The Crucible


RCA Victor US (0090266866625)
Movie | Released: 1996 | Film release: 1996 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
Salem, 1692
1.The Crucible Front Titles: Dancing in the Forest5:19
2.John Proctor3:58
3.The Village2:07
 
The Witch Hunt begins
4.Reverend Hale2:58
5.Meeting at the Inn1:28
6.Tituba's Confession3:36
7.Judge Danforth arrives1:13
8.Vengeance4:46
 
Accusation
9.Elizabeth accused2:25
10.Hale leaves the Village2:47
11.Taking Elizabeth3:04
12.Interrogation5:46
13.The Hanging2:13
14.Abigail disappears3:02
 
Resolution
15.The Beach2:11
16.Proctor confesses6:53
17.Forgive us (The Crucible End Credits)3:19
 57:04
Submit your review Hide reviews in other languages

 

The Crucible - 06/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
In 1953 kwam in Amerika het toneelstuk The Crucible van Arthur Miller uit, dat in het Nederlands vertaald werd als 'De Vuurproef', maar eigenlijk 'smeltkroes' betekent, zowel letterlijk als figuurlijk. Het stuk was bedoeld als een allegorische vertelling om de Amerikaanse jacht op communisten in de vijftiger jaren van de vorige eeuw aan de kaak te stellen. In 1996 is van dit stuk een film gemaakt, waarvoor Miller zelf het scenario schreef. De regie was in handen van Nicolas Hytner (The Object of My Affection, The Lady in the Van), die vooral bekend was van grote toneelproducties. The Crucible was zijn tweede film, die in de pers behoorlijk goed ontvangen is, maar aan de kassa's van de bioscopen nogal geflopt is.
Het verhaal speelt zich af in 1692 en draait om een aantal dorpsmeiden. Een van hen, Abigail (Winona Ryder) heeft een affaire gehad met de getrouwde John Proctor (Daniel Day Lewis), maar die heeft haar weggestuurd. Nu zijn ze in het bos, waar ze een slavin ontmoeten. Abigail doodt een kip en drinkt het bloed en wenst daarbij de dood van Proctor's vrouw. Maar dan worden ze ontdekt. Op de vlucht zijn twee meiden bewusteloos geraakt en terug in het dorp denken sommigen dat die twee bezeten zijn. Om aan straf te ontkomen, beschuldigt Abigail die slavin van demonie. Als de slavin onder zweepslagen bekent, gaan de meiden meer namen noemen van mensen die hekserij zouden bedrijven...

De muziek bij dit historische drama is van George Fenton, die er een wat magere score voor componeerde. Regisseur Hytner had Fenton voor z'n eerste film gevraagd om de muziek van Georg Händel te bewerken en kennelijk was de samenwerking goed bevallen, sterker nog, sindsdien heeft Fenton alle tot nu toe zes films van Hytner van muziek voorzien.
Voor deze tweede film van de regisseur mocht Fenton's z'n eigen score componeren.

Fenton staat bekend om z'n overwegend toegankelijke scores, maar dat is voor deze historische thriller toch heel anders geworden.
Het album opent met een spannende track, die gelijk al wat onheilspellend begint, en vervolgens via een tamelijk dreigend strijkarrangement uitloopt naar een fraaie climax van stevige violen en percussie. De tweede track introduceert het thema voor het hoofdpersonage in de film. Het begint met licht dreigende strijkers, maar het laatste derde deel van de track volgt een heel aardig thema, dat overigens niet echt tot bloei wil komen. De track eindigt met tamelijk minimalistische klanken, die toch een beetje een voorbode blijken voor een groot deel van de score.

In 'The Village' doet Fenton via de instrumentatie een poging om de muziek een wat historischer karakter te geven en dat zal in de film vast redelijk gelukt zijn, maar op dit album, los van de film, is het geen succes. In meer tracks komen van die historisch klinkende arrangementen of instrumenten voor.
Daarbij is een flink deel van de score tamelijk minimalistisch opgezet, soms met wat schrapende violen, soms met wat doffe percussie, of andere toch veelal wat saaie combinaties. Ook is een flink deel van die muziek behoorlijk aan de trage kant. En Fenton heeft veel van de muziek een nogal dreigende kleuring gegeven, wat het er ook al niet beter op maakt.

De muziek is voornamelijk orkestraal, maar ook elektronische klanken worden af en toe ingezet om de muziek wat bij te kleuren. Violen worden het meest door Fenton toegepast, soms in meer grootschalige arrangementen, maar meestal nogal beperkt tot een paar violen, die dan nogal eens traag tegen elkaar op spelen in een minimaal arrangement. Soms hoor je beide stijlen in 1 track, zoals in 'Interogation', maar steeds blijft de sfeer van spanning en onheilspellendheid hangen, waardoor de fraaiere en wat melodieuzere muziek helaas uitblijft.
Soms weet Fenton zijn muziek zelfs tot een behoorlijke creepy ervaring op te zwepen.

Pas tegen het einde van het album laat Fenton zich weer van zijn fraaie kant zien, wat begint met 'The Beach'. Hierin laten aangenaam klinkende strijkers een mooie melancholieke melodie horen, waarbij in het arrangement toch iets van hoop doorklinkt, ondanks alle dramatiek van het filmverhaal.
Het thema van Proctor laat Fenton terugkomen in een veel voller arrangement in de lange track 'Proctor Confesses' na pakweg eenderde van de track. De setting is voluit dramatisch, maar de muziek is aangenaam harmonisch en symfonisch en weet eindelijk ook de gevoelige snaar te raken, al is het maar net. De strijkers worden daarbij beperkt ondersteund door gedempte hoorns, die dit tot de fraaiste track van het album maken.
Maar ook de afsluitende track 'Forgive Us' is fraai, met een mooie melodie, die ingetogen gespeeld wordt. De getokkelde harpklanken zorgen daarbij zeker voor een prettige aanvulling, ook al blijft de muziek behoorlijk aan de dramatische kant. Voor alle drie de laatste tracks is het jammer dat de muziek niet wat verder uitgewerkt is. Het blijft toch een beetje oppervlakkig, waardoor de op zichzelf fraaie melodieën in die tracks niet blijven hangen.

Kortom, met The Crucible heeft George Fenton een score gecomponeerd die eigenlijk alleen tegen het einde van het album aangenaam wordt. Verreweg de meeste muziek op dit album is behoorlijk aan de minimalistische kant en veel muziek is behoorlijk onheilspellend en dreigend gecomponeerd. Soms pakt Fenton even uit met wat meer stevige klanken, maar erg aangenaam is het allemaal niet. Ook de muziek die het tijdsbeeld moet verklanken komt wat simpel en niet erg prettig over. De laatste drie tracks maken nog veel goed, maar blijven toch ook wel een beetje oppervlakkig. De waardering voor het geheel van dit album komt dan ook niet hoger dan een magere 57 uit 100 punten, wat vooral aan die laatste paar tracks te danken is.


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More