The Young Americans


Island Records US (0743211653329)
Island Records UK (0731451847226)
Film | Freigegeben: 1993 | Filmfreigabe: 1993 | Format: CD
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur Künstler/Komponist Dauer
1.Cathode RaySheep On Drugs0:27
2.Gave UpNine Inch Nails3:51
3.Opening Titles David Arnold3:59
4.Don't Let UpStereo MC's4:31
5.Explosion David Arnold0:46
6.UbermanSheep On Drugs5:43
7.He's Watching Me David Arnold3:01
8.Hypocrisy Is The Greatest LuxuryThe Disposable Heroes Of Hiphoprisy4:36
9.Christian's Requiem David Arnold5:24
10.Stop The Confusion - Music MixKeith LeBlanc, Tim Simenon & Bernie Worrell3:06
11.15 Minutes Of FameSheep On Drugs3:54
12.Leaving London David Arnold1:17
13.Play DeadBjörk3:44
 44:19
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

The Young Americans - 05/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De Amerikaanse thriller The Young Americans is geregisseerd door de tamelijk onbekende Danny Cannon, die vooral tv-werk doet.
Het verhaal gaat over de Amerikaanse politieman John Harris (Harvey Keitel), die naar Londen reist. Daar is een bende actief, geleid door Carl Frazer (Viggo Mortensen), die de Londense samenleving dwars zit, beheerst door allerlei Amerikaanse subcultuur invloeden, met name vanuit de criminele wereld. Harris moet hier een halt aan toeroepen...

David Arnold is een vriend van regisseur Danny Cannon, dus lag het op zich wel voor de hand dat hij de muziek voor deze film zou verzorgen.

Van de muziek in de film is een soundtrack uitgebracht waarop een aantal tracks van Arnold zijn opgenomen, samen met een flink aantal rapsongs, die in de film een beetje de status van de jongeren in die bende verklanken.
Het album opent met een wat vreemde track van nog geen halve minuut, waarop eigenlijk alleen wat SFX (geluiden uit de film zelf) te horen is en geen muziek. Daarna volgt een wat ruige song van Nine Inch Nails, wat eigenlijk geen rapsong is, maar meer een soort rock-dance. De overige songs, behalve de laatste zijn wel rapsongs, vaak met een wat industriële sfeer. 'Stop the Confusion' is een soort instrumentale rapsong, wel met de percussie en stijl ervan, maar zonder stemmen of tekst. Een andere wat afwijkende song is '15 minutes of Fame', wat meer een soort elektro-rock popsong is, waarin wel gezongen wordt, hoewel die zang meer op rap lijkt.

De afsluitende track 'Play Dead' is geen rapsong, maar Björk zingt hierin haar song 'Play Dead' op de haar kenmerkende manier, met wat vreemde stemsprongen. Het arrangement past goed bij de score, wat wel logisch is, omdat David Arnold de compositie heeft geschreven. Hij kende Björk, die vlak bij hem in de buurt woonde, en vroeg haar voor een proefsessie, waarna ze gelijk is gebleven. Haar stem is dan ook in een paar scoretracks te horen.

Op het album staan zes scoretracks. Arnold heeft die muziek vooral orkestraal gehouden. De scoretracks wijken dan ook nogal af van de songs op het album. Elke scoretrack op het album begint met een stukje SFX met dialoog uit de film, maar die dialoog loopt gelukkig niet door in de muziek. Die dialoog versterkt wel enigszins het dramatische karakter van de muziek van de score.
De kleuring van de muziek is nogal dramatisch. In de 'Opening Titles' zingt zangeres Björk een paar half verstaanbare zinnen mee, die zorgen voor een wat aparte sfeer, waarin iets van dreiging doorklinkt. De vele cello's spelen met een wat donkere klank, wat de dramatiek nog verhoogt. Toch is dit zonder meer een fraaie track met een bijzondere sfeer.
De vijfde track, 'Explosion', duurt maar kort, maar is een soort muzikale soundscape, waarin een explosie plaatsvindt en vervolgens een trein passeert. Aardig, maar niet meer dan dat.
'He's Watching Me' is duidelijk de meest spannende track van de zes. Deze muziek zou zo in een horrorfilm passen, compleet met hartkloppingen en plotselinge uitbarstingen.
In de negende track volgt dan de langste van de zes scoretracks en tegelijk verreweg de mooiste. De muziek doet de titel eer aan. Het is echte 'requiem-muziek', compleet met koorklanken en grootse orkestrale arrangementen, waarbij het hele orkest aan de bak mag. De melodie is volop dramatisch, maar door de prachtige orkestraties met koor klinkt deze muziek geweldig.
'Leaving London', als laatste scoretrack, is vooral underscore-muziek, waarbij Björk ook weer beperkt meezingt.

Kortom, met slechts zes tracks van de score voor The Young Americans komt deze er wat bekaaid vanaf. Vooral ook omdat de muziek van deze score-tracks veel aantrekkelijker is dan die van de songs op het album. Met name 'Christian's Requiem' is een prachtige track. Nu liggen rapsongs en dance-muziek mijn niet zo, dus dat speelt zonder meer mee bij mijn waardering voor dit album. Alleen de score-tracks van Arnold, samen met de afsluitende song krijgen een waardering van 74 uit 100 punten. Het album als geheel van songs en score komt niet hoger dan 51 uit 100 punten.


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr