Microcosmos

Bruno Coulais (Le Petit Prince A Dit, Serial Lover) heeft voor Microcosmos een orkestrale score afgeleverd met een zeer sterk oog voor detail. Mij viel de muziek direct op toen de film in 1996 voor het eerst te zien was. Het album wil mensen echter nogal eens ontglippen, wat toch jammer is.

De muziek is zeer sprookjesachtig, jeugdig en gelardeerd met fijne orkestraties. Vooral de percussie is zeer veelzijdig.
De hoofdmelodie is "Microcosmos," een slaapliedachtig deuntje, dat zeer ontwapenend werkt. Het komt onder andere terug in "L'Orage," "La Nuit" en "La Fin du Rêve." Verscheidene malen is dit thema voor xylofoon of fluit ondersteund met een solo zang voor kind.
De nummers zijn soms sterk verhalend en soms gedeeltelijk atonaal. "L'Abeille et les Fleurs" bijvoorbeeld is sterk experimenteel strijkwerk (om het gevlieg van de bij en wonderschone filmopnames nog opmerkelijker te maken). "Le Scarabée Sacré et le Faisan" is totaal het tegengestelde: het beschrijft de (komische) beelden nauwgezet. "Les Patineuses" is weer mysterieus en gaat naar een prachtig crescendo voor de kriskras door elkaar heen bewegende schaatsenrijdertjes: kippenvelwerk! "Le Combat des Lucanes" is "ouderwetse" duelmuziek en pleziert telkens wanneer het uit de speakers komt. "L'Amour des Escargots" bevat zelfs operagezang. (Hierdoor het enige nummer wat mij niet echt aanstaat.)

Vermeld moet worden dat de muziek her en der doorregen is met geluidsopnames uit de natuur: van zwaluwgepiep tot het gesnerp van krekels.

Kom je deze soundtrack tegen: schaf 'm aan, het is het zeker waard! Een zeer sterke score.