Bobby en de Geestenjagers

België kent weinig componisten die hun professionele activiteiten kunnen beperken tot het componeren van muziek voor Belgische film- en televisieprojecten. Nochtans dankzij de fiscale stimuli die Belgische bedrijven krijgen om te investeren in audiovisuele projecten, via het zogenaamde ‘Tax Shelter’, verschijnen er aanzienlijk meer Belgische films dan voorheen het geval was. De meeste Belgische componisten die zich voor de filmindustrie openstellen, combineren dat werk noodzakelijkerwijs met andere activiteiten zoals het orkestreren van popmuziek, het componeren van andere muziekstijlen (meestal puur klassieke stukken of jazzmuziek) of ze fungeren als dirigent voor diverse orkesten en/of als docent.

Het lijstje van Belgische componisten die we partieel zouden kunnen beschouwen als filmcomponisten blijft echter beperkt. Van ervaren rotten als Dirk Brossé, de in Amsterdam geboren Frédéric Devreese, Wim Mertens, Steve Willaert, Johan Hoogewijs, Michel Herr, Frédéric Vercheval en Peter Vermeersch tot jongere componisten als Tuur Florizoone en Jef Neve.

In het rijtje van ervaren Belgische filmcomponisten hoort zeker ook Brian Clifton thuis. Misschien is hij wel dé Belgische componist die het meest gepoogd heeft zich te profileren als filmcomponist. Na de score afgeleverd te hebben voor Senne Rouffaer’s ‘De Kollega’s Maken de Brug’ verhuisde Clifton naar Los Angeles waar hij 11 jaar vertoefde. Na heel wat watertjes te hebben doorzwommen, haalde hij uiteindelijk enkele Hollywoodprojecten binnen waaronder ‘Bird of Prey’ (1995). Maar in België kennen we Brian Clifton vooral als de leverancier van begingenerieken (Alfa Papa Tango, Sprookjes) en de scores voor Robbe De Hert’s Trouble in Paradise (1989), Rudolf Mestdagh’s Ellektra (2004), de langdurige samenwerking met Rudi Van Den Bossche (Suske en Wiske: De duistere diamant, Blinker en de blixvaten ) en de voetbalhymne van de Jupiler ProLeague (2009-2014).

In 2012 componeerde Clifton de muziek voor de Nederlandse familiefilm Bobby en de Geestenjagers van Martin Lagestee, bekend als regisseur van onder meer de serie Flodder. Clifton’s composities voor deze film zijn op zich kwalitatief. De actievolle momenten tijdens de eerste minuten van ‘Masters, Evil Man Walking’ of ‘Bobby’s Journey’ zijn erg interessant, alsook de iets emotievollere, rustige thema’ s als Bobby And Sanne At The Fireworks en het meest melodieuze thema, ‘Love Theme’, dat opvallend toegankelijk overkomt.

Ondanks het compositorische talent van Clifton, roept deze score vooral op het vlak van de algemene sound en productie gemengde gevoelens op. Door de orkestrale synths en percussiepartijen komen sommige composities zoals 'Wheelchairprank’ en 'Into The Belly Of The Ship’ nogal kunstmatig over en verliezen zij hierdoor gedeeltelijk hun kwalitatieve karakter.

De score had veel “warmer” kunnen geklonken hebben indien de composities uitsluitend door een orkest werden opgevoerd en de orkestrale synthesizersound achterwege zou zijn gebleven. Budgettair was het exclusief inzetten van een volwaardig orkest misschien niet mogelijk, maar om gevoel in muziek te steken, hoeft men eigenlijk over geen groot budget te beschikken. Componisten als Thomas Newman en Ennio Morricone hebben dan meermaals bewezen.

Kortom, Clifton’s composities voor Bobby en de Geestenjagers zijn best wel te pruimen. De componist heeft duidelijk een hele resem goede ideëen verwerkt in de score. De productie daarentegen komt nogal goedkoop over en doet daardoor afbreuk aan de kwaliteit van de muziek. Spijtig.