Quartet

De bekende acteur Dustin Hoffman regisseerde met Quartet zijn allereerste film. Quartet is een Britse komische dramafilm en het verhaal is gebaseerd op een toneelstuk van Ronald Harwood. De film is goed ontvangen en was behoorlijk succesvol.
Het verhaal draait om een klassieke muziekgroep van twee vrienden, Wilf (Bill Connely) en Reg (Tom Courtenay) en twee zangeressen uit vervlogen tijden, die toen operaliederen zongen.
Een van hen, Jean (Maggie Smith), was getrouwd met Reg, maar hun scheiding was niet gemakkelijk. Nu zijn ze bejaard geworden en drie van hen wonen in een bejaardenhuis speciaal voor muzikanten. De bewoners houden zichzelf en anderen bezig met muziek vanuit hun eerdere beroep, door het geven van lezingen en uitvoeringen. Om het huis in stand te houden wordt er jaarlijks een benefietconcert georganiseerd op de geboortedag van Verdi. Maar steeds meer bewoners overlijden of vinden het te vermoeiend en het wordt lastiger om het concert nog steeds te organiseren. Dan komen de drie van het voormalige kwartet erachter dat ook de vierde, de flamboyante zangeres Jean, de ex van Reg, ook in het huis is komen wonen. Het concert, en daarmee het huis, lijkt gered als het kwartet zou willen zingen. Maar Jean heeft zo haar eigen mening over van alles en nog wat en heeft besloten om niet meer te zingen na haar pensionering en Reg wil zeker niet samen met Jean weer een kwartet vormen...

De score voor de film is van Dario Marianelli.
Maar de muziek voor de film en daarmee ook het soundtrack album worden sterk overheerst door de klassiekers, die door de bewoners worden uitgevoerd of die in de film te horen zijn. Van de 24 tracks op het album zijn er slechts 4 van Marianelli, waarvan 3 met een lengte van rond de minuut en eentje van ruim 2 minuten, wat neerkomt op een totale score lengte van net vijf minuten. Dat is toch wel wat karig.
De rest van het album wordt gevuld met meer of minder bekende werken van klassieke componisten. Vooral de opera's van Guiseppe Verdi spelen een grote rol in de film en ook op dit soundtrack album. Met name gedeelten uit de opera's Rigoletto en La Traviata komen aan bod. Maar ook Joseph Haydn neemt een flink deel van de soundtrack voor z'n rekening. Dan zijn er ook nog een aantal tracks uit de Engelse opera The Mikado van Arthur Sullivan en met een tekst (libretto) van William Schwenck Gilbert uit het eind van de negentiende eeuw.

Behalve deze drie componisten zijn er ook een aantal losse klassieke stukken op het album opgenomen. Dat zijn dan stukken uit werken van Franz Shubert, Camille Saint-Saëns, Luigi Boccherini, Gioachino Rossini, Johann Sebastian Bach en Giacomo Puccini.
Dan is er ook nog de track 'Are You Havin' Any Fun?', gecomponeerd door Sammy Fain en Jack Yellen. De jazzy song wordt gezongen en gespeeld door Ronnie Hughes, Trevor Peacock, David Ryall en Leon Charles. Hughes bespeelt de trompet en Charles de piano. De tekst van het liedje wil zoveel zeggen dat je van het leven moet genieten, ook al ben je oud en grijs.

De eerste scoretrack van Dario Marianelli is 'Wilf's Descent', een vrolijke, bijna komedie-achtige staccato melodie op vooral violen en harp. 'Jean Arrives' is een wat tragisch klinkende track, met een melodie op hobo en underscore van strijkers en piano.
De langste track van Marianelli op dit album is 'Not Upset'. Ook dit is een wat dramatisch klinkende track, die wat traag voorkabbelt met piano en strijkers. In het tweede deel van de track neemt een klarinet de leiding over. De vierde en laatste track van Marianelli is 'Over my Dead Body'. Dit is een solo piano pianotrack met lichte ondersteuning van een klarinet. De melodie is wel aardig, maar heeft ook nu weer een nogal melancholieke inslag, die de muziek een wat klaaglijk karakter geeft.

De klassieke tracks op deze soundtrack zijn duidelijk fraaier en opgewekter dan de score-tracks van Marianelli. Met de korte lengte van net vijf minuten in totaal hoef je zeker niet te gaan voor de scoremuziek. Maar als de verzameling klassieke muziek, zowel instrumentaal als gezongen, je aanspreekt, dan is dit een fraai klassiek album. De waardering voor de scoretracks van Marianelli is niet hoger dan 65 uit 100 punten, maar het geheel als fraai luisteralbum komt toch op een mooie 77 uit 100 punten.