Bee Movie

Dreamworks weet ons dit jaar niet met topfilms te verassen. Met ‘Shrek the Third’ werd duidelijk dat er een einde moet komen aan de ‘Shrek’ reeks en ‘Bee Movie’ blijkt standaard met een te kinderachtige verhaallijn. In de nieuwste Dreamworks’ wordt nergens moeilijk over gedaan; alles kan en alles mag. Tevens is de link naar ‘Antz’ al snel gelegd, want eigenlijk zijn de verhalenlijnen idem dito. Echter, tien jaar geleden werd de mierenwereld geanimeerd, en anno 2007 de bijenwereld.

Een voordeel van de Dreamworks films is toch de muziek. Het contract tussen Dreamworks en de filmmuziekstudio van Hans Zimmer; Remote Control Productions bracht wisselend resultaat. ‘The Prince Of Egypt’(Hans Zimmer) en ‘Antz’ (Harry Gregson-Williams, John Powell) waren meesterwerken. ‘Madagascar en ‘Shrek the Third’ daarentegen wisten niet te bekoren. ‘Bee Movie’, de nieuwste score van Rupper Gregson-Williams, de broer van Harry, is ligt hier een beetje tussenin. Een allerminst meesterwerk, maar toch zeker een degelijke score.

De score begint met de track ‘Graduation’, waarin het Remote Control gehalte hoog is. De link naar gregson-Williams’ ‘Wallace & Gromit’ of Zimmer z’n ‘The Simpsons Movie’ is dan ook snel gelegd. De track zit vol melodie en met zijn koperblazers en strijkers straalt het heel wat vrolijke energie uit. Originaliteit is misschien ver te zoeken, dat blijkt maar weer uit de track ‘Honex’, waarin we een up-tempo thema horen die dezelfde opbouw heeft als alle RC thema’s en tevens ‘bekende’ akkoorden waardoor het nog meer op elkaar lijkt. Toch verveelt de track je niet, zoals de hele score vermaakt. ‘The Pollen Jocks’ laat ons weer zo een thema horen dat niet origineel is, maar door zijn hoge tempo en grootsheid toch vermaakt. Helaas is het een zeer korte track, maar dat minpunt wordt goedgemaakt in de track ‘Barry Flies Out’, die met zijn vijf minuten eens een compleet uitgewerkt thema laat horen. Het is dan wel het hoofdthema dat steeds herhaald wordt, maar doordat de track een redelijk lange duurtijd kent, blijf je met veel plezier luisteren.

De vrolijkheid van de score is in de track ‘Vanessa Intervenes’ helemaal verdwenen. De lange noten en het gebruik van de piano duidt drama aan. Echter kan ik niet zeggen dat je echt geraakt wordt door de emotie in de track. Iets dat fataal kan zijn in de film, maar ach, moet een animatiefilm nou die échte drama hebben? De song van The Archies; ‘Sugar Sugar’ onderbreekt de score op een slechte manier. De song klinkt leuk in de film, maar is op cd niet om aan te horen en enkel om de cd verkoop omhoog te laten schieten. ‘Assault On Honey Farms’ hervat de score op een goede manier. De sfeer is anders dan in het begin van de score, maar dit heeft met natuurlijk met het script van de film te maken. De sfeer licht wat meer tegen de underscore aan, je droomt lekker in de muziek weg terwijl je tijdens het luisteren van de eerste tracks alert blijft luisteren. ‘Ken’ heeft een soort detective sfeer, maar tegelijkertijd horen we een Griekse gitaar een zomerse sfeer geven. Dit heeft geeft een heel leuke, onbeschrijfelijke sfeer. ‘Barry Turns The Screws’ is dan een iets mindere track. Luisterplezier is er zeker, maar de track heeft te veel weg van Zimmer’s ‘The Simpsons Movie’. Hierdoor neemt de spanning een beetje af tijdens het luisteren en ga je je meer ergeren. In ‘Monty Slanders And Adam Stings’ is het thema van ‘Ken’ weer te horen. Ditmaal is het thema wat minder vermakend, omdat de sfeer met de gitaren is weggelaten en de muziek enkel dient om de spanning op te bouwen en niet om je te vermaken tijdens het heeft wel wat drama in zich door de gitaar en vioolsolo, maar meer is het ook niet. De sfeer van de track is ook om beu van te worden. Gelukkig is de volgende track wat leuker. Ruppert Gregson-Williams mixt het Jamer Bond theme als het ware in de sfeer van Bee Movie en dit zorgt voor een leuke track. De echte Bond theme is gelukkig haast niet meer te herkennen. In ‘Rooftop Consequences’ komt de piano nog eens terug. Ditmaal zorgt Gregson-Williams ervoor dat deze wel zeer geslaagd is, maar helaas is de duur van de track niet al te lang. Een probleem dat de laatste score track niet heeft, want die kent een speelduur van zes minuten. De track weet je weer te overrompelen door het grootse ‘Bee Movie’ thema zoals we deze aan het begin van de score hoorde. De cd sluit af met een popsong waarover ik beter maar geen woorden over zal vuilmaken.

Conclusie:
Een score die tussen het goede en het slechte in ligt. Zo zijn er fantastische tracks, maar ook tracks die niet eens voor luisterplezier zorgen, maar je meer irriteren. Het Remote Control gehalte is erg hoog, dit betekend dat de score niet al te origineel is, maar leuke melodieën en soms erg onvoorspelbare tracks bevat. Dat de emotionele tracks niet voor de echte emotie zorgen, zal niet al te veel uitmaken aangezien we het hebben over de score van een animatiefilm. De laatste track geeft toch nog heel even kippenvel, waardoor ik kan concluderen dat ‘Bee Movie’ toch een ruim voldoende score is.