The Snowman and the Snowdog

De kinder-kerstfilm The Snowman and the Snowdog is een korte animatiefilm, die eigenlijk een soort sequel is van de originele The Snowman film uit 1982, wat eveneens een korte animatiefilm was voor de televisie, met een lengte van 26 minuten. Deze opvolger uit 2012, dus dertig jaar na het origineel, duurt 24 minuten en is daarmee nog iets korter. De film is in het moderne digitale tijdperk toch vooral met de hand getekend door tientallen tekenaars, waarbij het toch nog twee jaar duurde voor de film af was. De film trok op de dag van uitzending miljoenen kijkers en werd hoog gewaardeerd.
Het verhaal draait om Billy, een jongen die samen met z'n moeder in het huis is komen wonen waar eerder James woonde, de jongen uit de originele Snowman-film. Billy heeft een hond, maar in de herfst gaat de zijn hond dood. Tegen Kerst wil hij aan de kerstman een nieuwe hond vragen, maar in zijn enthousiasme struikelt hij over een los zittende vloerplank in zijn kamer. Als hij de plank weghaalt vindt hij daaronder speelgoed dat vroeger van James was, en ook een doosje met daarin een foto van James met zijn Sneeuwman en de kooltjes en sjaal van de Sneeuwman, evenals een verdroogde mandarijn, die z'n neus was. Als hij dan naar buiten kijkt is het begonnen te sneeuwen...

De componist van de succesvolle muziek bij de originele Snowman korte film was Howard Blake, die ook graag voor deze nieuwe versie terug had willen keren. Maar de producenten zochten een andere richting voor de muziek en hebben hiervoor Andy Burrows en Ilan Eshkeri gevraagd. De film heeft een sfeer die goed bij Kerst past, maar de muziek is hier niet specifiek voor gecomponeerd.
Het is een score bij een korte film, die immers niet langer dan 24 minuten duurt. Dus de score kan nooit langer duren en klokt dan ook af bij 23 minuten. Daarna volgen nog twee extra tracks, waarvan de eerste de bestaande song 'Hometown' van Burrows is, die overigens perfect bij de score past en door Eshkeri in een aangepast arrangement is gegoten in de track 'Flying Home'. De tweede is de single-versie van de hoofdsong bij de film. Tot slot hoor je op het album nog een keer de integrale versie van de hele score in 1 track.

In de originele Snowmanfilm was de song 'Walking in the Air' te horen bij de vliegscene. Die song werd een grote hit en dat wilde men ook wel graag herhalen. Dus kwam er een nieuwe song bij de vliegscene in de nieuwe film, op een melodie en arrangement van Eshkeri en Burrows en door Burrows gezongen. Deze fraaie song 'Light the Night' past ook weer goed in het geheel van de score en Burrows' wat hogere stemgeluid klinkt erg aangenaam.

Eshkeri kennen we vooral van zijn prachtige scores voor Stardust en The Young Victoria. Eshkeri weet de muziek van die beide scores hier echter niet te overtreffen. Deze score voor de sneeuwman en z'n hond is vooral gemaakt voor een lieve en emotionele film. De muziek is daar wel op afgestemd en je hoort in de muziek soms de sneeuw vallen en de vlokken dwarrelen, maar toch ontbreekt er iets in de muziek. Dat zit hem vooral in de melodieën, die vaak net niet voldoende pakkend zijn, samen met arrangementen die vaak net niet voldoende lieflijk zijn. Het hangt er dan net tegenaan, maar weet steeds niet de gevoelige snaar te raken, wat in The Young Victoria juist wel heel goed gelukt is.
In zijn score past Eshkeri vooral lichte instrumentatie toe, met vooral hoge strijkers, tokkelende gitaren, harp, houtblazers en licht koper. Maar ook de menselijke stem wordt in een aantal tracks ingezet. Daarvoor hebben Eshkeri en Burrows rondgekeken in de kring van vrienden en een aantal van hen gevraagd om mee te werken. Burrows was eerder drummer in de band Razorlight en kent genoeg instrumentalisten uit de popwereld, waarvan een aantal hun medewerking verleenden. Die vriendenkring bestaat uit mannen en vrouwen en doet een beetje aan als een standaard koortje bij de zang in sommige tracks, wat dan toch wel wat eenvoudig klinkt.

De score bestaat vooral uit lichte muziek die regelmatig fraai, maar soms toch ook wat aan de saaie kant is. Daarbij wordt dit in een paar tracks gecombineerd met wat steviger klanken uit de popmuziekwereld. De score komt op dit album twee keer voorbij, eerst in losse, separaat afgemixte tracks en als laatste in een lange suite, waarbij de score in een keer voorbij komt zoals hij in de film te horen is, inclusief de song.

Kortom, met hun score voor The Snowman and the Snowdog hebben Ilan Eshkeri en Andy Burrows een heel aardige score neergezet. De combinatie van hun inspanningen hebben een bijzondere combinatie opgeleverd van klassieke klanken en moderne lichte popmuziek. Toch is de muziek soms net even te weinig aansprekend, vooral door de net niet pakkende melodieën en soms wat saaie arrangementen. Ook de song 'Light the Night' heeft een wat magere melodie, hoewel Burrows op een aansprekende manier zingt. De beide toegevoegde songs van Burrows zijn wel heel fraai, waarbij de single-versie van 'Light the Night' net even wat meer 'body' heeft dan de filmversie. En dat je de korte score van deze korte film eigenlijk twee keer te horen krijgt is wel weer aardig. Vooraf had ik op een erg hoge waardering gerekend, mede door het lezen van diverse andere recensies, maar na het beluisteren blijft de score toch hangen op 73 uit 100 punten.