Moulin Rouge!

De Amerikaans-Australische musical-film Moulin Rouge! is geregisseerd door Baz Luhrmann, die ook meeschreef aan het scenario. Het idee van de film was om een moderne musicalfilm te maken in de stijl van rond de eeuwwisseling 1899-1900, toen in Parijs de nachtclub met de rode molen floreerde. De musical is daarvoor ingelijst met relatief moderne songs die vaak opgemaakt zijn als een videoclip. De film is de laatste uit een soort trilogie van films van Luhrmann, maar wel een op zichzelf staand verhaal. De film is genomineerd voor maar liefst acht Oscars, maar verzilverde er slechts twee. Daarnaast won de film diverse andere prijzen. In de pers is de film goed ontvangen en ook het publiek wist de bioscoopzalen te vinden waarin de film draaide.
Het verhaal draait om schrijver Christian (Ewan McGregor), die een groep artiesten helpt om een show op poten te zetten, die in de Moulin Rouge opgevoerd zou moeten worden. Hij komt daarbij in contact met Satine (Nicole Kidman), de ster van de Moulin Rouge, die hem verwart met de rijke hertog van Monroth (Richard Roxburgh), met wie ze als courtisane een afspraak heeft. Ze komt er echter al snel achter dat hij 'maar' een schrijver is. Toch weet hij de hertog er als geldschieter van de Moulin Rouge van te overtuigen dat hun show daar opgevoerd zou moeten worden. De hertog wenst steeds Satine te zien, maar Christian en zij worden verliefd en zijn steeds samen onder het mom van 'oefenen voor de show'. Maar dan wordt Satine ziek en komt alles in gevaar...

De muziek voor deze musical bestaat vooral uit songs, oude en nieuwe, vooral uit de tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw. De meeste daarvan zijn bekende hits geweest, zodat iedereen in de film wel iets van nostalgie zou voelen als die bekende songs voorbij kwamen. Luhrmann heeft voor de begeleiding en muzikale aanpassing van al die songs componist Craig Armstrong gevraagd, waarmee hij al vaker had samengewerkt en in wie hij het volste vertrouwen had om deze gecompliceerde taak klaar te spelen. Armstrong heeft elke song opnieuw en volledig orkestraal gearrangeerd, samen met een groep arrangeurs, producenten en dirigenten, om ervoor te zorgen dat alle songs perfect in het plaatje en de muzikale stijl van de film zouden passen. Op een paar songs speelde hij zelf mee op de piano. Daarnaast verzorgde Armstrong de muziek voor de score, waar in de film geen ruimte was voor een song, of waar een song niet passend was. Voor zijn inspanningen bij deze film won Armstrong diverse prijzen.

In 2001 kwam er een album uit met songs die in de film gebruikt zijn, maar veel van die songs kwamen daarop in de originele rockversie en niet met het arrangement van Armstrong en co. Een volgend album kwam een jaar later uit, weliswaar met de songs in 'Armstrong arrangement', maar regelmatig met beperktere instrumentatie of zonder de achtergrondzang of -geluiden die zorgen voor veel toegevoegde waarde in de songs. Toch was dit al een hele verbetering.
De musical beval heel veel verschillende songs, die vaak in een soort medley-constructie worden gebracht, terwijl in de film zelf veel songs zelfs tegelijk worden gebracht, in verschillende lagen, of in elkaar overvloeien. Daarbij helpen vaak de achtergrondgeluiden of achtergrondzang mee in het complexe geheel van die songs. De tekst van de songs vertelt daarbij in feite het verhaal en vervangt eigenlijk de dialoog in de film.

Van het werk van Armstrong is, behalve de genoemde song-albums, ook een promo-CD uitgekomen met een aantal songs en diverse score-tracks. Deze recensie gaat over dat promo-album.
Dit album bevat een zestal songs uit de film, gearrangeerd door Armstrong en co, en zeven instrumentale tracks. Twee van die tracks zijn in feite instrumentale versies van songs, die ook al in een gezongen versie op het album staan.

De songs zijn tamelijk bekend. Met name 'One Day I'll Fly Away', die in onze regionen in de hitparades heeft gestaan in de uitvoering van Randy Crawford. Deze wordt in een fraaie gedragen uitvoering gebracht door Ewan McGregor en Nicole Kidman, met een prachtig orkestraal en koorarrangement.
Ook 'Your Song' van Elton John, heeft bij ons in de hitparades gestaan. In de film wordt de song zowel door McGregor als door Kidman op verschillende momenten gezongen, maar de promo bevat alleen de lange uitvoering van McGregor, die hierin op een prachtige manier bijgestaan wordt door de Italiaanse bariton Alessandro Safina. Ook nu weer is de orkestratie indrukwekkend. Daar kan geen Elton John tegenop. Deze song wordt op het album ook nog in een prachtige instrumentale versie gepresenteerd.
'Nature Boy' is een wat onbekendere song uit 1948, die toen populair is geworden in de uitvoering van Nat King Cole, maar ook door vele anderen is gezongen. In deze film wordt dat gedaan door David Bowie, samen met de groep Massive Attack in een modernistisch arrangement van Armstrong, waarmee de song een nogal extravagante stijl heeft gekregen. En ook 'Nature Boy' heeft een instrumentale versie op het album, maar qua melodie en stijl kunnen deze beide tracks toch niet helemaal tippen aan de andere songs en score-tracks.
De song 'Fool to Believe' is geschreven door Armstrong, Marius De Vries en Baz Luhrmann speciaal voor de film. De song wordt gezongen door Nicole Kidman en Jim Broadbent en heeft door de koorklanken een nogal klassieke sfeer, die behoorlijk tragisch klinkt, in een fraai arrangement. Maar het tragische karakter van de song maakt het wat minder toegankelijk om los van de film naar te luisteren.
Een aparte song op het album is 'El Tango de Roxanne'. Deze song is een mix van de bekende song van The Police, die hoog in onze hitparades heeft gestaan en 'Le Tango du Moulin Rouge', die in de originele uitvoering van Mores 'Tanguera' heet. De combinatie van deze beide stukken pakt goed uit, maar vooral de tango steelt de show. De tekst wordt gezongen door McGregor, José Feliciano, Jacek Koman en Richard Roxburg. De song is spannend en melodieus en wordt erg goed gezongen in een prachtig arrangement, compleet met stevige koorklanken en vibrerende violen.

Dan is daar ook nog de door David Baerwald geschreven song 'Come What May', wat een van de hoogtepunten van het album is. Baerwald won voor deze song de International Film Music Award en een Golden Globe nominatie. Oorspronkelijk was de song geschreven voor Baz Luhrmann's film Romeo & Julliet, maar daarin is de song niet gebruikt. Het was wel reden voor het Oscars-comité om de song niet toe te laten in 2001. Flauw maar waar. Deze werkelijk prachtige song is melodieus, harmonieus, licht romantisch, prachtig gearrangeerd en bijzonder mooi gezongen door McGregor en Kidman in duet.

Het album opent met de score-track 'Satine's Theme', die het wat melancholieke thema voor het vrouwelijke hoofdpersonage brengt in een fraaie orkestrale en redelijk melodieuze uitvoering. De muziek is typisch Armstrong en ligt prettig in het gehoor. Ook 'The Duke's Plan' is een score-track, maar nu in een behoorlijk spannend arrangement, die bij vlagen toch wel erg grillig is gearrangeerd, met bijna dissonante orkestrale uitbarstingen. Daar tussendoor klinken dan fraaie melodieuze intermezzo's.
Ook 'Satine's and Christian's Theme' komt van de score van Armstrong en is een erg fraaie, bijna gedragen track. De fraaie strijkers en vrouwenstemmen maken het bijna tot hemelse muziek. Als vervolgens de koperblazers en de heftige percussie erbij komen zijn dat prachtige muzikale ervaringen.
De vierde score-track is het tragische 'Death Theme'. In deze track komen voorzichtig een paar melodielijnen uit de songs op het album voor, die hier prachtig in verwerkt zijn. Toch begint en eindigt de track een beetje grimmig en minder fraai, waarbij naar het einde de wat ijle mannen- en vrouwenstemmen voor een sterke impact zorgen en de zang uit de song Nature Boy kort terugkomt.
Het album sluit af met de score-track 'Satine's Theme 2', ofwel 'Satine is Dying', die in een erg dramatische stijl is gegoten. De muziek is fraai orkestraal, maar het wordt erg langzaam gespeeld, waardoor dit een wat triestige afsluiter is geworden.

Kortom, met zijn arrangementen en composities voor de musical-film Moulin Rouge! heeft Craig Armstrong zich flink in de kijker gespeeld. De vele, vele songs in de film zijn allemaal door hem en z'n team opnieuw gearrangeerd, zodat alles, inclusief de score-elementen, goed bij elkaar zouden passen en in elkaar over of door elkaar heen zouden lopen. Armstrong is daar uitstekend in geslaagd en heeft de bekende songs een bijzonder arrangement gegeven, die vaak prachtig is, maar ook wel eens wat minder aanspreekt, ook afhankelijk van het filmverhaal. De prachtige song 'Come What May' is daarbij een heerlijk hoogtepunt, maar ook de score-tracks op dit promo-album mogen er zijn. De waardering voor dit album komt op 91 uit 100 punten.