Forbidden Zone


Varèse Sarabande (0030206526820)
Film | Freigegeben: 1982 | Filmfreigabe: 1980 | Format: CD, Herunterladen
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.Forbidden Zone2:52
2.Hercules Family Theme1:50
3.Some Of These Days - Cab Calloway2:55
4.Journey Through The Intestines0:55
5.Squeezit's Vision Of His Sister0:35
6.Queen's Revenge - Susan Tyrell2:32
7.Factory1:00
8.Love Theme (Squeezit And The Chickens)0:44
9.Flash And Gramps0:58
10.Squeezit The Moocher (Minnie The Moocher) - Oingo Boingo4:50
11.Alphabet Song2:01
12.Cell 631:21
13.Witch's Egg - Susan Tyrell2:23
14.Yiddishe Charleston - Richard Elfman1:33
15.Bim Bam Boom - Kipper Kids1:54
16.Chamber Music2:01
17.Pleure - Marie-Pasquale Elfman0:39
18.Battle Of The Queens3:07
19.Love Theme (King And Queen)1:14
20.Finale3:25
 38:49
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

Forbidden Zone - 04/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De Amerikaanse film Forbidden Zone is een nogal absurdistische film die geregisseerd is door Richard Elfman, de broer van Danny Elfman, die een grote rol in deze film speelde. Het verhaal is geschreven door Richard Elfman, daarbij geholpen door Danny's jeugdvriend Matthew Bright, die medelid was van de muziekgroep die beide broers samen opgericht hadden, The Mystic Knights of the Oingo Boingo. De optredens van die muziekgroep stonden centraal in de film en veel leden spelen dan ook een rol in de film, die voor Richard een opstapje in de filmbusiness moest worden, samen met een stijlverandering voor de muziekgroep van meer cabareteske muziek naar een new-wave en rockachtig genre. Richard Elfman financierde de film zelf, met de nodige hulp, maar ging er toch aan failliet. De in zwart-wit opgenomen film is bijna dertig jaar later alsnog digitaal ingekleurd.
Het fantasierijke en nogal absurde verhaal draait om de kelder van een huis dat door de familie Hercules is gekocht. Ze komen erachter dat achter een deur in de kelder zich een mysterieus gebied bevindt, de 'zesde dimensie'. Wanneer de familieleden een voor een die dimensie binnenstappen komen ze erachter dat koning Fausto het hier voor het zeggen lijkt te hebben, maar dat zijn vrouw Doris achter zijn rug om gure spelletjes speelt, omdat Fausto een oogje heeft gekregen op dochter Hercules (Marie-Pascale Elfman, de vrouw van Richard) en haar heeft toegevoegd aan z'n harem...

De muziek bij deze film is van Danny Elfman, die daarbij de band The Mystic Knights of the Oingo Boingo van broer Richard en hemzelf inzette om de muziek daadwerkelijk in de film neer te zetten. Daarnaast speelde Danny in de film nog de rol van satan, inclusief hoorntjes, terwijl de bandleden zijn helpers speelden. De band zou na deze film ophouden als cabareteske band te bestaan en verder te gaan als experimentele new-wave rockband met de naam Oingo Boingo, maar dan onder leiding van Danny Elfman en zonder broer Richard.
De film was Richard Elfman's eerste film en Danny Elfman's eerste score voor een film, waarmee een voor hem inmiddels zeer succesvolle carrière begon.

Het album met de muziek van deze film is niet echt een score-album, maar eigenlijk een soundtrack. De muziek wordt uitgevoerd door The Mystic Knights of the Oingo Boingo en er wordt dan ook veel op het album gezongen. Daarbij zijn ook tracks die overkomen alsof het direct van het geluidsspoor van de film komt, inclusief dialogen en gesproken teksten en met veel geluiden en klanken. De muziek heeft dan ook een hoog musicalgehalte.
Daarbij komt de muziek vaak net zo absurdistisch over als de film zelf. De songs klinken vaak nogal experimenteel en ook de manier waarop gezongen wordt is op z'n minst 'expressief' te noemen. Dat begint al gelijk in de titel-openingstrack, waarin een schreeuwende stem roept om vrijgelaten te worden. Dan vervolgt de track met een soort pop-rocksong, die nog heel redelijk klinkt. 'Some of these Days' is een vlotte, maar nogal gedateerd klinkende jazzsong, compleet met schelle trompetten en sax, waarin eerst een zangeres zingt, en later gezongen wordt door vreemde stemmen, die ook veel mondgeluiden laten horen.
Een andere aparte song is 'Queen's Revenge', die door meerdere stemmen wordt gezongen, alsof die stemmen met elkaar in gesprek zijn, of juist meningsverschillen hebben. In ieder geval wordt er nog min of meer verstaanbaar gezongen. Dat geldt niet voor menig andere track, waar het voornamelijk gaat om gebrabbel of andere onverstaanbare woorden. Zo wordt in 'Bim Bam Boom' eerst onverstaanbaar gezongen met veel mondgeluiden, daarna volgt een soort vijftiger jaren song met een nog steeds onverstaanbare tekst, die daarna weer overgaat in de overdadige gezongen klankzang met een mix van lage en hoge stemmen en geluiden. Andere songs hebben wel een Engelstalige tekst, maar ook daar wordt vaak nogal 'levendig' in gezongen. 'Pleure' is een korte song met een Franstalige tekst. Nou ja, tekst is een groot woord, want de zangeres zingt vooral het woord 'pleure', waarbij ze begeleid wordt door een accordeon voor het Franse tintje.

Het album bevat voor deel ook instrumentale muziek. Regelmatig komen er overigens tracks voorbij die grotendeels instrumentaal zijn, maar dan toch nog de nodige zang laten horen.
Het 'Hercules Family Theme' is zo'n instrumentale track, met een wat hipperig arrangement. In 'Journey through the Intestines' komen dan weer veel aparte elektronische klanken voor, op een vlot percussieritme. Ritme speelt ook een grote rol in de verder nogal weinigzeggende track 'Factory'. 'Cell 63' is dan weer een soort pop-rock deuntje.

Kortom, met zijn muziek voor de nogal absurdistische film Forbidden Zone heeft Danny Elfman zich al even absurdistisch uitgeleefd in de instrumentale tracks en songs op dit album. In de muziek en songs horen we hier al voorboden voor de muziek die hij later zal maken voor met name de films van Tim Burton. Sommige songs en instrumentale tracks zijn best heel aardig, maar als je de film niet gezien hebt of die film niet veel soeps vindt, dan zal ook dit muzikale album nauwelijks in de smaak vallen. De variatie in de muziek is groot en loopt van wat gedateerd klinkende jazzsongs tot hippe poprock en van minimalistische melodietjes tot nogal extreem klinkende songs. Het is allemaal niet mijn ding en de waardering voor Danny Elfman's allereerste prestatie in de filmmuziek komt niet hoger dan 42 uit 100 punten.

Andere Veröffentlichungen von Forbidden Zone (1980):

Forbidden Zone (1983)
Forbidden Zone (2015)
Forbidden Zone (2015)
Forbidden Zone (2021)


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr