Mother and Child

Dit is de tweede recensie in de Edward Shearmur serie.

Vorige: The Wings of the Dove
Volgende: The Skeleton Key

De dramafilm Mother and Child is een onafhankelijke filmproductie, die geregisseerd is door Rodrigo Garcia (Nine Lives). De film is vertoond op diverse festivals en is goed ontvangen, ook door de critici. Toch was de film geen groot succes en kwam niet uit de kosten.
Het verhaal draait om Karen (Annette Bening), die op haar veertiende een baby kreeg, die ze van haar moeder voor adoptie moest afstaan, maar wat ze nooit heeft kunnen loslaten. De verhouding met haar moeder blijft zuur. Als ze tientallen jaren later een relatie krijgt met Paco (Jimmy Smits), met wie ze naderhand ook trouwt, blijft haar kind haar toch steeds achtervolgen. Ze besluiten een brief naar het adoptiebureau te sturen. Dan leren we Elizabeth kennen, Karen's dochter, die haar draai in het leven niet kan vinden en steeds op andere advocatenkantoren werkt. Als ook zij zwanger raakt besluit ze via het adoptiebureau een brief aan haar moeder te sturen...

De muziek bij de film is van Edward Shearmur.
Het album opent echter met een song van Lucy Schwartz, die ook de zang voor haar rekening neemt. Het is een heel aardige middle-of-the-road song, met begeleiding op piano en beperkte aanvullende instrumenten, waardoor het een tamelijk softe song is geworden.

Vanaf de tweede track hoor je de score van Shearmur, die zijn muziek wel erg ingetogen heeft gehouden. De track 'Karen' begint met heldere getokkelde klanken op de elektrische gitaar, waarna er rustige begeleiding van strijkers bij komt. In de tweede track is de gitaar vervangen door een piano, maar de stijl is hetzelfde, en de muziek kabbelt rustig voort. Soms denk je naar een score van Thomas Newman te luisteren, want de pianoloopjes en klankkleur zijn vaak bijna identiek aan die van Newman.

Shearmur laat zich met deze score behoorlijk van de minimalistische kant zien. Met de getokkelde elektrische gitaar of de traag bespeelde piano op een heel ingetogen underscore van vaak niet meer dan een paar instrumenten zet hij zijn muziek voor de film neer. De traagheid van de muziek maakt het beluisteren regelmatig tot een nogal saaie ervaring. Er zit maar weinig variatie tussen de tracks, of het zou een sporadische solo viool of hobo moeten zijn. Ook qua melodieën klinkt er nauwelijks hoop door in de muziek, het is allemaal in mineur gecomponeerd en Shearmur laat zelfs regelmatig momenten vallen waarop nauwelijks muziek hoorbaar is.

Een paar tracks wijken hier enigszins van af. De eerste is 'Paco', die weliswaar weer op de gitaar getokkeld wordt, maar waarin de melodie duidelijk hoopvoller is gearrangeerd. Je zou dat ook voor een track met als titel 'A Wedding' verwachten, maar die hangt hooguit wat tegen die meer hoopvolle kleur aan, zonder dat het echt doordringt. En in 'Elizabeth Alone' is alle hoop in de muziek weer vervlogen. In het tweede deel van de track vallen weer soundscape-achtige stiltes, die het er niet beter op maken.
Andere meer hoopvolle en fraaie muziek hoor je in de tweede helft van 'A Waltz for Karen', maar dan zitten we al bijna aan het einde van de score.
Het album sluit af met de wat trage, maar toch wel fraaie en wat melancholieke track 'Karen's Letter'. Ook hier hoor je weer de piano, hobo, tokkelende gitaar en een vrouwenstem, die er een wat weemoedige sfeer aan geven.

Kortom, op een paar fraaie tracks na heeft Edward Shearmur voor de film Mother and Child een wat saaie en minimalistische score geschreven. Qua stijl lijkt veel van zijn muziek nogal op de stijl die Thomas Newman hanteert. De algehele kleuring van de score is nogal tragisch, maar een paar tracks laten wat meer hoop doorschemeren en die tracks klinken dan ook gelijk veel prettiger. Niet dat je gelijk depressief wordt van de score, maar het helpt ook niet mee om vrolijk te worden. Pas aan het einde van de score breekt de zon een klein beetje door. De waardering is 65 uit 100 punten, wat een heel mager zeventje oplevert.