Requiem for my Friend


Erato Records (0639842414623)
Film | Freigegeben: 1998 | Format: CD, Herunterladen
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
Part One Requiem
1.Officium3:46
2.Kyrie eleison6:12
3.Dies irae4:51
4.Offertorium3:19
5.Sanctus2:51
6.Agnus Dei1:49
7.Lux aeterna1:56
8.Lacrimosa3:24
9.Epitaphium3:03
 
Part Two Life
10.Meeting5:18
11.Discovering the World2:50
12.Love2:24
13.Kai Kairos9:53
14.Ascende huc2:18
15.Veni et vidi2:45
16.Qui erat et qui est4:26
17.Lacrimosa - Day of Tears4:03
18.Prayer3:16
 68:24
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

Requiem for my Friend - 09/10 - Überprüfung der Cohen Oat, eingereicht am (Niederländer)
In 1998 schreef Zbiegniew Preisner, componist van onder andere de ‘Trois-couleurs’ trilogie, ‘La Double de Veronique’ en ‘Damage’ een ‘Requiem’ met de titel ‘Requiem for my friend’ als een laatste eerbetoon aan de in 1996 overleden Poolse regisseur Krzysztof Kieslowski, met wie hij jarenlang intensief samenwerkte en met wie hij in die jaren een zeer sterke vriendschapsband opbouwde.

Zijn ‘Requiem’ is geschreven als string kwintet, wat inhoudt dat er twee violen zijn, één altviool, een cello en een dubbele bas die een tweede cello vervangt. Net als bij ieder ander Requiem wordt ook hier geopend met het Officium, waarin voor de zielenrust van de overledene wordt gevraagd. Daarna volgen andere vaste gezangen zoals het ‘Kyrie Eleison’ (‘Heer ontferm u over ons’), ‘Sanctus’ (‘Heilig’), en het ‘Agnus Dei’ (‘Lam Gods’). In vergelijking met het Requiem van Mozart of Verdi is het Requiem van Preisner met zijn speeltijd van iets minder dan een half uur weinig complex. Dat betekent echter niet dat het geen aparte luisterervaring oplevert. De diepe treurnis die Preisner heeft gevoeld bij het overlijden van zijn vriend is in elke noot terug te horen. Het geheel is somber, zwaar en zeer gelaten. Pas met en na het ‘Sanctus’ wordt het geheel wat lichter .Het hoogtepunt van dit ‘Requiem’ is toch wel ‘Lacrimosa’. Het opent met een spel van de dubbele bas. Wanneer de sopraan zich laat horen voegen ook de violen zich in het geheel. Uiteindelijk laten ook het orgel en het mannenkoor van zich horen en samen werken ze naar een prachtige climax toe. Na het ‘Lacrimosa’ krijgen we nog een ingetogen orgelspel te horen waarna het ‘Requiem’ ten einde is.

Dan gebeurt er echter iets verassends. Preisner kiest er niet voor om het aantal seconden stil te laten zijn om zo zijn toehoorder hetgeen hij daarvoor heeft gehoord te laten verwerken. Nee, hij gaat direct door met zijn tweede deel ‘Life’ waarin hij verschillende aspecten van het leven muzikaal behandeld. ‘Life’ is opgedeeld in vier delen. ‘The beginning’ bestaat uit drie nummers die alle drie een erg lichtvoetig karakter hebben. De ontdekking van de wereld door het kind is wat de muziek hier wil vertellen en net zoals dat een kind in zijn eerste levensjaren erg speels is zo is ook het eerste deel een vrij speelse compositie. De thematische uitwerking is fantastisch maar tegelijkertijd enorm complex. Preisner gebruikt verschillende instrumenten, maar ook verschillende tonen en tempo’s om zijn thematiek tentoon te spreiden. De saxofoon heeft in dit deel een duidelijk overheersend karakter. Pas in ‘Love’ wordt duidelijk hoe het thema in al zijn pracht en praal klinkt. Maar er lang van genieten is onmogelijk. Het tweede deel ‘Destiny’ kent maar een nummer; ‘Kai Kairos dat bijna 10 minuten duurt en wat duidelijk veel zwaarder is dan het vorige deel. De tekst is genomen uit het bijbelse boek Ecclesiastes ofwel prediker en handelt over alle aardse zekerheden, zoals geboorte en sterfte, lachen en huilen, doden en genezen. Dit is zware materie en zeer tegenstrijdig en die tegenstrijdigheid is terug te horen in de muziek. Na dit lange maar prachtige nummer volgt ‘Apocalypse’, het derde en voorlaatste deel. Deze is opgebouwd uit vier nummers die allen ook weer zeer bijbels geïnspireerd zijn. Enkel het laatste nummer is geen letterlijke vertaling van het boek der openbaringen, het laatste boek van de bijbel. Het zijn drie duistere nummers met veel zware zang die de dreiging van het naderende onheil doen voelen. Pas na de laatste regels van ‘Qui erat et qui est’ (Hij die was, is en komt) waarin duidelijk wordt gemaakt dat alleen God de Heer onze tranen zal kunnen drogen wordt de muziek wat lichter. En dan plots wordt duidelijk waarom Preisner ons na het einde van zijn ‘Requiem’ geen rust gunde. Het ‘Lacrimosa’ wat volgt na ‘Qui erat et qui est’ is haast een kopie van het ‘Lacrimosa zoals we dat hoorden in het ‘Requiem’. Het kent dezelfde opbouw, maar wordt naar het einde toe vermengt met de elementen uit het zojuist gehoorde ‘Life’. Door ze in deze compositie op een verbluffende wijze te vermengen completeert Preisner zijn twee op het eerste oog onafhankelijke delen op een onnavolgbare wijze. Het Postscriptum, het vierde en laatste deel, bestaat ook uit een nummer met de titel ‘Prayer’ waarin Preisner vraagt voor Gods hulp in moeilijke tijden.

Preisner’s ‘Requiem for my friend’ mag dan geen enkel connectie hebben met een film en het zal dan ook maar de vraag zijn of het zijn weg weet te vinden naar de filmmuziekliefhebber, feit blijft dat dit geweldige werk dat met zoveel liefde en overgave gecomponeerd is bij niemand in zijn kast ontbreken mag.
Requiem for my Friend - 08/10 - Überprüfung der Joris Kessels, eingereicht am (Niederländer)
Met het filmmuziekconcert van Preisner in aantocht A Requiem For A Dream en Bleu uit de Trois Couleur reeks in huis gehaald. Muziek spreekt tijdens zo’n concert namelijk veel meer tot de verbeelding als je het al kent. Maar het werkt ook andersom, door het filmmuziekconcert ben ik deze muziek veel meer gaan waarderen! De diepgewortelde ongenuanceerde drama die Preisner in zijn muziek weet te leggen is reusachtig.

Op 13 maart 1996 overleed Preisner’s goede vriend en compagnon Krzysztof Kieslowski. In dit kader schreef Preisner een requiem welke als eerste deel op dit album, Requiem For My Friend, te vinden is. Veel vrolijkheid hoef je van dit deel dan ook niet verwachten. Te neer geslagen sombere muziek die voornamelijk bestaat uit kerkelijke gezangen met de orgel als ondersteunend instrument. Bij mij kwam de term gregoriaans zelfs in me op. Hoewel dit niet erg aanlokkelijk klinkt bevat dit deel enkele hele mooie momenten. Zoals de zielige eenzame viool met kerkklokken op de achtergrond in ‘offertorium’, de opbouwend krachtiger wordende zang van het klein koor in ‘sanctus’ en bovenal het hoge heldere gezang van de sopraan in ‘lacrimosa’.

Het tweede deel van Requiem For My Friend draagt de titel Life. Hoewel het minder somber is dan het eerste deel blijft de muziek over het algemeen zwaar. Echter geen kerkgezangen meer, maar een traditioneel klinkend groot orkest, groot koor en solozang. De eerste track van dit deel ‘the beginning’ is verrukkelijk. Een saxofoonpartij vangt aan met een enorme lading aan eenzaamheid, een onheilspellend pianomotief komt langzaam op en het grote koor komt met zijn warme klank als redding en vertroosting. De track ‘love’ is tevens erg goed wederom speelt de saxofoon daarin een belangrijke rol. Een versie van het ‘lacrimosa’ waarbij het orgel is vervangen door groot orkest in dit deel is wederom prachtig.

Samengevat bevat deze cd enkele prachtige dramatische stukken, maar bevat ook minder leuke muziek. Daarnaast komt de muziek live stukken beter over.
Requiem for my friend is in two parts.

The first part - Requiem - is in nine movements and is scored for soprano, organ, two countertenors, tenor, bass, string quintet and percussion. It was recorded in Warsaw Cathedral and the Emaus Church in Krakow.

The second part - Life - is also in nine movements and is scored for soprano, voice, countertenor, recorder, alto saxophone, piano, sixty-piece orchestra and forty-piece choir. It was recorded in Studio S2/S4 of Polish Radio, Warsaw and the Emaus Church in Krakow.

The recording features the Polish soprano Elzbieta Towarnicka, whose singing is a trademark of Preisner's scores for La Double Vie de Veronique, Three Colours Blue and Three Colours Red - the major films by Krzysztof Kieslowski. The orchestra is the Sinfonia Varsovia, the choir is the Varsov Chamber Choir and the conductor is Jacek Kaspszyk. Featured soloists include recorder-player Jacek Ostaszewski, pianist Leszek Mozdzer, saxophonist Jerzy Glowczewski, and singer Dorota Slezak.

The world premiere took place in Warsaw on 1st October 1998 at the Teatr Wielki. The performance in Warsaw was made with the choir and orchestra of the Sinfonia Varsovia and the soloists featured on the album. The world premiere was supported by the Polish cellular phone company Plus GSM.

The UK premiere took place on 19th March 1999 at the Royal Festival Hall, London. The performance in London was with the BBC Concert Orchestra and the soloists featured on the album.

Part One was performed by soloists from the Institut de Musique Sacré de Lyon on 27th March 2002 at the Abbaye d'Ainay, Lyon.

Three performances took place in Scandinavia in the autumn of 2004. The Malmö University Orchestra and Choir, conducted by Daniel Hansson, with guest soprano Eliana Pretorian, presented the Swedish and Danish premieres: on 5th November 2004 at the Church of St. Pauli, Malmweden; on 6th November 2004 at the Church of Gustav Adolf, Helsingborg, Sweden; and on 7th November at the Frederikskirke, Copenhagen, Denmark.

The next performance of Requiem for my friend will be by the Haifa Symphony Orchestra, conducted by Ori Leshman, on 23rd October 2005 at the Haifa International Film Festival. The Dutch premiere will take place on 31st October 2005 at the Westerkerk, Amsterdam, with an additional performance on 1st November 2005 at the Concertgebouw, Amsterdam. Both concerts in Amsterdam are performed by the Sinfonia Baltica and the Camerata Silesia conducted by Bohdan Jarmolowicz, and will feature the Polish soloists who recorded the album with Preisner in 1998.

'Once, we had a joint conception to create a concert telling a life story. The premiere was planned to take place on the Acropolis in Athens. It was intended to be a large event, a hybrid of a mystery play and an opera. Krzysztof Kieslowski would be the director, Krzysztof Piesiewicz was responsible for the script, and I was planning to compose the music.

'Once, we thought it might be the first of a series of musical performances, to be developed in various interesting places around the world in the next few years. But it was life that authored a different ending: Krzysztof Kieslowski died on 13th March 1996. The first part of Requiem for my friend is meant as a farewell to Krzysztof Kieslowski. I dedicate this music to him'.

Zbigniew Preisner


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr