In the Valley of Elah


Colosseum (4005939685324)
Varèse Sarabande (0030206685329)
Film | Veröffentlichungsdatum: 09/10/2007 | Filmfreigabe: 2007 | Format: CD, Herunterladen
 

Abonniere jetzt!

Bleiben Sie besser informiert und erhalten Sie Zugang zu Sammlerinformationen!





 

# Spur   Dauer
1.A Journey Begins2:18
2.The Morgue (5)2:15
3.Body Parts4:40
4.The Morgue (22)2:15
5.Killing Field1:34
6.Photos1:10
7.A Family's Grief3:10
8.Emily Provokes2:53
9.Viewing3:00
10.You're a Good Father1:26
11.Bobby Ortiz3:08
12.Bonner's Dead2:32
13.A Murder4:03
14.Torture1:54
15.New Evidence1:48
16.Apology1:46
17.We Killed A Dog3:02
18.Upside Down3:21
 46:15
Reichen Sie Ihre Rezension ein Bewertungen in anderen Sprachen ausblenden

 

In the Valley of Elah - 06/10 - Überprüfung der Lammert de Wit, eingereicht am (Niederländer)
De Amerikaanse film In the Valley of Elah is geregisseerd door Paul Haggis, die eigenlijk veel bekender is als schrijver van scenario's, zoals voor een aantal films van Clint Eastwood. Het verhaal van deze misdaadfilm is gebaseerd op een waargebeurde geschiedenis. De film is door de critici goed ontvangen en was slechts matig succesvol in de bioscopen, mede door de beperkte oplage.
Het verhaal draait om voormalig agent van de militaire politie Hank Deerfield (Tommy Lee Jones) en zijn vrouw Joan (Susan Sarandon). Na de terugkeer van hun zoon Mike uit Irak blijkt hij te zijn verdwenen en Hank gaat op zoek. Daarbij wordt hij geholpen door rechercheur Emily Sanders (Charlize Theron). Als Mike's verminkte en verbrande lijk wordt gevonden wordt het onderzoek gefrustreerd door militaire hotemetoten en ook Mike's vrienden uit zijn peleton in Irak werken niet mee. Maar de oorlog in Irak blijkt grotere gevolgen te hebben dan verwacht...

De muziek bij de film is van Mark Isham. Voor deze misdaadfilm heeft hij in zijn score vooral de sfeer in de film benadrukt. De muziek is daardoor vooral een soundscape-achtige ervaring, waarbij Isham veel elektronische arrangementen toegepast heeft. De film heeft een wat donkere sfeer, die toeneemt naarmate de oplossing naderbij komt en de muziek illustreert dat met een kleuring die ook vooral donker is. Met veel nogal sombere klanken heeft Isham de cues aan elkaar geregen. Daarbij zijn die cues, die samen de verschillende tracks vormen die op het album zijn opgenomen, de ene keer veel intenser of melodieuzer dan de andere keer.
Maar daarbij staat de muziek toch min of meer los van de personages in de film en hun emoties. De muziek werkt meer beschouwend dan vanuit de gemoedstoestand van de karakters en glijdt daarmee vaak een beetje voort met soms wat meer dreigende of zelfs beklemmende klanken, soms wat meer actiegericht, soms juist thrillerachtig met atonale schakeringen en soms wat ontspannener of zelfs wat lieflijk. Maar steeds is er toch die onderhuidse spanning aanwezig.

De film vertelt z'n verhaal op een relatief kalme en beklemmende manier en de muziek sluit daar volledig op aan. Ook die is kalm en heeft een duidelijk dreigende onderstroming. Die kalmte wordt in verreweg de meeste tracks volgehouden, waardoor de muziek op zich niet vervelend klinkt, maar echt fraai is in mijn beleving toch anders. Dat komt ook door de sterke elektronische component in de muziek, waarbij de synthetische klanken een groot deel van de muziek voor hun rekening nemen. En die muziek is dan vooral te typeren als underscore. Maar Isham heeft zich niet beperkt tot die elektronische klanken, want ook een flink aandeel aan akoestische muziek komt voorbij, met name van strijkers, en zelfs stukjes orkestrale muziek. Sommige tracks laten strijkers horen, die in hun solo-spel de tragiek goed weten te verklanken, zoals in 'The Morgue' of 'A Family's Grief'.

De score is als geheel nogal tragisch gekleurd. Eigenlijk al vanaf de openingstrack voert die somberheid de boventoon, en dat terwijl de openingstrack 'The Journey Begins' juist een van de minst sombere is, met de elektronische piano als belangrijkste instrument. Een afwijkende track is 'Bobby Ortiz', wat veel meer een actiegeladen en meer orkestrale track is dan de andere, in een combinatie van akoestische instrumenten en elektronische klanken. Ook de percussie draagt sterk bij aan de urgentie en actie in deze track.
De afsluitende track 'Upside Down' heeft weer een iets minder sombere kleuring dan de overige tracks, maar de licht militaire kleuring komt daarbij wel wat gemaakt over, hoewel Isham het misschien bewust zo gemaakt heeft, als een knipoog naar de werkelijkheid.

Kortom, met In the Valley of Elah heeft Mark Isham een score gecomponeerd die hoofdzakelijk uit soundscape-achtige muziek bestaat, die voortdurend als underscore aandoet. Met vooral veel elektronische klanken zet hij een nogal sombere en soms minimalistische score neer. Slechts af en toe biedt de muziek meer dan die vaak wat kalme somberheid, die de muziek vooral geschikt maakt voor een regenachtige herfstdag. Een paar tracks bieden iets meer dan die dreigende en vaak wat beklemmende, maar tegelijk rustige somberheid. De waardering als luisterscore, los van de film komt dan ook niet hoger dan 57 uit 100 punten.
In the Valley of Elah - 07/10 - Überprüfung der Cohen Oat, eingereicht am (Niederländer)
Het is interessant de hier behandelde score eens naast de muziek te leggen voor Syriana en Munich. Allereerst omdat deze drie films de menselijke gevoelens centraal stellen in een verhaal dat bol staat van de politieke statements. Het is de menselijke psyche waarop de focus gelegd wordt en niet zozeer op de boodschap die in het verhaal gestopt is. Ook muzikaal gezien is er met de bij alle drie opvallend ingetogen klankkleur een duidelijke overeenkomst te vinden. Toch verschillen de scores onderling ook sterk van elkaar. Williams maakte bij Munich vooral gebruik van verschillende solo-instrumenten die de score een gevarieerd, doch minimalistische karakter meegaf, terwijl Desplat voor Syriana een sterk atmosferische score schiep, met veel desolate klanken afkomstig van synthesizers, blaasinstrumenten en een minimale inzet van strijkinstrumenten. Isham neigt met In the Valley of Elah richting Syriana, hoewel zijn instrumentatie een stuk minder gevarieerd is. Het zijn de violen, de gitaar en de synthesizers die hier de geschreven arrangement in klank omzetten. Opvallend is dat Isham vrijwel geen gebruik maakt van de koperblazers, doorgaans toch zíjn handelsmerk.

Het is eveneens opvallend te noemen dat Isham zich opnieuw niet laat indoctrineren door de enorme symboliek die in de film terug te vinden is. Voor Crash, de film waarvoor Isham eveneens samenwerkte met Haggis, leverde de componist een bijzonder kille score af, met een absolute hoofdrol voor de synthesizer. Hij liet zich niet meesleuren door de talloze parabels die Haggis vertelde, maar componeerde veeleer een alles omvattende score. Haggis, nieuwste film mag dan in vergelijking met Crash veel rechtlijniger zijn qua narratief, wederom is hij volgepropt met (vergezochte) symboliek. Toch laat Isham het na zijn score dik aan te zetten om het Amerikaanse sentiment te versterken. Veeleer benadrukt hij de tragiek van de persoon Hank Deerfield (een wederom goede vertolking van Tommy Lee Jones).

De thematiek die Isham hier tentoonspreidt is verassend sterk. Het is opgebouwd uit galmende synthesizers, gitaargetokkel en lage klanken, vaak afkomstig van elektrische, violen en cello’s. Deze elementen blijven de gehele score om elkaar heen draaien, soms elkaar beïnvloedend en soms elkaar juist tegensprekend. Het geheel steekt geraffineerd in elkaar, hoewel gezegd moet worden dat de score, door zijn repetitieve karakter, bij tijd en wijlen dreigt te verdrinken in zijn eigen traagheid. Zeker vanwege het feit dat Isham weinig momenten van verlichting brengt in een score die zijn volledige speelduur gekenmerkt wordt door een broeierige sfeer.

De score is sterk beeldgerelateerd en net zoals dat het geval was bij Syriana is ook hier de kennis van de filmbeelden geen overbodige luxe. Feit blijft echter staan dat het moed vergt om dergelijke voor het grote publiek onvriendelijke muziek te schrijven. Isham laat zich niet leiden door de heersende norm dat muziek snel geschreven moet worden en gemakkelijk in het gehoor moet liggen. En dat is een frisse wind die enkel toegejuicht kan worden.


Melden Sie einen Fehler oder senden Sie uns zusätzliche Informationen!: Einloggen

 



Mehr