The Spiderwick Chronicles


Lakeshore Records (0780163398021)
Bodogmusic (4029758872376)
Movie | Released: 2008 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Writing the Chronicles3:02
2.So Many New Worlds Revealed5:11
3.Thimbletack and the Goblins5:15
4.Hosqueal's Warning of a Bargain5:15
5.Discovering Spiderwick's Secret3:24
6.Dark Armies from the Forest Attack3:06
7.Burning the Book2:43
8.A Desperate Run Through the Tunnell4:47
9.Lucinda's Story6:01
10.The Flight of the Griffin6:55
11.Escape from the Glade4:44
12.The Protective Circle is Broken ... !2:07
13.Jared and Mulgarath Fight for the Chronicles4:17
14.Coming Home6:17
15.Closing Credits8:22
 71:25
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Spiderwick Chronicles - 06/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
Hollywood heeft het fantasy genre al langer onder de arm genomen, maar dezer dagen lijken sprookjesachtige epossen en wonderbaarlijke, heldhaftige vertellingen en masse in onze bioscopen te verschijnen. De hype rond een zwartharige toverenaarsleerling is nog niet bekoeld, of een groep kinderen moet de wereld van Narnia redden van teloorgang. In een maatschappij waar kinderen beduidend veel te zeggen hebben, is het offensief van de Hollywoodiaanse filmmaatschappijen in zake kindvriendelijke films niet te verwonderen. Meer nog, “The kids”, zoals ze dezer dagen liefhebbend worden genoemd, worden ook in de bioscopen naar hartenlust verwend. En is het niet mooi dat bezorgde ouders hun koddige kroost zonder al te veel zorgen kunnen dumpen in het lokale filmtheater met een grote schaal popcorn of knisperende zak chips, menig bioscoopbezoeker op de zenuwen werkend, om het avondmaal te omzeilen? Vroeger was een bioscoopbezoek een feest. Een unicum in de annalen van een jeugdig bestaan. Een gezinsuitstap waarbij moeder haar beste jurk aantrok en kinderen met pasgekamde haren, heerlijk ruikend naar babyshampoo uit het kenmerkende geeloranje flesje, zenuwachtig in de sofa zaten gepropt, wachtend tot vader de auto had voorgereden en zijn kroost wenkte voor een veel te lange autorit die cumuleerde tot een visueel feest wanneer de flikkerende projectie op het reusachtige scherm al bevend zich opgang trok. Het was in die tijd dat James Horner voor het eerst furore maakte in het fantasy genre en de wereld verbaasde met zijn stijlvolle en innemende muzikale composities voor “A Land before Time”, “An All American Tale” en “Willow”. Horner betekende vernieuwing in de filmmuziekscène. Hij was nog een jonge knaap die zich bijzonder goed wist te integreren tussen kleppers als Jerry Goldsmith, Maurice Jarre en Elmer Berstein. Het midden en het einde van de jaren ’80 kende wel meer nieuwe namen. Danny Elfman zou de eerste Batman score voltooien en John Williams zou zijn eerste echt succesvolle scores componeren die hem finaal op de kaart zette. “E.T”, “Jaws”, “Superman”, “Indiana Jones” en “Empire of the Sun” zijn maar enkele van de toppers die hij op dat moment van muziek voorzag. James Horner afdoen als een niemendalletje in het fantasy genre is dus een beetje voorbarig me dunkt. Zelf doorheen de jaren ’90 blijft Horner verbazen met zijn sprookjesachtige scores voor ondermeer “Balto” en “Casper”. Dat nu net motieven uit deze laatste score hun weg hebben gevonden in Horners nieuwste score voor “The Spiderwick Chronicles” is des te opmerkelijk. Meer nog, het thema, dat reeds uit 1995 stamt, is letterlijk overgenomen en op zulke frappante wijze aanwezig in de uitwerking van het hoofdthema van de soundtrack dat de componist zelf door de diehard Horner-adepten negatieve commentaren te slikken kreeg. Maar Horner en plagiaat heeft natuurlijk een lange traditie. De componist wordt er wel vaker op betrapt dat hij zijn eigen werk plagieert in een nieuwe score, maar dit is tot heden nog nooit zo frappant gebeurt als in de “Spiderwick Chronicles”. Daarnaast lijkt Horner met deze score wat aan te modderen, kan geen besluit nemen over de thematiek en componeerde dan maar een voortkabbelende score die nooit echt kan boeien, laat staan doen verbazen. Ook Horners nieuwste score voor de film “The Life before Her Eyes” lijkt te lijden onder dezelfde symptomen.

De thematiek die Horner verkiest is op te splitsen in drie categorieën. Ten eerste is er een olijk klavecimbel thema dat nooit echt van de grond geraakt. Het wordt geïntroduceerd aan het begin van de score maar wordt te weinig herhaalt om memorabel te zijn. Pas in de laatste cue “Coming Home” krijgt het thema een reprise. Ten tweede is er het Casper thema dat her en der in de score verstopt zit; vooral prominent aanwezig in “Lucinda’s Story”, “Coming Home” en “Closing Credits”, soms gedragen door de piano, soms door de strijkers. Het wordt vaak samengeklonken met een nieuw subthema voor piano dat toch enige interesse weet op te werken. Helaas wordt het veel te weinig gebruikt. Ten derde is er Horners actiemateriaal dat een kruising is geworden tussen “Titanic” en “Troy”. Het hoofdmotief wordt gedreven door een zware koperpartij aangevuld met gesamplede, stemachtige synthesizereffecten en schichtige strijkers. Af en toe doorkruist een dwarsfluit of andere houtblazer de haast kakofonische melodie. De ontoegankelijkheid van deze actiemuziek is de grootste blaam op deze score. Nooit weet Horner te overtuigen met zijn melodie. Het lijkt een rommelig samenraapsel van halfuitgewerkte ideeën waarbij de erg droge en saaie mix van Simon Rhodes niet bijdraagt tot de magie die vorige Horner scores wel deelden. “A Desperate Run Through the Tunnels” vat alle drie de thema’s mooi samen en is één brok pure chaos, waarbij het orkest met veel sprongen en robuuste uitvallen haast verdrinkt in haar eigen complexiteit. Het mooie Casper-thema in Lucinda’s Story” komt haast als een verademing, met haar mooie, een droevige arrangement voor piano en hobo, maar Horner doorbreekt zelf dit lieflijk moment met keiharde, orkestrale uithalen. Een mens wordt er bedroefd van. Het dichtste bij zijn vroegere magie kom Horner in de mooie en verrassend coherente “The Flight of the Griffin”-cue. OK, de opbouw kent gelijkenissen met het “Take Her To Sea, Mr. Murdock” thema uit Titanic, het vijf noten motief van “Troy” zit inderdaad verstopt tussen de percussie en ja, zelfs de sfeer van John Williams’ “Buckbeak’s Flight” uit de derde Harry Potter film komt in gedachte. Toch is het een klein wonder dat er toch een track op dit album te vinden is dat echt het beluisteren waard is. En verrassing, ook “Escape from the Glades” valt best te pruimen eens de inleidende dreiging langs de kant wordt geschoven.

Na de sprookjesachtige sfeer die even werd opgewekt is het weer huilen met de pet op. Het is opnieuw de dreigende muziek die Horner de das omdoet. Ongeïnspireerd en saai op veel momenten, met af en toe een interessant idee dat te weinig wordt uitgewerkt om echt te verbazen. Ook de talloze motiefjes die Horner sporadisch leent uit vorige scores zijn een doorn in het oog. Wat een apotheose moest worden van een episch gevecht in “Jared and Mulgarath Fight for the Chronicles” is even spannend als de oersaaie muziek die Horner schreef voor het zinken van de Titanic. Het komische intermezzo aan het einde is zulke ommezwaai dat het haast pijn doet aan de oren. Gelukkig kan “Coming Home” wel boeien, al is het maar door het mooie “Casper “ thema die op een gevoelige wijze wordt gespeeld. Zachte strijkers en een prachtige hobosolo zorgen voor kippenvel, maar het klavecimbel dat olijk in de achtergrond mee tingeld is echt vervelend. Opnieuw is het gedempte geluid een tegenvaller van formaat. Motiefjes die Horner aanhaalt in zijn laatste track vormen een bloemlezing uit “A Beautiful Mind”, “The New World”, “Titanic”, “Braveheart”, “Apollo 13” en “House of Sand and Fog”. Maar als je denkt dat de frustraties hun hoogtepunt hebben gereikt, heb je het mooi mis. Na een bloedmooi begin van de closing credits met een uiterst knap georkestreerde uitwerking van de verschillende thema’s die zelf een meerwaarde bieden aan het “Casper” thema, volgt een intolerabele, Drie minuten durende afsluiter. Herhaling achter herhaling van een 15 seconden durend motiefje is echt van het goede teveel. Het lijkt of Horner zijn inspiratie echt had verloren. Een pijnlijke en vreselijke afsluiter van een weinig, boeiend album.

The Spiderwick Chronicles” vormden het ideale uitgangspunt voor Horner om zijn gave voor het schrijven van sprookjesachtige scores alle eer aan te doen. Helaas biedt dit album weinig geïnspireerde muziek aan. Het plagiaat waarvan Horner worden beschuldigd is hier duidelijk en prominent aanwezig. Het actiemateriaal wat het grootste deel van de cd inneemt, een royale 75 minuten muziek die Lakeshore de luisteraars aanbiedt, doet veelal rommelig en oninteressant aan. Een kortere tijdsduur zou deze soundtrack kunnen redden hebben, maar helaas het mocht niet baten. Een ware Horner fan zal de muziek natuurlijk in zijn collectie willen en nieuwelingen die weinig of geen werk van de componist reeds hebben beluisterd, zullen versteld staan van sommige mooie en innemende motiefjes. Helaas zal de doorwinterde filmmuziekluisteraar al vlug menige linken leggen met andere scores, die de chaotische composities nog meer ongewild zullen maken. Misschien even luisteren voor je deze cd koopt is alleszins aan te raden, of de beste tracks downloaden via iTunes natuurlijk, want “Flight of the Griffin” en “Coming Home” zijn toch best aardige tracks die niet mis zouden staan op een compilatie cd. Finaal blijft “The Spiderwick Chronicles” een film waarin heel wat potentieel zat voor een uitstekende score. Helaas blijft dit potentieel onbenut. Horner componeerde op automatische piloot, die af en toe eens de pedalen verloor. Al bij al uitermate teleurstellend. Horner kan veel beter!!!
The Spiderwick Chronicles - 07/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
Het valt natuurlijk niet mee om filmmuziek te schrijven. Het blijft toch echt een kunst! Maar sommige componisten kunnen je blijven verassen zoals James N. Howard bijvoorbeeld. Ook James Horner wist mij verscheidende keren te verassen maar The Spiderwick Chronicles was toch een tikkeltje minder.

Een Fantasiescore schrijven is nog moeilijker lijkt mij dan bijvoorbeeld een dramascore, al hoewel dat ook wel moeilijk is. Bij een Fantasiefilm hoort natuurlijk spetterende muziek maar dat kon ik hier niet echt vinden. Soms natuurlijk hoorde je leuke geluidjes maar James Horner kan het gewoon niet laten om stukjes erin te doen van eerder gebruikte composities van hem zoals bijvoorbeeld van Casper. Ondanks deze minpuntjes moet ik ook wel bekennen dat de score ook wel zijn pracht heeft. Zo vind ik Track 7 een leuke track en de allerlaatste track op de score is het beste nummer van de hele CD. De instrumenten die Horner gebruikt vind ik vooral erg apart, die blazers zijn geschikt voor een fantasiescore. Horner gebruikt veel strijkers zoals gewoonlijk maar door de actietracks vallen ze niet altijd op. De trompetten daarentegen hebben in sommige tracks de hoofdrol. Tijdens de film viel mij de muziek eigenlijk niet zo heel erg op, de aftiteling was wel prachtig dankzij de muziek en zo hoort het ook! Ik heb dus eigenlijk gemengde gevoelens over deze score. Soms duren de track ook iets te lang, bij de eindtrack leek het namelijk wel of Horner door moest gaan want steeds werd het zelfde toontje herhaalt wat een beetje irritant werd. Ook in andere tracks was dit het geval, niet dat het nou saai werd of zo maar steeds hetzelfde deuntje herhalen lijkt mij onnodig tenzij het een thema is natuurlijk dat bij iets of iemand hoort. In dit geval schreef ook Horner weer een prachtig thema voor deze film. Het Spiderwick Thema hoor je verscheidende keren terug op de score maar nooit echt zo duidelijk. Gelukkig komt het thema goed naar boven in de End Credits waardoor je toch weer een fijn gevoel krijgt. Ik zelf vind de score op zich wel geslaagd, er zitten goeie thema’s in…maar de actietracks had ik eigenlijk wel beter verwacht maar ze zijn ook niet slecht. Overigens had ik zeker niet verwacht dat Horner achter dit project ging staan, volgens mij stond er namelijk ook eerst een andere componist voor. Je kan ook wel zeggen dat dit het broertje is van ‘Casper’ een eerdere score die Horner maakte. Want het thema hiervan kan je terug vinden in het hoofdthema, desalniettemin is dat een prachtig thema dus daar heb ik geen bezwaar tegen. Maar dat komt omdat ik de film Casper nog nooit heb gezien misschien denken mensen wel meer aan die film als aan de Spiderwick Chronicles wat wel eigenlijk zou moeten. Voor de rest vind ik dat de actietracks niet zo heel erg zijn geslaagd zoals ik net al zei.

Vaak kijk ik bij een score ook wat de tijdsduur is. Bij het fantasie genre is de tijdsduur namelijk altijd lekker lang. Ook bij deze score is de tijdsduur niet verkeerd…tenminste dat dacht ik dan. Vaak zeg ik namelijk:’Hoe langere tijdsduur, deze te beter’. Maar deze score bewijst het tegendeel! Want in vele opzichten werden sommige nummers een beetje langdradig en zelfs saai! Deze score moet het hebben van dat spetterende hoofdthema en de aparte instrumenten die op precies de goeie momenten worden gebruikt.

Wat mij betreft is het cijfer gewoon een 7, niets meer en niets minder. Ik vind wel dat je hier onmogelijk een 10 voor kan geven. Er zijn misschien mensen die dat vinden maar als je kijkt naar de beter werken van James Horner voel je toch echt wel aankomen dat deze score in het donker valt. Titanic & A Beautiful Mind zijn zeker betere scores van James Horner, ook mogen we natuurlijk niet The Perfect Storm en zijn Zorro Soundtracks vergeten. Al deze fantastische scores staan ruim boven deze Spiderwick score. En dat is jammer want toen ik een week voor de filmrelease hoorde dat Horner op het project was gezet werd ik toch echt wel blij. Ik dacht dat het een goeie keus was maar misschien hadden ze wel beter een andere componist kunnen nemen. Een 7 is mijn eindcijfer en echt hoger ga ik niet. Het blijft natuurlijk moeilijk om een fantasiescore te maken met het kan zeker wel. Kijk maar naar The Golden Compass, die score vind ik ook erg geslaagd. Vele vinden Horner geweldig maar alleen de scores die ik hiervoor heb opgenoemd kunnen mij bekoren van hem, maar dat zijn dat wel allemaal pracht scores. Voor Horner raad ik aan: Ga niet meer je verdiepen in het Fantasie Genre, laat dat maar over voor andere componisten.’
The Spiderwick Chronicles - 08/10 - Review of Marc Chauvin, submitted at (French)
James Horner nous revient avec The Spiderwick Chronicles, un James Horner que l’on avait pas entendu depuis pas mal d’années puisqu’il semble avoir accompli une œuvre très mature et inspirée. La première impression que l’on a, après avoir écouté l’album dans son ensemble, c’est que le maestro ait fait dans la retenue et la sobriété. Pas forcément de grandes effusions orchestrales et aucun débordement mélodique à n’en plus finir. Le compositeur, a, semble t’il, préféré peser ses notes, les doser pour mieux installer une ambiance fantastique et féerique, sobre et efficace. Cela n’empêche pas cependant quelques moments de fulgurances orchestrales lors des passages d’actions, qui prouvent une fois de plus, l’habilité et le savoir faire hors pair du compositeur, dans l’écriture symphonique d’action. Les moments d’actions sont comme toujours servis par les percussions habituelles du compositeur, à savoir ce martèlement percussif avec enclume, accompagné par des trompettes affolées. A l’écoute, on pense bien sur à ses précédentes œuvres que sont Willow ou Krull dans le domaine de l’Héroic - fantasy ou à encore à ses partitions dans le domaine du film d’animation .
Il n’y a pas clairement de thème pré défini au début du score mais James Horner mise plutôt pour une approche en douceur privilégiant une ambiance de mystère. Le thème principal du film, apparaît vraiment dès la deuxième piste du score. C’est un thème assez sobre et mélancolique qui traduit très bien les sentiments du héros. Ce même thème sera repris dans toute son ampleur dans le grand morceaux de tout le score: « The Flight of the Griffin » .
A certain moments, l’écriture de James Horner n’est pas sans rappeler celle de John Williams prouvant l’affiliation entre les deux compositeurs dans le domaine de l’aventure et la fantaisie par ce classicisme et la virtuosité des mélodies et de l’orchestration.
Tour à tour, les diverses pistes de l’album dévoilent des ambiances à la fois sombres et mystérieuses mais toujours dans un style assez classieux et lyrique. L’émerveillement est aussi de rigueur dans des passages à la fois tendres et magiques définis par des harmonies toujours très soignées.

James Horner semble avoir trouvé avec ce film, l’inspiration qui lui manquait grandement depuis quelques années. Le compositeur a pour une fois délaissé ses habituelles répétitions et autres auto citations, sans toute fois abandonner totalement quelques petites reprises d’une de ses anciennes œuvres lors de certains passages !
Ceci étant dit, bilan très positif donc, avec ce nouveau score qui renoue en quelque sorte avec les grandes heures de James Horner des années 80 dans le domaine du fantastique bien que cette dernière partition ne soit pas aussi mémorable ou grandiose que ses précédentes dans ce même domaine. En tout cas, c’est une très bonne surprise qui montre que James Horner sait encore nous réjouir !
The Spiderwick Chronicles - 05/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
De fantastische film met zijn verre, nog onbekende werelden, lieflijke wezentjes maar ook Duistere kwaadheden is meer dan ooit populair. Zodanig zelfs dat het een niet te volgen overaanbod lijkt waaronder de kwaliteit duidelijk gaat leiden. Denk maar aan ‘The Chronicles of Narnia’, ‘The Golden Compass’, enz… Want hoe goed ze visueel ook gebracht worden, men blijft toch steeds terug grijpen naar het ‘Middle Earth’ van J.R. Tolkien.

James Horner schreef de muziek voor deze nieuwe ‘Chronicles’ franchise en gezien de man zijn brede ervaring in dit genre leek het een onbetwistbare topper te worden waar naar uitgekeken werd. Dat het resultaat langs geen kanten de verwachtingen weet in te lossen is dan ook een understatement!

Er lijkt een niet te verklaren tendens te zijn in de hedendaagse filmmuziek, dat los van het genre van de film slechts één en dezelfde benadering kent namelijk: de dramatische aanpak. Een jammerlijk gegeven want dit gaat duidelijk ten koste van muzikale diversiteit en andere benaderingen die muzikaal interessanter en meer passend zouden kunnen zijn. Waar je hier een brede, avontuurlijke score verwacht met verschillende sterke thema’s en krachtige actie-passages, wordt er een score geserveerd dat eerder doet denken aan een donkere science-fiction actiethriller. Het lijkt dan ook één lange underscore dat slechts zeer sporadisch kan boeien en maar enkele schaarse genietbare passages bevat. De harpsichord brengt wel een komische frivole noot, en Horner bedacht een herkenbaar glissando op de violen dat visueel iets oproept maar het blijft een magere troost, want verder is ‘Jared and Mulgarath Fight for the Chronicles ‘ de enige track dat enigszins aan de verwachtingen tegemoet komt en direct de aandacht vraagt.

Horner introduceert slechts één echt thema voor deze film dat dan ook nog letterlijk de ‘lullaby’ uit Casper’ citeert! De frustratie na het beluisteren van deze score is dus groot want het lijkt wel alsof de grote Horner uitverteld is en om goede muzikale ideeën verlegen zit. Verder klinkt ook de anders prima opname onder leiding van Simon Rhodes nu opvallend dof en weinig gedefinieerd. Dit toch in tegenstelling tot de haarscherp en breed geregistreerde score voor een andere recente fantasierijke vertelling ‘Golden Compass’ waarvoor componist Desplat weliswaar ook momenten van complexe en dramatische muziek bracht, maar nooit vergat om magie en avontuur uit zijn muzikale hoed te toveren..Horner schreef dus voor ‘The Spiderwick Chronicles’ een overgecompliceerde score dat zeker wel vakkundig werd gecomponeerd maar toch kampt met acute bloedarmoede. Hopelijk kan de componist zich toch herpakken bij toekomstige projecten, want Horner blijft toch een man die in staat is om grootste muziek te schrijven in onnavolgbare orkestraties die hem zo typeren. Volgende keer beter?
Trailer:



This soundtrack trailer contains music of:

Evil Island (Non-Choir), Pfeifer Broz. Music (Trailer)
Lady in the Water (2006), James Newton Howard (Movie)


Trailer:







Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More