Princess Mononoke


Milan Records (0731383586422)
Milan Records (0743218256127)
Milan Records (5050466308726)
Movie | Released: 1999 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.The Legend Of Ashitaka1:39
2.The Demon God3:48
3.The Journey To The West2:33
4.The Demon Power0:34
5.The Land Of The Impure3:00
6.The Encounter0:50
7.Kodamas2:27
8.The Forest Of The Gods0:39
9.Evening At The Ironworks0:39
10.The Demon God II - The Lost Mountains0:57
11.Lady Eboshi2:48
12.The Tatara Women Work Song1:27
13.The Furies1:28
14.The Young Man From The East1:25
15.Requiem2:22
16.Will To Live0:30
17.San And Ashitaka In The Forest Of The Deer God1:39
18.Princess Mononoke Theme Song (Instrumental)2:08
19.Requiem II2:12
20.The Battle Drume2:45
21.The Battle In Front Of The Ironworks1:26
22.The Demon Power II2:30
23.Requiem III0:54
24.The Retreat1:30
25.The Demon God III1:13
26.Adagio Of Life And Death2:08
27.The World Of The Dead1:28
28.The World Of The Dead II1:33
29.Adagio Of Life And Death II1:05
30.Ashitaka And San3:10
31.Princess Mononoke Theme Song, Written By Joe Hisaishi And Hayao Miyazaki, Translated By Stephen AlpertSasha Lazard1:20
32.The Legend Of Ashitaka Theme - End Credits5:03
 59:10
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Princess Mononoke - 09/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
Joe Hisaishi is allang geen vreemde meer voor filmscore collectors. Als vaste componist van regisseur/acteur Takeshi 'Beat' Kitano ('Kikujiro no Natsu', 'Dolls')werd hij beroemd in Japan en wordt naast klinkende namen als Yoko Kanno, Taro Iwashiro, Taku Iwasaki, Nobue Uematsu en Hajime Mizoguchi op talloze shortlist van heel wat filmmuziekfestivals geplaatst. Zijn bekendheid groeide vooral door de muziek te verzorgen voor de meesterwerken van de grootmeester van de Japanse animatiefilm Hayao Miyazaki voor onder andere de met prijzenoverladen film 'Spirited Away' en het nieuwste pareltje uit de Studio Ghibli-stal 'Howl' Moving Castle'. Voor 'Princess Mononoke', een ecologische fabel met een hoog spiritueel gehalte componeert Hisaishi één van zijn betere scores die breekt met zijn erg herkenbare stijl van piano en orkest.

Hisaishi kiest resoluut voor zware strijkers en stevige percussieritmes. Hij begint de soundtrack erg sterk met het mooie en pompeuze thema 'The Legend of Ashitaka' die op het einde van het album nog even wordt herhaald in een schitterende symphonische suite. De majesteueze ouverture maakt al vlug plaats voor de ritmisch erg aangename track 'The Demon God' die erg goed de spanning weergeeft en met het betere synthesizerwerk wordt ondersteund. Een tweede hoogtepunt kondigt zich aan in 'The Journey to the West' waar Hisaishi de sterke band met de natuur erg mooi weet te vatten in een melodische track die begint met het mononoke-thema dat erg weemoedig is en de nadruk legt op het onmogelijke en het nemen van afscheid, twee thema's die erg sterk naar voren komen in de film. Het nummer eindigt met een korte maar overweldigende reprise van 'The Legend of Ashitaka'. De melancholie zit ook vervat in 'The land of the Impure' die het thema met harp en soloviool laat overvloeien in een iets duisterder passage met koperblazers en strijkers. 'Kodomas' is dan een resolute break van de serieuzere thematiek met toffe percussie, het plukken aan de snaren van de violen en synthesizers. 'The Forest of the Gods' introduceert het derde thema in deze soundtrack; een erg oosters aandoend thema dat verglijdt naar een typische Hisaishi track in 'Evening at the Ironworks' waar de componist erg voorspelbaar uit de hoek komt en doet denken aan de muziek van 'Hanabi' en 'Kikujiro'. 'Lady Eboshi' doet Hisaishi de droevige sfeer weer alle recht aan vooral met de minimale bezetting van het thema (met klarinet en fluit) als Ashitaka bij de lepralijders aankomt. Ook het gebruik van de hoorn is erg goed bedacht.

Hisaishi schreef ook twee liedjes voor de score van Princess Mononoke. 'The Tatarawomen' is een track die zo lijkt weg gelopen uit Pocahontas maar een aangename luisterervaring vormt. Het tweede nummer is 'princess Mononoke' gezongen door Yoshikazu Mera met een langere versie in het midden van het album en een erg mooie maar korte versie op het einde. Let wel even op dat je de Europese versie van de soundtrack koopt want op de USA-versie is de lange Princess Mononoke geschrapt van de tracklist! Het nummer moet het vooral hebben van de erg lyrische tekst die schitterend in al haar eenvoud.

'The furies' is een meer westersgedomineerde compositie, vooral op vlak van de melodieprogressie en de instrumentatie. 'Requiem' introduceert het laatste nieuwe thema van de soundtrack en is erg strijkersgericht opgebouwd. 'Adagio of Life and Death' is een echt hoogtepunt dat over twee tracks loopt en een hele mooie melodielijn kent gedomineerd opnieuw door de strijkers. 'The World of the Death' is een ander hoogtepunt van deze soundtrack; erg griezelig en mysterieus met veel synthesizers die welliswaar heel goed samengaan met het orkest. De conclusie van de film en deze soundtrack ligt in het wel erg gekunstelde 'Ashitaka en San' een track die erg gestoeld is op synths waardoor hij veel van zijn waarde verliest. Verder wijkt Hisaishi volledig af van zijn vooropgestelde instrumentatie en last hij de piano in zodat het nummer veel meer weg heeft van een New Age song alla Enya en toch bevat dit nummer een soort weemoed die erg aangrijpend klinkt. De soundtrack eindigt wel in alle schoonheid met de korte reprise van Mononoke's theme song en de orkestrale versie van het Ashitaka-theme.

Hisaishi heeft voor deze soundtrack het beste uit zijn pen gehaald. Mooie thema's en spectaculaire uitbarstingen van orkest. Voor de liefhebbers maar vooral voor alle verzamelaars van filmscores is ook het compilatiealbum van de symphonische suite erg aan te raden waarin Hisaishi de synthesizers in de kast opbergt en samen met het Praagse philharmonisch orkest onder leiding van Mario Clemmens een orkestrale suite brengt met de beste thema's. Het resultaat is PRACHTIG en verdient zeker een 10/10, zeker met de schitterende pianosolo's gespeeld door Hisaishi zelf. Verder is ook 'Ashitaka and San' veel beter gebracht. Deze soundtrack is tevens door Milan uitgegeven maar ik weet niet of er naast de US-uitgave ook een Europese release is geweest.

'Princess Mononoke' is een schitterende film en de muziek moet daar zeker niet voor onderdoen. Het is een mooie aanleiding om dieper te graven in de rijke filmmuziek cultuur van Japan. Luister vooral naar de soundtrack van 'Spirited Away' en 'Kikujiro no Natsu (uitgebracht door Universal en Polydor 1999)om meer zalige melodieën van Hisaishi te horen. Voor iedereen die van score's houdt!
Princess Mononoke - 08/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
Despite the consistently good reviews, Japanese animation still hasn't quite hit the mainstream in the west, but Princess Mononoke has come closest to being a hit, receiving a modest theatrical release by Disney (although not wide enough to threaten their own releases, I suspect). Unfortunately, Guernsey's cinema facilities are somewhat on the lame side and so I've not yet seen any of director Hayao Miyazaki's epic animations, but if the artwork on the soundtrack albums is anything to go by, they will be beautiful to watch, if nothing else. The story of Princess Mononoke is a little too complex to summarize easily, but involves warriors, princesses (naturally), mystical beings, gods and the conflict between man and nature. Composer Joe Hisaishi seems to be attracting a cult following for his lush, tuneful and epic scores which, while they don't really break new ground, are the kind of orchestral writing that film music fans love - symphonic writing, brimming with melodies and a good mix of light and dark drama.

The album opens with The Legend of Ashitaka, introducing the main theme, which is surprisingly subdued, certainly there is no heroic histrionics, but a clever mix of introspection with broader, epic strokes as the orchestration is increased. As this isn't the original soundtrack album, each movement covers a particular aspect of the story and so the tracks function much better as independent pieces of music. TA TA RI GAMI (the meaning of which I know not) is ostensibly an action cue, with a startling percussive drive and is a good counterfoil to the lush main theme. There is a (coincidental, I'm sure) similarity to some of the more propulsive portions of James Horner's Krull. Hisaishi seems to like his piano based themes and Mononoke Hime contains a lovely rendition of the main theme, lightly backed by strings. The more mystical aspects receive some of the darkest material, notably Requiem - The Demon Power which is mysterious and drawn out, building to a forceful climax. The Forest of the Deer God is about as close as the score comes to being light hearted, but Hisaishi has amazing control and it never becomes twee or even comic, tempering the light heartedness with mysterious undercurrents.

The World of the Dead reprises the urgency of TA TA RI GAMI, before giving way to the quietly passionate (if pretentiously titled) Adagio of Life & Death. The album closes with the rather sappy Ashitaka and San, a piano led love theme which feels just a touch over romantic compared to the rest, but is a pleasing enough finale. There are several versions of the score, two albums of music from the original sessions (the US release missing a couple of tracks on the Japanese edition), but this album is billed as a Symphonic Suite, arranged and especially re-recorded for CD. The original score albums apparently have slightly disappointing sound quality, plus a slightly disjointed feel due to a very large number of tracks. This particular incarnation therefore seems like a good choice, turning the score into a cohesive tone poem in eight movements, with wonderful playing by the Czech Philharmonic and a warm, detailed acoustic. The music bears favourable comparison with Jerry Goldsmith's Mulan, even if it doesn't have that certain something to make it a classic. However, highly recommended, especially if you like your soundtracks to be orchestral, emotionally direct and memorable.
Princess Mononoke - 06/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De animatiefilm Princess Mononoke was in Japan een grote hit, maar elders in de wereld viel dit wat tegen. Het verhaal gaat over een jonge strijder Ashitaka, die door een vloek wordt getroffen als hij zijn dorp wil verdedigen tegen de Demon God. Om niet te sterven aan die vloek gaat hij naar de westelijke wouden, op zoek naar een hert(god). Hier raakt hij in een strijd verwikkeld tussen dieren (woudgoden) en mensen die het woud willen exploiteren. Daar ontmoet hij de leider van de dieren, Princess Mononoke (San), die opgevoed is door een wolf(god). Ashitaka wil de strijd stoppen, maar wordt vervolgens aan beide kanten gezien als vijand...

De muziek voor deze Japanse film is gecomponeerd door Joe Hisaishi, in Japan en ook daarbuiten een grote naam. Hij heeft de film een nogal zwaarmoedige score meegegeven. De score opent met het mooie The Legend of Ashitaka. Het thema uit die eerste track komt fraai terug in meerdere tracks.
De score is vol orkestraal gemaakt, met ondersteuning van de synthesizer, maar dat komt niet altijd goed uit de verf, vooral niet in de aktietracks, die vaak wat eentonig en weinig muzikaal zijn, met veel percussie.
Ondanks dat het een Japanse animatiefilm is, blijkt het met de typische Japanse sfeer heel erg mee te vallen. The Last Samurai of Memoirs of a Geisha klinken Japanser dan deze score voor Princess Mononoke. Wellicht is de gedachte geweest dat de film ook elders in de wereld verkocht moest kunnen worden.
De score kent 2 songs: The Tatara Women en de Princess Mononoke Theme Song (die op mijn (Japanse) versie van het album 2x voorkomt - als track 20 in een 3:29 durende versie en als voorlaatste in een 1:22 versie). Beide zijn geen songs waar je warm voor zou moeten lopen.
Het grote middendeel van de score is nogal zwaarmoedig aangezet en bevat ook veel matige aktietracks, zoals The Demon God I, II en III, The Battle tracks, World of the Dead tracks. Er zijn eigenlijk in deze score maar een beperkt aantal tracks die er echt uitspringen en dat zijn de tracks rondom Ashitaka (tracks 1, 3, 5, 14, 30 (31) en 32 (33)).

De score kent verschillende thema's, maar alleen het thema voor Ashitaka spreekt aan. De thema's voor de Demon-god, voor de woud-goden, voor de mensen, ze spreken allemaal niet erg tot de verbeelding en blijven zeker niet hangen. Overigens is ook het thema voor Ashitaka wel fraai, maar niet memorabel.
Kortom, Princess Mononoke is niet de score die ik ervan verwacht had. Hij klinkt niet erg exotisch, wat een pré is, maar is als geheel te zwaarmoedig om mij te kunnen bekoren. Daarbij bevat de score veel weinigzeggende aktietracks.
Princess Mononoke - 06/10 - Review of Andreas Lindahl, submitted at (English)
I really do not understand what the fuss is all about with these Japanese anime films. I mean, some people really are obsessed with those films. I completely fail to understand what is so great about them. At the same time, many film music fans have been raving about the "absolutely wonderful score to Princess Mononoke", which is one of those films. Once again, I do not get it.

I am not saying that Joe Hisaishi's score is bad, but I do not find it special at all. I do, however, agree that the main theme is absolutely gorgeous. Heard for the first time in the opening cue, "Legend of Ashitaka", this is a wonderful melody, often given a very epic and sweeping treatment. It reminds me of James Horner, in its construction and orchestrations. Simply wonderful.

But the rest of the score fails to impress me. The music is often grand and lush, with distinct Asian influences. So far so good. The only real problem is the action and suspense music, which is far too uninteresting. It does not go anywhere, and does not offer anything interesting, and as it dominates the album, this is of course a pity, and makes it hard to concentrate on the music for a longer time.

But the slow, more romantic music, is wonderful. "Ashitaka and San", for instance, is a lovely piece, performed by piano and orchestra. Other memorable cues are the instrumental version of the "Princess Mononoke Theme Song" and "The Legend of Ashitaka Theme", which is a simply great concert version of the main theme. Clearly Hisaishi's strong side is themes and melodic material, and not actual underscore.
Princess Mononoke - 08/10 - Review of Joris Kessels, submitted at (Dutch)
Het is natuurlijk altijd leuk om filmmuziek te herkennen als je een programma op tv aan het kijken bent. Zo werd laatst het erg karakteristieke nummer ‘kodomas’ van deze score gebruikt in het programma de Peking Express. Wat dat nummer zo karakteristiek maakt zijn de krekel- / kikkerachtige geluiden, die je doet denken aan een afkoelende zomeravond in de buurt van een meer.

Een groot nadeel dat een ieder gelijk zal opvallen zijn de enorme hoeveelheid nummers, 33 wel te verstaan. In ieder geval, ik vind dat een nadeel, aangezien de tracks dan ook allemaal van zeer korte duur zijn. Wat inderdaad dan handig is, is de benaming van de tracks, hoewel het hoofdthema niet een terugkerende naam en nummering heeft, maar ja deze komt ook haast in iedere andere track terug. Dit is trouwens helemaal niet vervelend want het is werkelijk een prachtig thema, die dan weer liefelijk, dan weer melancholisch, dan weer groots door Joe Hisaishi wordt neergezet. De tracks die in deze score er echt uitspringen zijn de gezongen nummers 12 en 20, werkelijk fabuleus, en nummer 31, de enige waarin een piano voorkomt en welke een enorme berusting verspreid. Hoewel ik er wel voor open sta vind ik de delen waarin de synthesizer de overhand heeft toch een stuk minder, met name in de donkere gedeeltes.

Nu nog de film zien!
Princess Mononoke - 07/10 - Review of Gudo Tienhooven, submitted at (Dutch)
Toen ik Princess Mononoke zag op het Filmfestival van Rotterdam, zo drie jaar geleden, wist ik het zeker: ik had zojuist de mooiste en meest rijke animatiefilm ooit gezien. Niet alleen de beeldenpracht is overweldigend; het kent een spirituele sfeer die ik als totaal nieuw ervaarde. Princess Mononoke kiest nooit voor de makkelijke weg, het is complex, filosofisch en onorthodox. Ik weet het: dit gaat niet over de muziek. Maar ik neem wel even van het moment gebruik om iedereen deze film ten harte aan te bevelen. De wangen van Disney zouden roodkleuren als hij dit zag.
Joe Hisaishi is een bekende componist in Azie en voorzag Mononoke van een atmosferische soundtrack. Het werkt alleen niet altijd even goed buiten de filmbeelden om. De elektronische actiemuziek is niet Hisaishi's sterkste kant. Wel op thematisch gebied is hier heel wat interessants te vinden. Het hoofdthema vooral is groots en gedenkwaardig. Voor een betere allround-score is Hisaishi's Spirited Away een betere aanrader misschien. Ook al zo'n meesterlijke animatiefilm die niemand zou mogen missen.
Princess Mononoke - 08/10 - Review of Arvid Fossen, submitted at (Dutch)
Princess Mononoke brak alle box office records in Japan en zal binnenkort ook in onze zalen te zien zijn. De score voor de film werd door velen naar voren geschoven als ontzettend goed en vooral een goede brug tussen Westerse en Japanse filmmuziek. Ondanks dat dit een tekenfilm is, komen er niet zo veel liedjes in voor, tenminste op de score. Joe Hisaishi gebruikt een combinatie van orkest en synthesizer, en ja het klinkt wat Japans-achtig. De muziek is vreemd, en vooral vanuit een westers standpunt toch erg nieuw. De cd opent met het bevreemdende, maar zeer goede Legend of Ashitaka thema, vloeit over in een dramatisch hoog percussie gedreven thema voor de Demon God, enzovoort. De thema's komen allemaal terug en de tracklist maakt het erg gemakkelijk om dit te volgen. Zowat een uur lang maak je als het ware een reis door een avontuurlijk land, steeds blijft alles zeer serieus klinken. Een aanrader voor wie eens iets anders wil horen dan een doordeweeks Hollywood melodietje, hoewel Joe Hisaishi er wel hier en daar naartoe beweegt ...
Princess Mononoke - 10/10 - Review of Grégory Ramat, submitted at (French)
Compositeur attitré de Hayao Myazaki, Joe Hisaichi illustre avec bonheur la vision merveilleuse du réalisateur. Sa musique épouse parfaitement les aspects sombres de l'aventure (The Demon God...) les moments épiques et les instants où la magie prend toute sa dimension. Les mélodies à la flûte nous transportent dans ce monde où les créatures fantastiques abondent.
Un album qui possède sa propre force, indépendemment du film, et qui nous laisse un sentiment de sérénité assez rare. On en redemande focément !
This soundtrack trailer contains music of:

Wolf Moon Powwow, Immediate Music (Trailer)
Naked Prey, Immediate Music (Trailer)




Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More