

Kortom, met Little Monsters heeft David Newman een aardige score gecomponeerd voor een film die, aan de muziek te horen, nog een redelijk creepy gehalte heeft. Voor een jeugdfilm zouden de beelden dit allicht moeten verzachten. De muziek is veelal best wel spannend en soms duidelijk creepy, waarbij de melodieën het onderspit delven. Overigens is ook in de rustiger tracks, of delen daarvan nauwelijks sprake van mooie melodieën. Veelal is die rustiger muziek nogal aan de saaie kant. Alleen de openings- en afsluitende track hebben duidelijk een fraaiere melodie. De waardering komt zo op niet meer dan 63 uit 100 punten.