The Merchant of Venice

In deze verfilming van een minder bekend stuk van William Shakespeare speelt Al Pacino een verbitterde Jood die geld leent aan de Venetiaanse koopman Antonio (Jeremy Irons) die zo het huwelijk van zijn goede vriend Bassanio (Joseph Fiennes) wil bekostigen. Indien Antonio niet op tijd het geleende geld kan terugbetalen, moet hij Shylock een pond van zijn eigen vlees geven…

Regisseur Michael Radford deed beroep op muzikale duizendpoot Jocelyn Pook om zijn visie op Shakespeare’s tragikomedie (en eerder tragedie dan komedie) muzikaal te kleuren.
De componiste heeft zich ondergedompeld in Renaissancemuziek en levert een erg sfeervolle score af. Ze maakt geen gebruik van opvallende thema's – buiten het zacht melancholische “Her Gentle Spirit” dat ook terugkomt in “You Drop Manna” an “Jessica Escapes” zijn er geen te bekennen - maar kiest er in plaats voor om dankzij een juiste instrumentatie en stemgeluiden sfeer op te roepen. De muziek brengt je terug naar het Venetië van de 16de eeuw, waar extremistische katholieken anti-semitisme prediken, de rijken rijkelijke feesten houden en knappe, jonge mensen sensueel en hoofs verliefd worden.

Basisinstrumenten zijn snaarinstrumenten - harp, strijkers en gitaar - en vooral ook veel stem. Joodse (“Ghetto”, “Synagogue Cantors”) en Christelijke (“Blessing of the Boat”) gezangen herscheppen de belangrijke religieuze context van het verhaal en een knapenstem (“Song for Bassanio”) en de glasheldere Hayley Westenra (“Bridal Ballad”) bezingen de hoofse liefde. Persoonlijk hoogtepunt zijn de erg mooie stukken “With Wand'ring Steps” en “How Sweet the Moonlight”, die gezongen worden door de bekende contratenor Andreas Scholl en die elegantie en verfijning aan een – toegegeven – bij wijlen saaie soundtrack geven. Want hoewel we de sfeerschepping met ingetogen melancholie, vrolijke Renaissance-dansmuziek en prachtige vocalises zeer appreciëren, wordt de score geplaagd door een flinke dosis underscore die zelfs de meest aandachtige luisteraar in slaap dreigt te wiegen. En dat maakt dat The Merchant of Venice net geen plaatsje verdiend in het lijstje van de absolute must have's.