The Reivers

The Reivers is een oudere comedyfilm van Mark Rydell met Steve McQueen in de hoofdrol als kruimeldief (reiver) Boon.
De film speelt zich af in 1905, toen auto's nog zeldzaam waren. Een rijke man in de buurt heeft een Winton Flyer en Boon lijkt die auto wel wat en pikt hem, maar wordt al snel gepakt. De eigenaar dient echter geen aanklacht in, onder de voorwaarde dat Boon zijn auto met rust laat. Maar als de man met z'n familie naar een begravenis is, ziet Boon opnieuw z'n kans schoon en pikt de auto weer. Hij rijdt er helemaal mee naar Memphis, waar hij vrienden uitnodigt voor een tocht...

De muziek is gecomponeerd door niemand minder dan John Williams, die er een Oscar nominatie aan overhield. En terecht, want de muziek werkt zeer aanstekelijk.
Williams heeft de film van een aansprekend thema voorzien, dat in veel tracks terugkomt. Het is een vrolijk thema, dat vaak een wals-achtig arrangement meekrijgt. Door te variëren in tempo klinkt dit thema erg lekker, waarbij Williams de jazzy invloeden, die hij in die tijd veel toepastte, tot een minimum heeft beperkt.
De score klinkt erg goed, ondanks dat deze al meer dan veertig jaar oud is en Williams heeft daarmee in feite een tijdloze score geschreven.
Natuurlijk bevat de score ook tracks die minder prettig in het gehoor liggen, tracks die spannend of onheilspellend zijn, zoals The Sherriff Departs. Maar de film is een comedy en dat klinkt door veel tracks heen, zonder mickey mousig te worden. Het geeft aan veel tracks juist een vrolijke en vlotte sfeer, met veel snelle vioolmuziek op leuke melodieën.
In een track als Memphis combineert Williams de comedysfeer met bigbandmuziek. Juist door het comedyaccent geeft het een aanstekelijke vrolijkheid aan zo'n track. Dat gebeurt in de track Ned's Trade op een iets langzamere manier ook, al is dat een track met iets meer spanning.
The People's Protest is een country-comedytrack op een soort blue-grass manier, compleet met banjo, trombone en andere bijbehorende instrumenten. Een erg leuke track.
De score sluit af met twee langere tracks waarin het thema weer mooi naar voren komt. De laatste is een soort suite van diverse passages uit de score.

Kortom, The Reivers is een fraaie score geworden uit een tijd dat John Williams vaak veel meer jazz liet doorklinken in z'n scores. Gelukkig heeft hij dat voor The Reivers niet gedaan. Deze tijdloze score is zeer de moeite waard vanwege het mooie thema, dat Williams vaak als een wals presenteert, en ook vanwege de erg aanstekelijke comedymuziek van zijn hand. De waardering komt daarmee toch op een mooie 83 uit 100.