Fatal Attraction


GNP Crescendo Germany (0090204970087)
GNP Crescendo US (0787364070022)
Movie | Released: 1987 | Film release: 1987 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Fatal Attraction3:43
2.Following Dan1:55
3.Madness2:08
4.Where Is Ellen4:24
5.Beth0:27
6.Confrontation3:33
7.Untitled #12:42
8.Untitled #21:36
9.Untitled #31:17
10.Untitled #40:56
11.Untitled #51:06
12.Untitled #62:29
13.Untitled #72:16
14.Untitled #83:55
 32:27
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Fatal Attraction - 03/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Dit is de 22ste recensie uit de Maurice Jarre serie.

Vorige: Enemy Mine
Volgende: Jesus of Nazareth

De Amerikaanse thriller Fatal Attraction is geregisseerd door de bekende Adrian Lyne (Foxes, 9 1/2 Weeks, Indecent Proposal). Bij de productie was wel het nodige te doen om de afloop van het verhaal, omdat bij testvertoningen bleek dat het publiek niet goed op deze afloop reageerde, waarna een nieuw einde is geschreven en opgenomen. De film is bij de critici goed ontvangen en was ook in de bioscopen een groot succes, wat het tot de best bekeken film van 1987 maakte. De film is genomineerd voor vele prijzen maar won slechts een paar kleinere.
Het verhaal draait om Dan Gallagher (Michael Douglas), een advocaat die een ontmoeting heeft met Alexandra Forrest (Glenn Close). De twee besluiten tot een eenmalig slippertje, wanneer de vrouw en dochter van Dan een weekendje weg zijn. Hij heeft daar achteraf spijt van, maar Alex wil het niet bij een eenmalige gebeurtenis laten en begint Dan de claimen. Als Dan na hun tweede ontmoeting er een punt achter wil zetten, snijdt Alex haar polsaders door, waarop Dan niet anders kan dan haar te helpen en de wonden te verbinden en nog even te blijven. Als hij de volgende dag vertrekt ga hij ervan uit dat het over is, maar Alex blijft zich steeds extremer aan hem opdringen...

De muziek bij deze film is van niemand minder dan Maurice Jarre, die met z'n scores voor Lawrence of Arabia, Doctor Zhivago en Is Paris Burning? grote faam verwierf. Maar vanaf het begin van de tachtiger jaren, toen z'n zoon Jean-Michel Jarre grote successen vierde met z'n elektronische muziek, dacht ook pa Maurice kennelijk dat daarin de toekomst lag. Hij legde zich steeds meer toe op het componeren van elektronische scores, maar bleek daar minder goed in te zijn en vele van zijn elektronische scores klinken nu dan ook zwaar gedateerd en nogal simplistisch. Gelukkig is Jarre in de negentiger jaren weer losgekomen van die bevlieging en teruggekeerd tot waar hij goed is was, namelijk het componeren van orkestrale scores.

Maar Fatal Attraction is een film uit 1987, toen Jarre nog zo ongeveer midden in z'n elektronische periode zat.
Het album opent met de titeltrack, waarin Jarre een heel aardige themamelodie presenteert op een piano, of een keyboard die behoorlijk naturel als een piano klinkt. Deze melodie is harmonisch en stijlvol gecomponeerd en wordt aangevuld met de nodige houtblazerklanken en een trompet. Over dat alles ligt uiteindelijk een wat aparte kleuring, die er een wat geheimzinnig en licht dromerige sfeer aan geeft. Maar naar het eind van de track pakt Jarre toch nog heel behoorlijk uit met een fraaie, vooral elektronische instrumentatie, die een zekere grandeur aan de muziek geeft. Daarmee is dit best wel een heel aardige openingstrack van het album, al klinkt de elektronische muziek nogal gedateerd.

Maar daarna gaat het al snel de verkeerde kant op. De eerstvolgende track 'Following Dan' heeft al gelijk een veel donkerder of zelfs grimmiger kleuring dan de openingstrack, waarbij de dreiging al volop in de lucht hangt. In de volgende tracks is dat nog veel sterker het geval. De daarin aanwezige plotseling uitbarstingen van dissonante klanken en grommende underscore zorgen op veel momenten voor duidelijk minder prettige muziek, die in de film vooral sterk aan het personage van Alex gelinkt zal zijn, getuige de tracktitels.
De melodieën laten dan duidelijk te wensen over en in die nogal gedateerde elektronische kleuring heeft Jarre het vaak nogal simplistisch aangepakt. De muziek bestaat dan uit veel soundscape-achtige klanken en geluiden, die regelmatig ook nogal atonaal of zelfs chaotisch tegenover elkaar staan. Met soms nogal pulserende of vibrerende sterk elektronische klinkende klanken, waarop dan een solo trompetklank een soort van motief speelt, is het allemaal niet geweldig om naar te luisteren. Het lijkt regelmatig wel een beetje alsof de muziek wat hap-snap aan elkaar geplakt is, zonder dat er een soort van samenhang in de verschillende tracks zit. De ene keer is de muziek traag jammerend, dan weer snel vibrerend, dan weer drijvend op vooral underscore, maar steeds is toch die gedateerde elektronische tachtiger jaren kleuring aanwezig.

De voorlaatste en kortste track 'Beth' doet weer even denken aan de openingstrack, met wat melancholieke pianoklanken op een prettige elektronische underscore, maar in de track 'Confrontation' haalt Jarre weer alles uit de kast om het onaangenaam te maken. Met nogal heftige, vaak grimmige en grillige elektronische klanken en elektronische percussie blijft de klankkleur daarvan toch steeds aan de magere kant. Ook de geluiden die Jarre er doorheen mengt doen eerder aan een aftandse science-fictionfilm denken dan aan een hedendaagse thriller.
Wat voor 'Confrontation' geldt, geldt ook voor de meeste 'Untitled' tracks, die op de CD-versie van de score aanvullend zijn opgenomen ten opzichte van de LP-versie. Toch bevatten sommige van die 'Untitled' tracks verrassingen, zoals de eerste, waarin tussen de creepy klanken door een draaiorgel te horen is. De derde is een heel aardige en rustige piano-track, in lijn met de openingstrack, terwijl ook de vierde een rustige, maar nogal gedateerd klinkende themamelodie-track is. De overige 'Untitled' tracks, inclusief de afsluitende, leunen allemaal zwaar naar de creepy kant van het muzikale spectrum.

Kortom, met zijn elektronische score voor Fatal Attraction zat Maurice Jarre volop in zijn synthesizerperiode. Toch heeft hij dit nooit echt onder de knie gekregen en bleef er steeds een soort amateurisme overheen hangen. En dat geldt zeker ook voor deze score, al staan er op het album een paar tracks die nog heel aardig zijn. De overige tracks, ruim driekwart van het album, bestaat vooral uit nogal grimmige en grillige elektronische klanken en geluiden, waarin de dissonante en chaotische kleuringen niet van de lucht zijn. Dat, samen met de nogal gedateerde elektronische kleur van de muziek maakt dit album niet erg prettig beluisterbaar en de waardering hiervoor, los van de film, komt dan ook niet hoger dan 33 uit 100 punten.

Other releases of Fatal Attraction (1987):

Liaison Fatale (1988)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More