Images


Quartet Records 07/06/2021 CD - 2000 Kopien
Film Filmfreigabe: 1972
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.In Search of Unicorns4:06
2.The House2:40
3.Dogs, Ponies and Old Ruins2:15
4.Visitations2:53
5.Reflections3:16
6.The Killing of Marcel3:13
7.The Love Montage4:48
8.Blood Moon3:17
9.Land of the Ums1:47
10.The Night Witch Ride2:55
11.The Waterfall and The Final Chapter4:19
 35:28
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

Images - 02/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De Brits-Amerikaanse film Images is geregisseerd door Robert Altman als een onafhankelijke productie. Het verhaal was opgezet door Altman, maar was zo beperkt van opzet, dat deze tijdens het filmen verder ingevuld werd door improvisaties en overleg. De thriller kreeg daardoor een wat experimenteel karakter, mede door de opnames in de uitgestrekte leegtes in een herfstig Ierland. De film kreeg een nominatie voor een Golden Globe, maar werd door de critici nogal gemengd ontvangen. Sommige vonden het geweldig, anderen juist niet te volgen.
Het verhaal draait om de rijke Cathryn (Susannah York), die kinderboeken schrijft. Ze woont in Londen, waar ze op een avond een aantal vreemde telefoontjes krijgt, waarin de boodschap is dat haar man Hugh (René Auberjonois) er een minnares op na houdt. Als hij later die avond thuiskomt, is zijn vrouw volledig overstuur. Als hij haar probeert te kalmeren, ziet ze echter een ander voor zich, die doet alsof hij haar man is. Maar dat beeld herstelt zich. Hugh vindt dat ze het rustig aan moet doen en ze gaan naar Ierland, naar een afgelegen landhuis, zodat Cathryn rustig kan werken. Maar al gelijk bij binnenkomst hoort ze vreemde stemmen in het huis...

De muziek bij deze horrorachtige film is van niemand minder dan John Williams, die er een Oscarnominatie voor kreeg.
Williams en Altman kenden elkaar al langer toen Altman Williams vroeg om de muziek bij z'n nieuwe film te maken. Omdat het een experimenteel project was moest Williams met een minimale betaling rekening houden, maar dat bleek hem er niet van te weerhouden, omdat hij van Altman totale vrijheid kreeg. De enige eis van Altman was dat het geen gewone score mocht worden, en daar had Williams wel oren naar.

Het hoofdpersonage Cathryn in de film lijkt in twee verschillende werelden te leven: een echte en een waanwereld. Williams wilde dat in de muziek laten terugkomen, door haar leven in de echte wereld te voorzien van min of meer orkestrale muziek en die in de waanwereld van experimentele muziek, of eigenlijk non-muziek.
Voor die waanmuziek is Williams op zoek gegaan naar klanken en geluiden en die vond hij bij een Franse beeldhouwer en z'n broer, die voor een expositie een beeld met geluiden hadden gemaakt. Ook kwam hij in contact met een Japanse percussionist, Stomu Yamash'ta, die graag met Williams wilde samenwerken. Yamash'ta leverde niet alleen alle gebruikte en verschillende soorten percussiemuziek af, maar speelde ook de shakuhachi, de Japanse fluit, en gebruikte z'n eigen stem als instrument.
Uit die samenwerkingen met de Franse broers en de Japanse percussionist kwam vervolgens de klankkleur en de geluiden die Williams nodig had voor de waanwereld van Cathryn.

Het album opent met de track 'In Search of Unicorns', die begint met een best heel aardige melodie van hoge pianoklanken, die het kinderverhaal illustreert. Maar de dreiging is al hoorbaar en de muziek wordt een aantal keren onderbroken door de creepy geluiden en klanken van Yamash'ta. Later krijgt ook de begeleiding bij de melodie zelf een nogal onheilspellende kleuring, die het er niet aangenamer op maakt.
Met 'The House' horen we eigenlijk alleen een soort creepy geluiden en soundscape. Soms klinkt het ingehouden, soms galmende percussie, soms jankend of holle stemgeluiden. Muziek is ver weg, want dit zijn alleen horrorachtige klanken en geluiden. 'Visitations' is eveneens zo'n track die aan elkaar hangt van rare geluiden en klanken, waarbij regelmatig stiltes vallen.
In 'Dogs, Ponies and Old Ruins' wordt de muziek aanvankelijk getokkeld, maar naderhand nemen de strijkers het over, die een steeds sterkere dreiging verklanken.
'Reflections' is een creepy track die vooral bestaat uit een combinatie van jankende ijle violen en lage basstrijkers, met daar tussendoor snelle dissonante violen.
In de volgende track komt de stem van Yamash'ta een aantal keren voor, alsof hij om het leven komt. Deze typische en creepy soundscapeklanken doen nogal ongemakkelijk aan en ook de daarop volgende klanken van strijkers en piano is niet erg aangenaam.
'The Love Montage' is een nogal vreemde liefdestrack, want de liefde bestaat eigenlijk alleen uit dreigende klanken van strijkers en lichte percussie.

De enige track die melodieus is, is 'Blood Moon', wat ook gelijk de enige track is die aangenaam in het gehoor ligt. Het thema dat Williams al in de openingstrack als kindermelodie bracht, wordt hier verder uitgewerkt als een fraaie volwassen track, die echter dan weer niet in de film is opgenomen. Kennelijk was dit te 'gewoon'.

De creepy stijl gaat weer verder met de geluiden van 'Land of the Ums', waarin windachtige fluitgeluiden de hoofdrol spelen, alsof je rondloopt in een mysterieus en angstaanjagend woud. Die creepy stijl gaat verder in 'The Night Witch Ride' waarin tokkelklanken en sterke ademhaling ingezet worden op een achtergrond van ijle violen en incidentele percussie.
Het album sluit af met een track die al evenzeer de horror verklankt als de voorgaande. Het zijn vooral geluiden en klanken, waarbij stemgeluiden, een constante hoge en ijle boventoon van violen, tokkelklanken en percussie de dienst uitmaken. Halverwege komt het hoofdthema op de piano weer terug, maar steeds doorweven van creepy klanken van vooral violen.

Kortom, met zijn score voor Images heeft John Williams een echte horrorscore gecomponeerd, daarbij geholpen door de Japanse percussionist Stomu Yamash'ta. Er is in de score een hoofdthema aanwezig als een fraaie melodie, die in de eerste en laatste track op de piano wordt gespeeld en in een in de film ongebruikte track op strijkers. Behalve die ongebruikte track is de rest van de muziek vooral doorweven van creepy klanken, waardoor die track de enige fraaie track van dit album is. De overige tracks zijn nagenoeg niet melodieus en bestaan voor verreweg het grootste deel uit aparte geluiden, creepy klanken en enge stemgeluiden van Yamash'ta. Daarmee is dit duidelijk geen fraaie score om naar te luisteren. Voor de film zal de muziek allicht uitstekend werken - Williams kreeg er immers een Oscarnominatie voor - maar los daarvan is het niet voor herhaling vatbaar. De waardering als genietbare luisterscore komt dan ook niet hoger dan 20 uit 100 punten.
Images - 05/10 - Überprüfung der FilmClassic Soundtrack , eingereicht am (Französisch)
Réalisé par Robert Altman en 1972, Images est un thriller psychologique qui nous entraîne dans les méandres de l'esprit torturé de Cathryn (Susannah York), une écrivain spécialisée dans les récits pour enfants. Alors qu'elle travaille sur son prochain ouvrage, la jeune femme reçoit des appels téléphoniques angoissants qui lui révèlent les tromperies de son mari. Pire, quand celui-ci rentre à la maison, elle ne le reconnait pas et voit un autre homme à sa place...

Altman était spécialisé dans les films à narration très spéciale, où souvent l’intrigue était de seconde importance. Généralement, il préférait se concentrer sur des personnages isolés et sur des atmosphères lourdes. Sa façon de faire, tant désirée, se présentait surtout dans de très longues séquences, généralement surpeuplées de personnages, tous parlant en même temps, enregistrés par une caméra en mouvement constant, ce qui rendaient difficile l’inclusion de blocs musicaux.
Pourtant, pour Altman, la musique dans les films était un élément qui devait être respecté et demandait une réponse exigeante de la part du réalisateur, qui était conforme aux caractéristiques de la mise en scène, de l’intrigue et de l’esthétique correspondante et qui ne se limitait pas à une application traditionnelle.

La collaboration entre Robert Altman et John Williams a débuté de la fin des années 50, avec la série télévisée M Squad. Cependant, professionnellement, leur relation s’est concentrée sur les années 1960 et 1970, principalement dans le travail télévisuel (épisodes de la série Kraft Mystery Theater, Kraft Suspense Theater, et le téléfilm Nightmare in Chicago) et avec seulement deux longs métrages, celui qui nous intéresse aujourd’hui IMAGES, et The Long Goodbye (fr : Le Privée), en 1973.

La composition de Williams pour Images est, tant pour son processus créatif que pour les résultats, une bande-son absolument extraordinaire, dans le sens le plus exact du terme, aussi inhabituelle que le film lui-même par rapport au courant dominant de l’histoire cinématographique. Son plus grand succès est peut-être que la musique n’est qu’une partie (bien que primordiale) d’une conception sonore intelligente qui vise à installer le spectateur à un niveau d’instabilité en tant que récepteur de messages audiovisuels dont la véracité ne sera jamais certaine. Cette instabilité est celle de la protagoniste, Cathryn une femme qui passe de tout avoir dans la vie en quelques jours à être plongée dans le plus atroce des cauchemars, victime d’une schizophrénie galopante qui la transformera en meurtrière.

Pour accentuer cette hécatombe mentale, Williams à juxtaposé deux types de musique radicalement différents : l’un de style mélodique, classique, presque enfantin, l’autre expérimental, irritant, un catalogue de bruits et d’effets acoustiques de toutes sortes, sans manquer de cris et de grognements, pour lesquels le compositeur a utilisé Stomu Yamash ́ta, un percussionniste japonais. Cette dualité musicale lui a permis de décrire comment la folie s’installe progressivement et irrémédiablement chez la protagoniste.

Il est regrettable que la collaboration entre Altman et Williams n’ait pas été plus fructueuse. Les raisons qui ont motivé cette interruption pourraient bien être la distance croissante que le succès et ses revers marquaient entre les trajectoires des deux : alors qu’Altman perdait de la vitesse et de la crédibilité dans l’industrie cinématographique, Williams gonflait sa filmographie avec des blockbusters et de grands titres. Le reste appartient à la légende ...

Andere Veröffentlichungen von Images (1972):

Images (2007)
Images (2012)
Images (1972)
Images (2000)
Images (2021)


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr