The Wind
Notefornote - NFN-1024

De Amerikaanse film The Wind is geregisseerd door de Griek Nico Mastorakis, die grossierde in B-films als Island of Death, Blood Tide, The Zero Boys en Nightmare at Noon. Aan de meeste van zijn films schreef hij zelf mee, en dat geldt ook voor deze film. De film is een slasher horrorfilm met veel moord en geweld, die in andere landen soms de titel 'The Edge of Terror' meekreeg. De film is niet of nauwelijks in de bioscopen verschenen en ging vrijwel direct naar de video markt.
Het verhaal draait om schrijfster Sian (Meg Foster), die naar een Grieks eiland gaat om inspiratie op te doen voor haar nieuwste thriller. Ze huurt een huis bij een zekere Elias (Robert Morley), waar ook klusjeman Phil (Wings Hauser) op het terrein woont. Elias waarschuwt haar om die nacht binnen te blijven, vanwege de harde wind die vanaf zee zal gaan waaien. In die stormachtige nacht ziet Sian dat Phil verderop in de tuin iets aan het begraven is, waarna ze eropuit gaat om dat van dichterbij te bekijken. Dan blijkt ze op het lijk van Elias te stuiten en in paniek sluit ze zich op in huis en probeert haar vriend in Los Angeles te bellen en ook de vrouw van Elias. Phil heeft in middels door dat Sian weet wat hij op z'n kerfstok heeft...

De muziek bij deze film is van Stanley Myers en Hans Zimmer, die ook beide ook al samenwerkten met Mastorakis bij zijn vorige film The Zero Boys.
In 2021 bracht NoteForNote Music een album uit met de muziek van Myers en Zimmer, met daarop vrijwel de volledige score voor de film. De score is deels orkestraal gecomponeerd, waarvoor Myers de honneurs waarnam, en deels elektronisch, wat door Zimmer geproduceerd is. Daarbij is de orkestrale muziek van Myers veruit in de minderheid, met iets meer dan een derde van de albumduur. De overige muziek is van Zimmer.

De film is een nogal bloederige horrorfilm en de muziek is daar dan ook voor gemaakt. De muziek op het album staat in filmvolgorde en de muziek begint dan ook in een behoorlijk aangename stijl, waarin de Griekse volksmuziek duidelijk terug te horen is. Dat begint al in de openingstrack in het laatste deel van 'Sian's Theme'. Die prettige Griekse zomers gekleurde stijl loopt daarna door in de track 'Greek Theme'. Deze aangename muziek is van Myers, terwijl een best behoorlijk beluisterbare track van Zimmer een nogal poppy stijl heeft. Deze track 'Cassette Player Source' is een soort instrumentale elektropop-rocksong, die melodieus is en best prettig wegluistert, in een mooie lengte van ruim drie minuten.
Myers heeft op deze track vervolgens met creepy strijkers een overlay gemaakt van krap een halve minuut, die juist niet erg prettig in het gehoor ligt.

De verdere muziek op dit album ligt vrijwel allemaal in de stijl van scherpe thrillermuziek, zowel die van Myers als die van Zimmer. Met name Zimmers muziek zit vaak wat meer aan de creepy kant, met plotselinge klanken, rare elektronische effecten en jankende geluiden. Zimmers muziek heeft een wat gedateerde kleuring, want in 1986 had de elektronische muziek nog een wat onnatuurlijke en kunstmatige klank.
Sommige tracks zijn heel kort en laten alleen wat van die effectmuziek horen, of juist klanken om muzikale gaten te vullen.
De muziek van Myers is dan wel orkestraal gecomponeerd, maar ligt evenmin al te aangenaam in het gehoor. Het is allemaal wel te pruimen, maar de mate van dreiging en spanning is vaak hoog, met lage strijkers of juist ijle violen en soms verlopende of jankende klanken. Soms zijn er dan rustiger intermezzo's, maar het staat allemaal in het teken van dreiging en spanning, waardoor het allemaal niet erg aangenaam in het gehoor ligt. Zelfs de 'End Title', waar het album mee afsluit is niet opbeurend. Ook dan blijft de muziek hangen in mineure klanken.

Kortom, met hun score voor de horrorfilm The Wind hebben Stanley Myers en Hans Zimmer een score gecomponeerd waarbij ze ieder afzonderlijk hun aandeel hebben geleverd. Myers zorgde voor de orkestrale muziek, die vooral aan het begin van de score best aangenaam is, met de prettige zomers-Griekse kleuring van bouzouki's. Daarna nemen de strijkers en andere instrumenten bij Myers de afslag naar de dreiging en spanning. Ook Zimmer komt een enkele keer met aangename muziek, maar ook bij hem gaat het al snel in de richting van meer of minder onaangename klanken, die vaak een creepy en onheilspellende kleuring hebben. De waardering voor deze score als luistermuziek, los van de film, komt daarom niet hoger dan slechts 43 uit 100 punten.