Prom Night

De Amerikaanse horrorfilm Prom Night is geregisseerd door Nelson McCormick, die vooral tv-series regisseerde. Deze nogal bloederige film uit 2008 is een vrije remake van dezelfde film uit 1980. Hoewel de film door de critici slecht ontvangen is, was de film redelijk succesvol in de bioscopen.
Het verhaal begint met een backflash van drie jaar eerder, toen Donna getuige was van de brute moord op haar ouders en broer door haar leraar, die een doorgedraaide obsessie voor haar heeft. Ze is daardoor depressief geraakt. In het heden woont Donna bij een oom en tante en ze is bijna klaar met school, waarbij ze zich voorbereiden op de Senior Prom, het afstudeerfeest. Dan blijkt dat de leraar uit de gevangenis ontsnapt is en de oom en tante van Donna worden hierop ingelicht als de Prom al gaande is. Oom wil Donna's feestje niet verstoren, maar de leraar blijkt ook op het feest te zijn...

De muziek voor deze nogal brute en moordadige film is van de van oorsprong Oostenrijkse Paul Haslinger. Hij heeft in 1991 de Duitse elektronica-band Tangerine Dream verlaten en is toen in de VS gaan wonen. Hij was altijd al aangetrokken door elektronische muziek en ook de score voor Prom Night is weer zo'n vol elektronische compositie. Maar Haslinger is niet de componist van de verfijnde elektronische keuken. Hij kiest meestal voor de bombastische botte bijl methodiek om z'n scores neer te zetten. Met veel heftige percussie als basis en daar overheen en als underscore de nodige aanvullende klanken uit de synthesizer. Toch heeft zijn score voor deze horrorfilm duidelijk een meer traditioneel karakter en kun je deze zeker niet bombastisch noemen.

Dat traditionele van Haslinger's score zit dan vooral in de vele creepy effecten en geluiden die de score rijk is en die vooral in de eerste helft van het album te horen zijn. Eigenlijk al gelijk vanaf de openingstrack weet hij de horrorklanken goed voor het voetlicht te brengen. Echt sympathiek klinkt de muziek zeker niet, want de spanning druipt van de muziek en de effecten af, waarbij de dissonante klanken geen feest voor de oren zijn.
Halverwege de score treffen we zowaar nog een heel aardige en melodieuze track aan, 'Scared of Losing You', die in al z'n rustige klanken een intieme sfeer biedt. De constructie van die muziek is wat simpel, maar het klinkt dan plotseling even heel aangenaam, ondanks de duidelijke elektronische bijsmaak. En die wat meer emotionele sfeer komt op latere momenten in de score zelfs nog terug, met name in de afsluitende track. In zo'n botte bijl-achtige slasherfilm zijn emotionele momenten allicht wat lastig te integreren, toch weet Haslinger op sommige momenten wat melodieuze rust in de score te brengen. Maar dat zijn uitzonderingen, want het gros van de muziek gaat schuil achter een muur van spanningen en creepy effecten, waarbij melodie meestal ver te zoeken is. Hooguit wat muzikale motieven zijn te onderscheiden in de duisternis van deze donkere score.

Bij de film is ook een soundtrack-album uitgekomen met uitsluitend songs en geen muziek van Haslinger. Van hem is alleen deze promo-cd uitgekomen met slechts ruim zestien minuten muziek van zijn score. Ondanks dat de meeste muziek effectmuziek is en daardoor nogal lastig beluisterbaar, is ook die korte duur geen pluspunt.

Haslinger's muziek doet wat het moet doen in de film, al zijn de meningen daarover verdeeld. Er worden regelmatig schrikmomenten geïntroduceerd, maar dat werkt Haslinger vaak uit via de elektronische effecten en dissonant geweld, die hun best doen om de muziek de gewenste horrorkleuring te geven.

Voor een prettige beluisterbaarheid, met wat fraaiere intermezzo's en enige harmonische kleuringen in de melodieën hoef je het in deze score niet te zoeken. De tracks halverwege en aan het eind van het album doen hun best om nog enige emotie over te brengen in wat ingetogen muziek, maar komen wat goedkoop over. Dan is een horrorscore van bijvoorbeeld Marco Beltrami of Christopher Young beter op z'n plaats. Paul Haslinger heeft met zijn elektronische klanken en effecten een score voor Prom Night gecomponeerd die uiteindelijk niets speciaals oplevert, maar eigenlijk gewoon een nogal standaard horrorscore geworden is. De waardering voor deze score komt qua beluisterbaarheid dan ook niet hoger dan 33 uit 100 punten.