Le Professionnel
Bande Originale du Film

Vanwege het overlijden van Ennio Morricone op 6 juli 2020, is dit de zesde recensie van een serie als hommage aan de Italiaanse grootmeester van de filmmuziek.

Vorige: The Thing (original score album)
Volgende: Le Professionnel (expanded score album)

De Franse film Le Professionnel is geregisseerd door Georges Lautner, terwijl de film geproduceerd is door Jean-Paul Belmondo, die ook de hoofdrol voor z'n rekening nam. Het verhaal is gebaseerd op de roman Dood van een Dictator van Patrick Alexander uit 1976. De film was in Frankrijk een enorm succes en ook elders deed de film het erg goed.
Het verhaal draait om geheim agent Beaumont (Belmondo), die door de Franse geheime dienst op pad wordt gestuurd om de dictator van het Afrikaanse land Malagawi om te brengen. Maar als hij daar is verandert de situatie in het land snel en verraadt de geheime dienst hem, zodat hij gevangen wordt genomen, waarna hij vals beschuldigd in een gevangenkamp terecht komt. Daaruit weet hij echter te ontsnappen en terug te komen in Frankrijk, waar hij door de geheime dienst op de hielen wordt gezeten, maar steeds uit hun klauwen weet te blijven, om wraak te kunnen nemen...

De muziek bij deze actiethriller is van niemand minder dan Ennio Morricone.
Toen de film in voorbereiding was kwam de single 'Chi Mai' uit, die de themamelodie was van een Britse tv-serie en daardoor een grote hit werd. De producenten van de film hadden Morricone al gestrikt voor de score en wensten nu van hem dat hij dit stuk ruimschoots in zijn score zou inpassen. Morricone had de track Chi Mai tien jaar daarvoor gecomponeerd voor een obscure Italiaanse film met de titel Maddalena, een film die alleen bekend is vanwege dat muziekstuk van Morricone, dat daarna wereldberoemd werd, tien jaar later nog een hit werd en zelfs in reclamefilms is gebruikt.
En nu wilden de producenten ook nog dat de muziek voor hun film op dat thema gebaseerd zou worden. Naar verluid is Morricone daarmee onder protest akkoord gegaan.

Vervolgens heeft Morricone zijn thema van Chi Mai terug laten komen in een groot aantal verschillende composities. De stijl van die varianten wijkt vaak behoorlijk af van de stijl van de bekende Chi Mai compositie, die op dit album overigens ook nog een keer in een min of meer originele uitvoering is meegenomen en die het album afsluit. Het is wel een nieuwe opname, en de drumpercussie is op deze track wat nadrukkelijker aanwezig dan op het origineel. Vooral de regelmatige slagen op de middentrommel maakt dat die slagen net even te nadrukkelijk aanwezig zijn, waardoor het origineel uit de score voor de film Maddalena toch fraaier is.

Het album opent met het Chi Mai thema in de uitvoering van het thema voor Le Professionnel, met de thematitel 'Il Vento, Il Grido', ofwel 'Le Vent, Le Cri'. En dit is zonder meer een prachtige alternatieve versie van de steeds weer heerlijke melodie van Chi Mai. De piano heeft hier eigenlijk de leiding en de staccato violen spelen hier bovenuit. Ook is hier de drumpercussie aangenaam aanwezig, zonder overheersend te zijn. De piano valt naderhand naar de achtergrond en eerst neemt dan de klarinet het over en later de cello, en het blijft steeds erg fraai. Het laatste deel van de track komt de piano weer terug en sluit de track erg mooi af.
Het thema komt op een fraaie, maar korte manier terug in 'V.C. (Première Variation)', waarbij V.C. staat voor Vent, Cri. De 'Seconde Variation', de tweede variant heeft uiteraard dezelfde basismelodie, maar in een veel dreigender arrangement, waarin Morricone ook het voor hem typerende spanningsspel op de piano meeneemt, wat we in veel meer van zijn scores tegenkomen. Ook de derde variant in de tiende (B3) track is een veel spannender uitvoering. Dat aanvankelijk ook voor de vierde, 'Quatrième Variation', maar die gaat vervolgens over in de fraaie harmonieën van het thema, op violen, waarmee de varianten toch fraai afsluiten.
Overigens komt deze nummering van varianten niet overeen met de albums waarop 25 tracks van de score zijn meegenomen, want de tweede variant hier is de derde op het expanded album, de derde variant is de elfde en de vierde de twaalfde op het expanded album, waar overigens veel fraaiere varianten op staan dan op dit Original album.

Een nieuw thema is het 'Bach'-thema. Dit is een thema met een veel dreigender en spannender kleuring. De muziek is melodieus, maar staat zwaar in mineur en wordt vooral door lage strijkers gespeeld, in combinatie met zachte koperblazers, waarbij de 'Seconde Variation' door nog lagere strijkers gespeeld wordt en ook Morricone's typerende spannende pianoloopje terugkomt. Ook een schelle trompet laat van zich horen en maakt dit toch tot een fraaie compositie. Deze track ontbreekt op het expanded album. De derde variant houdt de melodie wat vlakker met een klarinet en klavecimbel en lichte strijkers op de achtergrond. Deze variant is daardoor wat saaier. Op het expanded album is dit overigens de tweede Bach-variant.
De track 'Le Retour (sur le Nom de Bach)' is nauw verwant aan de andere varianten van de Bach-tracks. Dezelfde melodiestijl is hier aanwezig, terwijl het arrangement veel frisser en aansprekender is, waar ook de drumpercussie en de heldere strijkers aan meehelpen.

Een spannende track is 'Décision Finale', waarbij de spanning vooral in een wat vlak arrangement zit met vooral lage strijkers. Ook 'D'Afrique' is een spannende track, maar dan vooral een wat grillige. De wat meer etnisch klinkende percussie moet er een exotisch tintje aan geven, maar de muziek is traag en Morricone's typische spannende pianoloopje is nadrukkelijk aanwezig. Dan is er ook nog de nogal aparte track 'Fee Morgane', wat weer een van Morricone's meer expirimentele tracks is. De muziek wordt uitsluitend op twee harpen gespeeld en heeft een wat grillige en aparte melodie en kleuring, die duidelijk bedoeld is om een bepaalde mysterieuze sfeer neer te zetten, die een beetje hallucinerend werkt. Geen fraaie muziek en deze track is ook niet op het expanded album meegenomen.

Kortom, met dit Original Score album van de film Le Professionnel krijg je slechts een deel van Morricone's score met de vele varianten van de beroemde Chi Mai-melodie. Dit album bevat er zes, inclusief het hoofdthema van de film en een moderne uitvoering van Chi Mai. Maar elk van die varianten is steeds weer fraai. Het tweede thema voor Bach spreekt wat minder aan, maar is ook in een paar arrangementen fraai. De overige tracks zijn vooral spanningstracks of nogal expirimenteel en duidelijk minder fraai. Toch overheerst wel enigszins de melodie van het hoofdthema, waardoor de waardering toch nog op een heel redelijke 73 uit 100 punten uitkomt.