Tarzan


Walt Disney Records (4029758024720)
Movie | Released: 1999 | Format: CD, Download
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Two WorldsPhil Collins & Mark Mancina3:18
2.You'll Be in My HeartPhil Collins & Mark Mancina1:36
3.Son of ManPhil Collins2:44
4.Trashin' the CampPhil Collins2:16
5.Strangers Like MePhil Collins3:00
6.Two Worlds ReprisePhil Collins & Mark Mancina0:51
7.Trashin' The CampPhil Collins2:23
8.You'll Be In My HeartPhil Collins4:18
9.Two WorldsPhil Collins2:42
10.A Wondrous PlaceMark Mancina5:18
11.Moves Like an Ape, Looks Like a ManMark Mancina2:57
12.The GorillasMark Mancina4:28
13.One FamilyMark Mancina3:48
14.Two Worlds RepriseMark Mancina1:16
 40:55
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Tarzan - 08/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
Disney's Tarzan kondigde opnieuw het restylen aan binnen de muizenfabriek. De heerlijke castsongs van voordien, moesten plaats maken voor eerder narratieve songs die door een auctoriële verteller werden vertolkt. Het verhaal van de jonge baby die beide ouders verloor aan de moordzucht van het bloeddorstige luipaard Sabor en opgroeide bij een familie gorilla’s bood een ideaal vertrekpunt voor Disney’s 37ste avondvullende tekenfilm. Wanneer professor Porter en zijn knappe dochter Jane arriveren in de jungle van Afrika, gaat voor de jonge Tarzan een heel nieuwe wereld open. Wanneer hij, ondanks het verbod van zijn gorillavader, Jane naar het nest van de apenfamilie leidt, gaan de poppen aan het dansen. Jane en haar vader worden immers vergezeld door de jager Clayton, die heel andere ideeën heeft over het bestuderen van gorilla’s. De weelderige, impressionistische achtergronden en het lieflijke verhaal konden op heel wat lofbetuigingen rekenen bij filmcritici. Ook de muziek van Phil Collins werd in grote mate geapprecieerd. De Disney-franchise rond Tarzan heeft recentelijk nog een nieuwe inkomstenpost opgeleverd met een musical die in de lente van 2006 in New York in première ging.

Tarzan combineert het talent van filmcomponist Mark Mancina, die de score onder handen nam en Genesis-icoon Phil Collins, die voor de liedjes zorgde. Collins opent het album op theatrale manier met de voor de handliggende percussieloops, lage strijkers en etnische blazers. “Two Worlds” combineert zowel pop als klassiek en weet te boeien door de geslaagde bridge met heerlijke kopers en doldraaiende percussie. De muziek past perfect bij de filmbeelden die enerzijds neigen naar het tragische en anderzijds naar het avontuurlijke. Als opener kan deze song zeker bekoren. Het contrast met “You’ll Be in My Heart” kan niet groter zijn. De tedere lullaby wordt in eerste instantie gebracht door Glenn Close, die een werkelijk vertederde vertolking brengt van het titelnummer van deze film. De nachtelijke geluiden en de rustige strijkers dragen bij tot een atmosferisch geheel. Mancina doet hier trouwens wonderen met een rustig maar doeltreffend arrangement. Knap! Het tempo gaat flink de hoogte in bij “Son of a Man”, waar we het leerproces volgen, die Tarzan moet doorlopen om te leren overleven in de jungle. Collins kiest voor een ludieke, upbeat song die door zijn levenslust een meezinger is van formaat. De poppy sound draagt bij tot de grote luisterbaarheid van dit lied dat vooral opvalt door zijn niet al te veeleisende tekst en toffe Afrikaanse invloeden. De volgende song heeft zijn voor- en tegenstanders. Persoonlijk vind ik “Trashin’ The Camp” vooral een geslaagd experiment met allerlei soorten percussie. Collins kon zich uitleven waarin hij goed is. De jazzy stem van Rosie O’Donnell draagt bij aan de aanstekelijkheid van dit nummer. Misschien iets te Disneyesque voor sommigen maar heerlijk op vlak van melodie en performance. Experiment geslaagd. Heel wat normaler is het nummer “Strangers Like Me”, een ietwat melige popsong waarvan de meest geslaagde passage (waarbij Clayton klaagt over het feit dat Jane en Porter meer oog hebben voor Tarzan dan de gorilla’s) met heerlijk mooie palmfluit is geschrapt op het album. Het nummer is mediocre en valt niet echt op, maar vormt op zich een aangename luisterervaring. De reprise van “Two Worlds” sluit het liedjesgedeelte van songs uit de film af.

N’Sync maakt geheel onverwacht zijn opwachting op het album in een retake van “Trashin’ The Camp”. Ik kan dit nummer niet echt toejuichen. Het is wat vlak gemixt en swingt niet echt en klinkt eerder geforceerd met zijn moderne beat. De titelsong van deze cd is echter het volgende nummer op deze disk en het moet gezegd zijn, het nummer slaat aan, de melodie is uitstekend en zodoende moet ik bekennen dat ik het één van de beste Disney songs vind van het afgelopen decennia. Het knappe strijkersarrangement en de mooie vocale performance zijn absoluut top! Phil’s versie van “Two Worlds” is dan weer iets minder geslaagd, maar dat betekend niet dat deze song slecht te noemen is. Maar een zoveelste reprise van het nummer is wel wat veel van het goede.

Voor de score gebruikt Mancina klassieke orkestraties. Voor Tarzan recycleert hij heel wat motiefjes uit Collins’ liedjes en interpoleert ze in zijn eigen thema’s. Het resultaat is een degelijke score die het moet hebben van percussie en palmfluiten, rijkelijk aangevuld met kopers en strijkers, die perfect de wonderlijke wereld van de jungle voorstellen en de nodige romantische en spannende momenten perfect ondersteunen. Op de cd kiest Mancina steevast voor suites van zijn beste muziek die hij in een heel aangename en vakkundig muziekstukje samen legt. De rustige passages fleurt hij hier en daar op met wat synthesizers en sopranen, die perfect doorheen de melodie verweven zitten. “A Wondrous World” biedt een heerlijke samenvatting van de emotionele en wonderbaarlijke momenten uit de score. Heel knap is bijvoorbeeld de passage voor harp en houtblazers die deze track zeker tot een hoogtepunt van het album maken. “Moves Like an Ape, Looks Like a Man” is heerlijk, speelse muziek die de ontmoeting van Tarzan en Jane ondersteund. De spanningsboog in deze track is erg goed uitgewerkt wanneer Mancina speelt met ritme en thematiek. De knappe orkestraties zetten de muzikaliteit van de componist nog meer in de verf. “The Gorrila’s” start met een stukje pure sentimentaliteit die heerlijk emotionele en kleffe strijkers laat primeren. Echter niet voor lang want binnen de minuut verandert de muziek in stevige en robuuste vechtmuziek met schetterende kopers en ijzige strijkers. Erg knap en opzwepend is ook de percussie van Collins die naadloos wordt geïntegreerd in het orkest. “One Family” start ontzettend moedeloos en tragisch, maar herwint zijn kracht met een orkestrale reprise van “You’ll Be in My Heart” wat leidt tot een zeemzoeterige, maar aangename melodie die wat te lijden heeft onder de synthesizers maar gelukkig vlug worden vervangen door strijkers. De schitterende cello op het einde van de track is ronduit subliem. “Two Worlds Finale” is de afsluiter van de film, inclusief Tarzan’s overbekende kreet. Collins mag een laatste keer zingen, dit maal ondersteund door sopranen. Een waardige afsluiter voor een mooi en degelijk album.

Tarzan is een heerlijke soundtrack geworden met alle hoogtepunten van de film op één schijfje. De artwork op dit album is fantastisch mooi, de orkestraties ronduit briljant en de sfeer zit er vanaf het eerste moment in. Wie de muziek in de film kon smaken, zal niet gedesillusioneerd zijn. Voor de fans van Collins is dit album een absoluut cadeau. Voor de filmmuziekliefhebber vormt deze cd een ideale compilatie, hoewel Disney opnieuw erg spaarzaam is geweest op vlak van de score. Hoe dan ook is “Tarzan” een geslaagde en mooie soundtrack. Verwacht echter geen hoogstaande muziek, nog de magie van Alan Menken’s “The Little Mermaid” of “Beauty and the Beast”. Tarzan blijft een product van zijn tijd en is het uithangbord voor de vernieuwing bij Disney. Maar is dit wel toe te juichen?

Hoe dan ook, een degelijke en mooie cd voor iedereen, filmmuziekfan of niet!
Tarzan - 08/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Het verhaal over Tarzan is tientallen malen verfilmd, maar deze Tarzanfilm is de eerste en enige als animatiefilm. De film was erg succesvol en bracht voor Disney honderden miljoenen dollars op.
De film vertelt het verhaal van Tarzan vanaf het begin, naar het boek van Edgar Rice Burroughs, wanneer hij als baby, samen met z'n ouders schipbreuk lijdt en ze aanspoelen op een strand, nabij uitgestrekte wouden. Zijn ouders worden dan gedood door een luipaard, maar een gorillamoeder, Kala, ontfermt zich over de baby en noemt hem Tarzan. Hij groeit op en maakt vrienden, maar het gaat allemaal niet van een leien dakje. Hij besluit om zichzelf te trainen en weet later als jongeman de luipaard te doden die z'n ouders heeft gedood. Dan komen er een paar Engelse onderzoekers in de buurt, bestaande uit professor Porter en zijn dochter Jane, samen met de jager Clayton. Tarzan ziet hen en merkt dat zij er net zo uitzien als hij. Hij redt Jane van een groep bavianen en komt steeds bij hen terug en leert daar over mensen, leert Engels en allerlei gebruiken. Ondertussen vraagt Clayton hem om hen naar zijn medegorilla's te brengen, want Clayton heeft plannen met onzuivere bedoelingen, maar dat weten de Porters en Tarzan niet...

De score voor de film is van Mark Mancina, terwijl Phil Collins de song schreef. Ook nam hij de zang voor z'n rekening, wat consequenties had, want de film is in veel talen nagesynchroniseerd. Collins heeft de songs dan ook in diverse talen ingezongen, die ook allemaal als aparte soundtrackalbums zijn uitgebracht. Voor de Franse versie kreeg hij daarbij de hulp van Eric Serra, die in de wereld van de filmmuziek ook geen onbekende is. De bekendste song, 'You'll be in my Heart' is een behoorlijk hit geworden in veel landen, maar de eigenlijke thema-song van de film was 'Two Worlds', die veel minder bekendheid verwierf. De song 'You'll be in my Heart' heeft zowel een Oscar als een Grammy Award gewonnen als 'Beste originele Song'. Dit soundtrackalbum won zelf ook nog een Grammy en Collins won nog de 'American Music Award'.
Van de vijf songs van Collins worden er slechts twee door de cast gezongen als onderdeel in de film. De andere drie songs zingt Collins zelf en zijn als het ware onderdeel van de score geworden. 'You'll be in my Heart' wordt door gorillamoeder Kala (stem van Glenn Close) gezongen en 'Trashin' the Camp' wordt door de cast gezongen met vooral tekstloze woorden.

Mark Mancina had ook al musical ervaring, door zijn samenwerking met Hans Zimmer voor The Lion King. Nu kreeg hij de kans om zelf de score te componeren, met Collins naast zich voor de songs en samen hebben ze songs en score min of meer eenzelfde sfeer proberen te geven, wat goed gelukt is. Mancina nam score-elementen mee in de arrangementen voor de songs, terwijl hij ook thema's van Collins verwerkte in de instrumentale score. Vier jaren later deden ze die samen nog een keer over met hun gezamenlijke soundtrack voor Brother Bear, die ook weer een groot succes werd.

Mancina is een verwoed verzamelaar van zeldzame muziekinstrumenten en een flink aantal daarvan heeft hij gebruikt voor de score van Tarzan, vooral om een oerwoud-sfeer te creëren en voor allerlei aparte effecten. Vaak zijn die aparte muziekjes leuk om te horen, maar evenzo vaak spreekt het niet echt aan.

Het album opent met een aantal songs van Collins, waarvan de eerste de themasong is. Dit is een iets tegenvallende song. De tweede song opent met Glenn Close, die als gorillamoeder Kala de tekst zingt. Close zingt dit kort en heel behoorlijk, maar al snel neemt Collins het over en loopt de song heerlijk rustig, bijna intiem, door. 'Son of Man' is een behoorlijke up-tempo song, die het goed doet, met de fraaie typerende Collins melodielijntjes. 'Trashing the Camp' is meer een aardige jungle-song met veel geluiden, beginnend met een typemachine (!) en waarin de cast verder veel tekstloze woorden zingt. Daarna neemt Collins het stokje weer over met een song in zijn typerende up-tempo stijl.
Daarna volgen een aantal reprises van eerdere songs in een iets andere setting en vooral door Collins zelf gezongen, waarbij track 8 de hitsong laat horen.

De score van Mancina komt pas vanaf de tiende track aan bod. En dan klinkt het gelijk als een klok. Met een prachtige illustratie van de jungle in een mooie volle orkestrale setting brengt Mancina deze eerste wat langere scoretrack. Met mooie melodieën, die in de verte de thema's van Collins laten horen, wordt er een erg fraaie sfeer neergezet, die rustig is en toch mooi vol klinkt. De tweede scoretrack opent met typische oerwoud-percussie, die een zekere spanning geven. Maar na 1 minuut gaat dit over in heerlijk rustige orkestrale klanken, met violen en houtblazers in de lead.
De derde scoretrack 'The Gorilla's' begint mooi rustig op vooral violen, maar na bijna een minuut neemt de track een echte spanningssprong. De muziek krijgt een flinke actiespanningsboost en de orkestrale muziek krijgt plotseling een behoorlijk tempo, terwijl de melodie een zekere dreiging aanneemt. Toch blijft de muziek goed beluisterbaar.
De score sluit af met 'One Family' als vierde track. Dit is een erg mooie, bijna romantische track, waarin het thema van Collins voor 'You'll be in my Heart' de hoofdrol speelt. Mancina brengt dat thema op een mooie en gevoelige manier. Alleen jammer is dat de track niet eindigt met een hoogtepunt, maar een beetje verloren uitloopt.

Het album sluit af met een korte reprise van 'Two Worlds', dat toch nog als een soort hoogtepunt werkt, met een mooi staand slot, inclusief de bekende 'Tarzan-kreet'.

Kortom, met deze Tarzan-soundtrack haal je vooral een liedjesalbum in huis. De songs hebben allemaal een hoog 'Phil Collinsgehalte', met zijn typerende stijl en zang. Als die stijl jou ligt, dan is dit een mooie soundtrack, met tien songs. Daarnaast komt ook Mark Mancina aan bod, mede omdat hij een deel van de arrangementen van de songs heeft geschreven, maar vooral omdat er vier van zijn scoretracks op het album zijn meegenomen. En dat zijn zeker fraaie tracks, die behoorlijk representief zijn voor de score, die natuurlijk veel meer muziek omvat dan alleen deze vier tracks. Maar daarvoor moet je op zoek naar het score-album met alleen de muziek van Mancina.
De waardering voor deze Collins-Mancina soundtrack voor Tarzan komt op een mooie 80 uit 100 punten.
Tarzan - 10/10 - Review of Maurits Petri, submitted at (Dutch)
In 1999 kwam de lang verwachte nieuwe animatiefilm van Disney "Tarzan" uit. De geruchten deden een jaar daarvoor al de ronde dat superster Phil Collins de volledige soundtrack zou verzorgen. Deze geruchten bleken waar te zijn. Samen met Mark Mancina ging Phil Collins aan de slag. Dit bleek de beste zet te zijn in tijden voor Disney. De soundtrack werd bekroond met een Oscar, die door een bescheiden Phil Collins werd opgehaald. 'It's only some music..." was dan ook een zin uit zijn toespraak op de avond van de uitreiking. Een analyse van de nummers:

- Two Worlds -
Als een kleine proloog start de soundtrack met de klanken van deze instrumentale versie van 'Two Worlds', waarin gelijk duidelijk wordt dat Disney-componist Mark Mancina in z'n nopjes is. Phil Collins zingt de sterren van de hemel. Schitterend!

- You'll Be In My Heart -
Deze prachtige ballad, waarin ook de stem van Glen Close te horen is, is een streling voor het gehoor. Close spreekt de stem van de moeder (gorilla) van Tarzan in. Dit gaat zeker niet onverdienstelijk, ze zingt de sterren van de hemel. Na een prachtig stukje orkestrale muziek van Mark Mancina en de dromerige stem van Phil Collins eindigt dit nummer helaas.

- Son Of Man -
"HUP!!". Met deze kreet begint dit up-tempo nummer en laat Phil Collins horen dat hij een superartiest is. Dit heerlijke popnummer, wat ook compleet in de film zit, ondersteund de beelden, maar is ook een van de beste nummers uit het repertoire van Collins. Geen woorden over vuil te maken, dit is echte muziek.

- Trashing' The Camp -
Dan volgt een nummer wat ook in de film zit, maar deze keer wordt gezongen door de vrienden van de opgroeiende Tarzan. In deze scene maken o.a. een olifant en een gorilla een puinhoop van het kamp van Jane. Daarom begint dit nummer ook gek genoeg met een het geluid van een typmachine. Niet je afstandsbediening pakken, want na 30 seconden barst het los. Geen Phil Collins in dit nummer, wel een hoog Disney-gehalte.

- Strangers Like Me -
De eerste chartbreaker. Met dit nummer kwam Phil Collins hoog in de Nederlandse top 40 terecht. Ook dit nummer in z'n volle glorie te beluisteren in de film. En ook nu blijkt weer dat Collins precies weet waar hij mee bezig was!

- Two Worlds Reprise -
Zoals de naam al aangeeft is dit een reprise van het eerste nummer. Kort, maar krachtig zou ik willen zeggen!

- Trashin' The Camp -
Dan volgt er een speciale verrassing. Speciaal voor dit album heeft de inmiddels niet meer bestaande boyband 'N-sync dit nummer ingezongen, wat een verbluffend effect blijkt te hebben. De stemmen van leadsinger Justin Timberlake en Phil Collins gaan prima samen in dit vrolijke en feel-good popnummer.

- You'll Be In My Heart (Phil version) -
Dan de tweede chartbreaker van dit album. En niet zomaar eentje. You'll Be In My Heart heeft enkele weken op nummer 1 gestaan in Nederland en Groot-Brittanie. Met de herkenbare gitaarmelodie aan het begin, weet iedereen over wie we het hebben.

- Two Worlds (Phil version) -
Ook het nummer Two Worlds heeft Collins enigszins verbouwd, tot een memorabel, haast Genesis-achtig nummer. Hier geen Mark Mancina, maar puur Collins....zoals we het graag horen.

- A Wondrous Place/Moves Like An Ape, Looks Like A Man/The Gorillas -
Ook de volledige score van Mark Mancina is terug te vinden op het album. Hieruit blijkt dat de film Tarzan van alle markten thuis...en Mark ook! 'A Wondrous Place' is een rustig nummer, terwijl 'The Gorrilas' uitloopt in spannende ssuspense en actiemuziek. 'Moves Like An Ape, Looks Like A Man' is een stukje score die je keer op keer wilt draaien.

- One Family -
Aan de score heeft Phil Collins ook een steentje bijgedragen, wat duidelijk te horen is in dit nummer. Te beginnen met de klanken van het grote orkest waarmee Mark werktte, uitlopend in de synthesizer-klanken van Collins die je kippenvel bezorgd. De duidelijke theema's van eerdere nummers zijn stuk voor stuk te bewonderen in de score.

- Two Worlds Finale -
Tot slot de finale. En wat voor een !?!? Met een daverend instrumentaal en orkestraal geweld wordt de soundtrack afgesloten. Het is moeilijk in woorden uit te drukken, maar met dit nummer, waar een groot kinderkoor de laatste klanken uitzingt en Phil Collins zich van z'n beste kant laat zien, is de toon gezet. Zelfs van de roep van Tarzan aan het einde van het nummer, voel je de koude rillingen over je rug lopen!

Dit album is bekroond met een Oscar en niet zonder reden. Een niet te evenaren soundtrack uit de Disney schatkist, op een niveau waar menig artiest een puntje aan kan zuigen. Phil Collins en Mark Mancina laten het geheel klinken als een klok. Iedere muziekliefhebber zou dit prachtige album in de kast hebben moeten staan. Collins zou een paar jaar later de soundtrack voor Disney's Brother Bear maken. Helaas werd dit niet zo'n daverend succes als Tarzan. Nog steeds een musthave!!!
Tarzan - 06/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
As with The Lion King and Mulan, Disney have once again opted to employ the services of different composers for the score and the songs. In this instance, the songs composer of choice is ex-Genesis member Phil Collins. While I'm convinced I read that Phil Collins was the UK's most successful solo male artist, he is apparently not all that well known elsewhere. Anyway, his style is usually quite recognisable and these efforts are no different. Whereas Elton John wrote songs for characters to sing, Collins performs all of the songs as more of a narrator - although the result is that the sequences come out more like a pop video in the film.
Two Worlds is evidently the centre piece song and it (like the others) bounces along at a fair old pace. In fact, all of the songs are very upbeat indeed. Son of Man and Strangers Like Me are favourites, but both are arranged in a very similar fashion. Indeed, those two and Two Worlds are mainly done with close harmony with Collins providing his own backing vocals. They have a very 80's sound to them, which is fine for me since I quite like that kind of thing, but it may put others off. You'll Be in My Heart has a brief bit of Glenn Close singing as well as a small bit of Collins singing, but evidently the film version was designed to be very short. It's rather a shame, as the pop version that Collins sings later on is much longer and certainly turns into a fairly appealing song. Collins' more poppy rendition of Two Worlds is very similar to the film version and is perhaps a little redundent. Trashin' the Camp builds from typewriter keys clicking away with a vocalised scat backing. Difficult to describe well; put it this way, there are no lyrics, just single syllables. There is another version feating N'Synch (whoever they are), which is also redundent. Liking of the songs basically depends on whether you like Phil Collins or not. I do, but I would have liked the songs to have more variable arrangements and there are really too many versions of the same songs and too many reprises. They are all good when taken seperately, but in a row, they end up blurring into one too much.

Although not having many stunningly good projects to work on, Mark Mancina has always done pretty well to produce some decent music for pretty weak movies (Twister has an extremely enjoyable action/Americana score for example). Tarzan gives him a chance to recreate Hans Zimmer's success with his stupendous score to the Lion King. While Mancina's score is by turns primitive (wooden percussion), exciting and introverted, it doesn't really approach Zimmer's in terms of quality. Zimmer's unique grasp of idiomatic African music certainly gave him a head start. Mancina really tries to evoke the jungle with drums and chorus, but to nowhere near the same spectacular level. There are no great set pieces either. The Gorilla's is a thundering action cue in typical pseudo-Zimmer style (although Mancina has enough of his own to just about remain interesting.) The other problem is that there are no very strong themes in the score. Zimmer didn't really use Elton John's themes, but created and used many of his own, Mancina has a motif or two that is always helpful, but nothing that will stick in the mind all that much. I can imagine that with the apparently stunning visuals in the film, it will work superbly well, but on CD it just comes across as a bit more non-descript than it ought to. The very brief running time for the actual score portion doesn't help at all either. Overall, an enjoyable CD as long as you like Phil Collins songs, but for score-only fans, I really don't think there's quite enough to warrant purchasing the entire disc due to the short running time and lack of many memorable moments.
Tarzan - 08/10 - Review of Andreas Lindahl, submitted at (English)
Although there are only four score tracks by Mark Mancina on the soundtrack for Disney's Tarzan, this CD is not the big disappointment I had expected it to be. Mainly because Phil Collins' songs are so good. The songs for previous Disney films have mostly been musical oriented (and there is noting wrong with that). Collins' approach, however, is very fresh. The songs for Tarzan are basically pop songs, with a classic Phil Collins' sound, all with attractive, catchy melodies and good arrangements. Collins wrote five songs for the film, being "Two Worlds", "You'll Be in My Heart", "Son of Man", "Strangers Like Me" and "Trashin' the Camp". The latter being the only one without lyrics, although there are vocal parts, performed by Collins and other singers. "You'll Be in My Heart" is the films' big love song, and it's quite good. It does not have the soppy sound that the majority of the love songs written for films nowadays have - "My Heart Will Go On" comes to mind... Instead it's a nice, soft song. "Son of Man" is the best song on the album - a classic Phil Collins' ditty. Very upbeat and very catchy. "Trashin' the Camp", "You'll Be in My Heart" and "Two Worlds" are each featured twice on the soundtrack, which feels a little unnecessary, I must say. Different versions of course, but anyway...

On to Mark Mancina's part of the CD then. With four tracks and a total time of roughly 16 minutes it would of course have been nice if more music by the composer could have been included, especially as the score is very, very good. Mancina wrote the incredibly beautiful music for Return to Paradise, and parts of the score for Tarzan are in the same vein. Very vibrant, emotional and beautiful. Mancina employs different kind of exotic flutes - this is after all the jungle - to great effect. But what would Tarzan be without some action? "Moves Like an ape, Looks Like a Man" is an entertaining action cue, where Mancina makes great use of the brass section of the orchestra. And the usage of wordless choir in some of the cues, lends the music a sometimes magical sound.

Overall a very good soundtrack release, the only drawback being the small portion of included score. With a running time of 40 minutes, some more music by Mancina could, and should, have been included. Some of Collins' songs have been arranged by Mancina, in the same style as the score. So, instead from detracting from the instrumental cues, the songs fit the mood and sound of Mark Mancina's score quite good.
Tarzan - 09/10 - Review of Grégory Ramat, submitted at (French)
Proposer une nouvelle version d'un classique est toujours un défi. Disney a su le relever avec beaucoup de talent en innovant à tous les niveaux. La participation très active de Phil Collins (qui pour l'occasion a chanté en plusieurs langues) est parfaitement complétée par la partition envoûtante de Mark Mancina (Speed, Twister)tout droit sorti de "l'écurie" Hans Zimmer. Phil Collins est le narrateur de l'histoire, la voix du héros tandis que l'on suit les différentes étapes de son évolution. L'identification au personnage n'en est que plus facile. Qui dit Tarzan, dit jungle et qui dit jungle, dit forcément percussions et voix. Elles sont bien présentes sans toutefois être envahissantes. Le compositeur a su joué habilement avec les différentes émotions. La gravité prédomine quand la mère gorille perd son petit. La musique s'emballe lors de l'attaque de la panthère, offrant une bonne dose d'adrénaline. Le compositeur est un habitué des films d'action et de suspense et cet album lui permet en outre d'insuffler des sonorités plus émouvantes et plus nuancées. L'album laisse une impression générale de dynamisme et de vivacité tout à fait rafraîchissante. La collaboration des deux hommes a été un tel succès qu'ils ont d'ailleurs récidivé pour Frère Ours, un peu plus tard.

Soundtracks from the collection: Kids

Shrek the Third (2007)
Mulan (1998)
Dinosaur (2000)
Shrek (2001)
Looney Tunes: Back in Action (2003)
Black Beauty (1994)
Harry Potter and the Chamber of Secrets (2002)
Lion King 1½, The (2004)
Toon Tunes (1997)
Meet Dave (2008)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More