La Storia Vera della Signora dalle Camelie


Film | Freigegeben: 2009 | Filmfreigabe: 1981 | Format: Herunterladen
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.Alfonsina Delle Camelie2:14
2.Arrivo a Parigi1:43
3.Valzer1:35
4.Petite Creature 4:10
5.Morte Di Un Prete1:23
6.Amanti2:14
7.Passacaglia2:54
8.Unico Amore2:14
9.Fiore Rosso2:04
10.Valzer Stonato2:52
11.Morte Di Alfonsina3:29
12.Fumeria D'Oppio5:54
13.Amori Senza Amore2:03
14.Petite Creature4:11
15.Amanti2:30
16.Alfonsina Delle Camelie1:57
17.Unico Amore1:51
18.Petite Creature2:19
19.Amanti3:25
20.Unico Amore1:59
21.Passacaglia2:03
22.Fiore Rosso2:05
23.Alfonsina Delle Camelie2:14
 59:22
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

La Storia Vera della Signora dalle Camelie - 07/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De film is bekend met verschillende titels. De Franse titel van dezelfde film luidt La Dame Aux Camélias en is bekender dan de Italiaanse titel. Maar Ennio Morricone is een Italiaan, die voor z'n scores meestal de Italiaanse titels aanhoudt, al zijn de scores voor deze film ook onder de Franse titel uitgegeven.

De film presenteert zich als het waargebeurde verhaal van de dame met de camelia's. Het is gebaseerd op het historische boek van Alexandre Dumas 'La Dame aux Camélias'. Het boek vertelt het verhaal van Marguerite Gautier en Armand Duval, dat gebaseerd was op het leven van de Parijse courtisane of 'hofprostitué' Alphonsine Plessis en haar romance met de schrijver van het boek.
Het verhaal speelt zich af aan het eind van de 19e eeuw, waar Alphonsine (Isabelle Huppert) probeert rond te komen als naaister, waarna ze prostitué wordt en een relatie krijgt met een graaf. Die relatie loopt uit op niets en Alphonsine raakt in de hofkringen bekend als courtisane. Tot ze Alexandre ontmoet. Maar dan blijkt dat ze TBC onder de leden heeft en wordt hun liefde zwaar op de proef gesteld...

Zoals bij veel scores van Morricone bestaat de Extended versie uit een combinatie van de Original score met een aantal aanvullende tracks, die vaak variaties zijn op de melodieën uit de Original score. Bij deze Extended score is dat niet anders. De eerste dertien tracks zijn uitgegeven als Original score en aangevuld met tien tracks die variaties zijn op die eerdere tracks. Dat wordt zelfs met versienummers aangegeven.
Omdat de basis van deze Extended score bestaat uit de Original score, geef ik eerst een beschrijving van de Original score, zoals ik die heb geschreven bij 'La Dame aux Camélias', aangevuld met de Italiaanse tracktitels.

De muziek van Ennio Morricone voor deze dramatisch en klassiek getinte score maakt het tragische verhaal invoelbaar.
De piano speelt een hoofdrol in de score en deze wordt daarbij veelal begeleid door een underscore van strijkers. De melodieën zijn mooi en licht melancholiek getint. Naast de piano komt ook de fluit veel voor als leidend instrument. De score opent op deze manier met de themamelodie.
Een nog mooiere variant horen we in de tweede track, die vooral een romantische kleuring heeft en waarbij Morricone ook prachtige hoornklanken in stelling brengt. Deze tweede track is de mooiste van de score.
'La Valse/Valzer' is een solopianotrack, met een wat dramatisch getinte melodie.
Een aparte track op de score is 'Petite Creature'. Dit is een song met een Frans tintje, vooral vanwege de accordeon. Luciana Turina zingt de song niet echt subtiel, maar wel zuiver. Haar stem en uitspraak komen een beetje volks over en wellicht is dat in de film ook de bedoeling, maar om te beluisteren is het iets minder aantrekkelijk. De melodie en instrumentale setting van de song is wel aardig, maar hangt tegen het hoempa-niveau aan.
'La Mort d'un Pretre/Morte di un Prete' is een thrillerachtige track. De muziek kent hierin de nodige dissonante klanken en is niet erg prettig om naar te luisteren.
'Les Amants/Amanti' laat een melancholieke melodie horen met violen als underscore en een clarinet als leidend instrument. De mineure kleuring maakt het een wat tragische track. Datzelfde geldt ook voor 'Passacaglia', waar de piano nu de hoofdmelodie speelt. Dat haalt de tragiek iets weg, maar de melancholie blijft.
Met de track 'Unique Amour/Unico Amore' brengt Morricone z'n bekende strijkers volop in stelling en zowel de underscore als de melodie worden door violen gespeeld. Een mooie gedragen track met een iets mineure tint. En ook 'Une Fleur Rouge/Un Fiore Rosso' heeft een underscore van strijkers, met daarbij harp en cello, terwijl een solo altviool nu de wat melancholieke melodie brengt.
Een wat vreemde track is 'La Fausse Valse/Valzer Stonato'. Hierin speelt een soort draaiorgeltje met wat schelle hoge tonen een volkse melodie. Niet zo geweldig om naar te luisteren, wel apart.
De dood van Alphonsine wordt begeleid door een kerkorgel, samen met orkestklanken en een hobo in de leidende rol. De muziek op zich is mooi, maar nogal tragisch getoonset.
'Fumerie d'Opium/Fumeria d'Oppio' is weer zo'n vreemde track in deze score. De hoofdzakelijk door een sitar gespeelde melodie geeft aan deze track een sterk Indisch karakter en met de traagheid en tragiek van de muziek is dit geen aangename track.
Met de dertiende track sluit de Original score af met een solo pianotrack, die het dramatische gehalte van de score nog eens versterkt.

De Extended score gaat vervolgens verder met de aanvullende tracks.
De eerste daarvan is een mooie instrumentale versie van de song 'Petite Creature'. De accordeon zorgt nog steeds voor een licht hoempa-gehalte, maar de violen spelen de melodie nu op een erg aangename manier, waardoor het bijna een wals wordt. Een mooie track, in tegenstelling tot de achtiende track, waar deze melodie voor de derde maal voorbij komt. De lage en soms wat onzuivere blazers maken er samen met een draaiorgel en lichte percussie een typische hoepa-track van. Zo kan dezelfde melodie in het ene geval van track 14 erg aangenaam zijn, terwijl die bij track 18 juist nogal simplistisch en juist niet prettig klinkt.
Ook van 'Les Amants/Amanti' staan drie versies op het album. De onderlinge verschillen zijn echter klein en alle drie klinken ze nogal tragisch.
De titeltrack, waarmee de score opent komt eveneens drie maal voor op het album en ook nu weer met slechts weinig onderling verschil. De piano speelt steeds de wat melancholieke hoofdrol op mooie rustige underscore van strijkers.
Bij 'Unique Amour/Unico Amore' lijkt de tweede versie erg op de eerste, met volop strijkers als leidende instrumenten. Maar de derde versie is een solo piano uitvoering en wijkt daarmee sterk af van beide eerdere. De piano speelt in deze track de melodie op een nogal ingetogen en wat droevige manier.
De tweede versie van 'Passacaglia' lijkt weer erg op de eerste, alleen ontbreken hier de solo pianogedeelten uit de eerste track. Beide tracks zijn even fraai.
Bij de 'rode bloem' is de underscore dezelfde, alleen is bij de eerste track een altviool het hoofdinstrument, terwijl dit in de tweede versie een hobo is.

De Extended score sluit af met de derde versie van de titeltrack, waarmee de score mooi rond is en fraai afsluit.

Met La Storia Vera della Signora dalle Camelie ofwel La Dame aux Camélias heeft Ennio Morricone een nogal klassiek getinte score gecomponeerd, met een nogal dramatische kleuring. De meeste tracks klinken nogal melancholiek en vaak zelfs ronduit tragisch. Dat maakt de score wat zwaar. Daarbij staan er op het Original score gedeelte een paar wat vreemde tracks, die in het extended gedeelte overigens niet weer terugkomen. Helaas geldt dat ook voor het opbeurende 'L'Arrivée a Paris/Arrivo a Parigi'. Dat is de fraaiste track van de score, maar hiervan is geen mooie variatie opgenomen in de aanvullende tracks.
Deze Extended score krijgt een waardering van 73 uit 100 punten.

Andere Veröffentlichungen von La storia vera della signora dalle camelie (1981):

Kamelien Dame, Die (1981)
Storia vera della Signora dalle Camelie, La (1981)


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr