The Hand That Rocks the Cradle

De Amerikaanse film The Hand That Rocks the Cradle is een psychologische thriller die geregisseerd is door Curtis Hanson (L.A. Confidential, The River Wild). De film is redelijk ontvangen bij de critici, maar was een groot succes in de bioscoop.
Het verhaal begint terloops, wanneer Claire (Annabella Sciorra) zwanger is van haar tweede kind en voor controle naar de gynaecoloog dr. Mott gaat. Hij probeert haar echter aan te randen. Thuis vertelt ze dit aan haar man Michael (Matt McCoy), die haar overhaalt om dit bij de politie aan te geven. Er blijken meer klachten te zijn en de politie wil de man arresteren, maar hij pleegt zelfmoord. De weduwe van Mott (Rebecca De Mornay) is ook zwanger, maar verliest haar kindje door het tumult van de dood van haar man, de aanklachten en de financiële gevolgen. Ze komt erachter dat Claire haar man heeft aangegeven en ziet haar als de oorzaak van zijn dood en dat van haar kindje. Ze zweert wraak. Als later de baby van Claire geboren is, gaat ze op zoek naar een nanny en Peyton Flanders biedt zich aan. Maar zij is dezelfde persoon als de weduwe Mott en begint subtiel het leven van het gezin van Claire en Michael op z'n kop te zetten. Maar het wordt steeds minder subtiel en niemand weet wie nog te vertrouwen is...

De muziek voor deze thriller is van Graeme Revell. De score die Revell gecomponeerd heeft is anders dan veel van zijn andere scores. De film is een thriller en vaak zijn Revell's scores voor thrillers nogal rauw en chaotisch, met veel geluidseffecten en weinig melodie. Deze score is bijna het tegenovergestelde. De muziek is volledig orkestraal en kent nauwelijks van die typerende thrillereffecten. Daarbij is de meeste muziek ook nog eens bijzonder melodieus en een behoorlijk aantal tracks zijn daardoor zelfs bijzonder fraai.

Op het album staan twee tracks die uit de opera 'The Pirates of Penzance' komen. De muziek van die opera is gecomponeerd door Arthur Sullivan en de tekst is geschreven door W.S. Gilbert. De stukken komen in de film voor, want Michael luistert graag naar deze opera. De muziek van deze beide tracks is voluit melodieus, harmonisch en romantisch getint en ligt erg prettig in het gehoor. Op de melodie van de aria 'Poor Wand'ring One' uit deze opera heeft Revell zijn hoofdthema gebaseerd, die al gelijk in de openingstrack voorbij komt.
Die openingstrack is daardoor al gelijk erg melodieus en harmonieus. Met erg fraaie instrumentaties zet Revell hier een voor hem bijna ongekende track neer. De muziek is vol orkestraal en klinkt mede daardoor bijzonder fraai.
Na de eerste operatrack van Sullivan begint de spanning toe te nemen. Maar de muziek blijft steeds melodieus, al gaat de kleuring meer naar de mineure kant en wordt het arrangement steeds een beetje grimmiger. Toch klinken tussendoor nog steeds fraaie harmonische klanken, die een soort valse rust bieden. Steeds ook weer hoor je het thema in de muziek terugkomen, al raakt deze door de verhoogde spanning steeds wat meer verborgen.

Halverwege het album treffen we de tweede operatrack van Sullivan aan. Daarna gaat de score van Revell verder en neemt ook de spanning verder toe. De melodieën laten het in de beide eerstvolgende tracks wat afweten, juist vanwege die verhoogde spanning. De beide tracks 'Marlene's Discovery' en 'The Greenhouse Affect' hebben een hoog thrillergehalte, zonder echter rauw of chaotisch te worden. De muziek blijft goed klinken, terwijl de spanning er vanaf druipt. Dat geldt ook voor 'Claire Investigates', terwijl die track al weer wat melodieuzer is.
Maar de meest spannende track is 'You're not my Mommy'. Hier hoor je voor het eerst (en laatst) de muziek zoals je die veel in horrorscores hoort. Met ijle en jankende violen, aanzwellende percussie en muzikale uitbarstingen weet Revell hier de spanning tot het hoogtepunt op te voeren.
Na dat spannende hoogtepunt is er met 'Solomon's Baby weer een rustpunt in een prachtige melodieuze en bijna romantisch getinte track. Bij glijdende violen en houtblazers ontbreekt zelfs de harp niet. Wat betreft orkestrale pracht is dit de fraaiste track van de score.
Als voorlaatste is er een track met wat gemengde muziek, die zowel spannende momenten al rustgevende momenten kent. Ook het thema is weer herkenbaar en de track geeft een goed gemiddeld beeld van de score, wat ook zou moeten, gezien de betiteling van de track als medley. De score sluit vervolgens af met een fraaie melodieuze en harmonische laatste track. De muziek is rustig en sluit het album toch nog in een opbeurende stemming af, waarmee je met een goed gevoel eindigt.

Kortom, met dit score-album voor de thriller The Hand that Rocks the Cradle heeft Graeme Revell een overwegend aangename score neergezet. De muziek is veel gemakkelijker beluisterbaar dan veel van zijn andere thrillerscores. Met fraaie orkestrale klanken en een thema dat hij van Arthur Sullivan heeft geleend, zet hij fraai composities neer, die ondanks de toenemende spanning steeds goed beluisterbaar blijven. Toch wordt dat na de tweede operatrack toch iets minder, omdat de spanning steeds verder oploopt en de muziek soms toch creepy proporties krijgt. Maar na de spannende climax volgen nog drie erg fraaie melodieuze tracks. Samen met beide aangename operatracks weten die de waardering op te voeren naar 75 uit 100 punten.