Leviathan


Movie | Released: 1989 | Film release: 1989 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track   Duration
1.Underwater Camp3:23
2.Decompression3:16
3.Discovery5:24
4.One Of Us1:41
5.The Body Within4:33
6.Escape Bubbles5:37
7.Can We Fix It3:25
8.Situation Under Control1:49
9.It's Growing3:10
10.Too Hot3:27
11.A Lot Better3:31
 39:16
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Leviathan - 07/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
De horror-thriller Leviathan speelt zich af op een onderwaterstation voor het ontginnen van grondstoffen op de zeebodem. Daar vinden ze een scheepswrak, de 'Leviathan', met een kluis aan boord. Ze breken de kluis open en vinden daar gegevens over de dood van bemanningsleden en ook een video logboek van de kapitein. Een van hen vindt ook een fles wodka en deelt de inhoud met een collega. Ze ontdekken dat de Leviathan opzettelijk is gezonken. De beide bemanningsleden die de wodka gedronken hebben, sterven en blijken te muteren tot aanvallende monsterlijke wezens...

De film heeft duidelijk de nodige parallellen met eerdere films als The Thing (het muteren van wezens), Alien (ook met muterend monster en mensen op een extreem geïsoleerde plaats - in de ruimte, overigens ook met een score van Goldsmith)) en The Abyss (speelt ook in een onderwater mijnstation) al is die laatste geen echte horrorfilm. Ook de horrorfilm Event Horizon, die acht jaar later uitkwam heeft veel ideeën uit Leviathan gebruikt, waarvan het video-log wel het indringendste is.

De score voor Leviathan is van de hand van grootmeester Jerry Goldsmith, die ook eerder al z'n hand niet omdraaide voor horrorachtige films met de nodige monsters en aanverwante zaken, zoals het eerder genoemde 'Alien'.
Goldsmith heeft voor Leviathan een echte suspence-score gemaakt, compleet met schrikeffecten en andere onheilspellende geluiden. De film speelt zich onder water af en Goldsmith past dan ook regelmatig geluiden toe die dit idee versterken.
Dat begint al gelijk in de openingstrack 'Underwater Camp', een relatief rustige track die mooi opbouwt naar een climax, maar waar doorheen al de spanning voelbaar is. De onderwatersfeer versterkt Goldsmith door het toevoegen van walvis-achtigte geluiden in de track. Ook op andere tracks als 'Escape Bubbles' of 'Situation under Control' past hij dit effect toe. Andere effecten om het onderwatergevoel te versterken zijn bepaalde klanken die doffer gemaakt zijn of een bepaalde resonantie te geven.
De echte spanning begint in de score met de track 'Decompression', die een staccato underscore van lage strijkers heeft, terwijl de koperblazers er met de leidende melodie spanning aan toevoegen. Ook een ritmisch elektronisch geluid draagt hieraan bij.
De film is meer een horrorfilm dan een thriller en een aantal tracks vallen regelrecht onder de noemer 'horrormuziek', zoals 'The Body within' en 'Can we fix it'. Vooral aan het begin van 'Can we fix it' vervormt Goldsmith de muziek via elektronische effecten tot een creepy klankkleur.
De suspence-muziek van de track 'It's Growing' komt vooral door de melodie die de violen spelen, met hun sterke hoge en dan weer lage klanken. En in 'Too Hot' komt de spanning van de staccato-achtige muziek, gecombineerd met elektronisch vervormde klanken. Ook de snelle keyboardriedels die er doorheen spelen en in het stereo-effect steeds van linker en rechter luidspreker wisselen dragen bij aan de spanning.

De score kent eigenlijk maar twee tracks die echt prettig beluisterbaar zijn. De eerste daarvan is het fraaie 'One of us', dat een soort romantische sfeer heeft, met een erg mooie pianomelodie op een underscore van strijkers en harp. Het is jammer dat dit de kortste track van het album is. Het contrast met de hierop volgende track kan bijna niet groter zijn.
De tweede erg fraaie track is het afsluitende 'A lot better', wanneer in de film een overlevende van het drama weer op een schip boven water staat en hem gevraagd wordt hoe hij zich nu voelt. Deze track zou prima passen in een avonturenfilm, maar geeft als afsluiter van het horrordrama een grote opluchting, wat Goldsmith met bijna heroïsche muziek begeleidt. De track is gevarieerd en het middendeel bestaat vooral uit hoge strijkers op underscore van lage strijkers, waarna de melodie zich fraai voortzet in staccato-klanken van het orkest en daarmee sluit Goldsmith de score mooi af met een staand slot.

Kortom, Leviathan is nog een heel behoorlijk beluisterbare score voor een horrorfilm. Natuurlijk kent de score veel spannende en onheilspellende muziek, maar die is allemaal nog best te pruimen. Dat komt wellicht omdat de muziek vooral orkestraal is, met orkestraties die het goed behapbaar maken, zonder teveel dissonanten en andere atonale klanken. Goldsmith pastte in deze score weer volop elektronische effecten toe, die in de tachtiger jaren van de vorige eeuw in opkomst waren, maar nog niet echt overheersten. Die effecten geven de score wel z'n onderwatersfeer op veel momenten. De spannende muziek zit vooral tussen de openingstrack en de afsluitende track, met een track als uitzondering. Die drie tracks helpen erg mee om de score een positieve waardering te geven: 73 uit 100.
Leviathan - 06/10 - Review of Jason FLZ, submitted at (English)
In the wake of the horror sci-fi genre (headed by classics like Alien and The Thing) came a small sub-genre about the creatures that lay beneath the surface of the ocean. Two entries in this genre included the bland Leviathan and the even blander Deep Star Six. To head Leaviathan's score came the perfect composer suited to this genre; Jerry Goldsmith.

Goldsmith's score for Leviathan is truly a mixed bag. The horror side of the score provides some eery synth work, even including the calls of whales into the mix. The orchestra also comes in to provide a menacing atmosphere. The second half of the score features a broad, heroic theme for the main characters.

There really isn't much to mention or reccomend about Leviathan. The orchestra is nice when utilized, and the synths create a foreboding atmosphere. Unfortunately all of the other material is definitely not up to Goldsmith standards. If you want to see him try a better hand at horror, look to Alien. Ironically, a decade later, Goldsmith would return to the genre for Deep Rising, another bland effort.


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More