The Grudge 2

Ju-On, de Japanse benaming voor de cultfilms die in de rest van de wereld bijna liefkozend 'The Grudge' worden genoemd. Cultfilms? Ik hou het liever op kutfilms, want met name The Grudge 2 slaat de plank volledig mis. Een raar Japans verhaal, in een kapitalistisch jasje gestoken. Daarbij zijn de acteerprestaties van de verschillende acteurs bar en boos. De nog redelijk acterende Sarah Michelle Gellar lijkt in deel 2 volledig op de achtergrond gedrukt te worden en moet plaats maken voor een nieuwe actrice, Amber Tamblyn. In de film zit een scene waarbij de kijker eens flink moet schrikken, maar op een of andere manier zie je het goedkope schrikmoment van ver aankomen, wat denk ik niet de bedoeling is van een horror-film.
De muziek van Christopher Young valt in het niets weg. Zijn redelijke gecomponeerde thema voor The Grudge komt wel terug in deel 2, voor de rest is het bagger uit de diepste sloot. De klanken van Young verzuipen gewoon in de underscore. Over de muziek van deel 1 zwijgen we in alle talen, men kon niet eens normale tracknames geven!
Een matige soundtrack, rare speciale effecten en slecht spelende acteurs maken The Grudge 2 tot een film die je een keer zal huren in de videotheek....en met gierende banden terug zal brengen. Helaas, want de originele Japanse versie is monsterlijk eng. Hopelijk geen The Grudge 3!!!!