Sabrina


A&M Records (00731454045629)
Movie | Released: 1995 | Film release: 1995 | Format: CD
 

Subscribe now!

Stay better informed and get access to collectors info!





 

# Track Artist/Composer Duration
1.Theme from Sabrina4:30
2.MoonlightSting5:20
3.Linus' New Life2:45
4.Growing up in Paris3:02
5.(In the) Moonlight2:59
6.Sabrina Remembers - La Vie En rose1:42
7.Sabrina Comes Home4:14
8.Nantucket Visit2:31
9.The Party Sequence (Song Medley)10:53
10.Sabrina and Linus Date2:40
11.How Can I Remember?Michael Dees2:50
12.Sabrina's Return to Paris2:22
13.Theme from Sabrina (Reprise)5:23
 51:10
Submit your review Hide reviews in other languages

 

Sabrina - 07/10 - Review of Lammert de Wit, submitted at (Dutch)
Recensie herzien op 2023-03-28

De Amerikaanse film Sabrina is een romcom die geregisseerd is door Sydney Pollack en is een remake van een film met dezelfde naam uit 1954, van Billy Wilder met toen Humphrey Bogart en Audrey Hepburn in de hoofdrollen, waar die hier vertolkt worden door Harrison Ford en Julia Ormond. De nieuwe versie werd door de critici echter steeds vergeleken met dat oude origineel en kreeg daardoor wat meer gemengde recensies. Het publiek was echter wel te spreken over de film, die dan ook goed bezocht werd.
Het verhaal draait om Sabrina (Ormond), die de dochter is van Thomas Fairchild (John Wood), de vaste chauffeur van de rijke familie Larrabee. Ze is verliefd op zoon David Larrabee (Greg Kinnear), een playboy die haar niet ziet staan. Dan vertrekt ze voor een stage naar Parijs, waar ze een elegante vrouw wordt. Als ze terugkeert, ziet David haar ineens wel, maar is dan net verloofd met een rijke jonge vrouw. Linus (Ford) is de broer van David en ziet zijn huwelijk in gevaar komen door haar terugkeer, waardoor ook een zakelijke fusie in gevaar kan komen. Linus is vooral de harde zakenman van het bedrijf dat hij samen met zijn moeder runt...

De score voor de film is gecomponeerd door de gerenommeerde John Williams. In deze remake uit 1995 wordt het verhaal naar het heden van 1995 getrokken. De score lijkt hier echter niet aan mee te doen. Williams geeft het romantische verhaal een nogal gedateerd lijkende score mee in een soort ballroom jazz sfeer uit de zestiger jaren van de vorige eeuw.

De score kabbelt de hele tijd een beetje door in die kalme jazzy stijl, met vooral de piano als hoofdinstrument, waaromheen de violen en blazers als underscore meewerken. Het is allemaal wat traag en nogal eens wat zeurderig of zelfs saai. Nu komt dat wellicht ook omdat die jazzy stijl mij niet helemaal ligt. Het is een stijl die Williams vaker gebruikt en daarom zijn er meer scores van Williams die mij minder aanspreken, terwijl ze soms door anderen de hemel in worden geprezen. Het zij zo.

Het thema dat Williams voor de film componeerde is niet erg aansprekend. De piano wordt echter goed bespeeld met soms hele mooie en muzikale stukken die sprankelen. Maar de sfeer in de meeste tracks is nogal melancholiek, waardoor je niet opgebeurd raakt, maar is ook niet zo emotioneel dat je daardoor geraakt wordt. Het hangt er allemaal net tussenin. En die jazzy sfeer help dan niet echt mee.
Twee tracks zijn songs. 'Moonlight' wordt gezongen door Sting in zijn typerende stijl, waardoor deze song een hoog jazzgehalte heeft. De tweede en bekendere song wordt gezongen door Michael Dees. Deze song 'How Can I Remember' heeft veel meer een lounge-sfeer à la Charles Aznavour en is daarmee naar mijn smaak gelijk de mooiste track van de hele score. De muziek van beide songs is overigens wel van Williams.
Daarnaast komen er nog een paar instrumentale versies van songs voorbij, zoals de eerder op het album gezongen '(In the) Moonlight' en 'La Vie en Rose', beide halverwege het album.
De film, die ik overigens niet gezien heb, zou romantisch moeten zijn, maar uit de muziek klinkt eerder een soort melancholie door, waardoor het lijkt alsof de romance maar niet van de grond komt.

Kortom, met zijn muziek voor de film Sabrina heeft John Williams een rustige score geschreven, maar de zestiger jaren ballroom jazz stijl is niet mijn smaak. En de romantiek proef ik te weinig in deze score, daarvoor klinkt het allemaal net even te dramatisch. De waardering komt zo met 66 uit 100 punten op een mager zeventje.
Sabrina - 07/10 - Review of Mitchell Tijsen, submitted at (Dutch)
Wie van heerlijke pianomuziek houdt met de nodige variatie zit met Sabrina helemaal goed. John Williams heeft het dit keer klein gehouden in plaas van te werken met een groot orkest met allerlei toeters en bellen. Integendeel, Sabrina is een score die door de mooie melodieën interessant is om naar te luisteren. De aandacht valt niet weg omdat de piano vaak de hoofdrol heeft. Niet alleen de piano maar ook de strijkers spelen vaak het hoofdthema van de film, dit mooie hoofdthema horen we vaak terug op de score. Gelijk bij track 1 start Williams met het hoofdthema van de film, een goed begin omdat het een mooi liefdesthema is, afgewisseld door piano en strijkers.

Het romantische verhaal moet natuurlijk romantische muziek krijgen, Williams is daar de uitgekozen man voor omdat hij wel meer met liefdesthema’s werkt. De score doet me in vlagen denken aan The Accidental Tourist qua pianowerk maar wat betreft de thema’s lijkt deze score op géén van de werken die Williams tot nu toe heeft gecomponeerd. De score is origineel en blijft aantrekkelijk om naar te luisteren. Ook de jazzy stijl is te horen op deze score, iets waar ik minder weg van ben. In Catch me if you Can is het op een geweldige manier gedaan maar hier stoor ik me er meer aan, dat is erg jammer. Het nummer van Sting sla ik dan ook altijd over. Growing Up in Paris is weer een mooi voorbeeld van mooie pianomuziek. De piano staat weer centraal en de strijkers blijven op de achtergrond. Door de mooie melodie blijft deze track erg aangenaam om naar te luisteren.

Edith Piaf is natuurlijk een bekende Franse zangeres, alweer een tijd terug overleden maar vaak horen we haar nog terug, zelfs in de filmmuziekwereld. Zo hoorde we haar in de film van Christopher Nolan genaamd: Inception maar horen we haar hier ook terug in het bekende nummer: Le Vie En Rose. Omdat het filmmuziek blijft horen we haar niet zingen maar het nummer zelf horen we prachtig instrumentaal terug op deze score (track 6). Al met al is Sabrina een score waarvan je niet teveel moet verwachten. Het is af en toe een typische John Williams score door bepaalde melodieën maar af en toe zitten er ook teveel jazzy-invloeden in de score die alles een beetje traag maken. Toch blijft het hoofdthema van de film van grote klasse en dat is ook zeker de reden waarom deze score gewoon een dikke voldoende moet krijgen. Tegenwoordig horen we niet vaak meer scores met zulke mooie hoofdthema’s. Williams is altijd een componist geweest die naar de klassieke kant toe neigt, ook Sabrina’s hoofdthema heeft iets klassieks (maar ik houd er van). Dat we het hoofdthema nogmaals in de reprise horen vind ik dan ook geen enkel probleem omdat het een sterk stukje filmmuziek is. De piano, die Williams overigens zelf bedient, heeft dus vaak de hoofdrol maar af en toe horen we wat strijkers en zelfs de trompet.

Een perfecte score voor een regenachtige middag, een score met een keurig hoofdthema waarbij je kan wegdromen en bovenal gewoon filmmuziek met klasse. Ik beloon deze score met een keurige 7.
Sabrina - 06/10 - Review of Tom Daish, submitted at (English)
This is about as far from the John Williams style as you can get. Perhaps only older readers will recall music of this type from his pre-Star Wars days. The only thing I can actually think that sounds even remotely like Sabrina is The Towering Inferno romantic sections, which I honestly thought were really naff. I don't consider this score to be naff and I realise that it won't be to everyone's liking, but it makes for extremely pleasant background music, nothing too taxing, just a gentle listen with romantic, jazz-influenced cues intermingled with some songs and song instrumentals.

The Theme from Sabrina starts out as a piano solo until the orchestra all join in with the piano weaving in and out of the orchestral textures beautifully. This has been arranged as a solo violin version that Williams performs at concerts and on compilations, but I think I prefer the original. Snippets of different parts of the theme appear in the instrumental cues from time to time and provide the perfect atmosphere for the slightly whimsical tale that the film tells. Many of the cues are rather interchangeable I would suggest, since they all have a similar mood about them. Nantucket Visit does introduce some more sprightly, faintly comedic music to liven the mood, but not spoil the overall atmosphere.

The songs, Moonlight and How Can I Remember aren't exactly staggering and have a very old fashioned air about them. Williams' songs in his other scores (such as Somewhere in My Memory from Home Alone and When You're Alone from Hook) tend to be rather sentimental, whereas these are rather laid-back and just float along and would be ideal for performing in a cocktail bar, but they aren't exactly the kind of hit songs that James Horner or the like tend to produce (My Heart Will Go On and the like). The Party Sequence consists of instrumental renditions of songs by various other artists and I think just provide source music for the, well, party sequence.

Those who enjoyed his score from Stanley & Iris and The Accidental Tourist will probably enjoy Sabrina, even if this is more rooted in old fashioned Hollywood romance than the other two. Not a classic Williams score by any means, but certainly pleasant enough listening for 50 minutes.

Other releases of Sabrina (1995):

TributeTo John Williams: An 80th Birthday Tribute, A (2012)
Sabrina (2023)


Report a fault or send us additional info!: Log on

 



More