Duplicity


Colosseum (4005939695521)
Varèse Sarabande (0030206695526)
Movie | Release date: 03/17/2009 | Film release: 2009 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.War4:06
2.Following Claire2:00
3.Security Meeting2:49
4.Split to Rome2:30
5.Tully's Letter1:52
6.The Ghost2:48
7.Rome Hotel1:38
8.Back to the Unit1:44
9.Split to London0:47
10.The Frame Up2:27
11.Split to Miami0:49
12.Miami Hotel1:02
13.Share My Fire1:27
14.Bench Mark0:36
15.Safe House2:19
16.Split to Cleveland0:48
17.The Formula5:50
18.San Diego Airport1:24
19.A Cream or a Lotion?1:40
20.Airport Love1:55
21.The Real Setup3:12
22.Played1:38
23.Duplicitá a Due2:05
24.Being BadShana Halligan and Kiran Shahani3:00
 50:25
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Duplicity - 09/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
Duplicity is een score die echt apart is.
En als je van aparte scores houd is deze score echt wat voor jouw.
Verwacht géén James N. Howard score met prachtige nummers, strijkers etc. maar verwacht een score met snelle melodieën, veel slagwerk en iets totaals anders dan dat we ooit van hem gehoord hebben. Zo laat Howard ons zien dat hij de Powell stijl aardig kan nadoen. Misschien is nadoen niet het goeie woord maar hij kan Powell zeker niet overtreffen. Powell is een meester in actietracks, Howard komt er niet bij…althans. Er zijn wat nummers dat mijn aandacht zeker wel hebben getrokken.

War.
Deze track is wel heel apart. Met onwijs veel slagwerk en op een gegeven moment richting het einde hoor je nog trompetten. Echt een swingende track en geen andere track van Howard lijkt op deze. Een aparte opening van de score, niet speciaal op deze score maar ik wilde hem toch nog even noemen. Na een tijdje gaan de trompetten mij irriteren dus dit nummer is zeker geen beauty vergeleken met andere top tracks. Ik ga verder met de tracks beschrijven, ik doe er maar een paar (ik schrijf alleen de beste op).

Following Claire.
Deze track begint een beetje Frans.
Heel charmant, en rustig…maar deze rust word verstoord rond de 0:30. Dan hoor je de duisternis in de track opkomen. Dan gaat het orkest verder met een lekker beat. Het slagwerk blijft goed aanwezig in de track, belletjes, pauken echt alles erop en eraan. En rond 1:19 een nieuwe beat vol met Franse tintjes en mondharmonica’s. Soms een piano er tussen door maar over het algemeen is dit één van de beste tracks.

Trully’s Letter
Trully word gespeeld door Tom Wilkinson, een goed acteur. Hier speelt hij een zakenman, een hele fanatieke zakenman! Maar is dit ook te horen in dit nummer. Het begint heel raadselachtig en dan komen de strijkers. Het begint veelbelovend. De piano komt er ook nog bij en dan begint het pas echt leuk te worden rond de 1:20. Rond de 1:27 een heerlijke trommel erbij en dan eindigt deze track is een harde klap door het orkest. Leuk gedaan door Howard, een pracht track en dus ook 1 van mijn lievelingstracks op deze score.

The Ghost
Ook een leuke track. Deze begint net zoals track 5 erg rustig. Maar dan komt het slagwerk er weer bij. Veel links leg ik hierbij met Powell. Die ook zo’n stijl altijd weet te handhaven bij bijvoorbeeld de Bourne –films. Rond de 0:58 komt de piano erbij met een duister toontje. En dan begint deze track pas echt aangenaam worden zo rond de 1:20. Toevallig weer rond de 1:20 (al mijn lievelingstrack beginnen dan echt leuk te worden). Een goeie beat erin wat me niet alleen aan Powell moet denken maar ook aan Hans Zimmer. Maar rond 2:03 trekt deze track pas echt mijn aandacht! Geweldige strijkers in een snel tempo en de piano die daar tussendoor pingelt. Echt een goeie combinatie, dit is mijn favoriete track op dit album! Mede dus door dat einde.

The Formula
De beat zit er sowieso al in, dit is gewoon een leuke score met een heerlijke swingende beat. En dit nummer zit ook zo goed in elkaar. Veel slagwerk op het begin en de strijkers die af en toe erbij komen. Spanning tot op het bot en dan gaat het orkest weer over in veel slagwerk. Het Duplicity Theme, wat bestaat uit wat eenvoudige instrumenten, hoor je in de verte. Op de voorgrond ligt vooral het slagwerk en ook word er veel aandacht aan de strijkers besteed. Een heerlijke track met veel erop en eraan. De melodie van Following Claire (het hoofdthema) is weer te horen. Toch blijft het op de achtergrond en treed het slagwerk meer naar voren. Ik blijf zeggen dat Howard geïnspireerd is door de Powell stijl, dat kan gewoon niet anders want waarom komt die naam steeds in mijn hoofd op wanneer ik tintjes van Duplicity te horen krijg. Deze track eindigt leuk met natuurlijk weer een heerlijke beat waar elke filmmuziek liefhebber wel van moet houden!

The Real Setup
De laatste uitblinker op deze score is dit nummer.
Deze track 21 is een track weer veel bij komt kijken. Het begint rustig met wat slagwerk en met een piano die eigenlijk wat magisch met zich mee brengt. Dan komen de strijkers weer rustig deze track binnen wandelen. Maar waarom ben ik zo gecharmeerd over deze track? Rond de 1:37 minuten krijg je daar antwoord op. Strijkers en slagwerk gaan namelijk zo goed samen! Een geweldige beat zorgt voor wat kippenvel bij mij. 2:17 minuten is ook geweldig. Een soort snelle mars van strijkers, slagwerk en nog veel meer. Geweldige secondes, een super track naar mijn mening. Het bevat slagwerk, strijkers en die geweldige beat!

Verschillende tintjes van dit album doen me denken aan de Bourne films, en zelfs aan Mr. & Mrs. Smith. Denk maar aan de Assassin’s Tango, die lijkt heel erg op het thema wat op de gitaar word gespeeld in track 23. Maar toch heeft Howard een eigen sfeer aan deze score gegeven. Een score met veel slagwerk, strijkers en alles zat goed in elkaar. Een heerlijke score, hier word ik nou blij van. Geen Zimmer clone score of iets dergelijks. Wellicht heeft Howard gekeken naar wat werken van Powell maar so what! Dit is een James Newton Howard die we nog nooit zo gehoord hebben. Is een keer geen mooie melodie of duistere donkere scores! Nee, dit keer iets geheel anders, en dat pakt naar mijn mening nog heel goed uit ook! Een 9 voor deze score, omdat Howard ons toch weer iets weet te brengen wat boven mijn verwachtingen uit stijgt. Niet omdat het een actie score is, nee omdat het anders is dan vele andere scores. En dat is iets waar veel componisten nog van kunnen leren. Howard, you did it again!
Duplicity - 07/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Tony Gilroy heeft al van heel wat films het script geschreven, zo ook voor de thriller Duplicity. Deze keer nam hij ook de regie voor z'n rekening. James Newton Howard stond garant voor de muziek.

En de score is een hele aparte muzikale reis. De score is niet orkestraal en neigt eerder naar de minimalistische kant. Er hangt bij veel tracks een wat jazzy sfeer overheen, die sommige tracks er niet fraaier op maken. Toch bevat de score een groot aantal zeer prettige tracks.
De openingstrack hoort daar niet bij. 'War' is een nogal jazzy track met caraïbische invloeden en af en toe wat 'Prince' kleuring en wijkt nogal af van de rest van de score.
In ' Following Claire' komt het hoofdthema voorbij in een wat Franse sfeer. Dit hoofdthema is melodisch niet geweldig en heeft een wat jazzy kleur, maar door de stijl en muzikale setting komt het zeker wel prettig naar voren. Bij 'Security Meeting' begint de score een wat donkerder en spannender karakter te krijgen, hoewel het 'Rome'-deel van de score (tracks 4 tm 7) nog een wat luchtiger karakter hebben met mooie underscore melodiën met lage strijkers, ondanks de aanwezige spanning. Dit zijn dan ook fraaie tracks. 'Rome Hotel' is de eerste track waarin een solo spaanse gitaar een mooie melancholieke melodie speelt, gevolgd door het thema van de film. Zo zijn er meer fraaie tracks met die solo gitaar.
Wat volgt zijn een aantal ruigere tracks voor Londen en Miami. Ook hier komt het thema regelmatig terug, maar de tracks hebben een wat duisterder klankkleur en zijn wat steviger aangezet, waarbij in Miami de kleur nog iets richting Caraïben gaat en wat jazzyer wordt. Tracks 9 tm 15 zijn dan ook de minste tracks.
'Split to Cleveland' lijkt op een stevig rocknummer, is niet zo fraai, maar luidt wel de mooie laatste tracks van de score in, te beginnen met 'The Formula'. Het thema komt steeds terug en geeft de score een samenhang die prettig is en het een geheel maakt. De tokkelende solo gitaar komt weer terug in een paar erg fraaie tracks, waarvan 'Airport love' de mooiste is.
De drie laatste tracks laten met name het jazzy karakter weer terugkomen. 'Played' is een mooie track met het rustig gespeelde thema. 'Duplicitá a Due' is een snel getokkelde track met meerdere gitaren met het thema als leidende melodie. Prima te beluisteren.
Helaas sluit het album af met een jazzy gezongen laatste track 'Being bad'. Het zeurt nogal door en heeft voor mij een hoog irritatiegehalte.

James Newton Howard zet met Duplicity een overwegend fraaie score neer. Een aparte score, zoals je niet vaak hoort. Sommige stukjes lijken wat geleend bij collegae als Shore, Powell en Rodriguez, maar dat is zeker geen afwaardering. Het middengedeelte van de score is wat minder melodieus en ook sommige wat te jazzy tracks vallen niet zo in de smaak, maar verder is dit een fraaie score. Wel jammer is de afsluitende song.
Duplicity - 09/10 - Review of Maurits Petri, submitted at (Dutch)
Duplicity, 'swingy' en jazzy

Duplicity, een film waar al een tijdje naar wordt uitgekeken. Niet alleen omdat Clive Owen en Julia Roberts de sterren van de hemel zullen spelen, maar ook door de soundtrack. Want die is van niemand minder dan James Newton Howard.

Ex-CIA agent Claire Stenwick (Julia Roberts) en ex-MI6 agent Ray Koval (Clive Owen) zijn beiden overgestapt naar het bedrijfsleven en hebben in het geheim een relatie. Als ze verwikkeld raken in een levensgevaarlijk spionagespel, ontdekken ze welke gevolgen dit voor hun werk heeft. Want kan je je geliefde wel vertrouwen?

James Newton Howard lijkt de luisteraar iedere keer weer te verrassen. Ditmaal door de stijl van de soundtrack. Howard produceerde een lekkere ‘swingy’ soundtrack, die gekenmerkt wordt door up-tempo beats, snelle trompetten en scherpe gitaar riffs. Natuurlijk is er ook plaats voor het orkest, maar je moet wel goed zoeken. De eerste track zet al in de eerste seconden de toon voor de rest. Een basgitaar, lekkere ‘wah-wah’ gitaarmuziek en een beat waarvan je niet kan stil blijven zitten vormen de boventoon. Wees dan ook niet verbaasd dat je van je bureaustoel afkomt, en even lekker gaat dansen op je bureau. Gelukkig is er ook rust te vinden op het schijfje, in de vorm van de tweede en derde track. Spannende en ingetogen underscore is de basis voor deze nummers. Niet heel erg bijzonder, maar gelukkig wordt dat alweer snel goed gemaakt. Split to Rome is het eerste deel van een reeks tracks (Split to London, Split to Miami, Split to Cleveland) die op elkaar lijken, maar tóch anders zijn. De naam plaatsnaam is namelijk de stijl. In de versie van Miami horen we bijvoorbeeld Caribische muziek, terwijl in de versie van Cleveland het statische de overhand krijgt.
Links met componist John Powell vinden we hier en daar wel terug. Het gebruik van percussie en beats doet vaak genoeg des Powell’s aan. Maar van Howard pik je het toch!

Dat het orkest ook een rol speelde op de soundtrack, wordt duidelijk in Airport Love en Played. Rustige en typisch Howardiaanse filmmuziek, zoals we dat gewend zijn.
Duplicitá a Due is een clowneske Spaanse afsluiting van de soundtrack, waar vooral het spel van de gitaar eruit springt.

Kort gezegd is Duplicity een aparte soundtrack van James Newton Howard. Muziek die we niet vaak horen van de veelzijdige componist. Zijn invloeden als vroegere toetsenist en bandlid komen duidelijk naar voren. Helaas doen sommige tracks wat langdradig aan, waardoor het risico van saai worden aanwezig is. Gelukkig weet Howard door de verschillende thema’s, de grapjes in de titels en de instrumentatie de aandacht erbij te houden. Gewoon een lekkere pop-jazzy-swing soundtrack!
Duplicity - 06/10 - Review of Marc Chauvin, submitted at (French)
Après "Michael Clayton", James Newton Howard retrouve Tony Gilroy sur "Duplicity", une comédie romantique tout ce qu'il y a d'agréable et de divertissant.
C'est un score assez mineur que nous propose James Newton Howard et plutot anecdotique mais assez plaisant dans l'ensemble.

La bande originale du compositeur délaisse tout orchestre classique au profit d'une ambiance assez jazzy à la fois rythmé et classieuse.

Dans "War" et dans d'autres morceaux, le compositeur empreinte le style assez mouvementé d'un John Powell (voir les Jason Bourne ou Mr et Ms Smith notamment )et délivre une ambiance rythmé mais pour le coup assez impersonnelle.
Les morceaux les plus interessants de l'album sont les plus discrets comme le très beau "Rome Hôtel" avec sa guitare sèche. Un beau morceau accoustique qui rappelle que James Newton Howard est maître dans l'art des ambiances intimistes !

Un album pas nécessairement déplaisant, et dans l'ensemble vivifiant, qui prouve une fois de plus le talent de JNH à adopter n'importe quel style, mais le tout reste tout de même assez anecdotique et plutôt impersonnel !
Original Motion Picture Soundtrack
Music composed by James Newton Howard

Oscar® winner Julia Roberts and Clive Owen reunite for Duplicity, from writer/director Tony Gilroy (seven-time Oscar®-nominated Michael Clayton).

In the film, they star as spies-turned-corporate operatives in the midst of a clandestine love affair. When they find themselves embroiled in a high-stakes espionage game, they discover the toughest part of the job is deciding how much to trust the one you love.

CIA officer Claire Stenwick (Roberts) and MI6 agent Ray Koval (Owen) have left the world of government intelligence to cash in on the highly profitable cold war raging between two rival multinational corporations. Their mission? Secure the formula for a product that will bring a fortune to the company that patents it first.

For their employers — industry titan Howard Tully (Tom Wilkinson) and buccaneer CEO Dick Garsik (Paul Giamatti) — nothing is out of bounds. But as the stakes rise, the mystery deepens and the tactics get dirtier, the trickiest secret for Claire and Ray is their growing attraction. And as they each try to stay one double-cross ahead, two career loners find their schemes endangered by the only thing they can't cheat their way out of: love.

Fresh off a blockbuster year that included the score for The Dark Knight and an Oscar® nomination for Defiance, James Newton Howard adds this striking new thriller score to his impressive tally.

Bitter:Sweet is an electronic/trip-hop duo with jazz-like qualities from Los Angeles.
Trailer:





Other releases of Duplicity (2009):

デュプリシティ (2009)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More