Uccellacci e Uccellini / Cartoni Animati

In 2006 kwam bij platenmaatschappij GDM een album uit met twee scores van Ennio Morricone. De score voor Uccellacci E Uccellini schreef hij in 1966, die voor Cartoni Animati in 1997. Op dit album passen beide scores de beide scores redelijk goed bij elkaar, wat komt doordat de muziek voor Cartoni Animati gedeeltelijk is afgestemd op die van Uccellacci E Uccellini. In 2012 kwam van Cartoni Animati een veel uitgebreider album uit en dan merk je pas dat veel mooie muziek hiervan is weggelaten op dit album, om beide scores beter bij elkaar te laten passen.

Uccellacci e Uccellini

De Italiaanse film Uccellacci E Uccellini heeft buiten Italië de Engelse titel Hawks and Sparrows (letterlijk betekent het 'grote vogels en kleine vogels'). De film is geregisseerd door Pier Paolo Pasolini, die hiermee de armoede aan de kaak wilde stellen. De première was op het film festival van Cannes.
Het verhaal gaat over twee mannen, vader Totò (die zichzelf speelt) en zijn zoon Ninetto (Ninetto Davoli), die op weg zijn in de omgeving van Rome. Onderweg ontmoeten ze een pratende kraai, die hen het verhaal vertelt van Broeder Ciccillo en Broeder Ninetto, twee monnikken (Totò en Ninetto zelf), die opdracht hadden om de een tot de haviken en de ander tot de spreeuwen te vertellen over het gebod van de liefde. Beiden slaagden erin de boodschap over te brengen, maar niet de onderlinge liefde. Na de parabel trekken ze verder en hebben nog tal van vreemde ontmoeten met allerlei mensen. Uiteindelijk eten ze ook nog de kraai op.

De muziek bij deze wat wereldvreemde film is van de hand van Ennio Morricone. Hij opent de score met een wat pseudo-operette-achtige song die de tekst van de aftiteling voorzingt. In de song worden veel namen van acteurs, de regisseur en andere medewerkers genoemd, ook die van Ennio Morricone zelf. De song heeft overigens een nogal hoog hoempa gehalte.
De melodie van deze track brengt het thema van de film. In beide titeltracks naar het einde van het album komt dit thema terug in verschillende arrangementen, die overigens geen van beide erg fraai zijn. De afsluitende track is daarbij een korte song met slechts één regel tekst, in lijn met de openingstrack.

De tweede track spreekt nog minder aan dan de eerste. Dit is een track met slechts een paar strijkinstrumenten die op een soort atonale manier met elkaar praten. Datzelfde geldt voor meer tracks op deze score. De track 'Teatrino All'Aperto' is een vergelijkbare 'gesprekstrack', waarin twee of drie tokkelinstrumenten te horen zijn.
Een hele aparte track op deze score is 'Nidi di Rondine'. De track heeft een sterk Oosterse sfeer en is niet erg fraai.
De vijfde track is weer een heel andere track. Dit is een vlotte melodie op een soort hawaii-gitaar op underscore van percussie, bas, cimbalen en elektrische gitaar. Deze track doet op een heel aardige manier aan Morricone's westernscores denken.

Maar het kan nog anders. De variatie in muzikale stijlen is enorm. De zesde track is volledig klassiek en wordt uitsluitend gespeeld op violen, als een soort adagio. Het is gedragen muziek op een mooie melodie en is de eerste prachtige track van het album. Zo staan er nog een aantal bijzonder fraaie tracks op dit score-album. Ook 'Scarpe Rotte' is een mooie track waarin een koor van tenoren de wat Russisch klinkende melodie neuriet, op mooie orkestrale underscore. Beide tracks zijn Morricone ten voeten uit.
'Il Corvo Professore' is een soort orgeltrack, met een aardige melodie, die overigens dicht bij een deuntje ligt. In 'Teatrino All'Aperto 2' speelt een trompet met korte tonen op een beperkte underscore. 'Funerale' is een nogal tragische track, die klinkt alsof de muziek door de plaatselijke fanfare wordt gespeeld. Het komt wat rommelig over, terwijl de melodie erg klaaglijk is, wat het tot een triestige track maakt, wat op zich natuurlijk wel logisch is voor een track met die titel.

Kortom, de score van Ennio Morricone voor de drama-komedie Uccellacci E Uccellini is nogal experimenteel opgezet, met zowel behoorlijk atonale muziek in een minimalistische stijl, als prachtige vol orkestrale muziek op een meeslepende melodie. Het album opent met een nogal operette-achtige song, waarin de zanger de tekst van de aftiteling zingt. Ook in de afsluitende track komt dat terug. De waardering voor deze score komt niet hoger dan 61 uit 100 punten.

Cartoni Animati

De Italiaanse film Cartoni Animati (wat gewoon 'animatiefilm' betekent, of eigenlijk 'bewegend stripverhaal') is een luchtige fantasie-comedy, geregisseerd door de broers Franco Citti en Sergio Citti. Beide broers schreven ook het scenario voor de film.
Het verhaal speelt zich af in een Italiaans dorpje. De opvallende inwoners leven daar op een harmonieuze, bijna ideale en idyllische manier met elkaar samen. Als op een dag Salvatore het dorpje binnenkomt, blijkt hij allerlei flesjes bij zich te hebben, waarmee hij een bijna magische sfeer weet te creëren. In die flesjes zitten dranken in verschillende kleuren, waarmee hij dromen van de dorpsbewoners kan laten uitkomen...

De broers Citti hebben Ennio Morricone gevraagd om de muziek voor hun film te componeren en hij heeft er een gevarieerde score van gemaakt, waarin overigens wel de comedy-kleuring duidelijk de boventoon voert.
Van die score is een Original album uitgekomen op een CD samen met de score voor Uccelacci e Uccellini, waarop tien tracks van de score zijn opgenomen.

Het album opent met wat dramatisch getinte track 'Valzer Amaro', die ook wat traag en saai overkomt. Deze wat dramatische melodie komt terug in de achtste track, waar de melodie door een bugel gespeeld wordt. Maar in de titeltrack horen we de themamelodie voor de film en dit is een typisch comedy-deuntje, met een hoog hoempa-gehalte en snel getokkeld op gitaar en mandoline. Met alleen die twee instrumenten komt de muziek overigens wel wat simpel over, hoewel de gitaar in de contramelodie best aardig klinkt. Deze wat minimalistische deuntjes-stijl horen we ook in 'Filastrocca', waarin een gitaar en een piccolo samen te horen zijn in een nog best aardige track. De hoempa komt terug in 'Buffa, Buffa', waarin een blokfluit de melodie speelt op een beperkte fanfare underscore. Toch is ook dit nog een opgewekte track.

Maar ook meeslepende muziek ontbreekt niet, zoals in 'Amore Semplice' te horen is, een track die werkelijk prachtig is. Hier speelt een altviool de mooie, wat melancholieke melodie, terwijl rustige strijkers voor de underscore zorgen. De track 'Antico Amore' is eveneens een prachtige melodie, die wat dramatische getint is, maar waarvan het arrangement even fraai is. Ook hier speelt een altviool de hoofdmelodie, maar halverwege neemt een mandoline dat op een bijzonder fraaie manier over.
Eveneens een fraaie en licht romantisch getinte track is 'Dolce, Dolce', waarin de melodie door een harp wordt getokkeld, op een rustig begeleidende underscore van violen, waardoor dit een erg mooie en luchtige, bijna zwevende track is.
Ook 'Struggente' is een erg fraai arrangement, ondanks dat de melodie wat melancholiek is, zelfs wat elegisch. Een fluit speelt de hoofdmelodie, terwijl piano en strijkers de underscore verzorgen. Halverwege neemt een mandoline de melodie van de fluit over, maar de wat treurige kleuring blijft, die tegelijk erg fraai is.

Dit deel van het album voor Cartoni Animati sluit af met een reprise van de titeltrack, in een even vlotte comedy stijl.

Kortom, met zijn score voor Cartoni Animati heeft Ennio Morricone muziek gecomponeerd in twee enorm verschillende stijlen. De muziek in de typische comedy-stijl, met vlotte deuntjes en een hoog hoempa-gehalte vallen nogal tegen. Toch bevat het album echter nog een aantal tracks met prachtige gedragen, wat klassiek getinte muziek. Die tracks zorgen nog voor waardering van een heel behoorlijke 73 uit 100 punten.


De algehele waardering voor dit album met daarop beide scores van Morricone komt daarmee op 67 uit 100 punten. In 2012 bracht GDM een expanded album van Cartoni Animati uit, met daarop veel meer mooie muziek van deze score.