Shaft

De Amerikaanse film Shaft is een thriller van John Singleton (Boyz n the Hood, 2 Fast 2 Furious), die eigenlijk een soort vierde vervolg is van de film met dezelfde titel uit 1971. Het personage van de hoofdfiguur is altijd wel populair geweest, vooral nadat de eerste filmserie in 1971 erg succesvol was en een niet blanke als filmheld geaccepteerd werd door het grote publiek. Richard Roundtree speelde toen de titelrol en kwam nog terug in deze film uit 2000 in een kleinere rol, waarin Samuel L. Jackson als zijn neef met dezelfde achternaam de heldenrol heeft overgenomen. De film is door de critici en door het grote publiek goed ontvangen en was behoorlijk succesvol.
Het verhaal draait om de moord door Walter Wade (Christian Bale), de zoon van een rijke makelaar, die vervolgens gearresteerd wordt. Er is een getuige, maar nog voor de rechtszaak is zij plotseling verdwenen, waardoor er te weinig bewijs is en Wade op borgtocht wordt vrijgelaten, waarop hij naar het buitenland vlucht. Als hij na een paar jaar terugkomt wordt hij door Shaft gelijk gearresteerd. In de cel maakt hij kennis met drugsbaas Hernandez (Jeffrey Wright). Als Wade vervolgens weer op borgtocht vrijkomt neemt Shaft ontslag bij de politie en gaat zelf op zoek naar de vermiste getuige, maar hij niet alleen...

De muziek bij de film is van David Arnold, die een redelijk funky en grimmige score gecomponeerd heeft voor deze actiethriller. Van de film is oorspronkelijk een soundtrack album uitgebracht met 17 songs, voornamelijk in het rithm&blues en hiphop genre. Op dat album is geen muziek van Arnold opgenomen, maar wel het titelthema van alle vier films, dat gecomponeerd is door de jaren geleden overleden Isaac Hayes, die mede de muziek voor de eerste film heeft gecomponeerd en voor zijn muziek toen een Oscar won.

Voor deze nieuwe film van 29 jaar later is opnieuw Hayes' thema meegenomen en heeft Arnold daar omheen gecomponeerd in een enigszins vergelijkbare kleuring. Als je naar Arnold's eerdere scores kijkt zou je niet verwachten dat hij voor deze film gevraagd is. Immers met Stargate en Independence Day heeft hij hoge ogen gegooid in scores met prachtige melodieuze en vooral ook grootse orkestraties. Zelfs een juweeltje als Last of the Dogmen kent die geweldige orkestrale composities die je kippenvel bezorgen.
Dan is Shaft toch wel een heel ander type score, waarbij de producers ook nog Isaac Hayes' oude thema geïntegreerd wilden hebben. Maar Arnold brengt het er goed vanaf.

Met incidenteel mooie en ingetogen orkestrale muziek weet Arnold af en toe tegenwicht te bieden aan de nogal funky en donkere kleuring van de score. Die soulachtige en funky stijl was vooral kenmerkend voor films uit de zeventiger jaren van de vorige eeuw en ook in veel tv-series hoor je die stijl terug. Wel geeft Arnold een zekere coolheid aan de muziek, waardoor die los van de film niet vervelend klinkt. Toch moet die funky stijl en het urban karakter wel een beetje je smaak zijn om de muziek te kunnen waarderen.
Met veelvuldige gitaarloopjes in die funky kleuring en koperblazers die stevig van zich laten horen in een hoog tempo weet Arnold de vaart erin te houden. Maar als het in de film spannend wordt, vertraagt hij soms ook z'n composities om daarmee een dreigende sfeer te creëren. Die dreigende sfeer kenmerkt toch wel een behoorlijk deel van de score, wat gezien de film ook logisch is. Maar dat zorgt daarmee niet automatisch voor muziek die erg toegankelijk is. Vooral als je niet van funk houdt is dit toch wel een lastige score. In de film, die ik overigens niet gezien heb, zal de muziek zonder meer prima z'n werk doen, maar los daarvan is dit niet mijn ding.

Aan het eind van het album komen nog vier tracks terug in de eigenlijke filmversie of in een iets alternatieve uitvoering, maar die tracks voegen niet zoveel extra toe aan het album.

Kortom, met zijn score voor de actiethriller Shaft uit 2000 heeft David Arnold een prima score afgeleverd in de stijl die ook werkte in de drie voorgaande films uit de zeventiger jaren. Met het thema uit die oude films verwerkt in zijn nieuwe score, heeft Arnold muziek gecomponeerd met een sterke funky kleuring die erg aan die zeventiger jaren stijl doet denken. Dit is niet mijn smaak en mijn waardering komt dan ook niet hoger dan 55 uit 100 punten, ondanks dat de score precies doet waar hij voor bedoeld is in de film.