Youth Without Youth

Een nieuwe Francis Ford Coppola, hoe lang is dat al niet geleden? Van 1997 The Rainmaker als ik me niet vergis.
In elk geval al een poos.

De film volgt Dominic Matei, een Roemeens intellectueel die iets heel ergs meemaakt. Meer vond ik ook niet over de film, maar ja...

De muziek is van iemand die ik nog nooit gehoord heb. Osvaldo Golijov. Hij maakte de muziek voor deze film en deed dat redelijk goed. Niet dat deze muziek me warm of koud maakte, maar ze was vermakelijk. Bv, Love Lost: Laura is een mooie track à la jaren 30 stijl, naar mijn mening. Het doet een beetje oubollig aan en dat heeft iets charmants. Heel de cd ademt die jaren dertig stijl wel uit, zie Refugee: het gebruik van een accordeon zorgt al direct voor iets meer ouderwetsheid, charme en sfeer. Nog een mooi voorbeeld is O Alba Tigareta Parfumata: Een grammofoonplaat die een liedje afspeelt. Dit is gewoon pure ouderwetsheid. Charmant.
Dr. Rudolf's Dream is een track met een donker kantje. Opgejaagde snaarinstrumenten, lange tonen... Tot halverwege, wordt de boeg omgegooid in een tango - achtige track. De snaarinstrumenten blijven een belangrijke rol spelen.
Toch zijn er tracks die me minder kunnen boeien. Love Lost: Veronica boeit me maar matig, ondanks dat het hetzelfde thema is als Love Lost: Laura. Niet dat het lelijk is, verre van, maar Love Lost: Laura heeft dat ietsje meer.

The Third Rose is een mooie afsluiter. Een dissonant klankje, emotioneel, mysterieus... Echt top!

Francis Ford Coppola mag voor mijn part vaker films maken, en geen tien jaar tussen laten. Maar de muziek voor zijn films is niet altijd even schitterend, getuige Apocalypse Now (Redux). Hier is het maar half en half. De muziek is niet slecht, maar verdient ook weer geen oscar en is net iets te zwaar voor licht entertainment. Maar Golijov heeft zijn werk gedaan, goed of niet goed, ieder zijn mening. Mijn mening: niet speciaal.