Poseidon


A&M Records (602498568989)
Movie | Released: 2006 | Film release: 2006 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Won't Let You FallFergie4:36
2.BailamosFergie3:10
3.PostalesFrederico Aubele4:09
4.The Poseidon3:18
5.The Wave4:37
6.A Map And A Plan2:29
7.Fire Dive2:48
8.Claustrophobia7:09
9.Drowning3:04
10.Don't Look Down3:43
11.Escape2:41
 41:43
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Poseidon - 06/10 - Review of Marie-Lise Van Wassenhove, submitted at (Dutch)
Wolfgang Petersen moet graag natte voeten hebben. Na Das Boot en The Perfect Storm leek het hem blijkbaar een leuk idee een remake te maken vanThe Poseidon Adventure, de “moeder der rampenfilms” (al uit 1972).
De film heeft het niet echt schitterend gedaan aan de Box Office (het publiek lijkt zijn voorkeur voor rampenfilms verloren te hebben). Och, voor mijn part was een nieuwe verfilming ook niet speciaal nodig geweest, maar een degelijk gemaakte en spectaculaire film kan er af en toe wel eens in. En ik heb genoten van Poseidon. Geen oscarmateriaal, natuurlijk, maar dat verwacht je er uiteindelijk ook niet van. Niet te veel getreuzel voor de actie begint, spectaculaire special effects, af en toe een dode, … meer moet dat niet zijn.

Maar goed, hoe zit het met de muziek? Bij de oorspronkelijke film zorgde John Williams die de muzikale omlijsting. Nu ging die eer naar Klaus Badelt. De Duitser, en vroegere “poulain” van Hans Zimmer, is bij het grote publiek vooral bekend voor zijn synthesizer-geweld voor de eerste Pirates of the Caribbean film. Toch heeft de man ook enkele orkestrale scores op zijn palmares staan, zoals recentelijk nog het erg indrukwekkende The Promise.
En hoe zit het met Poseidon? (LET OP VOOR SPOILERS!!)

(01) Won’t let you fall
Net als bij The Poseidon Adventure worden er tijdens het Oudejaarsavondfeest op het schip verschillende liedjes gezongen. In 1972 was dat onder andere “The Morning After” dat ook een Oscar won.
Voor Poseidon mocht Stacey Ferguson (misschien beter bekend als Fergie van The Black Eyed Peas) haar keeltje schrapen (ze heeft wel meer pech dan de zangeres van de oorspronkelijke film – die overleefde nog de ramp!).
Het album opent met deze zeemzoeterige ballade (heel anders dan het Black Eyed Peas-repertoire). Het klinkt een beetje ‘wannabe’ “My Heart will go on”.
Ik vind het een ongelukkige opener, en de titel is trouwens nogal cynisch, gezien een verdere scène in de film – “There goes the map!”).

(02) Bailamos
Zoals de titel al doet vermoeden, is dit een meer Zuiders geïnspireerde track. Trompetjes, piano, percussie… het zou zo allemaal uit een J-Lo of een Belle Perez lied kunnen komen.
Het wordt ook gezongen tijdens dat Eindejaarsfeestje.

(03) Postales
Het laatste liedje wordt gezongen door Federico Aubele. Het is meer “lounge-achtig”. Geen idee of het in de film zit en waarom het eigenlijk op het album staat…

(04) The Poseidon
En eindelijk, vanaf track 04, krijgen we Badelt’s score voorgeschoteld.
“The Poseidon” stelt ons zowel op beeld als muzikaal voor aan het gedoemde cruiseschip. Op de tonen van het hoofdthema glijdt de camera over het enorme schip,.
De track opent met onheilspellende synths, strijkers en koperblazers. Er is een motiefje te horen (bijvoorbeeld 0’07) (het gevaar-motief) dat ook in heel wat andere tracks terugkomt.
Vanaf 1’00 brengen koperblazers (op een laag synths en gitaar) het hoofdthema (zowel het A – als het B-deel (1’18)). Het klinkt statig, indrukwekkend en beschrijft goed het schip.
Eén van de beste tracks.

(05) The Wave
De Poseidon kantelt door een enorme golf (veroorzaakt door een zeebeving), allemaal erg indrukwekkend in beeld gebracht.
De “muziek” zelf bestaat vooral uit veel effecten, sterke synths, harde elektrische gitaar, percussieslagen en hier en daar wat strijkers en zelfs sporadisch koor (?). Afwachtende stiltes worden afgewisseld met sterkere stukken.
Heel in het begin klinkt kort het gevaar-motief dat ook nog verder in variatie herhaald wordt (vb 2’04). Vanaf 2’51 hoor je echt het water het schip binnendringen en onderdompelen.
Rond 3’39 krijgen we nog een korte, snelle herhaling van het gevaar-motief dat in een versmoorde stilte eindigt.

(06) A Map and a Plan
Sterke, voortstuwende synths, met variaties op het hoofdthema (0’17). Enkele overlevenden beginnen zich te verzamelen en besluiten een weg naar de oppervlakte te zoeken.
De synths deinen uit en strijkers nemen het roer over (1’10).
Bij 1’20 zijn de synths er al terug (met even kort het gevaar-motief). Rond 1’33 brengen strijkers op heroïsche wijze het A-deel van het hoofdthema, gevolgd door het gevaar-motief.
(Volledig terzijde, maar de violen rond 2’11 doen me steeds denken aan het Gollum-thema uit LOTR).
De track eindigt met een plotse dissonantie.

(07) Fire Dive
De kleine groep helden ondervindt (natuurlijk) heel wat moeilijkheden onderweg, en één ervan is een enorme vlammenzee, waaronder dan iemand doorduikt (om even de titel te situeren).
De track opent nochtans zeer rustig, met een groeiende synth baslijn en zachte gitaar (vader en dochter leggen hun geschillen bij). Een korte adempauze…
Bij 1’07 komen de synths weer op de voorgrond met korte variaties op het gevaar-motief. Rond 1’41 brengen strijkers het hoofdthema (zowel het A- als het B-deel), nog steeds met die harde synth. Koperblazers en strijkers leiden het thema verder uit. De groep is voorbij de vlammenzee geraakt.

(08) Claustrophobia
Een lange, saaie track, wél voor één van de meest spannende scènes uit de film (vooral als je zelf niet echt tuk bent op kleine ruimtes). De groep zit vast in enge luchtkokers.
De track wordt gedomineerd door effecten, zinderende synths en ook strijkers. Af en toe klinkt kort een variatie op het gevaar-motief (vb 1’25).
Opnieuw worden drukkere momenten afgewisseld met meer afwachtende, zinderende stukken. De sfeer is beklemmend en verstikkend. Effectief voor de film dus, maar niet echt interessant om naar te luisteren.
Naar het einde wordt het ritme dringender (het water begint te stijgen en de groep zit vast). Maar alles komt goed. Bij 5’53 spelen koperblazers opgelucht het A-deel van het hoofdthema.
Bij 6’19 is er, denk ik, een kleine breuk. Treurende strijkers brengen zacht een triestige variant op het hoofdthema (de dood van het Mía Maestro personage?). De muziek deint verder uit.

(09) Drowning
Harde slagen, dissonante klanken, synthes, … weer de hele mix. Bij 0’23 beschrijft de muziek precies een motor die aan het vertragen is (ontdekt de groep hier dat de schroeven nog draaien?).
Het Kurt Russell personage offert zich om ze te gaan stilzetten, wat hem fataal wordt (zoals de tracktitel al laat vermoeden). Vanaf 1’00 horen we enkel onderscore. Lage baslijn, strijkers… Net zoals bij het personage verdwijnt ook alle leven en sterkte uit de muziek. Rond 1’57 klinkt een zachte, gelaten melodie (synth en strijkers?).
Maar niet (te lang) getreurd, bij 2’43 is de percussie er al weer (en ook kort een solo-viool!). De track gaat over in…

(10) Don’t Look Down
De liftscène?
Enfin, niets nieuws hier – synths, wat strijkers, percussie, af en toe het gevaar-motief, een elektrische gitaar en zelfs af en toe zo een “duikboottgeluid” (vb 0’37). Vooral onderscore allemaal, dus weinig meer over te zeggen. Opnieuw volgen stiltes en hardere stukken elkaar op.
Op het einde (3’20) spelen harde, dramatische strijkers. De stilte die er op volgt is erg plots.

(11) Escape
Misschien wel de beste track van het album.
Strijkers spelen een vermoeide, maar ook opgeluchte melodie. Hier en daar klinken nog enkele effecten, maar telkens op de achtergrond.
Vanaf 1’24 brengen strijkers vervolgens een erg mooie aanzet tot het hoofdthema dat dan rond 1’49 door de koperblazers, strijkers, synths (en koor?) wordt ingezet. Mooi hoe een gitaar en strijkers nog even zacht het B-deel herhalen – de ontsnapping heeft heel wat gekost…

---

Badelt’s muziek voor Poseidon kan echter niet verder verwijderd zijn van die van The Promise. Verwacht hier geen epische strijkers en een heldere orkestratie – de score wordt vooral gedomineerd door dreunende synthesizers.
Misschien hangt dit voor een deel ook af van de regisseur? We hebben allemaal gehoord over het débacle rond Troy, Petersen’s film vóór Poseidon, waar Yared’s magistrale score plaats moest maken voor Horner’s meer synthesizer geïnspireerde muziek.
Enfin, wat er ook van zij… Poseidon is zeker een effectieve score en weet goed opluchting, claustrofobie en de nodige heldendaden te beschrijven, maar daar blijft het dan ook bij. De soundtrack is niet altijd even aangenaam om naar te luisteren. De sterkste nummers zijn die waarin het hoofdthema opduikt. De rest laat me onverschillig.
Maar laat dat zeker de mensen die houden van snelle actie, veel synthesizer en een duidelijk hoofdthema niet afschrikken…
Poseidon - 08/10 - Review of Peter Van Riet, submitted at (Dutch)
Er is iets vreemds aan de hand met Klaus Badelt. Ik wil hiermee zeggen dat hij doorheen al de films waarvoor hij vaak knappe muziek voor geschreven heeft steeds een erg andere stijl heeft gebruikt. Dan kijk ik naar The Time Machine die erg klassiek is opgebouwd, en her en der typische stijlelementen heeft gebruikt van o.a. Jerry Goldsmith, James Horner en heel kort maar heel prominent aanwezig was toch ook wel een MediaVentures-Sound, echter dat kan je moeilijk een 'persoonlijke stempel' noemen. K19 was dan weer heel erg klassiek van opbouw, voornamelijk rond één thema opgebouwd maar weer een héél andere stijl dan The Time Machine (het zou perfect van een andere componist kunnen geweest zijn), met één 'quasi temp-track die volledig was gebaseerd op de stijl van 'The Battle' van Zimmer's Gladiator. Dan had je de vrijwel volledig elektronische score van Equilibrium die nooit officiëel gereleased werd. Echter had ik wel de kans om een promotionele versie te horen en ook die stijl was weer compleet anders dan voorgaand werk, zijnde een erg synthesizer-gerichte stijl en wederom een score die niet persé door 'Klaus Badelt' moest gecomponeerd worden aangezien deze wel héél erg aanleunde bij de 'oudere' stijl van John Powell (Face/Off). Dan had je ook nog Pirates Of The Caribbean maar dat was overduidelijk één grote refabricage-score met zowat alle typerende MediaVentures-stijlen en thema's die je je maar kon inbeelden. Echter kan je niet anders dan toegeven dat Klaus Badelt een érg flexibele componist is, en er geen enkele score is die echt tegenvalt. Ik keek dus ook wel wat uit naar de muziek van deze film.

Wat op zich al tegenvalt is dat, van de 40 minuten muziek, nog eens 10 minuten wordt gegeven aan 3 inspiratieloze popsongs die er overduidelijk op blijken te staan uit puur commerciële overwegingen. Blijven er nog 30 minuten pure score over van Klaus Badelt. Wat opvalt hier is dat hij eindelijk toch wel naar een eigen stijl blijkt te gaan. Een ideale balans tussen een groots orkestraal geluid en synthesizer, vaak suspense- en actievol met de juiste rustpunten; en nu komen we dan ook op een punt waar het een enorm voordeel is dat Klaus Badelt zoveel ervaring heeft met synthesizers. De werkelijke score opent met de voorstelling van het pakkende epische, (en memorabele hoofdthema), wat op latere momenten vaak terugkomt en waarmee de score uiteindelijk ook mee eindigt. Waar ik dat moment wel kon besluiten dat hij wel een eigen stijl leek gevonden te hebben moet ik toch toegeven dat in de nummers met actie-geöriënteerde muziek weer erg duidelijk een invloed van Hans Zimmer's stijl te horen is. Op zich niets mis mee, het is een erg geslaagde score, maar het lijkt Badelt toch maar niet te lukken om een écht eigen stempel op z'n muziek te drukken, wat ik heel erg spijtig vind, aangezien het zulk een talentvolle componist is die zichzelf meer dan eens al heeft bewezen.
Poseidon - 07/10 - Review of Sjoerd , submitted at (Dutch)
Poseidon, een film die alleen bedoeld is om anderhalf uur in spanning te zitten, zo ook de soundtrack. Deze film moest volgens de regiseur zijn voorganger overtreffen en zo ook de film 'Titanic'. Klaus Badelt moest deze film van muziek voorzien.

Ik laat de eerste drie tracks die gezongen worden voordat het schip zinkt voor wat ze zijn, ik ga het direct hebben over het werk van Badelt. Bij track 4: 'The Poseidon' zitten we in de eerste en overigens enige scene die buiten is gefilmd. Bij het zien van de gigantische boot laat Klaus Badelt ons het hoofdthema horen. Voor extra aanduiding gebruikt badelt extreem veel percussie en synths, maar toch vind ik dit de beste track van het album en het opent de film ook goed.

Het tweede nummer van Badelt 'The Wave' is het nummer waar het allemaal gaat beginnen...: de vloedgolf! Badelt maakte een zeer zenuwachtige track met zeer zware geluiden door de strijkers en percussie. Een koor zorgt voor extra aanduiding: Het is flink mis! Vanaf 3.30 vallen hier en daar stiltes, die gevolgd worden door de meest harde geluiden, heerlijk om naar te luisteren.

Nummer 6: 'A map and a plan' begint met effecten waardoor het lijkt alsof ze echt in het water gemaakt zijn, op de achtergrond klinkt het hoofdthema(te horen in 'The Poseidon), die bij 1.54 de voorgrond neemt. 'Fire Dive' begint geheimzinnig, Badelt bouwt duidelijk spanning op. Bij 1.42 klinkt het hoofdthema, een heerlijk thema om naar te luisteren.

'Claustrophobia' is 1 van die nummers die er álleen zijn voor de spanning, je zit op het puntje van je stoel als je er naar luistert, maar als je in de film ziet in wat voor een situatie de hoofdpersonen zitten, donder je bijna van je stoel af zo spannend is het. Deze track boeit mij pas echt na 5.52 min. als het hoofdhema weer terug komt. 'Drowing' het volgende nummer begint heel bombastisch, maar na 57 seconden houdt alles ineens op, alsof er geen leven meer is(in de film verdrinkt iemand na een heldhaftige poging om de motors uit te zetten waardoor de hoofdpersonen het zinkende schip kunnen verlaten.)

'Don't look down' is ook een spanningopbouwende track. Dit keer met een lange stilte gevolgd door bombastische slagen, keiharde en dramatische muziek.

Het laatste nummer 'Escape' is het nummer met grote opluchting, er zijn dan toch overlevenden, met als hoogtepunt het hoofdthema voor de laatste keer. Heerlijk groots, met synths. Klinkt zeer goed! Aangezien ik houd van deze denderende muziek met een goed hoofdthema een 8!

Niet letten op al het commentaar, gewoon een goede soundtrack met helaas een korte duurtijd, maar wel een geweldig hoofdthema en dikke actiemuziek!
Poseidon - 06/10 - Review of Joris Hermy, submitted at (Dutch)
Alweer een remake uit Hollywood. Maar dat hoeft niet altijd slecht nieuws te zijn. Met Wolfgang Petersen in de regie-stoel kan dat best nog genieten worden. De soundtrack is van de hand van Klaus Badelt. Persoonlijk zat ik er niet echt naar uit te kijken want Badelt ontgoochelde alleen maar score na score. Vreemd nochtans want hij kwam dankzij zijn glansrijk debuut 'Time Machine' door de grote poort Hollywood binnen. Sindsdien stond de man garant voor erg middelmatige, ongeïnspireerde scores en enkele ‘opvullingstracks’ voor zijn mentor Hans Zimmer. 'Poseidon' is jammer genoeg van hetzelfde bedje ziek.
De cd opent met 3 songs. Deze kan je maar beter direct overslaan want ze hebben ook maar niets te maken met de sfeer en onderwerp van de film. Duidelijk vanuit commerciële hoek bekeken.
‘The Poseidon’ is een sterke track waarin Badelt zijn hoofdthema introduceert. Het is een knap thema die diverse herhalingen krijgt en het is dan ook het beste wat de cd te bieden heeft. De variaties en herhalingen weet Badelt goed uit te werken doorheen de score. Naast het thema – dat overigens erg Newton Howard aandoet – komt een twee tonen motiefje regelmatig terug. Het is een duidelijke referentie naar een motief die centraal stond in ‘Crimson Tide’. Maar tot zover het goede nieuws. De rest van de score blijft steken op oninteressante underscore. Soms heeft het wel zijn sfeer, maar compositorisch is het weinig geraffineerd en vrij banaal. Tot overmaat van ramp wou Badelt – al dan niet op vraag van zijn regisseur/ producer(s) – de score een ‘hippe’ sound meegeven. Het soort dat zonder twijfel geassocieerd is geworden met ‘Media Ventures’. Alleen wordt hier duidelijk dat Badelt duidelijk het jongste broertje is van de Hans Zimmer-stal. De synth-percussie en geluiden zijn soms ronduit vervelend en trekken de aandacht weg van de orkestrale partituur. Geen naadloos samengaan dus zoals een John Powell-score die dezelfde ingrediënten met gemak weet te versmelten tot één geheel. Met zijn 8 instrumentale tracks is de score aan de korte kant, maar dat is voor één keer een goed teken. Een erg nipte 6 dus, en dit alleen omwille van het sterke thema.
Poseidon - 07/10 - Review of Joris Kessels, submitted at (Dutch)
Skip, skip en nog eens skip, deze soundtrack opent namelijk met drie niet noemenswaardige popsongs en zijn een regelrechte belediging voor de scoring. Ondanks dat Klaus Badelt nog niet veel scores volledig op zijn naam heeft staan is hij toch al vaak middelpunt van de belangstelling geweest. The Timemachine wordt door velen als één van de beste scores ooit gezien en Pirates Of The Caribean: The Curse Of The Black Pearl is veel bekritiseerd en geprezen met één van de meest memorabele en gebruikte thema’s ooit. Een nog te weinig besproken prestatie van Klaus Badelt is de recent uitgekomen The Promise welke werkelijk een pareltje is. Deze Poseidon is totaal niet te vergelijken met de volorkestrale The Promise. Poseidon is een erg standaard Media Ventures product met een hoofdrol voor de synthesizer. In veel tracks hoor ik Klaus Badelts Pirates Of The Caribean terug, ook moest ik bij sommige gedeelten denken aan zijn score voor Equilibrium.

Het hoofdthema van Poseidon, die in de gelijknamige track in vol ornaat te horen is, klinkt erg goed. Vanuit een erg mooie opbouw met percussie, strijkers, koper en koor zoals we dat van Media Ventures gewend zijn komt het thema tot een mooie climax. Hoewel het dan misschien niet origineel is, klinkt het wel erg goed in de oren. De rest van de score steunt op dit thema, die dan ook haast in elke track terug komt. Daarnaast is er eigenlijk maar weinig interessants en de thriller elementen maken het er niet beter op.

Poseidon is zo’n score die je snel zal vergeten aangezien het niet iets eigens heeft, gewoon een doorsnee score. Geef mij dan maar The Promise…
Poseidon - 08/10 - Review of Nick Delafontaine, submitted at (Dutch)
Poseidon is een prachtige remake van de eerste film. De eerste 3 nummers zijn niet zo goed dan ik had verwacht, van Fergie had ik gedacht dat er meer van zou komen maar uiteindelijk niet zo veel. De rest van de soundtrack is eigenlijk wel goed gecomponeerd door Klaus Badelt. Voor de rest is het een prachtige film! Zeker aan te raden.
Poseidon - 04/10 - Review of Robert Henri, submitted at (Dutch)
Badelt levert muziek met zeer wisselende kwaliteit. "Poseidon" is niet om aan te horen - gebrek aan thema's en coherentie maken het tot één van zijn slechtste composities. Geef mij maar "The Promise".
This soundtrack trailer contains music of:

Water Monkey , Musikvergnuegen (Trailer)
Front End, Musikvergnuegen (Trailer)
Monkey Ship, Musikvergnuegen (Trailer)
Crap Your Pants, X-Ray Dog (Trailer)
Back End, Musikvergnuegen (Trailer)
Dark Lord Dogma, Pfeifer Broz. Music (Trailer)
Longest Rise, Pfeifer Broz. Music (Trailer)
Etoll Hits, Swishes and Rimbles, Robert Etoll (Trailer)




Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More