The Takers
Subscribe now!
Stay better informed and get access to collectors info!
Stay better informed and get access to collectors info!
| # | Track | Duration | |
|---|---|---|---|
| 1. | It's Time | ||
| 2. | Best Laid Plans | ||
| 3. | Get Us Out Of Here | ||
| 4. | To Protect And To Serve | ||
| 5. | Street Search | ||
| 6. | Let's Take This Upstairs | ||
| 7. | We're Takers | ||
| 8. | Everyone's After Something | ||
| 9. | Bank Heist | ||
| 10. | I'll Bring The Insurance | ||
| 11. | They Got It On Tape | ||
| 12. | This Is Gonna Be A Blast | ||
| 13. | Ghost On The Move | ||
| 14. | Hotel Roosevelt | ||
| 15. | Lily's Lounge | ||
| 16. | Ph201 | ||
| 17. | Vny Standoff | ||
| 18. | All Signs Point To It | ||
| 19. | To Protect And To Serve (Deathrage Remix) | ||
| 20. | Let's Take This Upstairs (Dark Side Of The Roof Remix) |
Submit your review
Hide reviews in other languages
De Amerikaanse thriller Takers is geregisseerd door John Luessenhop (Lockdown, tv-series Lone Star en Awake). Hij heeft ook meegeschreven aan het verhaal en het scenario. De film is door de critici nogal mager ontvangen, maar was toch een succes in de bioscopen.
Het verhaal draait om een groep bankrovers, die hun laatste overval de mist in zien gaan, maar toch nog een hoop geld buit weten te maken. Via de riolen proberen ze bij de metrolijnen te komen, maar twee detectives herkennen hun plan van een eerdere roof en weten een van de rovers te vinden. Die schiet echter een van hen neer...
De muziek bij deze actiethriller is van Paul Haslinger en hij heeft er een stevige up-tempo score voor gemaakt. Nu staat Haslinger juist bekend om zijn adrenaline gedreven thrillerscores, en ook deze keer volbrengt hij zijn taak glansrijk.
De muziek van deze score is een soort combinatie van elektronische klanken en rockmuziek, en dan ook nog vaak op een soort techno-beat. Met veel elektrische gitaren en stevige percussie voert Haslinger het tempo behoorlijk op.
De score opent weliswaar met een tamelijk rustige track, die drijft op fraaie gitaarklanken en een synthesizer underscore, maar het tempo loopt al snel op vanaf de tweede track.
Van fraaie melodieën moet je het bij deze score niet verwachten, want de meeste tracks kennen nauwelijks melodie. Hooguit hoor je geregeld wat motieven voorbij komen. Veel tracks komen daardoor toch behoorlijk saai over, omdat de muziek elke track opnieuw in een soort constante klankkleur blijft hangen. Tussen de tracks zit wel de nodige variatie, maar dat is dan vooral in de manier waarop de gitaren bespeeld worden, of in de manier waarop de underscore is opgezet.
De muziek in deze score werkt eigenlijk alleen als een soort soundscape, een muzikaal landschap waarin het verhaal zich afspeelt. De muziek sluit niet aan bij de karakters of hun emoties, maar zorgt vooral voor een soort constante spannende sfeer. Dat zorgt daardoor voor nogal eentonige muziek in elke track en dat maakt het beluisteren van de score tot een wat saaie bezigheid, ondanks het up-tempo gitaarwerk, dat soms best heel aardig klinkt.
De laatste beide tracks staan op het album als remix-versies, maar passen vrijwel naadloos in het geheel van Haslinger's score.
Kortom, met Takers heeft Paul Haslinger een wat saaie score afgeleverd. Het soundscape-gehalte is nogal hoog en melodieën ontbreken, op een handvol korte motieven na. Met de nodige elektrische gitaarklanken op underscore uit de synthesizer breekt hij geen potten en ook het techno-gehalte in een flink aantal tracks helpt niet mee om tot een hoge waardering te komen. Die blijft dan ook hangen op 53 uit 100 punten.
Het verhaal draait om een groep bankrovers, die hun laatste overval de mist in zien gaan, maar toch nog een hoop geld buit weten te maken. Via de riolen proberen ze bij de metrolijnen te komen, maar twee detectives herkennen hun plan van een eerdere roof en weten een van de rovers te vinden. Die schiet echter een van hen neer...
De muziek bij deze actiethriller is van Paul Haslinger en hij heeft er een stevige up-tempo score voor gemaakt. Nu staat Haslinger juist bekend om zijn adrenaline gedreven thrillerscores, en ook deze keer volbrengt hij zijn taak glansrijk.
De muziek van deze score is een soort combinatie van elektronische klanken en rockmuziek, en dan ook nog vaak op een soort techno-beat. Met veel elektrische gitaren en stevige percussie voert Haslinger het tempo behoorlijk op.
De score opent weliswaar met een tamelijk rustige track, die drijft op fraaie gitaarklanken en een synthesizer underscore, maar het tempo loopt al snel op vanaf de tweede track.
Van fraaie melodieën moet je het bij deze score niet verwachten, want de meeste tracks kennen nauwelijks melodie. Hooguit hoor je geregeld wat motieven voorbij komen. Veel tracks komen daardoor toch behoorlijk saai over, omdat de muziek elke track opnieuw in een soort constante klankkleur blijft hangen. Tussen de tracks zit wel de nodige variatie, maar dat is dan vooral in de manier waarop de gitaren bespeeld worden, of in de manier waarop de underscore is opgezet.
De muziek in deze score werkt eigenlijk alleen als een soort soundscape, een muzikaal landschap waarin het verhaal zich afspeelt. De muziek sluit niet aan bij de karakters of hun emoties, maar zorgt vooral voor een soort constante spannende sfeer. Dat zorgt daardoor voor nogal eentonige muziek in elke track en dat maakt het beluisteren van de score tot een wat saaie bezigheid, ondanks het up-tempo gitaarwerk, dat soms best heel aardig klinkt.
De laatste beide tracks staan op het album als remix-versies, maar passen vrijwel naadloos in het geheel van Haslinger's score.
Kortom, met Takers heeft Paul Haslinger een wat saaie score afgeleverd. Het soundscape-gehalte is nogal hoog en melodieën ontbreken, op een handvol korte motieven na. Met de nodige elektrische gitaarklanken op underscore uit de synthesizer breekt hij geen potten en ook het techno-gehalte in een flink aantal tracks helpt niet mee om tot een hoge waardering te komen. Die blijft dan ook hangen op 53 uit 100 punten.