Needful Things is de naam van een winkel die in een Amerikaans stadje wordt geopend. Hier kunnen de inwoners terecht voor handige spullen, zoals speelgoed waardoor er bij het gokken altijd goed gegokt wordt, of dingen die de pijn verlichten, of andere comfortabele dingen. Maar de eigenaar wil er wel iets voor terug, zoals het kwaad doen aan anderen. En iedereen heeft wel buren die hen ooit iets hebben aangedaan...
De eigenaar blijkt de duivel in eigen persoon te zijn en de sherrif ondekt zo de bron van de ellende. Bijna op het hoogtepunt van het stookgedrag van de eigenaar wordt hij toch gestopt. Of toch niet?....
Stephen King schreef het verhaal en Patrick Doyle componeerde de muziek voor deze horrorfilm.
Patrick Doyle, de meester van de romantische score, kan hij dan muziek voor een horrorfilm schrijven? Jazeker kan hij dat. Wellicht niet enger dan een Christopher Young of Graeme Revell of Marco Beltrami, maar zeker wel fraaier en prettiger beluisterbaar.
De muziek die Doyle voor de film componeerde wordt gedomineerd door zware orkestrale klanken, gecombineerd met een groot koor. Het resultaat is muziek met een zware gothische inslag, die overweldigend overkomt. En dat begint al gelijk met de openingstrack. De melodieuze track begint gelijk met geladen klanken van koor en vol orkest op een stevig up-tempo ritme, waardoor de muziek een enorme drive krijgt. Toch blijft de muziek op en top Doyle en herkennen we loopjes en motieven die ook in zijn latere scores terug te horen zijn.
Ook een koortrack, zoals 'Art & The Minister' is prachtig in z'n relatieve eenvoud. Daarnaast weet Doyle door up-tempo muziek met snelle violen te combineren met rustiger delen de aandacht erbij te houden. Ook de variatie in onderlinge tracks biedt voldoende om de score aangenaam te houden, al zakt de score op sommige momenten wel een beetje in.
Wat het hoogtepunt van de score had moeten zijn, valt nogal tegen. 'The Turning Point' is een track van twaalf minuten en die twaalf minuten blijkt gevuld met nogal magere muziek. Met veel underscore en aanloopjes naar spanning blijft het allemaal wat hangen, zonder dat er naar een climax toegewerkt lijkt te worden. Pas de laatste minuut komt de percussie en het orkest naar voren, maar ook dan blijft een echte climax helaas uit.
De laatste drie tracks komt de fraaie orkestrale koormuziek weer terug, maar pas in de laatste, afsluitende track op het niveau van de openingstrack. Wellicht heeft het verhaal van de film geen aanleiding gegeven om het orkestrale gothicgehalte van de score nog op andere momenten te verhogen.
Naast de scoremuziek van Doyle staan er op het album ook twee tracks die niet van Doyle zijn. Het 'Ave Maria' is van Shubert en wordt prachtig gezongen door Nicole Tibbels, terwijl 'Hall of the Mountain King' een deel is uit de Peer Gynt van Edvard Grieg. In deze laatste speelt overigens ook het koor een grote rol, waardoor deze muziek prima past in het geheel van de score.
Kortom, met Needful Things heeft Patrick Doyle een relatief fraaie horrorscore op z'n palmares gezet. Een aantal tracks van de score zijn ook zeker geweldig, met name de eerste en de laatste track. Het is jammer dat er tussendoor eigenlijk vrij veel muziek op het album staat dat toch aan de saaie kant is. Met name de lange track 'The turning point', maar ook andere tracks komen qua melodie niet echt uit de verf. Nu is het natuurlijk een horrorscore en dat hoor je er soms wel aan af, al houdt Doyle het gehalte aan dissonanten en effecten tot een noodzakelijk minimum beperkt. Qua waardering kom ik zo op 72 uit 100 punten. Niet slecht voor een horrorscore.