National Treasure: Book of Secrets


Movie | Release date: 01/05/2008 | Film release: 2007 | Format: Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Page 472:39
2.Cibola5:16
3.Spirit of Paris2:20
4.City of Gold2:13
5.So!1:46
6.Bunnies2:02
7.Gabby Shuffle1:51
8.Franklin's Tunnel4:28
 22:34
Submit your review Hide reviews in other languages

 

National Treasure: Book of Secrets - 05/10 - Review of Sjoerd , submitted at (Dutch)
Eind 2007 kwam het vervolg van National Treasure op het witte doek. De film met sterren als Nocolas Cage, Diane Kruger en geld van Jerry Bruckheimer was zeker van bluckbuster formaat met spectaculaire actiescènes en veel raadseltjes á la Indiana Jones. National Treasure was zeker een genot om naar te kijken. Het verhaal was wiliswaar minimaal, evenals de acteuprestaties, maar het vermaak en de spanning was er zeker. Helaas is deel twee; National treasure: Book of Secrets haast een kopie van de eerste film en dat zorgt er toch voor dat dat eerdergenoemde vermaak afneemt.

Muziek was in de tweede film, net als in deel één, af en toe vaak te horen in de vorm van rock tussen de scènes door en dat zorgt toch voor een goed verteerbare film. Helaas duurden deze momenten niet langer dan een minuut en kon Rabin voor zijn score weinig creatieve uitbarstingen kon laten horen. Het minimale aantal muziek in de film zorgde ervoor dat er geen label geintresseerd was in de muziek, wat tijdens het beluisteren van deze, digitaal uitgegeven score, toch zeker terecht lijkt. Rabin kon zich nooit echt uitleven en dat zorgt voor een inspiratieloze en slechte soundtrack, die voor de Mediaventures fan een heerlijk tussendoortje zal zijn. Ja, een tussendoortje, want met een speelduur van 22 minuten zal deze score nooit onthouden worden. De 22 minuten duurtijd zijn echter genoeg, want de score is nu niet langdradig en al inspiratieloos genoeg.

Dat de score inspiratieloos is zorgt stiekem toch weer voor luisterplezier. De critische luisteraar zal zich enkel ergeren, maar we moeten niet vergeten dat het uiteindelijk erom gaat of de muziek goed in de oren klinkt, en dat doet deze muziek best. En daarom ga ik over plagiaat ook maar geen woorden vuil maken. De eerste track is direct het hoogtepunt (tevens diepgaanste moment) van de score. Aanvankelijk horen we een strijkarrangement en een blazer die het eerste thema speelt. Na 40 seconden voegen enkele synthesizers op de achtergrond zich toe en die spelen uiteindelijk het hoofdthema van de score. Dit was ook het hoofdthema van de eerste score(wat als ene minpunt gezien kan worden). Net als de film is de muziek ongeveer een kopie van het voorgaande deel, maar om nou grote verschillen in de rating van deze scores te gaan geven.... De tweede track 'Cibola' begint direct met het herhalen van het hoofdthema. Dit kan iets vertellen over het niveau van de score, maar ook in hoevere Rabin zich mocht uitleven. Niet. De score wordt opgevuld met piano arrangementen die gespeeld worden in de film en de geluidsbewerking klinkt soms wat haperig. In deze track horen we dan ook de eerste actiemuziek, die ronduit walgelijk is. De herrie van percussie en vooral misplaatste synthesizers zijn koppijnverwerkend en het is dan maar goed ook dat de muziek snel plaatsmaakt voor andere muziek. Over de 'romantische' muziek in de score, die te horen is aan het einde van track twee, zal ik eerlijk zijn. Deze is vooral neppig en zoet en heeft niks te maken met de karakters van de film te maken. Dát is storende muziek! De rest van de score is als geheel best te pruimen, inspiratieloos, maar te pruimen. Zo is 'Spirit of Paris' en goed voorbeeld van die muziek die even voorkomt tussen de scènes door. Ditmaal geen rock, maar Franse accordeon muziek met een John Powell beat eronder die eigenlijk best goed klinkt. Ook 'City of Gold' is een voorbeeld van die drukke muziek, ditmaal met het hoofdthema van de score. Later gaat de muziek verder met spanningsopbouwende muziek. 'So!' begint met zo'n 'tussenmuziekje'. Deze komt dan wel dicht in de buurt van het beeld van de film. De hoge noten en snelle strijkers van de film passen goed bij de droge humor die de film in overvloed bevat. 'Bunnies' klinkt als een moderne vorm van een soort detective muziek. Is niet voor herhaling vatbaar. De laatste twee nummers zijn ook authomatische piloot muziek, maar luisteren dan wel weer lekker weg.

Al met al is de muziek van National Treasure: Book of Secrets niet echt de moeite waard. Een aardig tussendoortje voor een Mediavenures fan die zich niet ergert aan inspiratieloze muziek. Dat dit inspiratieloze rotzooi is, ontken ik zeker niet, maar ik ontken ook niet dat de muziek af en toe weldegelijk goed klinkt. Zoals ik al zei, het is uiteindelijk de moeite niet waard, maar om nou een dikke onvoldoende te geven voor een digitaal uitgegeven soundtrack die in de film enkel dient als 'een erbij dingetje' en enkele keren even met goed geluid naar voren komt? Tsja, daar kan je zelf voor kiezen, maar als je hier niet tegen kan en geen slecht humeur wilt, dan raad ik je bij deze de soundtrack af. Wie zich hier niet aan ergert en toch best wel van Mediaventures houdt, die kan ik deze soundtrack best aanraden.
National Treasure: Book of Secrets - 05/10 - Review of Wim Minne, submitted at (Dutch)
Een diepe zucht werd geslaakt toen National Treasure uitkwam. Een film, die duidelijk bedoeld was om te teren op het voorgaande succes van POTC en zelfs een beetje Indiana Jones.
En natuurlijk, hoe kon het ook anders, kwam er een tweede film van. Dus, we kunnen misschien wel nog een derde deel verwachtten.

Kortom de muziek, tjah. Page 47, de openingsmuziek van deze score is, moet ik zeggen vrij goed. Strijkers openen het geheel, vind ik heel leuk. Aangezien mijn voorkeur uitgaat naar strijkers. Dan barst het hoofdthema los, vond ik ook niet slecht.
En ik dacht al: die voorgaande recensies hierover hadden hem veel slechter voorgesteld.
Maar ja, ik had nog maar één track beluistert.
Track 2 en 3 en 4 enzo moesten nog komen.
En ja, toen begreep ik de recensenten volkomen. Het is wéér zo'n typische Hollywood soundtrack geworden (uiteindelijk) voor wéér een typische Hollywood film. Zucht. De diepe zucht werd opnieuw geslaakt.

Trevor Rabin maakt muziek zoals Zimmer. Maar ja, die muziek gaat al zo snel op zijn voorbeeld trekken dat we eigenlijk al kunnen spreken van plagiaat op den duur, omdat het bljikbaar zo moeilijk is nog origineel te kunnen zijn. En dan vraag ik me af: Waarom kunnen ze niet origineel zijn? Is het omdat ze ook een score à la The Rock willen maken? Is het omdat ze bang hebben dat ze anders niet aan de bak gaan komen? Ik weet het niet, maar het irriteert me verschrikkelijk. Waar Zimmer soms nog een verrassende wending kan geven, gebeurt het op dit soort scores niet. Zimmer heeft ook meer talent om van zulk een film iets "geniaal" te maken. Kijk maar naar The Rock, Gladiator, Pirates 3 zelfs. Hij slaagt er tenminste nog in om min of meer origineel te zijn. Oké, Pirates 3 misschien iets minder, maar laat ons zeggen dat die score deze volledig overtreft.
En van zodra ik me irriteer aan de zoveelste copycat van Long John Zimmer, zet ik het af. Objectiviteit verdwijnt met de noorderzon.

En waarom moet het ook in godsnaam altijd synthesizer geweld zijn? Kijk naar Williams, die nog een volledig symfonisch koor gebruikt. Oké ja, die gebruikt ook synthesizers, maar niet in die mate zoals het hier wordt gebruikt. Een symfonisch orkest kan ook memorabele thema's produceren, getuige Star Wars, Indiana Jones, Superman, toevallig niet allemaal van de hand van Williams. Zelfs Zimmer kreeg het door, want als ik me niet vergis, gebruikt hij in zijn laatste (Kung Fu Panda) meer symfonische instrumenten dan electronische muziek.

Toevallig zijn het ook allemaal discipelen van Hans. Tuurlijk willen ze hun voorbeeld naar de kroon steken, maar dan moet je op z'n minst origineler zijn. EN JUIST DAAR MISLUKT HET!! Beseffen ze zelf niet hoe "wannabe" ze zijn?

Nu terug naar de muziek, want anders komt daar ook niks van in huis. Dus ja, de muziek is weeral gekopieerd van Zimmer. Soms is de muziek echt wel goed, zie maar track 1, maar op den duur luister je niet meer naar de score al was het een nieuwe score voor een nieuwe film.

Hopelijk komt het nog in orde met al deze componisten, want hoe onorigineler ze zijn, hoe minder ze aan de bak zullen (zouden moeten) komen.

Toch nog een 5.
National Treasure: Book of Secrets - 02/10 - Review of Thomas-Jeremy Visser, submitted at (Dutch)
In het vervolg op de succesvolle eerste National Treasure moet Nicolas Cage het Presidentiële boek der geheimen vinden, omdat zijn overvoerovergrootvader ervan wordt verdacht de moord op Abraham Lincoln te hebben gepleegd. Dit kan niet door de beugel, en samen met zijn vader, en dit keer ook zijn moeder, gaat Benjamin Gates dus op pad om zijn familienaam te zuiveren, wat natuurlijk allemaal op een walgelijk Amerikaans einde komt.

Nu naar de score. Allereerst moet ik zeggen dat Rabin geen slechte componist is, maar zich in mijn ogen nog altijd moest bewijzen.

Page 47 begint met prachtig strijkwerk, wat in de film goed tot zijn recht komt. Rond 0:35 komt het hoofdthema ten tonele, wat erg mooi is, en nog steeds gespeeld wordt door strijkers. Maar mensen die mijn recensies lezen weten dat ik geen problemen heb met een goede strijkpartij. Later wordt het nog wat groter en met blazers herhaald. Maar rond de 2:02 begint mijn bloed te koken. Want dit lijkt wel erg veel op het prachtige Luke en Leia, een prachtthema dat John Williams zelf schreef voor Star Wars Episode VI: Return of the Jedi! Ik kan het me ook inbeelden, maar het lijkt er toch echt op dat Rabin plagiaat pleegt. Cibola begint alweer met plagiaat van alweer Luke en Leia. Later gaan we meer richting de Davinci Code op. Erna komen strijkers weer goed van pas, met het gejatte thema dat de familie Gates heeft gekregen.

Rond 2:30 wordt het wat interessanter, hoewel dit wel erg veel lijkt op Tangiers van John Powell's The Bourne Ultimatum. Later weer Luke en Leia!
Spirit of Paris heeft een aardig begin, dat zeker een spanning heeft, maar wordt verpest door een te simpele strijkerpartij, die rechtstreeks uit Molossus van Batman Begins had kunnen komen. Erna komt wat ''stoere'' muziek, met een Franse accordeon, wat eigenlijk totaal niet interessant is.

City of Gold begint ook aardig met Spanning, maar verliest zichzelf weer in het hoofdthema. So! is daarentegen de enige goede track op de score. Het is wél origineel, wél leuk, en geeft de film zelfs meer sjeu. Het blijft helaas wel de hele track hetzelfde deuntje geven, het A-B Repeat principe op veel dvd-spelers. Bunnies is een zwak aftreksel van So!. Gabby Shuffle is matig, door moderne tonen, zoals we die in Jumper kregen te horen, te combineren met ''goede'' actiemuziek. En helaas is de laatste track ook maar zielloze muziek.

National Treasure: Book of Secrets stelt zowel als film en score weinig voor. En dat is jammer, want deze twee elementen waren in deel 1 wel erg goed. Maar schijnbaar zijn zowel Bruckheimer als Rabin niet erg in vorm. De score duurt 22 minuten, maar ik had ook liever geen score gewild zoals dit, en dan 70 minuten lang. Het plagiaat op goede werken van andere componisten is als liefhebber van filmmuziek onaanvaardbaar.
Rabin schrijft op zich vrij mooie muziek, de strijkerpartij van Page 47 en So! getuigen daarvan, maar voor de rest is dit inspiratieloze rotzooi. Zet meteen Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull op om dit trauma te verwerken.

National Treasure: Book of Secrets - 06/10 - Review of Jason FLZ, submitted at (English)
For whatever reason, Disney decided to provide a follow-up to their film National Treasure. Book of Secrets was a highly unnecessary sequel and really felt like one big product placement for Disney. Returning to the series was Trevor Rabin.

The one positive about the score for National Treasure: Book of Secrets is the fact that Rabin does improve the sound of the first score here. In National Treasure, the music felt disjointed, alternating between good moments of orchestra and annoying appearances of electronic cues. Here, the music flows more organically. The main theme from the first film does appear here, as well as a small crop of additional themes. As for the action cues, they are still the same, bland electronics.

There's not much to say about Book of Secrets. If you enjoyed the first score, then you probably won't want to see a rehash of the same concept (albeit better sounding in my opinion). The biggest fault of the album, however, is the amount of music. In today's day and age, 22 minutes of score just isn't worth the price of an entire album.
National Treasure: Book of Secrets - 08/10 - Review of Damien , submitted at (French)
Un soudtrack de courte durée s'imposait pour ce deuxième 'Benjamin Gates', permettant d'éviter la répétition d'anciens thèmes, en se concentrant sur les (remarquables) nouvelles compositions.

En ouverture, 'Page 47' assure la transition, en remaniant habilement le thème principal de la saga, qui refera quelques brèves apparitions, notamment au milieu de l'original et inattendu 'Spirit of Paris'. 'Cibola', quant à lui, propose la mélodie maîtresse de ce second opus, explorée sur plusieurs pistes, avec des instruments très variés tels que le piano, la cornemuse, l'accordéon ou encore le violon. 'City of gold' se fait grandioloquent, suivi d'un 'So!' plus enjoué et d'un 'Bunnies mystérieux. On relèvera aussi 'Gabby Shuffle', morceau d'action qui mêle efficacité et légèreté - un peu à l'image des films... Le final grandiose de 'Franklin's Tunnel' parachève cette bande originale enlevée. Trevor Rabin a fait preuve d'une grande maîtrise.
National Treasure: Book of Secrets - 10/10 - Review of alvaro rebolledo soto, submitted at (Spanish)
Hermosos scores. Los solos de violines son una genialidad, te transporta a lugares jamas vistos.
Trailer:



This soundtrack trailer contains music of:

'El Morro: Undefeated', Corner Stone Music (Trailer)
'Timeline', X-Ray Dog (Trailer)
'El Morro: La Perla', Corner Stone Music (Trailer)
'Arcane Forces', Pfiefer Broz Music (Trailer)
'Trafficicking Orc', Two Steps From Hell (Trailer)




Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More