Pride and Glory


Colosseum (4005939693121)
Varèse Sarabande (0030206693126)
Film | Freigegeben: 2008 | Filmfreigabe: 2008 | Format: CD
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.Burning Car4:26
2.Hospital1:07
3.Escape1:44
4.Fran and Abby1:45
5.Family1:16
6.Funeral2:22
7.Santiago4:04
8.Execution6:09
9.Abby1:05
10.Protest2:25
11.Suicide2:37
12.Jimmy Rats4:19
13.Confession3:12
14.Fran1:43
15.Riot5:56
16.El Train / Waterline8:51
 53:01
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

Pride and Glory - 05/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De Amerikaanse thriller Pride and Glory is geregisseerd door Gavin O'Connor (Miracle, Warrior, The Accountant), terwijl zijn broer Greg het verhaal geschreven heeft, al in 1999. Maar door allerlei heen en weer geschuif tussen productiemaatschappijen, evenals de aanval op de Twin Towers (de film speelt in New York), werd de productie vele malen uitgesteld om uiteindelijk in het najaar van 2008 in de bioscopen te verschijnen. De film is echter nogal mager ontvangen en ook aan de kassa's was het resultaat maar mager en kwam men maar net uit de kosten.
Het verhaal draait om de oudere politiechef Francis Tierney (Jon Voight), die de leiding heeft over zijn zoons Franny (Noah Emmerich) en Ray (Edward Norton) en schoonzoon Jimmy (Collin Farrell), die detectives zijn. Ray werkt echter op een andere afdeling, maar als er vier andere agenten door een drugsbaas vermoord zijn, krijgt Ray de opdracht van zijn vader en chef om het onderzoeksteam te leiden. Hij stuit al snel op corruptie binnen het korps, waar ook Jimmy alles mee te maken heeft...

De muziek bij deze thriller is van Mark Isham, die al vaker met regisseur O'Connor heeft samengewerkt. Hij heeft voor de film een score gecomponeerd die vooral de sfeer in de film moet benadrukken. Die sfeer is grimmig en verwacht dus geen melodieuze muziek, want ook de score heeft die grimmige en wat donkere kleuring meegekregen, zoals Isham die ook voor andere thrillers heeft gecomponeerd.
De muziek bestaat vooral uit soundscape-achtige klanken en effecten, die meestal orkestraal zijn, met effecten uit de elektronische trukendoos. Het is dan ook met name underscore met relatief weinig melodie. De veelal grommende en donkere klanken van het orkest doen vaak aan alsof de muziek uit de synthesizer komt, en die klanken worden slechts af en toe voorzien van wat extra percussie-uitbarstingen of van instrumenten die ineens de boventoon gaan voeren. Meestal echter loopt de underscore nogal saai door van de ene naar de andere track, hoewel de geluiden die je hoort af en toe een wat creepy gehalte hebben. Die creepy kleuring komt dan nog niet eens zozeer van plotselinge uitbarstingen van percussie of anderszins, maar vooral van de klanken die nogal eens een soort unheimisch gevoel oproepen.

Slechts een paar tracks zijn wat interessanter, met name 'Fran and Abby', waarin zelfs violen en een tokkelende gitaar voor een wat harmonischer en romantischer sfeertje zorgen. Ook de track 'Family' is heel aardig en heeft een licht keltische kleuring door de harmonieën van drie solo strijkers. De donkere koperblazers aan het einde van de track 'Suicide' doen het eveneens goed in het geheel van deze nogal dramatische track, maar dit is slechts van korte duur. Op de albumspeelduur van ruim vijftig minuten is het aandeel wat fraaiere muziek daarmee toch wel wat aan minimale kant. De muziek als geheel zal voor de film best wel z'n werk doen, maar om los van die film naar te luisteren is een minder aangename en vooral nogal saaie aangelegenheid.
De afsluitende track is nog een laatste positieve uitzondering en dan met name de tweede helft van de track met de titel 'Waterline'. In dit deel van de track rapt Kerry Walsh op de orkestrale underscore en getokkelde gitaarklanken een fraai ritmische raptekst. En dat doet hij met gevoel, waardoor je er onwillekeurig naar gaat luisteren. Goed gedaan.

Kortom, met zijn score voor Pride and Glory heeft Mark Isham een behoorlijk donker gekleurde soundscape-achtige score gecomponeerd. Met veel nogal dreigende orkestrale underscore met een tamelijk grimmig karakter rijgen de tracks zich wat saai aaneen. De creepy kleuring van een aantal tracks en het gebrek aan melodie zorgen voor een minder aangenaam beluisterbare score. De paar tracks en delen van tracks die wel het beluisteren waard zijn, zijn veel te beperkt om de waardering op een hoger plan te krijgen. Die waardering komt dan ook niet verder dan 52 uit 100 punten.


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr