Baarìa


Silva Screen Records (0738572132224)
Film | Veröffentlichungsdatum: 14/09/2010 | Filmfreigabe: 2009 | Format: CD
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.Sinfonia per Baarìa10:57
2.Ribellione3:33
3.Baarìa2:28
4.Il corpo e la terra2:35
5.Lo zoppo0:59
6.Brindisi3:02
7.Un gioco sereno2:17
8.La visita2:47
9.Un fiscaletto1:29
10.Racconto di una vita3:30
11.La terra1:51
12.Verdiano1:48
13.Baarìa3:12
14.Oltre1:14
15.Prima e dopo2:25
16.I Mostri1:59
17.L'allegro virtuoso di zampogna2:22
18.A passeggio nel corso2:51
19.Il vento, il mare, i silenzi2:27
 53:46
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

Baarìa - 08/10 - Überprüfung der Kristof Janssens, eingereicht am (Niederländer)
Wie Morricone's doen en laten een beetje volgt, weet dat zijn recentste film scores niet moeten onderdoen voor zijn meesterlijke composities uit de jaren zestig en zeventig. Ik heb het dan in het bijzonder over zijn muziek voor 'Il Papa Buono' (2003), 'Fateless' (2005), 'Cefalonia' (2005) en 'Karol, Un Papa Rimasto Uomo' (2006).

De meeste filmcomponisten zijn op hun tachtigste reeds jaren op pensioen (bijv. John Barry, wijlen Maurice Jarre, etc.), Ennio Morricone daarentegen komt anno 2009 alweer aandraven met een nieuw pareltje.

Deze film van Giuseppe Tornatore (Nuovo cinema Paradiso, Malèna, e.a.), de eerste Italiaanse film die als opener fungeerde voor het filmfestival van Venetië in 2009, is met een budget van 30 miljoen dollar de duurste Italiaanse film ooit. Dit weerhield de filmrecensenten echter niet om de film als middelmatig te beschouwen. Ook de muziek van Morricone kwam af en toe onder vuur te liggen in de recensies. Sommigen stelden dat de muziek na het bekijken van de film op de maag bleef hangen. Recensent Natasha Senjanovic stelt: 'Tornatore overscores his films to a fault, and there are far too many orchestral swells by Ennio Morricone, which feel manipulative and often detract from what is happening onscreen, even in the most emotional and genuine moments'.

De vraag is of dit te maken heeft met de muziek, de montage van de muziek of de lengte van de film (Baaria duurt namelijk 2u43min!). Wat mij betreft zit de muziek er niet voor veel tussen.

De uitgebrachte score omvat slechts een fractie van de muziek die Morricone componeerde voor de film. De belangrijkste thema's staan er wel allemaal op. De muziek kan omschreven worden als melodieus en tamelijk afwisselend.

Geen enkele track bevat (spijtig genoeg) zang, met uitzondering van de eerste track die zomaar liefst 11 minuten duurt. 'Sinfonia Per Baaria' laat ons halverwege het nummer kennismaken met het eerste hoofdthema (de derde track) van de score. Het begin is nogal droevig en bevat Oosterse zang. Naar het einde toe komen enkele dialogen uit de film aan bod met de muziek op de achtergrond (iets wat ik persoonlijk niet zo graag heb en bij mijn weten weinig voorkomend is bij de Morricone scores).

Het opzweperige, tamelijk repetitieve, 'Ribellione' is het tweede muzikale thema. Het nummer vangt aan met percussie, de strijkers vallen snel in en worden vergezeld van koper- en houtblazers. In 'La Vista' wordt dit thema terug gedeeltelijk aangehaald. De stijl van deze track ligt in de lijn met Morricone's muziek voor Allonsanfan (1974).

Na het prachtige thema 'Baaria' krijgen we de eerste track waarin een klassieke gitaar een centrale positie inneemt: 'In Corpo E La Terra' (het derde thema). Vervolgens doorbreekt 'Lo Zoppo' gedurende een minuut de stilte met up tempo strijkers. Het thema 'Baaria' passeert volwaardig de revue in 'Brindisi' en 'Racconto Di Una Vita', ongetwijfeld één van de beste thema's van het jaar 2009.

'Un Gioco Sereno' is het vierde thema en weeral de meester op zijn best. Een vergelijkbare track is 'A Passagio Nel Corso', een track waarmee reeds kennis gemaakt kon worden bij de release van de trailer. Deze nummers liggen in de buurt van zijn eerder werk voor Malèna (2001) en Un Difetto Di Famiglia (2002), maar komen toch erg fris over.

De volgende track 'Baaria' luidt in het begin een kort nieuw thema aan dat in 'Prima E Dopo' in een uitgebreide versie aan bod komt. Het ritme in het nummer doet vluchtig denken aan John Williams' Schindler's Workforce.

De korte tracks 'La Terra', 'Verdiano' en 'Oltro' strelen allen het oor en introduceren alweer nieuwe melodieën.

Als er één track een beetje teleurstelt en zenuwslopend is, dan is het 'L'Allegro Virtuoso Di Zampogna'. Voor doedelzakliefhebbers valt dit nummer misschien wel te pruimen.

De score eindigt in schoonheid met het dromerige 'Il Vento, Il Mare, I Silenzi'.

Om af te ronden kan ik stellen dat dit filmmuziek van de bovenste plank is: veel thema's met redelijk wat variatie.

Wie Morricone live wou bewonderen, kon dit op 22 december 2012 doen in het Antwerps Sportpaleis.
Baarìa - 09/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
Baarìa is een film van de Italiaanse cineast Guiseppe Tornatore en vertelt in feite zijn eigen levensverhaal via drie generaties die opgroeien in Bagheria, wat in de locale spraak verkort wordt tot Baarìa. Tornatore neemt de kijker mee vanaf het kleine dorpje in de dertiger jaren tot de stad die het in de tachtiger jaren geworden is, aan de hand van de familie Torrenuova en de politieke en liefdesgeschiedenissen die zich vanaf de dertiger jaren binnen deze familie afwikkelen.
De film was voor Europese begrippen erg duur, wat deels kwam omdat in Tunesië het dorpje is opgebouwd en uitgebouwd, met alle bewoners en massascenes die daarbij horen.

De muziek van Ennio Morricone past naadloos in dit familieverhaal. Het is meeslepende muziek geworden, vol orkestraal en symfonisch, met vaak prachtige thema's en melodieën. Morricone is op z'n oude dag blijkbaar nog steeds in staat om prachtige filmmuziek te componeren.
De score opent met de Symfonie voor Baarìa, een muziekwerk van ruim tien minuten, met daarin de thematiek van de film verwerkt. Daarbij spelen allerlei sfeeraspekten in de track een rol, zoals Oosterse klanken en gezang, maar de laatste vier minuten zijn vooral elementen uit de film zelf, ondersteund door de muziek van Morricone. Het lijkt op een soort samenvatting van de film met elementen uit allerlei verschillende scenes, waarbij de score eigenlijk de enige continuë factor is. Dit gedeelte spreekt echter niet zo aan en is vooral interessant als je de film hebt gezien en de Italiaanse taal machtig bent.
Ribellione is een goede track met mooie staccatomuziek op een ondergrond van paukenmuziek. Die onderlaag van pauken overheerst echter wel een beetje, maar rebellie in een verhaal gaat ook niet zachtzinnig. Daardoor zal de muziek in z'n symfonische stijl toch goed bij de scenes passen. La Visita is een track die ook deze stijl heeft, maar in de tweede helft de paukenonderlaag weg laat vallen.
Vervolgens de titeltrack, waarmee Morricone het mooie, wat melancholieke thema van de film presenteert op een symfonische manier, met uitsluitend rustige strijkers. Dat symfonische blijft in verreweg de meeste tracks de belangrijkste stijl en kleurt daarmee de hele score. Ook de iets anders gearrangeerde dertiende track is bijzonder fraai, waarbij Morricone koperblazers op een verfijnde manier toevoegt.
Er zijn een aantal uitzonderingen, zoals Lo Zoppo, die wat te wild is, of Un Gioco Sereno, die teveel hoempa heeft, evenals Prima E Dopo. L'Allegro Virtuoso di Zampogna is een doedelzaktrack zonder verdere aanvulling en spreekt daardoor niet aan. Zo zijn er nog wel een paar tracks die minder aanspreken.
Toch heeft Morricone een aantal tracks weten te componeren op vol klassieke manier, zoals hij ook bij z'n oude scores al bewees te kunnen. Brindisi is daar een van de prachtige voorbeelden van. Ook Racconto di una Vita, die doet denken aan Morricone's score voor The Legend of 1900. En ook Il Vento, Il Mare, I Silenzi is fraai symfonisch en sluit de score mooi af.

Kortom, Ennio Morricone heeft met de score voor Baarìa weer een kwaliteitsscore afgeleverd, die het beluisteren meer dan waard is. De score is gevarieerd en er staan een aantal prachtige symfonische tracks op. Overigens is de hele score mooi orkestraal gecomponeerd en ontbreken de voor Morricone typerende non-muziek tracks, zoals die op veel van zijn scores staan. Niet alle tracks zijn even fraai, maar alle tracks zijn uitstekend beluisterbaar en melodieus.
Het hoofdthema dat Morricone voor deze film heeft gemaakt is bijzonder mooi en komt gedurende de score regelmatig terug in een steeds afwisselende setting. Vooral dit hoofdthema tilt de waardering op naar een mooie 86 uit 100.

Andere Veröffentlichungen von Baaria (2009):

Baarìa (2009)

Soundtracks aus der Sammlung: Italian Cinema

Queimada (1996)
Dedicato al Mare Egeo (1979)
Fistful of Dollars & For a Few Dollars more, A (1968)
Spaghetti Western (1995)
Hercules (1984)
Nino Rota Film Music (1993)
Alzati Spia (2000)
Orizzonte degli eventi, L' (2005)
Tarantola dal Ventre Nero, La (2007)
Amico di Famiglia, L' (2006)


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr