Charlie Wilson's War


Colosseum (4005939687021)
Varèse Sarabande (0030206687026)
Movie | Release date: 12/18/2007 | Film release: 2007 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Charlie Wilson3:04
2.Telex Machine1:31
3.Jailbait1:04
4.Refugee Camp5:08
5.It's Up To Me2:39
6.The Belly Dancer2:42
7.Turning The Tide8:35
8.Where's it at, Charlie?1:13
9.Balcony1:29
10.Honored Colleague5:54
 33:19
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Charlie Wilson's War - 08/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
Ik vind het altijd fijn als er lekker veel score’s uitkomen in een maand.
Maar zoveel score’s van 1 componist is wel erg veel…
Ik heb het hier over de componist James Newton Howard die in december ons al veraste met Water Horse: Legend of the Deep (met de score want de film was nog niet uit) en het was ook James Newton Howard die de muziek maakte voor I am Legend en het was ook James Newton Howard die de muziek maakte voor deze score genaamd: Charlie Wilson’s War.

Howard is altijd al 1 van mijn lievelingscomponisten geweest en dat maakt hij hier maar weer eens duidelijk. Hij verzint een goeie melodie wat dan ook gelijk het hoofdthema word en hij laat je kennis maken met nog meer melodieën etc. Laat ik maar eens de tracks gaan beschrijven zodat jullie een beter beeld hebben van mijn mening over de score van Howard die hij in een korte schrijf schreef.

1: Charlie Wilson
Deze track duurt niet bepaald kort, hij begin mysterieus en je hoort ook een gitaar. Normaal gesproken zou ik de score dan al hebben weggegooid in mijn hoofd maar de gitaar klonk zeker niet verkeerd, je hoorde namelijk ook dat hij de melodie speelde. Dan volgt er een rustige sfeer en komt de trompet erin voor, dit doet mij denken aan I am Legend waar de trompet ook al een beetje een hoofdrolletje had in nummer 1. Na de trompet volgen er prachtige strijkersklanken die mij echt doen rillen, gewoon echt héél mooi! Dit gedeelte vind ik dan ook één van de mooiste momenten in de gehele score van Howard. Een mooie track dus, en ik hoopte dat de tweede ongeveer net zo mooi zou zijn als deze…

2: Telex Machine
Deze track heeft een mindere kant, namelijk dat hij zo kort duurt. Natuurlijk hoeft dat geen probleem te zijn want als de track mooi, goed en krachtig is zijn een paar seconde voor mij al genoeg. Maar helaas heeft deze track een verkeerd sfeertje, en totaal niet het sfeertje van de strijkers waarvan ik nog zo weg was bij track 1. Een mindere track dus en tot mijn verbazing stopt hij dan ook nog met een gitaarklank die ik zeker niet kon waarderen. Hopelijk is de 3e track een stuk beter hoopte ik toen.

3: Jailbait
Deze track heeft net als track 2 een korte tijdsduur wat natuurlijk niet heel erg is, gelukkig begint de track al goed en zeker wel in een andere stijl dan de track hiervoor. Maar het lijkt wel alsof de hele track het zelfde melodietje blijft herhalen, dat is zeker een ding wat jammer is! Een slechte track dus, niet zo slecht als de tweede track van deze score maar wel slecht en zeker niet iets wat ik van Howard had verwacht. De track ‘Charlie Wilson’ blijft dan ook tot nu toe de beste track die ik heb gehoord.

4: Refugee Camp
Eindelijk een track met een lange tijdsduur dus ik ging er lekker voor zitten, maar had ik dat wel moeten doen. De eerste halve minuut vond ik namelijk een beetje tijdsverspilling maar gelukkig kwam er daarna iets heel aangenaams. Namelijk een donker en zwaar thema. Met daartussen door een mannenstem en met een paar andere aparte geluiden maakte Howard alles weer goed wat hij bij track 3 fout had gedaan. Op een gegeven moment komen de violen er ook weer bij wat magnifieke gedaan is. De rest van de track is ook erg goed en bij ongeveer het einde creëert Howard weer het rustige sfeertje zoals hij ook dit nummer begon. Dit was nou een nummer waar ik van kon genieten, een track waarvan er hopelijk nog meer kwamen op deze score.

5: It’s Up to Me
Een track die al verkeerd begint, maar je mag natuurlijk nooit vooroordelen geven over de eerste 5 seconde van een track. En dat bewijst deze track nog maar eens want even later horen wij de lieflijke melodie weer op geloof ik een fluit. Erg mooi allemaal en even later voegt een violist zich ook nog aan het nummer toe en word het allemaal nog ietsjes mooier. Dit nummer was rustig verlopen en dat vond ik ook erg passend na zo’n nummer zoals hiervoor.

6: The Belly Dancer
De track begint heel mysterieus wat ik erg kon waarderen!
Met een soort buikdansherige beet gaat Howard verder in op de mooie oosterse instrumenten en hoor je ook nog af en toe het gerinkel van een beatring. De vrouwenstemmen doen het wat mij betreft ook goed in dit nummer en het slagwerk speelt er goed. Helaas gaat Howard iets te lang door met dit nummer wat het weer wat minder aangenaam maakt. Maar voor de rest een goed nummer.

7: Turning the Tide
Deze track is toch echt wel hét nummer van de hele score. Het hoofdthema wat je vaak er tussen door hoort hoor je dan wel niet in deze track…ondanks dat is het een track wat duister begint en waar je ook weer dat donkere melodietje hoort met dat vele slagwerk er tussen door. En als de mannenstemmen en vrouwenstemmen er dan op een gegeven moment bijkomen is dat gewoon echt geweldig. Ze wisselen steeds van klanken en het slagwerk speelt gewoon nog mooi op de achtergrond mee. Ook de strijkers doen erg hun best hier en komen ook tot hun recht hier, op een gegeven moment hoor je weer wat donkers er tussen door maar komen de vrouwenstemmen en mannenstemmen er langzaam weer bij waardoor het weer echt mooi word. De wisseling vind ik dan nog wel het mooiste van dit nummer en ondanks het feit dat sommige dingen zich lijken te herhalen in dit nummer blijft het nummer echt heel erg aangenaam en kan ik wel concluderen dat het het mooiste nummer is van de hele score van Charlie Wilson’s War (tot nu toe dan). Hopelijk is de volgende net zo mooi als deze want deze was erg mooi oosters en paste totaal bij de stijl van de film en was ook thuis nog lekker beluisterbaar.

8: Where's it at, Charlie?
Zeker geen lange track als je het vergelijkt met de vorige track (track 7). Maar dat was dan ook wel de langste track van de score. Dit is een rustige track met een mooie melodielijn. Een mooi rustig nummer na een beetje een chaotisch maar prachtig nummer hiervoor. Erg mooi en rustgevend naar mijn mening en zeker niet een mindere track naar mijn mening.

9: Balcony
Een kortdurende track waar de piano de hoofdrol heeft, het is echt een prachtige track die niet erg lang duurt. Maar zoals jullie hiervoor al hadden gelezen kan een track wel kort en krachtig zijn ook al duurt hij zo kort. Daar is dit een voorbeeld van want wat een mooi track, aan het einde komt de gitaar er weer bij wat totaal niet storend is, een mooi track dus.

10: Honored Colleague
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen begint Howard de track met de hoofdmelodie die we al een tijdje niet zo mooi gehoord hadden. Even later word de melodie opgebouwd en komt het tot zijn hoogtepunt, Howard is goed maar met deze track laat hij maar weer eens zien hoe goed hij ook kan zijn in het maken van een melodie in zo’n korte tijdsduur want zoals ik al eerder zei had Howard nog vele andere dingen gedaan of moest hij nog doen (hij had het heel druk in eind 2007, begin 2008). De track begint dus mooi maar krijgt weer wat donkers over zich heen in het midden. Dan eindigt het ook weer mooi met die buikdansherige melodie (die melodie die ook track 6 in zich had). Maar net als je dan denkt ‘dit is het’ komt Howard nog met wat anders. Hij laat na het donkere stukje en het stukje met de buikdansherige beet nog lekker het hoofdthema aan ons horen, en daarmee beëindigd Howard de score van Charlie Wilson’s War echt prachtig!

Conclusie,
Mijn conclusie is dat ik de score prachtig gecomponeerd vind door James Newton Howard. Natuurlijk heeft hij beter score’s gemaakt zoals I am Legend, Signs en Lady in the Water maar ook deze score is zeker niet verkeerd en vind ik beter dan een paar andere score’s die Howard in zijn leven heeft gemaakt. De man had het ook nog druk en als je dan zo’n score kan neerzetten blijkt het maar weer dat hij van veel talent beschikt. Natuurlijk zitten er ook minpunten aan de score, zo werden er sommige dingen té veel herhaalt en vond ik de gitaar soms wat irritant worden. Daarom is mijn cijfer een 8. Het lijkt hoog maar ik vond de melodielijn toch echt weer prachtig gecomponeerd en de donkere stukjes waren mooier dan stukken van de score van I am Legend en dat zegt toch echt wel veel. Een score met voordelen maar ook nadelen maar dat heeft zowat elke score, slechts weinige score’s hebben géén nadelen (een voorbeeld is Jurassic Park). Deze score verdient naar mijn mening zeker géén onvoldoende, ook géén 9 of een 10 maar een 8. Ik zat zelf te twijfelen tussen een 7 en een 8 maar ik vond dat een 8 toch beter was voor deze score. Ik hoop dat Howard weer zo verder gaat want ik weet zeker dat hij nog lang niet klaar is met het maken van muziek en als hij zo druk blijft doorgaan krijgt hij misschien nog wel op een dag meer score’s dan John Williams.
Charlie Wilson's War - 04/10 - Review of Cohen Oat, submitted at (Dutch)
Goede politieke satires die tot het einde hun toon weten vast te houden zijn er weinig in Hollywood. Memorabele scores voor satirische films zijn er helemaal weinig. Dat kent vooral zijn verklaring in het feit dat de muziek vaak een ondergeschikte rol speelt in het genre. De boodschap en de daarbij komende emoties worden doorgaans uit het spel van de acteurs en het scenario gehaald. Het lot der vergetelheid riekt dan ook voor de muziek, maar James Newton Howard, dienstdoende componist voor de nieuwe politieke satire Charlie Wilson’s War, zou met zijn staat van dienst moeten weten hoe dat lot omzeild kan worden. Of hij de voor handenzijnde ingrediënten ook optima forma weet te gebruiken is dan ook de hamvraag.

Direct bij het verschijnen van dit album vielen critici over elkaar heen om die ene track te bejubelen. Men kwam superlatieven tekort en ‘Turning the Tide’ werd dan ook niet alleen omschreven als de beste track van het jaar, maar zelfs als een van de beste tracks die Howard ooit schreef. Nemen we even een kleine afstand om de track wat objectiever te beschouwen, dan komen we echter tot een geheel andere conclusie. De track mag dan voor de weinig kritische luisteraar goed in het gehoor liggen, het is om twee redenen niet moeilijk om het oneens te zijn met de gegeven complimenten. De eerste reden ligt verscholen in een muzikaal perspectief. Howard combineert twee totaal niet samengaande elementen. Enerzijds is er de ritmische, etnische percussie, die Howard eerder liet horen op de score Blood Diamond. Het getuigt van weinig culturele notie om instrumentatie die eerder gebruikt werd voor een film die zich afspeelt in Sierra Leone (West-Afrika) in te zetten voor begeleiding van de Afghaanse strijders. Alsof deze culturen, omdat ze niet westers zijn, op een gelijkvormige manier te benaderen zijn. Anderzijds is er het koor dat het ‘He shall Purify’, een bekend gedeelte uit Händels Messiah, ten gehore brengt. Het Messiah behoort tot het genre van het zogenaamde oratorium; een grote verhalende compositie voor zangsolisten, koor en orkest over een Bijbels, religieus of ernstig wereldlijk gegeven. Deze twee genres staan zover uit elkaar dat het heel wat zorgvuldigheid eist om deze twee samen te laten vloeien. Die moeite heeft Howard hoorbaar niet genomen. Zijn ritmische percussie blijft de gehele track haast onveranderd en het originele gedeelte uit het oratorium heeft een modernere touch gekregen om het coherent samen te laten gaan met de opgezette melodische lijn. Ook in de context van de rest van de score is de track een vreemde eend in de bijt. De percussie kent zijn oorsprong dan nog wel in de track ‘Refugee Camp’ maar het koor doet, zonder enige introductie, plotseling zijn intrede, waardoor het een totaal misplaatst element is.
Ook als esthetische functie, door met de gekozen elementen het satirische element in de film te versterken, is de track geen betekenis toe te kennen. Charlie, die dankzij de achterkamertjespolitiek, de internationale en nationale lobby en de nodige machtspelletjes uiteindelijk genoeg steun weet te vergaren om de Moejahedien financieel en materieel te kunnen ondersteunen, is geen zedenpreker en zijn atheïstische instelling is dan ook niet te combineren met de betekenis die schuilgaat achter het Messiah van Händel. Of is het Howard hier te doen om het schetsen van een muzikaal beeld van een man die met zijn Christelijke achtergrond – want van Amerikaanse origine – Islamieten helpt, die op hun beurt begeleidt worden met de oosters klinkende percussie?
Al zou hier een antwoord op gegeven kunnen worden, het is allemaal vergezocht en het werkt zeker niet mee aan begrip en acceptatie van de track.

De rest van de score is, naar Howards gebruik, degelijk opgebouwd, doch weinig verassend. Er bestaat een sterke scheiding tussen het Westerse en Oosterse element dat in de laatste track van de score clichématig in elkaar vloeit. Het thema voor Charlie bouwt Howard op met het bekende strijkwerk, aangevuld met wat blazers. Een opvallende rol is er weggelegd voor de gitaren, zowel de elektrische als de akoestische variant. Het countryelement is een verwijzing naar Texas, waar Charlie oorspronkelijk vandaan komt. Het element speelt in vrijwel elke track die de thematiek van Charlie uitwerkt een belangrijke rol. Howard speelt wat met de instrumentatie, hij laat de ene keer het ene instrument boven het andere uitkomen om dat in een daaropvolgende track weer om te draaien, maar het gebeurt allemaal op een zo voorspelbare wijze dat het weinig genoegdoening oplevert. Nog storender is de uitwerking van de eerdergenoemde percussielijn. Er is nauwelijks variëteit in klankbeeld en volume te ontdekken waardoor nauwelijks weten te boeien.

Na een aantal boeiende en persoonlijkere werken, zoals het genomineerde Michael Clayton en The Lookout te hebben afgeleverd, komt Howard voor Charlie Wilson’s War weer een routineuze en weinig sprankelende score, waarvoor gelukkig het lot der vergetelheid is uitgevonden.
Charlie Wilson's War - 07/10 - Review of Maurits Petri, submitted at (Dutch)
James Newton Howard weet weer aangenaam te verrassen en te verbazen met Charlie Wilson's War. Deze nieuwe Tom Hanks-film wordt nu al geroemd vanwege de cast. Julia Roberts, Tom Hanks, Philip Seymour Hoffman en Amy Adams spelen de sterren van de hemel in deze film van de regisseur van de tv-film Angels in America en recentelijk de romantische film Closer.

Newton Howard pakt deze keer de orginaliteitsprijs zeker mee, want komt met iets verfrissends op de proppen. De eerste tracks worden gedragen door een elektrische gitaar en een acoustische gitaar en heeft iets luchtigs meegekregen door de strijkers. Al met al een sound die we wel vaker hoorden in bijvoorbeeld Collateral, maar hier toch weer anders aandoet. De track 'Telex Machine' is een Western-nummer, met puur en alleen jammerende gitaren. Niet heel bijzonder. De volgende track 'Jailbait' daarentegen is wel bijzonder en deed mij in eerste instantie denken aan Gustavo Santaolalla's Babel.
'Refugee Camp' is weer een track waarin James Newton Howard uitblinkt. De track begin rustig, maar op 1:00 start de onrust. Veel percussie alla Blood Diamond en klaagzangen, plus de Howard Newton-strijkers maken dit tot een onvergetelijk track. De laatste anderhalve minuut van dit nummer werkt opbouwend en is, zonder dat je door hebt, bloedstollend spannend. Aan het einde van de track zetten synthesizers in en maken het allemaal wat ongemakkelijker. 'It's Up To Me' begint weer als een Western-track, maar wordt snel overgenomen door een hemels spelende klarinet. Deze track laat je zweven en genieten. Als er niet veel later een vioolsolo inzet, is het plaatje compleet en is de rust wedergekeerd. Maar niet voor lang. Alvorens de beste track van het album start, krijgen we eerst 'Belly Dancer' voorgeschotelt. Een Oosters nummers waarin buikdansen inderdaad centraal kan staan.
En dan een zeer bijzondere track, die deze soundtrack met zijn toch al vrij korte speelduur flinke pluspunten geeft. 'Turning The Tide' begint met geluidseffecten en underscore, maar al snel zetten de percussie en de strijkers oorverdovend in. Maar dan gebeurt er wat ongekends. Newton Howard weet vanaf 3:10 subliem gebruik te maken van een koor, wat een Middeleeuwse en SUPER Westerse ara zingt. Deze Händel-achtige muziek in combinatie met het getrommel en de percussie is een unieke ervaring. Dit is misschien wel een van de betere tracks is van Newton Howard. En alsof dat nog niet genoeg is, is de laatste twee en halve minuut van deze lange track misschien wel nog subliemer te noemen. Je hopt van militaire muziek terug naar Händel, en andersom, tot de percussie weg sterft en de schitterende Middeleeuwse muziek overblijft. Erg bijzonder!
Wat jammer is, is dat de soundtrack weer stug doorgaat na deze bijzondere ruim 8-minuut durende track. 'Balcony' is underscore en niet zo leuk om naar te luisteren. 'Honered Colleague' is de eindgeneriek en is ook niet heel bijzonder te noemen, helaas.

Deze keer een soundtrack met een korte speelduur. Newton Howard keert met deze score terug naar zijn 'rock-roots' zie biografie en gebruikt de elektrische en acoustische gitaar veelvoudig. Er schort wel nog flink wat aan, maar alleen al de track 'Turning The Tide' is MEER dan de moeite waard om te beluisteren. De combinatie van Afrikaanse percussie en Händel-achtige muziek is bijzonder geestig en goed gedaan. De rest van de tracks is niet heel bijzonder, mede dankzij het vaak onrustige karakter of de grote hoeveelheid underscore. Het gebruik van allerlei soorten muziek is wel weer een pluspunt. De Western gitaren zijn erg leuk gevonden.
Mocht je deze soundtrack niet kopen of downloaden mis je alleen de door mij bejubelde track 'Turning The Tide'. De andere tracks kan je cancelen. Amen!
Original Motion Picture Soundtrack
Music Composed by James Newton Howard
(King Kong, I Am Legend, The Sixth Sense)

CHARLIE WILSONS WAR is the true story of how a playboy congressman, a renegade CIA agent and a beautiful Houston socialite joined forces to lead the largest and most successful covert operation in history. Their efforts contributed to the fall of the Soviet Union and the end of the Cold War, with consequences that reverberate throughout the world today. Tom Hanks, Julia Roberts and Philip Seymour Hoffman team with director Mike Nichols and screenwriter Aaron Sorkin to bring George Criles best-selling book to the screen.

Charlie Wilson (Hanks) was a bachelor congressman from Texas who had a habit of showing up in hot tubs with strippers and cocaine. His Good Time Charlie exterior, however, masked an extraordinary mind, a deep sense of patriotism and a passion for the underdog, and in the early 1980s the underdog was Afghanistan which had just been brutally invaded by the Russians.

Charlies longtime friend and patron and sometime lover was Joanne Herring (Roberts), one of the wealthiest women in Texas and a virulent anti-communist. Believing the American response to the Russian invasion was anemic at best, she prods Charlie into doing more for the Mujahideen (Afghan freedom fighters).

Charlies partner in this uphill endeavor is CIA Agent Gust Avrakotos (Hoffman), a blue-collar operative in a company of Ivy League blue bloods. Together, the three of them Charlie, Joanne and Gust travel the world to form unlikely alliances among the Pakistanis, Israelis, Egyptians, arms dealers, law makers and a belly dancer.

Their success was remarkable. Funding for covert operations against the Soviets went from $5 million to $1 billion annually. The Red Army retreated out of Afghanistan. When asked how a group of peasants was able to deliver such a decisive blow to the army of a superpower, Pakistani President Mohammad Zia ul-Haq responded simply, Charlie did it.
World Soundtrack Awards: Soundtrack Composer of the Year (Winner)
Trailer:





Other releases of Charlie Wilson's War (2007):

Charlie Wilson's War (2008)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More