Remember the Titans

De Amerikaanse sportfilm Remember the Titans is geregisseerd door de niet erg bekende Boaz Yakin. De film is gebaseerd op het waargebeurde verhaal over rugbycoach Herman Boone, die, samen met assistent-coach Yoast, in het begin van de zeventiger jaren van de vorige eeuw leiding gaf aan het rugbyteam van een high school in Virginia. De film draait om racisme in de sport, wat in die tijd in Amerika nog springlevend was. Maar het gaat ook over verbroedering en medemenselijkheid, waar het in de sport in principe toch om gaat. De film is goed ontvangen en was een behoorlijk succes in de bioscopen.
Als de film begint is Bill Yoast (Will Patton) de hoofdtrainer van het rugby team van de T.C.Williams High School. Dit is een gemengde school waar zwarten en blanken samen les krijgen. Herman Boone (Denzel Washington) is assistent-coach onder Yoast. Maar er zijn de nodige raciale spanningen en de leiding van de school besluit dat het rugbyteam geleid moet worden door de zwarte Boone, om die spanningen te reduceren. Maar Boone vindt dat niet fair ten opzichte van Yoast. Toch wordt Boone de hoofdcoach, mede omdat dit van groot belang blijkt voor de zwarte gemeenschap en Yoast wordt zijn assistent. Boone treedt vervolgens hard op als er bij trainingen de nodige botsingen plaatsvinden vanwege het rassenverschil en wint aan respect. De wedstrijden worden met name gespeeld tegen andere scholen, die alleen maar uit blanke spelers bestaan. Maar vanuit het bestuur van de school krijgt Boone te horen dat hij gelijk ontslagen zal worden als zijn team ook maar één wedstrijd verliest...

De muziek bij deze film is van Trevor Rabin, die een indrukwekkende score heeft gecomponeerd. In de film komen echter een flink aantal songs voorbij en een deel van die songs zijn op een soundtrack uitgekomen, waarop slechts een suite van Rabin's muziek is opgenomen. Hetzelfde principe werd ook gehanteerd bij The Guardian, waar op de soundtrack ook alleen een wat langere en fraaie suite is opgenomen; die smaakte naar meer. Maar op het score-only album bleek dat nogal tegen te vallen en bleek dat de suite alleen de mooiste gedeelten bevatte. Dat blijkt bij de Titans echter niet het geval, want de sfeer van de suite op de soundtrack wordt doorgezet op de hele score van Rabin.

Nu was Rabin niet de componist die de score zou componeren. Daarvoor was aanvankelijk John Debney gevraagd en hij heeft ook daadwerkelijk een flink aantal stukken voor de film geschreven. Maar het lijkt erop dat Debney zijn muziek meer liet beïnvloeden door het aspect van racisme in de tegenstellingen, samen met de zuidelijk Amerikaanse muzikale kleuring. Producer Jerry Bruckheimer wilde echter persé een film die geschikt zou zijn voor de hele familie en die zou focussen op samenbinding in plaats van versterking van tegenstellingen en hij keurde Debney's score af. Vervolgens is Trevor Rabin gevraagd voor een vervangende score.

En Rabin's score mag er zijn! Met een prachtige themamelodie, die ook op de soundtrack te horen is, houdt hij op een erg consistente manier de positieve energie op peil. Zijn score kent eigenlijk maar één echt hoofdthema, met daarnaast een paar submelodieën die dicht tegen dat hoofdthema aan zitten. En dat hoofdthema komt regelmatig terug in de diverse tracks. De hele sfeer van de score is optimistisch, wat Rabin bereikt door die fraaie melodieën, maar vooral ook door ze te plaatsen in een majeure setting. Daarnaast is de score volledig harmonieus, waardoor de muziek bijzonder prettig in het gehoor ligt. Geen atonale klanken of chaotische muziek om de spanning te versterken, hooguit wordt een enkele keer het arrangement uit die majeure setting gehaald en in een spannender kleuring gezet.
Rabin's muziek is op deze score geheel orkestraal, al zijn er hier en daar wat elektronische componenten toegevoegd, zoals een keyboard en elektrische gitaar. Toch heeft Rabin de muziek zo getuned dan het soms net is alsof de muziek een sterke elektronische component heeft. De klanken vloeien dan zo samen, dat het net is alsof de synthesizer een hoofdrol speelt en de muziek krijgt daardoor een enorme drive. Nu staat Rabin sowieso al bekend als een componist die zijn muziek een flinke vaart weet te geven, vooral ook door orkestrale trucjes, zoals pulserende violen. Die hoor je dan ook duidelijk terug in deze score en geven duidelijk Rabin's handtekening aan deze score.
Vaak heeft de muziek ook iets heroïsch. Dat realiseert Rabin dan met een flinke dosis strijkers, die geassisteerd worden door snare-drums. Tijdens de wedstrijden in de film weet deze muziek nogal eens de sfeer een positieve draai te geven, vooral als dat dan weer uitmondt in een overwinning.
Toch zitten er ook voldoende wat rustiger en intiemere momenten in de score, zoals met piano of gitaar op lichte vioolklanken. Daardoor is de score ook voldoende gevarieerd en luistert de muziek heerlijk weg. Met slechts 25 minuten is dit promo-album dan ook eigenlijk veel te kort. Maar met de repeat-knop ingedrukt kun je echt uren van deze prachtige score genieten.

De afgekeurde muziek van John Debney voor deze film ken ik niet, maar er schijnt via het internet wel het nodige beschikbaar te zijn. Datzelfde geldt ook voor de muziek van Rabin, wanneer je dit promo-album te beperkt vindt. Die extra muziek van Rabin's score heb ik wel beluisterd en is net zo fraai als het promo-album, maar biedt niet echt wezenlijk veel andere tracks. Veel muziek is een variatie op de muziek die je op het promo-album kunt vinden en er staan een paar wat meer spannende tracks op, die net even minder prettig in het gehoor liggen, maar nog steeds aangenaam blijven.

Kortom, met Remember the Titans heeft Trevor Rabin een prachtige score gecomponeerd. De muziek is geweldig en ligt bijzonder aangenaam in het gehoor, vooral door de optimistische, positieve kleuring. Soms heeft de muziek een militair tintje, waardoor een heroïsche klank ontstaat, of juist een wat rustiger setting, die de muziek wat intiemer maakt. Daardoor is er genoeg variatie en heeft de muziek nog extra kracht. Nergens is de muziek atonaal of chaotisch en ook wat meer spannende muziek is op dit promo-album maar sporadisch aanwezig.
Hoe John Debney's muziek het in de film gedaan zou hebben zal altijd een vraag blijven, maar Rabin's muziek heeft zeker bijgedragen aan het succes van de film. De waardering voor Rabin's geweldige score en voor dit promo-album is dan ook erg hoog, met 96 uit 100 punten.