The Thin Blue Line


Nonesuch Records 08/12/2016 Herunterladen
Film Filmfreigabe: 1988
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.Opening Credits1:32
2.Prologue4:43
3.Interrogation, Part One2:08
4.Interrogation, Part Two0:37
5.Turko, Part One2:38
6.Turko, Part Two2:03
7.Vidor1:49
8.Harris' Story1:33
9.Adams' Story1:51
10.Comets & Vegas1:37
11.The Defense Attorneys, Part One2:08
12.Harris' Crimes, Part One1:42
13.The Judge0:44
14.The Trial, Part One2:38
15.The Trial, Part Two2:27
16.The Mystery Eyewitness, Part One3:01
17.The Mystery Eyewitness, Part Two4:25
18.Elba Carr0:46
19.The Mystery Eyewitness, Part Three2:48
20.The Thin Blue Line1:04
21.Dr. Death4:41
22.The Electric Chair2:53
23.The Defense Attorneys, Part Two1:00
24.Harris' Testimony2:03
25.The Mystery Eyewitness, Part Four1:52
26.The Mystery Eyewitness, Part Five1:07
27.Harris' Crimes, Part Two1:35
28.Hell on Earth1:44
29.Harris' Childhood2:36
30.The Confession2:50
31.End Credits3:58
 68:33
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

The Thin Blue Line - 08/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De Amerikaanse documentaire The Thin Blue Line is gemaakt door regisseur Errol Morris (Gates of Heaven, The Fog of War, A Brief History of Time) en wordt geroemd als een van de beste documentaires ooit gemaakt. Morris heeft een poos als privé-detective gewerkt voor een groot bureau en wist dus het nodige over misdaadonderzoeken. Via een psychiater in Dallas kwam Morris in contact met een vermeende moordenaar, die eigenlijk de doodstraf had gekregen, maar wat vanwege een juridische fout was omgezet naar levenslang. Deze Randall Dale Adams beweerde echter onschuldig te zijn.
Adams zou in 1976 politieman Robert Wood hebben vermoord. Hij vertelde Morris echter dat hij onschuldig was, wat Morris zich eigenlijk niet kon voorstellen. Adams vertelde hem wat hij wist en Morris ging zelf op onderzoek uit, vooral nadat hij een ontmoeting had gehad met David Harris, die door Adams was genoemd als de echte dader, maar die door het OM werd gezien als een van de getuigen. Morris kreeg allerlei stukken in handen, waarin tegenstrijdigheden stonden, op basis waarvan er een rechtszaak volgde om het proces tegen Adams over te doen...

De muziek bij deze hoog geprezen documentaire, die er zelfs toe bijgedragen heeft dat Adams na 12 jaar als vrij man de gevangenis kon verlaten, is gecomponeerd door Philip Glass.
Het opvallende van dit album is echter niet de muziek van Glass, maar de vertellingen, die direct vanuit de documentaire op het album zijn gezet, met de muziek van Glass steeds op de achtergrond.
De tracks, vanaf de 'Prologue' vertellen het verhaal van de film via de interviews die regisseur Morris gehouden heeft. Het is een intrigerend album geworden, waarin de muziek steeds een ondergeschikte rol speelt, maar wel meehelpt aan de sfeer tijdens de interviews. De enige extra geluiden die je hoort zijn de schoten die af en toe afgevuurd worden of een vertrekkende auto, en dergelijke. In sommige tracks speelt de muziek een wat grotere rol, vooral wanneer het vanuit de achtergrond naar voren komt, wanneer de vertellende stem zwijgt.

Als je dit album, de gesprekken, de interviews, echt gaat beluisteren, kun je de beelden bijna in je hoofd vormen. De personen vertellen het levensecht en zo was het in de documentaire ook. Als je dat verhaal dan volgt, krijg je een beeld van hoe iemand onschuldig achter de tralies beland is. Het is een verhaal waarbij je af en toe de rillingen over de rug lopen, en dat zonder de beelden erbij!
De interviews op het album zijn prima te volgen als je het Engels een beetje beheerst. Er wordt duidelijk gesproken en de achtergrondmuziek is kalm en vrij zacht en kabbelt eigenlijk wat voort in een tamelijk egale muzikale kleuring.

Als het je gaat om de muziek van Philip Glass, dan raak je van dit album wellicht teleurgesteld. Toch is het een intrigerend album, als je de verhalen een beetje geconcentreerd volgt. Veel tracks of interviews bevatten helemaal geen muziek en bij de meeste tracks ligt de muziek ver op de achtergrond. Slechts in een paar tracks komt de muziek duidelijker naar voren en dan blijkt de muziek toch tamelijk in de atmosferische kleuring te liggen. De muziek van Glass is nergens intens of doordringend, steeds kabbelt de muziek op de achtergrond.
Er zijn een paar uitzonderingen. De 'Openings Credits' brengt het thema dat Glass voor de documentaire gecomponeerd heeft in zijn toch wat typerende eigen stijl. Dit thema komt terug in de 'End Credits', waar het thema nog net iets fraaier klinkt. De muziek wordt gespeeld door een soort kamerorkest met vooral strijkers en beperkt wat heldere percussie, zoals een xylofoon. Glass is vooral bekend van z'n pianomuziek, maar die komt op deze score niet voor. De muziek meandert op een prettige manier, maar wel wat eentonig voort door de verschillende tracks heen. Soms is de muziek wat vlotter, zoals in een track als 'The Mystery Eyewitness Pt. One', maar meestal blijft de muziek rustig en kalm voortkabbelen.

Kortom, met dit album van The Thin Blue Line draait het niet om de muziek van Philip Glass, maar om het indringende verhaal achter de interviews in de documentaire. In elke track, behalve de eerste en de laatste hoor je de stemmen van de geïnterviewden, in ongeveer de helft van de tracks op de achtergrond begeleid door de muziek van Glass. Die muziek is tamelijk onopvallend, maar draagt zeker bij aan de sfeer op het album en in de film. De openingstrack en de afsluitende track laten een heel aardige themamelodie horen, die echter in de achtergrondmuziek van de andere tracks nauwelijks uit de verf komt op dit album. De waardering voor de muziek van Glass komt zo op 70 uit 100 punten. Voor het album, om geïntrigeerd naar te luisteren, kom ik op 82 uit 100 punten.

Andere Veröffentlichungen von The Thin Blue Line (1988):

Thin Blue Line, The (1990)


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr