The Promise


Movie | Released: 2006 | Film release: 2005 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Freedom Of The WaHang Yue2:38
2.Wuji (Main Theme)3:42
3.Love Theme2:11
4.Kunlun, The Slave1:46
5.Qingcheng, The Princess1:20
6.Guangming, The General1:04
7.Wuhuan, The Duke1:51
8.Princess Kite5:00
9.Promise5:20
10.Snow Country4:29
11.Robe8:02
12.Save The King3:58
13.Guilang, The Assassin2:22
14.Saving A Princess3:15
15.Feather Fight2:01
16.Waterfall2:43
17.Stampede4:44
18.Come Back4:24
19.Birdcage1:51
20.Wuhuan's Plan10:20
 73:01
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Promise - 09/10 - Review of Tom H., submitted at (Dutch)
Met de economische groei van China komt ook een stroom van Aziatische cultuur die de wereld overspoeld met muziek, kunst en ook film. De Aziatische vechtkunst wordt moeiteloos vermengd met de Oosterse mythologie waardoor films als “Crouching Tiger, Hidden Dragon” en “The House of the Flying Daggers” het levenslicht zagen. Naast de vele films over het communistische gedachtegoed van China wordt deze hybride vorm van actie en Fantasy door velen gesmaakt. Zo kwam in 2005 het epos “The Promise” uit van regisseur Chen Kaige waarin het verhaal wordt verteld van Qingcheng, een meisje dat haar eigen lotsbestemming mag bepalen. Het kind kiest spontaan voor alle rijkdom en schoonheid van de wereld, maar moet in ruil haar liefde opgeven omdat iedere man op wie ze verliefd zal worden zal sterven. De enige remedie om haar belofte ongedaan te maken is de combinatie van een winter die in de lente valt, de tijd die terugkeert en de doden die opnieuw tot leven komen. Een hele boterham dus, maar het naïeve meisje ziet haar rijkgevulde toekomst rooskleurig in. Wanneer ze echter verliefd wordt op generaal Guangming die haar redt van een snode koning, beseft ze pas dat haar keuze toch niet echt zo doordacht was. “The Promise” zit vol mythische verwijzingen; niemand is wie hij of zij lijkt te zijn, er zijn een hele hoop identiteitsverwisselingen, kwaadaardige warlords en de sporadische goddelijke inbreng wat onherroepelijk leidt tot een deus ex machina; kortom, een nodeloos ingewikkeld verhaal met schitterende kostuums en de nodige levenswijsheden.

Hoewel “The Promise” kan rekenen op schitterende acteerprestaties, adembenemende landschappen en vaak slim bedachte plotlijnen, verdrinkt de film echter in de vaak slechte en amateuristische special effects. Toch werd de film genomineerd voor een Golden Globe voor beste buitenlandse film en werd kosten noch moeite bespaard om de film van een orkestrale score te voorzien. Opmerkelijk werd gekozen voor de jonge componist Klaus Badelt uit de Media Venture stallen van componist Hans Zimmer. Badelt werkte mee aan de soundtrack voor Riddley Scott’s “Gladiator” en mocht al enige solo-ondernemingen op zijn CV vermelden waaronder de muziek voor “Poseidon”, “The Time Machine” en meer recentelijk “Pirates of the Carribean”, waarbij duidelijk Zimmer’s invloed merkbaar aanwezig was. Voor “The Promise” gooit Badelt het over een heel andere boeg. Hij bant de synthesizers grotendeels en mag gebruik maken van het prestigieuze China National Symphony Orchestra en samenwerken met orchestrator Robert Elhai. Het resultaat is een grootse, symfonische soundtrack met mooie thema’s die af en toe even lijken te verdrinken in de gelaagde arrangementen.

De cd start vreemd genoeg met de end credits. Hiervoor recruteerde Badelt de Chinese zangeres Hang Yue; een opmerkelijke keuze allerminst die vooral voor Europese oren wat vreemd aandoet. Toch is het een sterke start van het album. Hierna geeft de componist een opsomming van zijn gebruikte thema’s. Het hoofdthema “Wuji” start met een mooie solo voor de Di Zi fluiten. De sobere orkestraties vallen hierbij op. De strijkers hebben een knappe begeleidende rol en dragen het orkest naar een eerste hoogtepunt. De melodie is erg uitgesponnen en wordt statig en langzaam gebracht wat een zeker tragisch gevoel met zich meebrengt. Het liefdesthema exalteert dan weer in de oosterse spielereien die Badelt introduceert. Ook de fluiten spelen weer een glansrol. Opvallend is het aangename thema dat mooi en melodieus klinkt. Misschien mist het wel enige originaliteit maar de erg eenvoudig aandoende melodie en het trage ritme dragen bij tot een gemakkelijke luisterervaring die zowel filmmuziekfan als het grote publiek kan bekoren. De volgende vier muziekstukken bestaan uit de thematische uitwerkingen voor de vier hoofdpersonages. De slaaf Kunlun krijgt een opmerkelijk melodieus en wijds thema met een emotionele, orkestrale uitbarsting. De strijkers primeren hier en bieden een aantal mooie toetsen voor cello. Qingcheng daarentegen krijgt een erg ingehouden thema dat haast Westers aandoet met aangename hoornspel en opnieuw de violen. De generaal Guangming krijgt een militair thema met een wel erge gelijkenis naar vroeger Zimmer materiaal uit “The Rock” of “The Last Samurai”. Schetterende kopers, tollende strijkers die zo zijn weggelopen uit Shore’s composities voor “The Return of the King” zetten er een stevig tempo in. De laatste figuur die wordt belicht is de (niet onknappe) slechterik van dienst Wuhuan, een warlord avant la lettre die een opmerkelijk ingehouden en zacht thema krijgt toegeschreven. Opmerkelijk is het feit dat de vier symfonische suites een mooie en sluitend geheel vormen en perfect bij elkaar passen. Ze vormen ook het hoogtepunt van deze soundtrack.

De uiteindelijke filmmuziek start met het schitterende “Princess Kite” waar de verschillende thema’s door elkaar lopen en er een fantastische vioolsolo is geïncorporeerd die het nummer erg emotioneel en virtuoos inzet. Wanneer Kunlun de prinses Qingcheng redt, volgt er een prachtige en grootse finale die de thema’s uit “The Promise” in al hun glorie laat klinken. De schitterend in beeld gebrachte scène vormt samen met de muziek een adembenemende belevenis. Let vooral op de mooie, oosterse toetsen die sporadisch worden aangebracht met traditionele instrumenten. Het betrekkelijk eenvoudige thema zal sommigen misschien voor de borst stuiten, hoewel Badelt het er beter van afbrengt dan sommige van zijn collega’s dezer dagen. De muziek vervolgt met het weinig interessante “The Promise”. De thematiek uit de vorige nummers wordt er in herhaald en de cue valt vooral op door zijn solo voor viool ingespeeld door Li Chuanyun. Ook de percussie eist in het tweede deel van het nummer alle aandacht op. Hierbij valt de muziek soms wel een beetje door de mand. De veeleisendheid van de arrangementen vormt soms een kakofonie van klanken die soms eerder op lawaai dreigt uit te draaien dan een goedgevormd muziekstuk. Gelukkig brengt “Snow Country” soulaas. Het is een goed geconstrueerde track met de nodige pathos. In het begin spelen de synthesizers een belangrijke rol maar ze zijn zeker niet storend en geven de vioolsolo een voller geluid mee. Qua emotie zit dit nummer op kruissnelheid. Zeker voor wie de film heeft gezien zal dit één van de meer memorabele momenten zijn die je zeker zal koesteren. Heel knap.

“The Robe” duurt 8 minuten. Dat is het meest noemenswaardige dat kan worden vermeld over dit nummer. Het is filmmuziek pur sang met een variatie van thematische ideeën en een heen en weer getrek van stijlen; Aktie, romantiek en drama worden in een oosters sausje gepresenteerd. Vooral het begin van het nummer is erg knap. “Save The King” bezit de nodige uptempo om je even wakker te schudden. Daarnaast sijpelt ook het hoofdthema systematisch doorheen de andere melodieën om je met een vleug schoonheid te verbazen. “Guilang, The Assassin” is het vijfde personage dat wordt belicht. Vreemd dat deze track niet in de suite werd toegevoegd. Zware percussie en mooie etnische instrumenten vormen hier de basis. Het hoofdthema en liefdesthema worden aangereikt in “Saving the Princess” en ook de militaire ritmes worden opgedist. “Feather Fight” is wat banale actiemuziek die niet echt kan boeien en zoals reeds vermeldt, kan er hier wel een déjà-vue moment optreden.

“Waterfall” en “Stampede” zijn actiegericht en zijn iets minder thematisch uitgewerkt. Veel getrommel blijft hierbij vooral opvallen. De muziek wordt op dit moment soms wel eens een sleur, wat vooral te wijten is aan een slechte opbouw van het album zoals reeds eerder het geval was met het album voor “Children of Dune” waar Varasé de goede cues vooraan en achteraan het album plaatste waardoor het middendeel een stuk minder interessant leek. Deze soundtrack lijdt onder hetzelfde syndroom. “Come Back” en “Bird Cage” maken alles echter goed en poneren een romantisch thema en zachte arrangementen in een mooie en vloeiende melodie. Heel knap! Het laatste stuk is “Wuhuan’s Plan” is duurt maar liefst 10 minuten en brengt opnieuw heel wat thema’s samen in een suite die niet echt een hoogtepunt bereikt wat erg jammer is. Dat wil echter niet zeggen dat de 10 minuten tijdsverlies zijn. Integendeel zelfs! Het vormt in de eerste plaats een mooie synthese en biedt aangename muziek met de nodige bombast dat wordt afgewisseld met zachtere passages voor de fluiten en de strijkers.

The Promise” is een aangename luisterervaring. In het midden van het album zakt het tempo wel even en kan het album even een sleur worden. Gelukkig maakt het einde van de soundtrack veel goed. Badelt heeft een mooie compositie afgeleverd die vooral thematisch erg goed geslaagd is. De uitwerking laat soms eventjes te wensen over, maar gezien de geringe projecten waarbij Badelt is betrokken kan men dit euvel door de vingers zien. De soundtrack is een moedige en vooral heroïsche verwerking van niet al te originele ideeën over een Chinese mythe. Wie de film bekijkt zal zeker worden verwonderd door de soms erg knappe fragmenten muziek. Of dit op album ook werkt is nog de vraag. “The Promise” steekt zeker boven de middenmaat uit, maar is vooral gemakkelijke en eenvoudige muziek. Ideaal om je vrienden te imponeren met pompeuze en herkenbare muziek!
The Promise - 10/10 - Review of Joris Kessels, submitted at (Dutch)
Hoewel Klaus Badelt nog niet veel scores volledig op zijn naam heeft mogen schrijven, staan de soundtracks The Time Machine, Pirates Of The Carribean en K19 The Widowmaker op mijn lijstje van meest favoriete soundtracks. En nu worden we, naast al het andere moois wat de laatste tijd van Media Ventures afkomt (The Davinci Code, X-men: The Last Stand), verwend met twee releases van soundtracks van Klaus Badelt tegelijkertijd: Poseidon en deze The Promise. De zeer synthetische Poseidon kan mij met zijn vele thrillerachtige elementen niet erg bekoren, daarentegen is deze vol-orkestrale met Chinese invloeden doordrenkte The Promise een genot om naar te luisteren.

The Promise (oorspronkelijk Wu Ji genaamd) is een Chinees epos met een onweerstaanbaar mooie prinses en vele heldhaftige mannen die haar hart proberen te veroveren. Dit is ook tevens van de muziek af te horen, het is groots weids, lustig, romantisch en melodramatisch. Klaus Badelt’s muziek wordt gespeeld door het Chinees Nationaal Symfonie Orkest met vele solomomenten voor Chinese bamboe fluiten (dizi), de traditionele en Chinese viool (erhu). Hoewel op sommige momenten klaus Badelt’s synthesizer een bijdrage levert, is deze over het algemeen niet (overduidelijk) aanwezig, waardoor het allemaal erg puur klinkt.

The Promise behoeft meerdere luisterbeurten om geheel tot de muziek door te kunnen dringen en er voluit van te kunnen genieten. Het heeft geen thema’s die overduidelijk aanwezig zijn, maar bij elke luisterbeurt gaan de thema’s steeds meer en meer leven. Daarnaast bevat de score vele niet wederkerende gedeelten die pas na een aantal keren luisteren tot de verbeelding gaan spreken. De soundtrack opent prachtig met het “lied” ‘freedom of the wa’, waarin de haast klagende Chinese vrouwenzang van Hang Yue wordt verweven met een groots wordend orkest. Zij is tevens te horen in de mooie dramatische track ‘snow country’. Klaus Badelt heeft enkele schitterende thema’s geschreven die dicht bij elkaar liggen qua klank en die hij vaak in elkaar verweeft. Dit maakt het onderscheiden van thema’s een stuk lastiger. Het hoofdthema wordt in de tweede track geïntroduceerd en wordt bedeesd door groot orkest ten gehore gebracht. De derde track bevat het mooie liefdesthema die op een subtiele wijze door eerst dizi en daarna groot orkest wordt gespeeld. De vierde track bevat een optimistisch thema welke prachtig opent met solo voor erhu en tot een heerlijk kleurrijk hoogtepunt komt. Een ander uitzonderlijk thema is in ‘guangming, the general’ te horen, welke zeer krachtig en pathetisch door groot orkest is uitgewerkt. Deze thema's zijn door de rest van score op een doordachte wijze verwerkt. Naast de hier eerder genoemde tracks zijn de meest ultieme momenten te vinden in de tracks ‘robe’ waarin het hoofdthema in volle glorie te horen is, ‘princess kite’ waarin het liefdesthema groots en voortvarend is verwerkt, 'promise' waarin het liefdesthema dromerig is neergezet, en 'come back' waarin het optimistische thema wederom tot een kleurrijk hoogtepunt komt.

Als ik deze score zou moeten vergelijken met andere scores dan komt bij mij toch in eerste instantie The Last Samurai in me op aangezien deze dezelfde klanken bevat. Een groot verschil is echter de vol-orkestrale sound en de manier waarop Klaus Badelt z’n thema’s uitwerkt. Maar ook kwamen op sommige momenten bij het beluisteren de soundtracks K19 The Widowmaker ('feather fight'), Waterworld ('promise') en Yared’s Troy (pathetische gedeelten) in me op.

Het enige wat deze prachtige soundtrack vraagt is een klein beetje geduld, de rest komt vanzelf…
The Promise - 05/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
The Promise is verre van wat het aankondigt. Badelt mist hier duidelijk de kans van zijn leven. Na het beluisteren kan je dan ook niets anders concluderen dan dat dit project te hoog gegrepen is voor het talent dat Badelt maar in huis heeft.
Nochtans opent de score veelbelovend. Stemmige vocals kleuren een wijds pallet van klanken over elegische strijkers. De opbouw is majestatisch en groots. Daarna volgt een intieme solo voor japanse fluit met subtiele begeleidingen. Heel even lijk je ‘Braveheart’ te horen wat toch even voor verwarring zorgt. Daar komt het eerste probleem al bovendrijven. De score klinkt best aardig bij momenten – vooral de intieme passages – maar het verraadt niet het hand van een meester. Je hoort ideeën die lijken op dat van andere componisten, maar je hoort eigenlijk bitterweinig Badelt. Geen herkenbare sound, geen eigenzinnige orkestraties. Alleen een symfonische laag muziek die verder dobbert zonder doel. Dit keer is er ook geen sterk thema die de score een houvast kan bieden. En als dergelijke film iets nodig heeft, dan is het toch een overtuigend thema die doorheen de score uitgebouwd, verfijnd, gevarieerd wordt. Hier en daar lijkt de score toch even op vaart te komen met een sporadische knappe opbouw in crescendo, maar de climax komt er niet, of een heroïsche statement van één of ander thema blijft uit. Ergens middenin de cd verliest Badelt de aandacht van de luisteraar en gaat de score ronduit vervelen. Een absoluut tanend gebrek aan frisse ideeën en persoonlijke stem keldert de score ten gronde. De intiemere passages kunnen de meubelen niet redden en gaan mee ten onder. Erg ontgoochelend dus en direct te vergeten. Exit Klaus Badelt die hopelijk snel vergeten kan worden door debuterende componisten die wél de nodige goederen in huis blijken te hebben.
The Promise - 10/10 - Review of frederic , submitted at (French)
Tout simplement magnifique, un regal pour les oreilles dés les premier morceaux on est transporté.
Klaus Badelt montre encore que c'est un trés bon compositeur que l'on voi trop rarement.
The music of this soundtrack was used in:

The Promise (Trailer)

This soundtrack trailer contains music of:

The Promise (2006), Klaus Badelt (Movie)


Other releases of Wu ji (2005):

Promise, The (2005)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More