Traitor

In Traitor, die rond Oktober in onze zalen verschijnt, wordt Samir Horn (naar het schijnt een glansrol van Don Cheadle) verdacht van terroristische praktijken, en word hij door de FBI gevolgd. Zijn achtervolgers, onder leiding van Roy Clayton, achtervolgen hem over de gehele wereld, maar Horn blijft ze steeds voor. Een film in de trend van The Bourne reeks, zei het niet dat Traitor een scherp randje over terrorisme, geloof en de nasleep van 9/11 bevat.

Mark Kilian is misschien niet een naam die veel bellen doet rinkelen, maar daar zou goed verandering in kunnen komen. Zo werkte hij aan Hellraiser: Bloodline en werkte hij, mee aan The Matrix Reloaded. Ook The Animatrix en de game Path of Neo werd voorzien van zijn muziek. Veel indruk maakte hij met Tsotsi, en zijn beste werk tot nu toe; Rendition, waarin hij veel indruk maakte met een prachtig strijkstuk genaamd Rendition for Strings.
Een van de sterkste eigenschappen van Mark Kilian is zijn beheersing over Zuid Afrikaanse muziek, zijn geboorteland. Dit heeft hem goed geholpen bij Tsotsi, en in Traitor helpt het hem opnieuw.

Traitor verschilt in feite niet zoveel van John Powell's werk voor de Bourne Serie, en specifiek dan The Bourne Ultimatum, Chasing Horn getuigt daarvan. Het heeft alleen wat minder pit in zich, en klinkt duisterder, rauwer, en minder bombastischer. Toch blijft de rode draad de actie in deze film, en de rustmomenten zijn licht in de minderheid. Die rustmomenten beginnen meestal zweverig, maar eindigen wat wilder. De Zuid Afrikaanse klanken die Kilian zo goed beheerst zijn vaak terug te horen, misschien iets te veel, ondanks de kwaliteit ervan. Dan heb je nog een andere kant, deze klinkt erg donker, met een overdaad aan synthesizers, en het maakt de score af en toe spookachtig, maar desalniettemin saai. Want dat is het punt met Traitor. Het heeft geweldige hoogtepunten die een prachtige opbouw in spanning hebben (Chasing Horn, Embassy Bombing, Jailbreak), maar daarentegen staan nietszeggende tracks als Do we Stop? en Omar en Horn say Goodbye.
De laatste is emotioneel bedoelt, maar is niet echt een noemenswaardig werk. De score leunt helaas teveel op de beelden, die ongetwijfeld erdoor versterkt worden, maar op schijf stelt Traitor toch een beetje teleur. De actietracks zijn prima in orde, maar dan heb je het ook wel gehad.