The Flintstones
Music from Bedrock

In de zestiger jaren van de vorige eeuw was de Flintstones tv-tekenfilmserie razend populair. De hoekige getekende figuurtjes en de er achter langs schuiven achtergronden maakten toen niet uit. De verhaaltjes waren grappig en uit het leven gegrepen. In 1994 was er dan eindelijk The Flintstones als levensechte speelfilm, met mensen van vlees en bloed, waarbij de personages natuurlijk een beetje moesten lijken op die uit de tekenfilms. En dat blijkt goed gelukt. De film is geregisseerd door Brian Levant, die eerder al succes had met Beethoven en ook in 2000 de opvolger Viva Rock Vegas zou regisseren. Ondanks wat magere recensies was de film een groot succes. Elizabeth Taylor speelt in deze film haar laatste filmrol.
Fred Flintstone (John Goodman) en Barney Rubble (Rick Moranis) zijn buren. Omdat Barney en zijn vrouw wat geld nodig hebben, lenen ze dat van Fred. Beiden werken bij de locale steengroeve in Bedrock. Hier probeert de manager Cliff Vandercave (Kyle MacLachlan) en zijn secretaresse Ms Sharon Stone (!) (Halle Berry) de boel op te lichten. Daarvoor zoekt hij een nieuwe bedrijfsleider en doet een kundigheidstest, waarvoor Barney met vlag en wimpel slaagt, terwijl Fred onderaan bungelt. Maar Barney verwisselt zijn test met die van Fred, waardoor Fred de nieuwe bedrijfsleider wordt. Vervolgens moet hij van Cliff een hoop mensen ontslaan, waaronder Barney, die zo z'n lening niet meer kan aflossen...

Regisseur Levant werkte al eerder samen met David Newman en kennelijk is dat goed bevallen, want ook voor deze film werkten ze weer samen.
Newman heeft van de score een stevig geheel gemaakt en de score ademt een soort BigBand-sfeer met regelmatig een stevig jazzy jasje. Helaas is op deze soundtrack alleen de afsluitende track van Newman's score.

Dit soundtrackalbum opent met het wereldberoemde Flintstones intro-liedje, nu gezongen door de The BC-52's, een bandnaam die natuurlijk al genoeg zegt. Het is eigenlijk de band The B-52's, maar voor de gelegenheid omgedoopt met BC naar lang vervlogen tijden. Dit liedje is, samen met 'The Bedrock Twitch' geschreven door de oorspronkelijke schrijvers William Hanna en Joseph Barbera.
Een aantal andere songs is speciaal voor de film geselecteerd op hun tekstuele toepassing. Daarbij is 'Rock with the Caveman' een oudje uit 1956, maar 'In the Days of the Caveman' een veel recentere uit 1993. Dit is gelijk de fraaiste song van het album, maar ook de minst passende, als mooie ballad tussen allerlei punky, funky en rocky songs met een nogal gedateerd karakter. Zelfs het toepasselijke liedje 'I Wanna be a Flintstone' is niet voor de film geschreven, maar The Screaming Blue Messiahs namen deze song al op in 1987.
In 1976 kwamen de Sex Pistols met hun eerste song getiteld 'Anarchy in the U.K.', maar voor deze film heeft Green Jellÿ een groot deel van de tekst aangepast naar Anarchy in Bedrock. Niet dat de song daardoor minder ruig klinkt overigens.
Een bekendere song is 'Walk the Dinosaur' van de band Was (Not Was), bestaande uit David en Don Was. Deze song uit 1987 was toen een redelijke hit in onze contreien.

Zo is er al met al een verzameling songs op deze The Flintstones soundtrack terecht gekomen met wel of niet aangepaste teksten of muziek, die veelal een meer rocky, punky en funky stijl hebben. Niet helemaal mijn ding. Maar het album sluit af met een instrumentale track van de score van David Newman. Die track zit wat in het big-band-achtige, met een wat grillige kleuring en soms comedy-effecten. Toch hoort deze track bij de fraaiere, maar de fraaiste is de song van de Crash Test Dummies. De waardering voor het geheel is 52 uit 100 punten.