Antwone Fisher

De Amerikaanse film Antwone Fisher vertelt een waargebeurd verhaal. De film is geregisseerd door Denzel Washington, die daarmee zijn regiedebuut maakt. Daarnaast speelt hij een hoofdrol en was hij betrokken bij de productie. Het was daarnaast het filmdebuut voor hoofdrolspeler Derek Luke, in de rol van Antwone. Fisher schreef zelf het scenario voor de film over zijn leven, die hij later omwerkte tot het boek Finding Fish. De film is zowel door de critici als door het bioscooppubliek uitstekend ontvangen en won diverse prijzen.
Het verhaal draait om Antwone 'Fish' Fisher, die bij de Amerikaanse marine dient. Hij is in de gevangenis geboren, toen z'n vader al overleden was. Daarop is hij in een weeshuis geplaatst, zodat z'n moeder hem kon ophalen zodra ze vrij kwam. Maar ze haalde hem niet op. Vervolgens komt hij als jong kind in een gewelddadig opvanghuis terecht en belandt op straat als hij 14 is. Als hij wat ouder is besluit hij om het leger in te gaan, maar hij is nogal gewelddadig, wat veel moeilijkheden geeft. Zij commandant geeft het opdracht om contact op te nemen met psychiater Davenport (Washington), die hem onder behandeling neemt...

De muziek bij deze film is van Mychael Danna, die er een prettig orkestrale score voor componeerde.
Het album opent met muziek die lijkt op Oosterse gamelanklanken, die vervolgens overgaan in fraaie, licht dromerige muziek, met een mooie melodie. Strijkers spelen dan de hoofdrol. Maar halverwege de track krijgt de muziek ineens een grimmiger kleuring. Naar het einde van de track volgt dan weer een stukje muziek met een licht heroïsche kleuring.
De volgende tracks hebben een wat sombere toonsetting, die soms wat dreigend of zelfs grimmig is.

Met 'Grasshoppers' komen de Oosterse percussieklanken weer terug, maar dan in een wat luchtiger kleuring, die al snel aangevuld worden met strijkers en houtblazers in een prettige melodie. Maar opnieuw wordt de muziek ruim halverwege een stuk grimmiger. De track 'I Don't Know what to Do' laat solo pianomuziek horen in een wat minimalistische kleuring waarin wanhoop doorklinkt, waar later beperkt strijkers aan toegevoegd worden, die op tweederde de muziek overnemen, samen met houtblazers, die weer een hoopvolle stijl brengen.
Met 'Ship Departs' krijgt de muziek een erg fraaie en vol orkestrale kleuring, die licht heroïsch overkomt. Een mooie track.

Je zou verwachten dat een track als 'Antwone and Nadine' een licht romantische tint zou hebben, maar de muziek is tamelijk minimalistisch en heeft een wat dreigende kleuring. Dat geldt dan weer veel minder voor 'First Kiss', die wel een luchtiger kleuring heeft, en fraaie licht romantische klanken, waarbij de piano een belangrijke rol speelt.
De Oosterse klanken komen terug in 'Our Sessions have Ended', die volledig uit dergelijke klanken bestaat, wat duidelijk minder fraai is.

De laatste vier tracks liggen alle erg prettig in het gehoor. De melodieën zijn fraai en de orkestraties eveneens. De muziek heeft in deze tracks een soort hoopvolle toonsetting, die positief op je gemoed werkt. De muziek is niet overdreven emotioneel, maar is wel pakkend en weet soms even de gevoelige snaar te raken. De bijzonder fraaie arrangementen zijn rustig en melodieus, waarbij vooral strijkers, houtblazers en piano de leidende instrumenten zijn. Danna heeft de muziek af en toe een wat melancholieke kleuring gegeven, die in het geheel van de score erg prettig aandoet en goed past in dat geheel. In een enkele track heeft Mychael z'n broer Jeff gevraagd voor de nodige akoestische gitaarklanken.

Kortom, met zijn muziek voor de film Antwone Fisher heeft Mychael Danna een overwegend fraaie score gecomponeerd. De muziek is geheel orkestraal, zonder enige elektronische toevoegingen, en de arrangementen pakken vaak goed uit. Vooral door de fraaie melodieën weet Danna de luisteraar hier te strikken. Overigens heeft hij in een aantal track de nodige Oosterse percussie ingevoegd, die vaak wat vreemd overkomt. Ook is de muziek nogal eens wat dreigend of zelfs grimmig. Toch blijft het algehele gevoel overeind staan van een score die erg plezierig te beluisteren is. De veelal vrij rustige stijl, die soms wat minimalistisch is, pakt goed uit. De prettige melodieën zijn daardoor de belangrijkste reden om dit als een fraaie score te waarderen met 79 uit 100 punten.